"ทิฟฟานี่"มาหานะ"แท

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

แว่น ดำยี่ห้อหลุยส์วิตองถูกถอดออกอย่างช้าๆเผยให้เห็นดวงตาสุดมั่นของผู้สวมใส่ ชุดเดรสเกาะอกสั่งตัดพิเศษมีชุดเดียว
ในโลกจากยี่ห้อกุ๊ชชี่ขอย้ำสำหรับ เธอผู้นี้ชุดเจ้าหล่อนจะต้องไม่ซ้ำกับใคร!! หากเมื่อหล่อนปรายตาแลเห็นเธอจะต้อง
ถอดชุดนั้นแล้วยอมเสียเงินไม่กี่ สิบถอยชุดมาใส่ให้ทันทีใด..เนื้อตัวเจ้าหล่อนแสนจะหอมจากน้ำหอมตระกูลดังแต่
วันนี้ เธอหอมด้วยกลิ่นดาวีดอฟดีฟ >.<

"โอ้ววววโนพิจิตตรายี่ห้อ อะไร..ฉันไม่รับฉันใส่ไม่เป็น...โอ้วววโนวๆๆๆเทรนนี้เทรนเก่าไป..ฉันไม่ ใส่..
โอ้ยยยอันนี้สีแสดแป๊ดแรดมากจะใส่ไปรำหน้านาคที่งานบวชกันหรือไง ย่ะ.." และนี่คือคำสารภาพจากสาวมั่นที่เดินเชิดหน้า190องศา
กะว่าให้คอ หักตายกันไปเลยนามของเธอทิฟฟานี่ ฮวัง ลูกสาวคนสวยของตระกูลอภิมหาเศรษฐีของเมืองไทยที่เพิ่งเรียนจบกลับมาจากสหรัฐ อเมริกา

.
.

"จะไปไหนอีะล่ะคืนนี่ยัยฟานี่" คุณพ่อสุดหล่อชาวเกาหลีของเธอเอ่ยอย่างเซ็งๆก็ตั้งแต่กลับ
จากเกาหลีจะมี สักวันไหมที่ทิฟฟานี่ลูกสาวคนงามจะอยู่ติดบ้านให้คุณพ่อและคุณหญิงแม่ม้วนอก ม่วนใจ
.
.
"คุ๊นนนนนนนนนนนนนนพ่อออออค๊าาาาาาา" ทิฟฟานี่ลากเสียงงงงงพอเป็นพิธิก่อนจะเดิน
ไปกอดพ่อประมาณอ้อนออดโดยมี น้องสาวที่เหมือนน้องชายนามแอมเบอร์ส่ายหัวอย่างรับไม่ได้
"ทุกทีไปซินะ ลูกคนนี้หืมมมกลับเร็วๆเข้าล่ะพ่อเป็นห่วง"
.
.
จุ๊บ ทิฟฟานี่หอมแก้มพ่อโดยมีเสียงประชดดังขึ้นจากแอมเบอร์น้องชาย(หรอ) "กลับเร็วๆนะ
กลับเช้าไปเลยยิ่งดี" ทิฟฟานี่มองค้อนสำหรับเธอมีหรือจะยอม "นี่ไอ้น้องปากหมาฉันไปทำอะไร
แกย่ะ นี่อย่ามายุ่งกับฉันนะ" แอมเบอร์ยักไหล่ก่อนหันไปเล่นเกมส์ต่อไม่สนใจโดยมีสายตาทิฟฟานี่
มองจิก อารมณ์เสีย "เอาน่าาาอย่าไปสนใจน้องมันเลยน้องมันยังเด็กน่ะลูก"
"เด็ก โข่งซิไม่ว่า"
"พี่อ่ะดิเด็กโข่ง...." แอมเบอร์รีบเถียง "ไอ้แอมมมมมมมมมมมมมมมม" ทิฟฟานี่เรียกน้องเสียงแหลม
"เอาๆๆๆๆนี่หยุดกัน สักที่ได้ไหมแล้วนั้นยัยฟานี่จะไปไหนลูก" เสียงคุณหญิงแม่ที่เดินเป็นนางพยาลงมาถามลูกสาวคนสวย
.
.
"ก็..ก็ พอดียูลโทรมาว่ายัยเจสถึงเมื่อไทยแล้วก็เลยนัดทานข้าวกันน่ะคะคุณแม่"
"อ้าว ววววววววยูลโทรหา..แหมคิดอะไรกับลูกหรือป่าวเนี่ย" ทิฟฟานี่ตาโตหน้างงปกติยูลก็โทรหาเธอประจำ ~.~
(เฮ่ออออเมื่อไรนะยูลจะมา ขอยัยฟานี่สักที..แม่ละปลื๊มปลืมมมมม)
.
.

