ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : :: บทนำ
“ถ้าฉันจะรักใครสักคน คนคนนั้นจะต้องเป็นคนที่ดีที่สุด”
“ดีที่สุดยังไงหรอ ?”
“ก็ดูแลฉัน โทรหาทุกคืนก่อนนอน ไม่เจ้าชู้ ไม่ขี้หึง ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ พาฉันไปเที่ยวบ่อยๆ คอยเป็น...”
“โอ๊ย!! ฮยอนซึง คนแสนดีแบบนั้นน่ะ ไม่มีอยู่จริงหรอกนะ”
“...”
“อีกอย่างนะ ถ้านายรักใครสักคนขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าเค้าเป็นแบบไหน นายก็จะรับได้ทั้งนั้นแหละ”
“จริงน่ะ?? แม้ว่าเค้าจะนิสัยไม่ดีน่ะหรอ?”
“ก็ใช่น่ะซี่!!”
“ดีที่สุดยังไงหรอ ?”
“ก็ดูแลฉัน โทรหาทุกคืนก่อนนอน ไม่เจ้าชู้ ไม่ขี้หึง ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ พาฉันไปเที่ยวบ่อยๆ คอยเป็น...”
“โอ๊ย!! ฮยอนซึง คนแสนดีแบบนั้นน่ะ ไม่มีอยู่จริงหรอกนะ”
“...”
“อีกอย่างนะ ถ้านายรักใครสักคนขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าเค้าเป็นแบบไหน นายก็จะรับได้ทั้งนั้นแหละ”
“จริงน่ะ?? แม้ว่าเค้าจะนิสัยไม่ดีน่ะหรอ?”
“ก็ใช่น่ะซี่!!”
..........................................................................................................
ลมแรงๆที่พัดมาปะทะ ทำให้เจ้าของใบหน้านวลเนียนหลุดออกมาจากภวังค์ นิ้วเรียวยกขึ้นปัดๆเศษใบไม้ที่ติดอยู่ตามกลุ่มผมนุ่มสีน้ำตาลเข้มที่เรียบลื่นราวกับเส้นไหมออกอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะกวาดสายตามองหาบุคคลอีกคนที่น่าจะถึงเวลาที่จะโผล่มาได้แล้ว แต่ก็ยังไร้วี่แวว
คงเป็นเพราะบรรยากาศยามเย็นที่มีลมพัดเอื่อย มีต้นไม้ที่กำลังผลิใบรับฤดูกาลที่จะมาถึงขึ้นอยู่ริมสองข้างทาง อีกทั้งท้องฟ้าเบื้องหน้ายังถูกแต่งแต้มด้วยสีสันชวนมอง ที่ทำให้ใครหลายๆคน หรือคู่รักหลายๆคู่พากันออกมาเดินรับอากาศบริสุทธิ์ที่สวนสาธารณะแห่งนี้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
คงเป็นเพราะบรรยากาศยามเย็นที่มีลมพัดเอื่อย มีต้นไม้ที่กำลังผลิใบรับฤดูกาลที่จะมาถึงขึ้นอยู่ริมสองข้างทาง อีกทั้งท้องฟ้าเบื้องหน้ายังถูกแต่งแต้มด้วยสีสันชวนมอง ที่ทำให้ใครหลายๆคน หรือคู่รักหลายๆคู่พากันออกมาเดินรับอากาศบริสุทธิ์ที่สวนสาธารณะแห่งนี้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ดวงตากลมๆที่ดูเข้ากับเครื่องหน้าสวยหวานทอดมองผิวน้ำของแม่น้ำสายใหญ่ที่ทอประกายล้อแสงอาทิตย์แสงสุดท้ายของวันอย่างเหม่อลอย
“ฮยอนซึงอา!!”
ชายหนุ่มที่กำลังจับจ้องภาพเบื้องหน้าต้องถูกดึงออกจากภวังค์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้สาเหตุไม่ใช่เพราะลมที่ยังพัดเอื่อย แต่เป็นเสียงเรียกเล็กแหลมที่ดังมาจากด้านหลัง
“กว่าจะมาได้! มัวไปทำอะไรอยู่”
“ขอโทษน๊า ขอโทษ ก็อาจารย์น่ะสิไม่ยอมปล่อยสักที แค่ลืมทำไม่กี่ข้อไม่เห็นจะต้องให้อยู่ถึงเย็นขนาดนี้เลย”
รอยยิ้มทะเล้นที่มาพร้อมท่าทางหงุดหงิดน่ารักๆของคนที่เพิ่งมาใหม่นั้นเรียกให้สายตาที่อยู่แถวนั้นหันมามองอย่างสนอกสนใจ และทำให้คนหน้าสวยที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตอนแรกเริ่มคลี่ยิ้มออกมาบ้าง
“ฮยอนซึงอา!!”
