คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 4
CHAPTER 4
เสียงคร่ำครวญของคนแปลกหน้าทำให้ร่างบางที่พึ่งฟื้นรู้สึกมึนงงกับสิ่งที่เจอเป็นอย่างมาก
“อา~ ซองมิน”
“ครับท่านฮยอกแจ” ทันทีนั้นก็ปรากฏร่างโปร่งอีกคนขึ้นในห้อง
และนั่นทำให้คิบอมตวัดสายตามามองด้วยความตกใจ และอึ้ง!
“เกิดอะไรขึ้น ท่านพี่ฮันยองอยู่ไหน”
“ท่านถูกรถชนขอรับ และข้าคิดว่าเราผลัดกับท่านฮันยองมาไกลซะแล้ว”
“งั้นเหรอ คงถึงเวลาแล้วซินะ” ร่างบางรำพึงออกมาเบาๆอย่างรู้ชะตากรรม
และก่อนที่จะได้ซักถามสิ่งใดต่อ
“คุณเป็นใคร” คิบอมหลังจากที่ฟังคนแปลกหน้าทั้งสองคุยกัน ก็รีบถามขึ้นด้วยความหวาดหวั่นเพราะอยู่ๆก็มีอีกคนปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าต่อตา แถมยังไม่ได้เดินเข้ามาทางประตูอีกต่างหาก
รึว่า.........
“เอ๋ คุณเห็นซองมิน” ฮยอกแจเอ่ยถามร่างสูงออกมาด้วยความประหลาดใจ
หลังจากเห็นปฏิกิริยาของอีกคน
“อืม” เมื่อได้รับคำตอบ ร่างบางก็รีบหันไปมองตากับซองมินทันที
“ซองมิน หรือว่า”
“ข้าก็ไม่แน่ใจ”
“คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าพวกคุณเป็นใคร” คิบอมที่เห็นร่างบางไม่สนใจคำถามของตน
จึงถามขึ้นอีกครั้ง
“เอ่อ -ข้าบอกไม่ได้” ท่าทางลำบากใจของร่างบางทำให้คิบอมไม่อยากจะซักต่อ
แต่ขออีกซักคำถามแล้วกัน
“แล้วคุณจำได้มั๊ยว่าบ้านคุณอยู่ไหน” พูดไปก็ลอบมองอีกคนไป ร่างโปร่งที่มาใหม่
ดูไม่ธรรมดาเอาซะเลย แต่งกายก็แปลกๆ บรรยากาศรอบตัวไม่น่าไว้ใจจริงๆ
“ข้าขอโทษด้วย ข้าไม่รู้ว่าบ้านอยู่ที่ไหน” คำตอบที่ได้ทำเอาร่างสูงแทบลมจับ นี่พวกเค้า
ไปเก็บใครมาเนี่ย....
“แล้วอย่างงี้เราจะส่งคุณกลับได้ยังไง” กลุ้มครับ ชายบอมกลุ้ม
“เฮ้ยๆ จำไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย อยู่กับผมที่นี่แล้วกันนะครับคนสวย”
พอหายจากอาการจิตหลุดก็รีบถลาเข้ามาปกป้องร่างบางทันที แต่ก็ไม่วายหม้อร่างบางไปด้วยซะอีก
“เอาจริงเหรอ” คิบอมเอ่ยถามคยูฮยอนที่เมื่อกี้กลายร่างเป็นมนุษย์โหยหวนไปแล้ว
หลังจากรู้ว่าไปหม้อผู้ชายเข้าให้
“แน่นอน” ตอบแบบหนักแน่นสุดๆ หึหึ .... จะถอยได้ไงล่ะครับรักแรกพบทั้งที
ถ้าถอยไอ้บอมก็คาบไปกินอะสิ
“แล้วนาย.......ไม่เห็นอะไรในห้องนี้เหรอ” เพราะท่าทางที่ปกติของเพื่อน
ร่างสูงจึงต้องถามให้แน่ใจ
“เห็นอะไร ไม่มี๊ไม่มี "
" ถามอะไรแปลกแฮะแกนี่บทจะพูดก็พูดไม่หยุดเลยนะ ปะปะกลับบ้านไปเลย”
“แต่”
“ไม่มีแต่ ได้ข่าวว่าสุดที่รักแกจะกลับมาพรุ้งนี้ไม่ใช่เหรอรีบกลับไปเตรียมตัวรับเลยไป๊”
ได้ทีละไล่กันเชียว
เมื่อทัดทานไม่ไหวคิบอมจึงต้องยอมถอยออกมาตามแรงดันของเพื่อนที่พยายามสุดสุด
ที่จะผลักเขาออกจากห้อง ก็ได้แต่หวังว่าพรุ้งนี้จะไม่เห็นพาดหัวข่าว
“ไฮโซหนุ่มตายเพราะโดนผีหลอก” อะนะ เฮ้อ......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.........การรอคอยช่างทรมานนัก หากเมื่อได้พบเวลาแห่งการรอคอยก็ช่างแสนสุข............
***** วิ้ง *****
“ในที่สุดข้าก็พบท่าน”
PS. ไม่เม้นจริงอ่ะ สงสัยฟิคไม่สนุกแน่เลย
เฮ้อ......แต่ช่างมัน ลงต่อไปอย่าได้แคร์ 555+
แต่ถ้าใครเม้นก็ขอให้หล่อๆ สวยๆ ทุกคนนะจ๊ะ
ความคิดเห็น