Ttttttttttttttttttttttttt

เสียง โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ดังขึ้น "Yul call" (โอ้ยยยยรู้แล้วล่ะนะโทรจิกกันอยู่ได้)
.
.
"คุณพ่อค่ะคุณแม่ค่ะฟา นี่ไปก่อนนะค่ะ" ทิฟฟานี่บอกลาพร้อมฝากลอยจูบอ้อนพ่อกับแม่แล้วสะบัดก้น
เดิน ไปขึ้นรถสปอรตสุดหรูที่เพิ่งนำเข้ามาอิตาลี ( O.O จร้าาาแม่รวยแม่เด่นแม่เด้งแม่เริ่ดดดด)
.
.
"ฮัลโหลนี่ยูลโทร จิกอยู่ได้รู้แล้วล่ะน่าาาาาาาาาาาาาาา"
(โอ้วววววววววววววววววววนังฟา นี่ฉันเองงงงงงงงงงง)
"อ๊ายยยยยยยยยยยนังเจสสสสสสสสสสสสเอ๊ะแต่นี่แกทำไม ไม่ใช้เบอร์โทรแกล่ะ"
(ฉันอยากเซอร์ไพส์แก...อีกอย่าง...แกอยู่ไหนแล้ว เนี่ยยย)
"ขับรถมาแล้วย่ะยังจะจิก"
(นี่นังฟานี่ถามจริงๆเหอะแกขับรถ ออกมาแกรู้หรือยังว่าเราจะไปไหนกัน) (เอออแฮะจริงด้วยซิ)
"โอ้..ฉันมี กระแสจิตแบบว่าจับยามสามตาก็รู้และว่าไปไหนไม่ต้องมาเร่งกันเพราะตอนนี้ฉัน จะรีบๆ
ขับไปให้ถึงทองหล่อด่วนๆ" ทิฟฟานี่ตอบมั่นใจก็แหมไฮโซนี่ค่ะจะไปแถวไหนได้ถ้าไม่ใช่แถวนี้แต่ช้าก่อน
(โน ววววววววววววววว) เจสซิก้าแผดเสียงงงง
"โนววววววววววแล้วที่ไหนอ่ะ..โอ้ ยยยยยทำไมมืดจังเนี่ยยยยย"
(นี่ฟานี่ฉันขอเดาเลยนะ..ให้ทายก็เดามถูกตอน นี้มันสองทุ่มแล้วแกช่วยถอดแว่นที่แกใส่อยู่ด้วย)
"~.~ ถึงว่ามืดผิดปกติ" ทิฟฟานี่ถอดแว่นอย่างว่าง่ายก่อนจะรู้สึกอืมมมสว่างขึ้นเยอะ..
(นังฟานี่ แกมาหาฉันที่ซิลบาร์ตรอกข้าวสาร)
"ห๊าาาาาาาาาาอะไรนะตรอกข้าวสาร โอ้ยไม่นะฉันไม่ไปแถวนั้นหรอกวุ่นหลายตายชัก รถก็ไม่มีที่จะจอด
ฝรั่งบ้า กามก็เยอะแยะมองยังกะฉันเป็น..โอ้ยไม่อยากจะพูดคำนี้..มองยังกับฉันเป็นซุป เปอร์โมเดลชื่อดัง
หรือไม่ก็ทีนไอดอลลลลลลขวัญใจประชาชีอย่างวาเนสซ่า หวานใจพี่แชค" ทิฟฟานี่ยิ่งพูดยิ่งยิ้มหวานน!!
(เยอะ เยอะไปและความเว่อร์แกนี่ไม่เคยเปลี่ยนแต่ยังไงแกก็ต้องมาเพราะฉันอยู่ที่ นี่กับยูลแล้ว)
"จอดรถแถวไหน" ทิฟฟานี่จำยอมก่อนตัดบทพูดอย่างเซ็งๆ
(วัด ชนะสงครามม)
"อ๊ายยยยยยยยยไม่ด๊ายยยยยยยยยเลยเด็ดขาดรถสวยๆของฉันแกจะให้ ไปจอดในวัดแกจะบ้าหรือไง"
(อย่าเว่อร์อย่าเยอะแล้วนี่คือคำสั่งเท่านี้ เจอกัน)
.
.

ตุ๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

.
.

"นัง บ้าเจสเนี่ยอ่ะไรกันย่ะรถสปอร์ตหรูหรากับคนขับหน้าเริ่ดบรรเจิดอย่างฉันจะ ให้ไปจอดไหนวัด
แล้วไหนจะยัง..โอ้ววววววววววว....ตรอกข้าวสารงั้นหรอออออ T.T" ทิฟฟานี่พูดเสียงเศร้าพร้อมขับรถอย่างหมดแรง!!

.
.
.

"ตรอก ข้าวสารงั้นหรอออออ"

.
.