ชายหนุ่มที่กำลังจับจ้องภาพเบื้องหน้าต้องถูกดึงออกจากภวังค์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้สาเหตุไม่ใช่เพราะลมที่ยังพัดเอื่อย แต่เป็นเสียงเรียกเล็กแหลมที่ดังมาจากด้านหลัง
“กว่าจะมาได้! มัวไปทำอะไรอยู่”
“ขอโทษน๊า ขอโทษ ก็อาจารย์น่ะสิไม่ยอมปล่อยสักที แค่ลืมทำไม่กี่ข้อไม่เห็นจะต้องให้อยู่ถึงเย็นขนาดนี้เลย”
รอยยิ้มทะเล้นที่มาพร้อมท่าทางหงุดหงิดน่ารักๆของคนที่เพิ่งมาใหม่นั้นเรียกให้สายตาที่อยู่แถวนั้นหันมามองอย่างสนอกสนใจ และทำให้คนหน้าสวยที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตอนแรกเริ่มคลี่ยิ้มออกมาบ้าง
“ทีหลังก็หัดทำการบ้านมาให้มันครบๆข้อบ้างสิ”
“ก็ข้อที่ไม่ได้ทำมันยาก หาคนลอกไม่ได้น่ะสิ”
“โยย้วย!”
“ฮยอนซึงอา!!!”
ฮยอนซึงยิ้มขำกับหน้ามุ่ยๆของเพื่อนก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อที่จะกลับให้ถึงบ้าน
ยังโยซอบ คือหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเพื่อนสนิทของเขา ทั้งคู่มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ จนเรียกได้ว่าถ้าเห็นโยซอบต้องเห็นฮยอนซึง ตอนเช้าฮยอนซึงจะเดินไปบ้านโยซอบที่อยู่ไม่ไกลเพื่อนที่จะเดินไปโรงเรียนด้วยกัน และในบางครั้ง เช่นในวันนี้ที่โยซอบต้องเลิกช้า ฮยอนซึงก็จะออกมานั่งเล่นรอที่สวนสาธารณะใกล้กับโรงเรียน
“นี่ๆ วันอาทิตย์นี้เราไปดูหนังกันไหมมมมม”
ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าสวยเบะปากน้อยๆกับคำชวนของเพื่อนที่กระโดดโลดเต้นอยู่ข้างๆ โยซอบเป็นคนร่าเริง สดใสและพูดเก่ง �ซึ่งบางทีก็อาจจะเก่งเกินไป แตกต่างกับฮยอนซึงที่ค่อนข้างขี้อาย หากไม่ใช่ในกลุ่มเพื่อนหรือคนที่รู้จัก ก็น้อยครั้งที่จะเห็นเขาอ้าปากพูด
“ฉันเลี้ยงอีกล่ะสิ”
“ไม่ใช่ กีกวังเลี้ยง!”
“ถามกีกวังรึยังน่ะ”
โยซอบยกกระเป๋าสะพายที่แกว่งไปมาในมือขึ้นมากอดก่อนจะส่งยิ้มแป้นให้คนที่เดิมอยู่ข้างๆ
“กีกวังต้องเลี้ยงสิ ก็วันนี้ฉันไปขอเบอร์ดงอุนมาให้ กีกวังติดหนี้ฉันอยู่”
ฮยอนซึงหันขวับมามองแทบจะในทันที
“”เบอร์ดงอุน?? ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า..”
“ฮี่ฮี่ ก็ใช่น่ะสิ”
ชายหนุ่มเจ้าของเครื่องหน้าหวานเบ้ปากแทบจะในทันทีที่รู้คำตอบ
“แต่ก็นะ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่สละโสดก่อนจะเป็นกีกวัง เหลือแต่ฮยอนซึงหรอเนี่ยยยยยย”
คำพูดแทงใจดำที่เรียกความรู้สึกเจ็บจี๊ดปนหงุดหงิด ที่ไม่ได้ทำให้ฮยอนซึงรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อยดังมากจากปากของโยซอบที่ลอยหน้าลอยตาเดินอยู่ข้างๆราวกับจะรู้ถึงความคิดของเพื่อนหน้าหวาน
�ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันก่อนจะแสดงทีท่าไม่สนใจ
“ฉันอยู่คนเดียวแบบนี้ มีความสุขดีจะตาย”
“จริงหรออออออออออออออออออออออออออออ?”
