คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : memory 3
ณ โรงอาหาร
จ๊อกแจ๊ก จ๊อก แจ๊ก ......................
“ทงเฮ ทางนี้เว้ย”
“ไอ้วอน ไวมากหว่ะได้ข่าวว่ากรูกับเมิงเดินมาโรงอาหารพร้อมกัน แต่ไมเมิงแดะซะเกลื่อนโต๊ะเลยเนี่ย” หิวครับหิว ยืนส่องหาโต๊ะอยู่ก็ชาตินึงได้ ไม่รู้มันจะมาไมกันนักหนาไอ้โรงอาหารเนี่ย (เหตุผลเดียวกับแกแหละเฮ - -*) ยิ่งมาเจอไอ้วอนนี่แบบ โมโหเว้ย
ผมยังไม่ได้กินซักคำมันเจือกกินเกลี้ยงโต๊ะ นึกภาพเอาแล้วกันผู้ชมผมเคยบอกแล้วใช่ป่ะว่าคุณหญิงแม่มันลืมเอาหนังสือสมบัติผู้ดีต้มให้มันกิน
“อ้าวไอ้นี่ ก็คนมันหิวแล้วเมิงอ่ะไม่หิวเลยนี่ถือมาซะเต็มสองมือ” ทำมาว่าวอนสุดหล่อ สาวๆมาได้ยินเสียภาพพจน์กันพอดี เชอะ
“ป่าวเว้ย นี่ของที่รักกรู ^+++++^ ” อิอิ พูดถึงสุดที่รักทีไร ปากงี้จะฉีกถึงรูหูทุกทีสิ ซักวันคงพิการอ่ะผมว่า
แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้ฮยอกแจรับผิดชอบ โฮะๆๆๆ (หัวเราะได้เคะมาอ่ะเฮ =..=)
“แล้วที่รักเมิง อนาคตกิ๊กกรูไปไหนหวะ” อ้าวไอ้นี่วอนละ : ทงเฮ / ทำมะ ใครดีใครได้หว่ะ 5555 : ซีวอน
“นั่นหล่ะคือประเด็น เมิงเห็นฮยอกแจมารึยังวะ” อย่าบอกนะว่ายังไม่ออกจากห้องน้ำอ่ะทุกค๊น รึว่าหิวจัดจนอิ่ม
คาห้องน้ำไปแล้ว แล้วเสบียงที่กระผมสู่อุตส่าห์ไปตบตีแย่งชิงกะเค้ามาเนี่ย ใครจะรับผิดชอบบบบบบ
“ยังอ่ะ” นั่นปะไร
“วอนเพื่อนรัก เมิงมาช่วยกรูกินให้หมดทีเหอะ” =[ ]= กรูว่าแล้ว หวยออกที่กรูทุกทีร้อยวันพันปีไม่เคยจะเรียกกรูหวานแบบนี้ แล้วกรูจะสามารถม๊ายเมิงของตัวเองก็เพิ่งกระเดือกหมด ชิ้ง (+ +*) ครับเพื่อนกรูกิน (โหมดพี่วอนคร่ำครวญค่ะ)
เที่ยงวันนี้ผมกับไอ้วอนก็เลยกลายเป็นของเล่นคลายเครียดของเพื่อนๆไป ก็พี่ๆทั้งหลายแห่มาเชียร์กันยังกะเชียร์มวย ด้วยเกียรติของ อี ทงเฮ เสียหน้าไม่ได้ครับพี่น้องต้องเอาให้คุ้ม!! เสียดายเงินอ่ะ (เมิงเสียดายเงิน แต่ช่วยเสียดายชีวิตกรูหน่อยได้ม๊ายพุงจะแตกแล้วววว : วอน)
.
.
.
.
.
4 ทุ่ม 50 นาที
แกร๊ก ........
“ไปไหนมา”
“เฮ้ย!! โหยไอ้เชี่ยทงเฮตกใจหมดดูซิเนี่ยหัวใจกรูวิ่งไปอยู่เล็บขบแล้วเมิง”
“................” นิ่ง ไม่ตอบครับเมิง ตกลงกรูกลัวเมิงละตอบก็ได้หว่ะ ทำหน้ายังกะกรูไปขโมยกินคุกกี้นีโม่เมิง
“อ๋อ พอดีเจอเพื่อนไง ใช่ๆเจอเพื่อนเลยไปรำลึกความหลังกัน แหะ แหะ”
ปึก!!
“ไปรำลึกความหลัง ไปกับเพื่อน”
“(- -) (_ _) (- -)”
“.......................”
“ ? ”
“ไม่มีอะไร เมิงไปนอนเหอะ” อ้าว งงสิครับผู้ชม เมื่อกี้หน้ายังกะจะกินหัวกรู จับไหล่กรูกระแทกผนังซะแทบหัก เจ็บโคตรอ่ะแล้วคุณเมิงมาบอกว่าไม่มีอะไร เฮ้ย!! งงเว้ยเฮ้ย ทำงี้มาต่อยกะกรูดีกว่า คิดได้ครับแต่ไม่กล้าพูดผมมันพวกรักสงบเก็บชีวิตไว้ตายทีเดียวครับไม่อยากตายซ้ำซ้อน ก็ดูหน้ามันเองสิ T^T
เข้าห้องไปแล้วครับตัวต้นเหตุ ผมนั่งห่วงกลัวมันจะเป็นอันตรายสาระพัด ก็คิดดูสิอยู่ๆคนที่คุณรักหายหัวไปไม่บอกกล่าว โทรศัพท์ก็ไม่โทรมา มีไว้ทับกระดาษรึไงเอ็ง ผมงี้กินไม่ได้นอนก็ไม่หลับต้องมานั่งเฝ้าประตูรอมันกลับมา แล้วฟังเหตุผลมันซิ “ไปกับเพื่อนรำลึกความหลัง” เวรเอ้ย เพื่อนผู้หญิงรึผู้ชายวะ พูดจาก็ตะกุกตะกัก น่าสงสัยชิบ ฮึ่ยยยย แต่โมโหไปก็เท่านั่นก็ตอนนี้ผมมันก็แค่เพื่อน ไม่มีสิทธิหึง ไม่มีสิทธิหวง พอมองหน้ามันดีๆแล้ว เห็นหน้ามันซีดๆคงจะเจ็บหน้าดูก็เมื่อกี้กระแทกไปซะเต็มแรง ผมก็เลยปล่อยมันไปนอนเดี๋ยวสุดที่รักตัวช้ำขึ้นมาจะแย่
ไงล่ะ ผมโครตคนดีเลยใช่มั้ยครับทุกคน
*****************************************************************************************
อ่านแล้วเม้นให้ชื่นใจ ไรเตอร์คนดีจะได้มีกำลังใจปั่นฟิคนะคะ 
(เค้าจะนอนรอนะตัวเอง มานอนด้วยกันป่ะ ^^)
ความคิดเห็น