สนามบินสุวรรณภูมิร่างของวัย รุ่นหน้าใสปากแดงตัวเล็กหากบอกว่าเพิ่งจะเรียนจบมาก็ดูแปลกๆเพราะใบ
หน้าที่ ดูเด็กเกินวัย ชุดที่สวมใส่ก็ง่ายๆสบายๆดูเหมือนเสื้อโหลที่หาซื้อได้ทั่วไปตามท้องตลาดใช่ สำหรับ
คิมแทยอนที่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆและตกงานชีวิตการเป็นอยู่ก็เลยต้อง ขัดสนตามไปด้วย แทยอนนั่งคอตก
นับเงินที่เพิ่งไปแลกมาบงบอกจำนวน "หนึ่งหมื่นเก้าร้อยเจ็ดบาทกับอีกสามเดือน ~.~ จะไหวไม่เนี่ยเรา"
ใช่ แทยอนจะต้องอยู่เมืองไทยอีกสามเดือนจะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ที่จากเกาหลีบ้าน เกิดเมืองนอนมาและที่เมืองไทย
มาเขาจะต้องใช้เงินที่มีอยู่หนึ่งหมื่น เก้าร้อยเจ็ดบาทให้ได้ นี่ไม่ใช้รายการเจาะใจที่มาตามดูภารกิจที่ถูกมอบหมาย
แต่ เป็นรายการชีวิตของแทยอนที่ต้องดำเนินต่อไปกับที่นี่ "ไทยแลนด์"
.
.
แทยอน นั่งนึกถึงเรื่องเมื่อครู่ที่ไปถามลุงแท๊กซี่ใจดีว่าหากจะมีสถานที่พักที่ ถูกที่สุดในกรุงเทพและพอจะอยู่ได้นาน
ถึงสามเดือนจะมีที่ไหนบ้าง..
.
.
"ตรอก ข้าวสารเลยหนูจะไปไหมไปเลยรถลุงคิดไม่แพงพันลดให้ร้อยหนึ่งเหลือเก้าร้อย เดียวคิดค่าเซอร์วิสชาร์ตอีกสองร้อยก็โอเคพันหนึ่งเหมือนเดิม" (มันจะพูดทำไมของมัน)
แทยอนเกาหัวก็เพราะรถมีมิเตอร์ทำไมจะ ต้องบอกราคา... "ลุงไม่ใช้มิเตอร์หรอ" แทยอนถามด้วยความซื่อก็นี่นะรถก็เขียนไว้แท๊กซี่มิเตอร์...
"แท๊กซี่มิเตอร์ หรือป่าวลุง" แทยอนยังยืนเกาหัวถามต่อจนทำให้ลุงขับรถแท๊กซี่ไม่พอใจ
"นี่ เจ้าหนูอย่ามากวนถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรที่นี่ประเทศไทยเขาก็มีมิเตอร์ติด ไว้ให้ดูเท่ห์ไปแบบนั้นแหละโว้ย"
ลุงขับรถแท๊กซี่ตะโกนใส่หน้าแทยอนจน แทยอนได้แต่นิ่งอึ้งแล้วเดินเกาหัวก่อนจะตัดสินใจไม่ไปกลับแท๊กซี่คันดัง กล่าว
"ที่นี่เมืองไทยมีมิเตอร์ไว้ให้ดูเท่ห์ไปแบบนั้น" แทยอนส่ายหน้าเมื่อทวนคำพูดของลุงคนขับรถก่อนจะมาทิ้งตัวนับเงิน
ที่มี อยู่แล้วพูดพึมพรำ..."ตรอกข้าวสารงั้นหรอออออ..เอาว่ะไม่ลองไม่รู้ตรอกข้าว สารก็ตรอกข้าวสาร"
.
.