ฮยอนซึงดันหน้าทะเล้นของโยซอบให้ออกห่างแล้วยักไหล่
�
“ก็จริงน่ะสิ อีกอย่างถ้าฉันจะรักใครสักคน คนคนนั้นจะต้องเป็นคนที่ดีที่สุด”
“ดีที่สุดยังไงหรอ ?”
โยซอบเอียงคอแล้วขมวดคิ้วน้อยๆอย่างสงสัย
“ดีที่สุดยังไงหรอ ?”
โยซอบเอียงคอแล้วขมวดคิ้วน้อยๆอย่างสงสัย
�
“ก็ดูแลฉัน โทรหาทุกคืนก่อนนอน ไม่เจ้าชู้ ไม่ขี้หึง ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ พาฉันไปเที่ยวบ่อยๆ คอยเป็น...”
�
“โอ๊ย!! ฮยอนซึง คนแสนดีแบบนั้นน่ะ ไม่มีอยู่จริงหรอกนะ”
คำพูดของชายหนุ่มหน้าหวานโดนขัดจังหวะด้วยเสียงกลั้วหัวเราะของเพื่อนสนิท
คำพูดของชายหนุ่มหน้าหวานโดนขัดจังหวะด้วยเสียงกลั้วหัวเราะของเพื่อนสนิท
�
“...”
“อีกอย่างนะ ถ้านายรักใครสักคนขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าเค้าเป็นแบบไหน นายก็จะรับได้ทั้งนั้นแหละ”
“จริงน่ะ?? แม้ว่าเค้าจะนิสัยไม่ดีน่ะหรอ?”
“ก็ใช่น่ะซี่!!”
โยซอบวิ่งตรงดิ่งทิ้งห่างไปทันทีที่ใกล้ถึงบ้าน ทิ้งให้ชายหนุ่มหน้าหวานยืนขมวดคิ้วอยู่กับคำพูดที่เพื่อนรักทิ้งไว้ก่อนที่จะส่ายหัวไปมาแรงๆอย่างไม่เห็นด้วยแล้วป้องปากตะโกนกลับไป
“ไม่จริงหรอก ถ้าเค้านิสัยไม่ดีจริงๆ ฉันจะอยู่ด้วยได้ยังไง”
“ฮ่าๆๆ แล้วฉันจะคอยดูนะ ฮยอนซึงอา!”
เสียงหัวเราะราวกับรู้ทันที่ลอยมาตามลมทำให้ฮยอนซึงไม่สบอารมณ์มากยิ่งขึ้น
‘เอาเลย ยังโยซอบ เพราะไม่ว่ายังไงคนอย่างฉันก็ไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้ว
คนที่จะมาเป็นแฟนของจางฮยอนซึงคนนี้ได้ คนนั้นจะต้องเป็นเจ้าชายที่แสนดี
คอยดูก็แล้วกัน!!’
“อีกอย่างนะ ถ้านายรักใครสักคนขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าเค้าเป็นแบบไหน นายก็จะรับได้ทั้งนั้นแหละ”
“จริงน่ะ?? แม้ว่าเค้าจะนิสัยไม่ดีน่ะหรอ?”
“ก็ใช่น่ะซี่!!”
โยซอบวิ่งตรงดิ่งทิ้งห่างไปทันทีที่ใกล้ถึงบ้าน ทิ้งให้ชายหนุ่มหน้าหวานยืนขมวดคิ้วอยู่กับคำพูดที่เพื่อนรักทิ้งไว้ก่อนที่จะส่ายหัวไปมาแรงๆอย่างไม่เห็นด้วยแล้วป้องปากตะโกนกลับไป
“ไม่จริงหรอก ถ้าเค้านิสัยไม่ดีจริงๆ ฉันจะอยู่ด้วยได้ยังไง”
“ฮ่าๆๆ แล้วฉันจะคอยดูนะ ฮยอนซึงอา!”
เสียงหัวเราะราวกับรู้ทันที่ลอยมาตามลมทำให้ฮยอนซึงไม่สบอารมณ์มากยิ่งขึ้น
‘เอาเลย ยังโยซอบ เพราะไม่ว่ายังไงคนอย่างฉันก็ไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้ว
คนที่จะมาเป็นแฟนของจางฮยอนซึงคนนี้ได้ คนนั้นจะต้องเป็นเจ้าชายที่แสนดี
คอยดูก็แล้วกัน!!’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น