แทยอนต่อแถวเพื่อตัดสินใจขึ้นแท๊กซี่ "ไปไหนครับ"
"ตรอกข้าวสารค่ะ"
"งั้นคันนี้เลยครับ" แทยอนรับบัตรคิวก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วเอ่ยถามคนขับ "เท่าไรค่ะไปตรอกข้าวสาร"
"เท่าไรคืออะไรหนู" คนขับแท๊กซี่รับกระเป๋าแทยอนมาใส่ท้ายรถถามงงๆ
"ก็ไปตรอกข้าวสารเท่าไร หรอค่ะ"
"อ๋อเดี๋ยวรอตามมิเตอร์มันขึ้นเลยเท่าไรก็เท่านั้น" แทยอนส่ายหัวงงไปหมดกับเมืองไทยเมื่อครู่ลุงอีกคนบอกมีมิเตอร์ไว้ทำเท่ห์
แต่ พอมาอีกคันบอกให้ดูตามมิเตอร์..."ประเทศไทยจะไหวไม่เนี่ยเรา~.~"
.
.
"จะ ไปลงส่วนไหนครับ"
"ไม่รู้เลยลุง" คนขับมองแทยอนผ่านกระจกสงสัยว่าจะไม่เคยมา
"ไม่เคยมาล่ะซิแต่ทำไมพูดไทย ได้เป็นคนประเทศอะไรล่ะเรา"
"เกาหลีค่ะพอดีเรียนตั้งแต่มัธยมปลาย"
"โหน ี่เรียนชั้นไหนแล้วเห็นหน้าเด็กๆ" แทยอนยังคงงงต่อไปเรียนชั้นไหนเรียนอะไร..
"เรียนชั้นบน..มั้งค่ะ" แทยอนตอบเหมือนเด็กอนุบาลที่เวลาผู้ใหญ่ถามว่าเรียนชั้นไหนคำตอบสุดฮิตไม่ เรียนชั้นสองไม่เรียนชั้นสามก็ต้องเรียนชั้นบน
"ให้มันได้แบบนี้ซิ เรา...กวนเหมือนกันนะ" แทยอนได้แต่ประหลาดใจเขากวนตรงไหนก็ตอบไปตามความเป็นจริง
"กวน.."
"ลุง หมายถึงเองนะเรียนอยู่...." อันที่จริงลุงคนขับแท๊กซี่ก็การศึกษาน้อยพูดไม่ถูกหรอก "เรียนมาหาวิทยาลัยหรือว่าเรียนมัธยม"
"อ๋อออ จบแล้วค่ะเพิ่งจบเลยมาหางานทำที่นี่"
"อืมมมมอย่างว่าแหละลูกที่นี่ เกาหลีฮิตเมื่อวันก่อนก็เห็นว่ามีนักร้องเกาหลีมา"
"หรอค่ะ..." แทยอนพยักหน้ารับฟัง
"เห็นว่าเป็นผู้หญิงมีเก้าคน เด็กๆวิ่งตามกันเป็นพรวนเลยลูก" แทยอนยังคงพยักหน้ารับฟังต่อไป
"เสร็จ แล้วก็ร้องไห้กันลุงเลยถามว่าร้องไห้กันทำไมเป็นอะไรลูก...เด็กๆมันก็เลยตอบ ว่าดีใจที่เห็นออนนี่" แทยอนยิ้มเล็กๆนั่งฟังต่อไป
"ลุงก็เลยบอกมีเก้าคน เห็นแค่ออนนี่คนเดียวหรอแล้วคนอื่นล่ะชื่ออะไรกันมั่ง..เด็กๆมันก็ตอบลุง ใหญ่ว่าออนนี่
แปลว่าพี่สาวลุงแล้วเด็กๆก็หันไปคุยกันต่อเห็นว่าเมื่อสอง วันก่อนไปเจอโอป้าลุงเลยบอก..โอป้าาาาน่ากลัวมันบ่นเก่ง..
โอออออ ป้าาาาาา โออออออป้าาาาาอย่าบ่นหนูเลย"
"ลุงโอป้าเขาแปลว่าพี่ชายอ่ะ" แทยอนบอกความหมายที่แท้จริงลุงคนขับหัวเราะลั่น
"อ้าวหรอก็ลุงไม่รู้หรอก โอป้าออนนี่ วันก่อนเด็กเกาหลีผู้ชายขึ้นรถลุงลุงบอกโอป้าจะไปไหนถึงว่าหัวเราะกันใหญ่"
"~.~ ขึ้นผิดคันหรือป่าวฟ่ะตู" แทยอนบ่นเบาๆโดยที่ลุงคนขับไม่รู้ตัว
"แล้ว ยังบอกอีกนะอุดงกินซิ..ไอ้วงที่มาโอป้าโอป้าอ่ะโอป้าอุดงกินซิ"
"~.~ ลุง..ดงบังชิกิ..." b (35).gif
"ห๊าาาาโดนบังจิงดิ"
"ไม่ใช่ลุง.....ดงบังจิกิ..เอ้ยดง บังชินกิ" ลุงแท๊กซี่พยักหน้ายิ้มจะวงอะไรก็เอาเหอะยังไงลุงก็คงไม่รู้เรื่อง
ใน ความเป็นเกาหลีของเด็กสมัยใหม่หรอก ~.~
.
.
.
.

"อ้าว ถึงแล้วลูกตรอกข้าวสาร" นั่งคุยกันจนเพลิน อันที่จริงก็มีแค่ลุงแหละนะที่คุยให้แทยอนฟัง ลุงคนขับก็พาแทยอนมาถึงที่หมาย
แทยอนจ่ายเงินตามค่ามิเตอร์ไปทั้งหมดห้า ร้อยหกสิบสองบาทและค่าบริการไปหนึ่งร้อยรวมเป็นเกือบเจ็ดร้อย..
.
.
"ไม่ เห็นถึงพันเลย" แทยอนส่ายหัวก่อนจะก้าวลงจากรถสายตาของแทยอนมองไปรอบๆที่ที่เขายืนอยู่วัย รุ่นมากมายกำลังเดิน
จับจ่ายใช้สอย ทั้งชาวไทยชาวต่างชาติเต็มไปหมดแทยอนค่อยๆเดินเข้าซอยก็มองหาที่พักไปมาไม่ เห็นจะมีอย่างที่บอกสักนิด
.
.
"เฮ่ออออออออออออ ไหนอ่ะเนี่ยที่พักถูกๆ" แล้วแทยอนก็เดินผ่านบาร์ที่ชื่อว่าซิลค์บาร์ไปอย่างล่องลอย ~.~
.
.

-silk bar-

"โอ้ ยยยยยยยยยย ทำไมมันร้อนผิดปกติ" p (26).gif ทิฟฟานี่จอดรถที่วัดก่อนจะมองๆไปรอบๆก็พบกับความเงียบแล้วก็รีบวิ่งออกมา พร้อมกับ
บ่นไปในตัว... "ร้อน ร้อน เข้าวัดแล้วมันร้อนจริงๆ..ไหนจะคนเยอะวุ่นวายอะไรกันเนี่ยยยยยัยเจสนะยัยเจ สเจอหน้าจะบ่นให้แสบเลยคอยดู"
.
.

"เฮ้....นังฟานี่" เจสซิก้าชูมือเรียกเพื่อนสาวทิฟฟานี่ที่เดินมาถึงร้านก็โบกมือกลับพร้อมรอย ยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งอย่างอารมณ์เสีย
.
.
"นี่แกทำไมต้องอารมณ์ เสียขนาดนั้น"
"นั้นดิ" ยูริสมทบ
"นี่ยูลเงียบปากไปฉันว่าต้องเป็น ความคิดเธอแน่ๆที่พามาสถานที่แบบนี้" ทิฟฟานี่รีบบ่นยูริได้แต่ส่ายหน้า
"แหม เอาเห๊อะอันที่จริงแล้วแบบนี้ก็ดีออกฝรั่งเยอะดีแบบว่าถูกใจเจสสสสสสส"
"เช อะ..แล้วนี่แกกลับมาอยู่ถาวรเลยใช่ไหม" ทิฟฟานี่เอ่ยพร้อมยกมือพัดไปพัดมาเพราะตอนนี้ชีร้อนสุดๆ
"ใช่ย่ะก็เรียน จบแล้วนี่จะไปอยู่ทำไมสู้กลับมาตั้งรกรากที่เมืองไทยไม่ดีกว่ากันหรอ"
"ถูกกก กกกก" ยูริสมทบ
"นี่ยูลเธอจะพูดยาวๆกว่านี่ได้ไหม"
"ได้...รักน้องซอ"
"เช อะตลอดเวย์ไม่เคยเปลี่ยน" ทิฟฟานี่พูดหมั่นใส้
"เออนี่ชายยูลแกหลอกเด็ก ไปถึงไหนแล้วล่ะ" เจสซิก้าถามอย่างสงสัย
"หลอกอะไรเจสคนนี้ยูลรักจริงงง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
"ฟานี่แกมีบันทึกเสียงมันไว้ทีเหอะรักจริงของมัน อ่ะเป็นล้านคนแล้วมั้ง"
"ว่าอยู่"
"~.~....น้องขอแก้วเพิ่มแล้วเอา เบียร์มาให้อีกสองขวด" ยูริยกมื่อเรียกพนักงานพูดเปลี่ยนเรื่อง

คุย กันสักพักเมากันสักหน่อยที่สำคัญขาดิ๊งส์อย่างทิฟฟานี่ตอนนี้เริ่มมีอา การวิงส์ๆเขาให้แล้ว..
.
.
"โอ้ยยยยยยยมายยยยยยยยมาวววววววมา ววววอาาารายยยเททททหนายยกานนนย่ะ"
"โห้ยยยแกนี่มันให้ได้แบบนี้ซินะยู ลแล้วนี่เอาไงเนี่ยยยย" ยูริส่ายหัวและเป็นจังหวะเดียวกับที่เด็กร่างอ้วน
เนื้อ ตัวสกปรกมอมแมมเดินเรียบๆเคียงๆอยู่แถวโต๊ะทิฟฟานี่แล้วอยู่ๆก็ฉกกระเป๋า ทิฟฟานี่วิ่งหายไปในความมืด
.
.
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยนั้นๆไอ้หัวขโมย" เพราะในความมืดยูริไม่ทันสังเกตเห็นว่ารูปร่างคนขโมยเป็นอย่างไรได้แค่ยืนงง อยู่สักครู่
เจสซิก้าถึงได้เตือนสติ... "โหยยยยไอ้ยูลแกจะบ้าหรอก็วิ่งตามไปซินี่ฟานี่กระเป๋าแกโดนฉกไปแล้วรู้ เรื่องไหม"
"ห๊าาาาอะไรนะกระเป๋าฉันโดนฉก" ทิฟฟานี่พูดตาโตสร่างเมาทันทีแล้วรีบวิ่งตามไอ้เด็กหัวขโมยไป.....

.
.
.

"เฮ่ ออออออเบื่อโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" แทยอนบ่นออกมาด้วยความเซ็งก่อนจะหันไปทางซ้ายมือก็เหมือนมีโชค
เข้าข้าง เพราะเกสเฮาท์เน่าๆกำลังรอแทยอนอยู่ แทยอนก้าวเท้าได้ไม่กี่ก้าวอยู่ๆก็มีร่างของเด็กตัวอ้อนเนื้อตัวมอมแม่ม
มา ชนเข้าอย่างจัง...

"เฮ้ยยยไอ้หนู" แทยอนบ่นโดยที่เจ้าเด็กนั้นหันมามองแล้วก็รีบวิ่งหายวับไปกับตาแทยอนลุกขึ้น ปัดก้นไปมาแต่ที่
รู้สึกหนักๆขึ้นก็คือกระเป๋าสตรีที่ดูท่าท่างจะเป็น เบรนแนมยี่ห้อดังถูกแขวนไว้บนแขนแทยอนไปเรียบร้อยแล้ว..
.
.
"เฮ้ย ยยยกระเป๋า..กระเป๋าใครว่ะ" แทยอนหันไปมองไปทางที่เด็กอ้วนก่อนจะพลางคิดว่าเด็กคนดังกล่าวต้องขโมย
กระเป๋า ของใครมาแน่ๆ..
.
.
"นี่นายยยยยยยยยยยยยยยยย" แล้วอยู่ๆเสียงยูริก็ดังขี้น.... "นี่อย่าหนีนะ"
"เฮ้ยยยอะไรว่ะ..อะไร เนี่ยคุณมาจับตัวฉันทำไม" แทยอนร้องโวยวายที่อยู่ๆยูริมามัดมือมันแขนเขาเองไว้..
"ยังจะมาพูดอีก วิ่งราวกระเป๋าคนอื่นแล้วหนีแบบนี้ไม่ให้จับแล้วให้ทำอะไรว่ะ"
"เฮ้ย ยยนี่คุณ คุณจะบ้าหรอไงใครไปขโมยกระเป๋าคุณ"
.
.
.

และ เสียงของสาวหมั่นก็ดังขึ้นพร้อมใบหน้าที่เปร่งประกายความงามแม้ในยาวค่ำคืน ความงามก็ยังคงเห็นชัดเป็น
สง่าราวกับหงษ์ฟ้ายาใจ >.<

bg (16).gif "ยังจะมีหน้ามาพูดอีกหรอว่าใครขโมยก็แกไงไอ้หัวขโมย" ทิฟฟานี่แผดเสียงด้วยความโมโหก่อนจะเดินไปกระชาก
กระเป๋ากุชชี่ราคา เหยียบแสนแล้วตีหัวแทยอนไปอีกหนึ่งที... "โธ่ลูกแม่ไม่เป็นอะไรนะค่ะไปอยู่กับไอ้โจรใจทรามแป๊ปเดียวดูสิความทุเรศติด มาด้วยเลย"
ทิฟฟานี่พูดไปปัดกระเป๋าไปโดยมีสายตาแทยอนมองอย่างแปลกใจ.. "อุ้ยแม่เจ้าใครง่ะน่ารักเป็นบ้า" เจสซิก้าวิ่งตามมา
เห็นแทยอนก็วิ๊งๆ พร้อมใบหน้ายิ้มแย้มตาวาว "นี่เจสสสแกพูดแบบนี้ได้ไงก็ไอ้นี่แหละไอ้หัวขโมย"
"เฮ้ยยยยอะไรกันว่ะ ใครเป็นหัวขโมยพูดให้มันดีๆนะ" แทยอนโวยวายเหลืออดเพราะยืนฟังทิฟฟานี่ที่อยู่ๆก็มาว่าป่าวๆโดยไม่ฟังเหตุผล
"นี่ ไอ้โจรใจทรามไป..ไปเดี๋ยวนี้เลย.." ทิฟฟานี่กรีดนิ้วดึงเสื้อแทยอนด้วยท่าทีรังเกลียด "ไอ้ไปไหน" แทยอนพูดหน้างง
"สถานี่ตำรวจไงดีนะอยู่ใกล้แค่นี้ไป..ไปเดี๋ยวนี้เลย.. อี้..แล้วฉันทำไมต้องมาจับแกด้วยไอ้โจรใจทราม"
"นี่เธอหยุดเลย คำก็ไอ้หัวขโมยคำก็โจรใจทรามฉันไปขโมยของของเธอเมื่อไร"
"แล้วกระเป๋าของ ฉันที่นายถืออยู่มันคืออะไรห๊าาาาาาาาาาาาาา" ทิฟฟานี่พูดพร้อมจ้องหน้าแทยอนเอาเรื่อง
.
.
"ฟังนะเมื่อกี้มีเด็ก ที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาชนฉันแล้วก็วิ่งหนีไปเข้าใจไหม"
"ข้ออ้าง" แทยอนกัดฟันถอนหายใจเหลืออดในนิสัยของผู้หญิงตรงหน้าคนอะไรไม่มีเหตุผล
"คน บ้าอะไรว่ะไม่มีเหตุผล"
"นี่นายว่าใครไอ้โจรใจทราม"
"หมามั้ง"
p (26).gif "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแกนี่มันเลวจริงๆเลยนะเป็นโจรแล้วยังปาก..ปากกระ เทยได้อีกคนอะไร"
"แล้วทำไมล่ะห๊า..ฉันเบื่อเต็มทนแล้วอยากทำอะไรก็ทำฉัน อยากพักผ่อน" แทยอนพูดจบก็หันหลังให้ทิฟฟานี่
ยูริและเจสซิก้าเพื่อที่จะ เข้าไปติดต่อห้องพักแต่... "นี่คิดว่าด่าฉันได้ขโมยของฉันได้แล้วฉันจะยอมงั้นหรอ"
ทิฟฟานี่เดินตาม แทยอนไม่เลิกลา "เฮ้ยยทิฟ..ปล่อยเขาไปเหอะดูท่าทางเขาไม่เห็นเหมือนขโมยเลย" เจสซิก้าแย้ง
"นั้นดิ" ยูริสมทบ "นี่ยูลนายก็เห็นว่ากระเป๋าอยู่ที่มันอ่ะ แล้วนายนั้นแหละที่จับตัวมันได้อ่ะ"
"โหยฟานี่ทำไมไปเรียกเขาว่ามันล่ะ" "เจสไม่ให้เรียกว่ามันแล้วให้เรียกว่าอะไรสำหรับไอ้หัวขโมยนั้น"
"ฟานี่ เธอก็พูดเกินไป..ได้ของแล้วก็กลับบ้านเหอะ" ยูริพูดอย่างเซ็งๆ "นั้นดิแกจะอะไรมากมายเนี่ย"
"นี่ไอ้โจรใจทรามปากหมา" ยังทิฟฟานี่ยังไม่หยุดเดินตามแทยอนเข้าไปในเกสเฮาส์ต่อเพื่อจะเอาเรื่อง
.
.
"สวัสดี ค่ะมากับแฟนใช่ไหมค่ะ" เจ้าของเกสเฮาส์เอ่ยทักทันทีที่เห็นแทยอนและทิฟฟานี่เดินเข้ามาแทยอนแอบงง ก่อนจะ
หันไปแล้วก็พบทิฟฟานี่เดินเชิดมาที่เขา "ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้" ทิฟฟานี่พูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
"เรื่องอะไรมิทราบ" "ก็ที่นายขโมยกระเป๋าฉันไม่พอยังปากเสียใส่ฉัน"
"นี่เธอพูดภาษาคนรู้ เรื่องหรือป่าว ผู้หญิงอะไรนิสัยแย่แล้วยังปากจัดกลับไปได้แล้วไปฉันรำคาญ"
ทิฟฟา นี่ยื่นอึ้งพูดไม่ออกตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครมาว่าเธอเลยก็สำหรับทิฟฟา นี่คนนี้ช่างสวยราวกับนางงามจักรวาลที่โลก
ต้องบันทึกไว้ว่าสวยที่สุด เพอร์เฟคที่สุดตั้งแต่โลกนี้เคยมีมาไม่นะ..ไม่นะไม่เคยมีใครกล้าพูดคำว่า รำคาญกับทิฟฟานี่คนนี้เลยสักคนด้วย T.T
"ไม่กลับ" ทิฟฟานี่พูดด้วยท่าทางก๋ากั๋นสุดฤทธิ์ "ไม่กลับ...อยากอยู่กับฉัน..ได้มาดิ..มาเลยคือน้องพี่มากับแฟนพี่
แล้ว พี่ก็อยากได้ห้องพักเอาไว้สวีทกับแฟนพี่หน่อย" แทยอนลอยหน้าลอยตาพูดกับเจ้าของเกสเฮาท์อย่างกวนๆพร้อมดึงลากแขนทิฟฟานี่มา ใกล้ตัว
ทิฟฟานี่ตั้งสติได้ก็มองไปรอบๆเกสเฮาส์ที่มีสภาพทรุดโทรมแถมยัง ดูสกปรก... "อี้...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะฉันจะกลับ"
"อี้ปล่อฉันเดี๋ยวนี้ นะฉันจะกลับแล้วเมื่อกี้ใครกันที่บอกไม่กลับ" แทยอนตะโกนใส่หน้าทิฟฟานี่ทิฟฟานี่ได้แต่เบียงตัวหลบ
แล้วสะบัดร่างวิ่ง หนีแทยอนออกไป แทยอนได้แต่มองตามส่ายหัวงงๆก่อนจะหันไปพูดกับเจ้าของเกสเฮาท์
"คือ ว่า..ฉันอยากได้ห้องถูกๆอยู่สักสามเดือนมีไหมค่ะ"
"อ๋อมีค่ะ..ถูกๆสาม เดือนเอางี้แล้วกันคิดให้...หกพันค่ะ"
"หกพัน...." แทยอนทวนราคาตาโตแต่ถ้าหาต่อไปก็คงไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วแถมยังต้องซวย มาต่อล้อ
ต่อเถียงกับยัยซื้มที่ไหนอีกก็ไม่รู้... "โอเคค่ะ..หกพันก็หกพัน"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะเดี๋ยวลดค่าน้ำค่าไฟให้..." เจ้าของเกสเฮาส์พูดยิ้มแย้มก่อนจะส่งกุญแจให้แทยอน "ชั้นสองนะค่"
แทยอน รับกุญแจยิ้มๆมองไปรอบๆสถานที่ที่ตนจะอยู่...สาบานได้เลยว่านี่คือที่พักของ ฉัน...คิมแทยอน
.
.

"ยี้..ยี้...อี้...แหวะ...ไอ้บ้า..ไอ้โจร ใจทราม...ไอ้ปากหมา..ไอ้โรคจิต" p (16).gif ทิฟฟานี่เดินปัดเนื้อปัด
ตัวอย่างรังเกลียดเบ้ปากไปมาจนเจ สซิก้าและยูริมองอย่างงงๆ "กลับไปบ้านต้องอาบน้ำด้วยแอลกฮอลล์"
"นี่ฟา นี่แกเป็นเป็นอะไรของแกบ่นงึมงำเลย"
"นั้นดิแล้วนี่เข้าไปทำไมอย่าบอกนะ ตามไปวีนเขาเนี่ย"
"แล้วไง...พวกเธอของคนก็เหลือเกินเพื่อนกันภาษาอะไร แทนที่จะเข้าไปร่วมด้วยช่วยด่ามันปล่อยให้ฉันเข้าไปคน
เดียวสุดท้ายดู ดิ๊...มืออันแสนสกปรกของมันก็โดนเนื้อต้องตัวฉันที่แสนสะอาดห๊อมมมหอม" เจสซิก้าและยูริได้แต่
ส่ายหน้าในความหลงตัวเองของเพื่อนสาว.. (ยัยนี่เป็นเอามาก)...(เฮ่อออออออออยูลล่เบื่อ)

-ห้องแสนเน่าเฟะของแทยอน-

"นี่ เตียงหรอว่ะ..เฮ่ออออออออออ" bg (13).gif แทยอนส่ายหัวหลังเห็นสภาพเตียงที่จะพังแลมิพังแลแถมผ้าปูที่นอนยังสกปรก แทยอน
ได้แต่หยิบสมุดมาลิตส์รายการอะไรบางอย่างออกมา..
"ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม น้ำยาซักผ้า น้ำยาล้างจาน.....โน้นนี่บลาๆ" ก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาดูแล้วค่อยๆส่ายหัวกับเงิน
ที่เหลือติดตัวอยู่ไม่ กี่บาทและแทยอนก็เดินลงไปตามถนนเส้นวุ่นวายโดยมีร้านอินเตอร์เน็ตเป็นจุด หมายปลายทาง

"net cafe"

ฮโยออนไลน์ : นี่เจ้าแท
แทยอนออ นไลน์ : พี่โย
ฮโยออนไลน์ : เหอะถึงเมืองไทยแล้วหรอ
แทยอนออนไลน์ : พี่รู้ได้ไงว่าแทอยู่เมืองไทย
ฮโยออนไลน์ : นี่แกอย่าคิดนะว่าแกทำอะไรแล้วพี่จะไม่รู้...
แทยอนออนไลน์ : ~.~
ฮโย ออนไลน์ : เอาเหอะรู้ว่าแกยังอยู่ดีฉันก็สบายใจแล้วนี่แกไปอยู่ที่ไหนอยู่ยังไงฉันจะ ได้บอกแม่ว่าไม่ต้องห่วงแก
แทยอนออนไลน์ : ก็..ก็สบายดี..แล้วก็..อยู่กรุงเทพอ่ะ
ฮโยออนไลน์ : นี่แกจะให้ฉันสืบเองหรือว่าแกจะบอกมาตรงๆ
แทยอนออนไลน์ : โอเคโอเค อยู่ตรอกข้าวสารมันก็พออยู่ได้เออแค่นี้ก่อนนะไปซื้อของก่อนและ

แทยอน แกล้งออฟไลน์ทันทีที่เห็นฮโยยอนพี่สาวออนไลน์อันที่จริงครอบครัวของแทยอน ประกอบไปด้วยพ่อแม่และพี่สาว
อีกสองคนนั้นคือฮโยยอนและซูยอง....

"ทำไม วันนี้ถึงได้มีแต่เรื่องซวยๆนะ" แทยอนได้แต่นึกในใจหลังกลับขึ้นห้องแล้วพยายามข่มตานอนแต่ต่อให้
พยายาม เท่าไรก็ไม่กลับเพราะหน้าทิฟฟานี่มันลอยมาหลอนโสตประสาทได้อยู่ตลอดเวลา...
.
.
(เฮ่ อออออออออออออเธอ...ยัย...ปากตลาดโรงเกลือ) tk (3).gif
.
.

-ห้องนอนเตียงหลุยส์สุดไฮโซของทิฟฟานี่-

"แอล กฮอลล์ผสมน้ำกี่ส่วนนะถึงได้ชำระล้างความสกปรกของไอ้โจรใจทรามออกไปให้หมด"
ทิฟฟา นี่ยังบ่นไม่เลิกไม่พอยังไม่ค้นตู้ยาหาแอลกฮอลล์หมดบ้านเพื่อเอามาชำระร่าง กาย (เฮ่ออออออออฟานี่จ๋าอะไรจะขนาดนั้นล่ะ)
.
.
"โอ้ยๆๆๆๆๆเบื่อ แล้วนะทำไมฉันจะต้องมาเจอคนยังนายด้วยเนี่ย" ทิฟฟานี่พูดอย่างอารมณ์เสีย
นอนกระซับ กระซ่ายจนนอนไม่หลับเพราะหน้าแทยอนมันลอยมากวนใจได้ตลอดเวลาก่อนจะหยิบหมอน
ใบ ข้างๆมาปิดหน้าปิดตาก็ยังไม่หาย..
.
.

"ไอ้โจรใจ ทรามฉันเกลียดแก...เกลียด...เกลียดที่สุดในโลก" tk (12).gif
.
.

ข้อความบนกระดาษถูกติดว่าหน้ากระจก ความว่า

.
.

"ไอ้โจรใจทรามอย่าให้ฉันรู้ว่าแกเป็นใคร
คน ที่มันมาทำลายฝันดีของฉันให้พบกับฝันร้าย
อย่างแกจะไม่มีวันได้อยู่สุข คอยดู"

.
.

จบตอน