คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : memory 5
“โอกกกกกกกก แฮ่ก แฮ่ก”
แกร๊กกกกกกก
“ยังไหวอยู่มั้ยเนี่ยฮยอก”
“อือ...”
“ฉันว่าแกไปโรงพยาบาลดีกว่านะ สภาพแย่มากว่ะ”
“ไม่ปา~ย เดี๋ยวก็หาย ดูนี่ ท่านฮยอกแจซะอย่าง” เออ ใกล้ตายแล้วยังมีอารมณ์มาเบ่งกล้าม(ก้างชัดๆ) รึต้องเอากระจกมาให้มันส่องดูสภาพตัวเองดีจะได้รู้ว่าหน้ามันเริ่มคล้ายนายแบบยมโลกละ
“เออ งั้นเดี๋ยวฉันไปเอายามาให้ อย่าเพิ่งตายนะเว้ย” ดูดิคนกำลังนั่งดูอาโออิอยู่ดีดี พอได้ยินเสียงแพ้ท้องของเมีย
(ผลัวะ!! แกไปได้ฮยอกมันตอนไหนยะ - -*) (ตอนแกไม่เห็นไง แบร่ๆๆ) ก็ต้องรีบวิ่งเข้ามาดูมันในห้องน้ำ ไม่รู้ว่านั่งกอดโถส้วมมากี่นาทีละ
“ไอ้เวงงงง” ยังมีแรงสรรเสริญกันแบบนี้แสดงว่าตายยากครับทุกคน อึด!! แร๊ง!! สโลแกนว่าที่เมียผม
ตุบ
“อือ....”
“นอนนิ่งๆดิวะ คนเช็ดตัวให้อยู่เดี๋ยวก็ไม่เช็ดให้ซะเลยนี่” พอนัวเนียกันในห้องน้ำซักพัก เราก็ลากกันมาต่อ เอ้ย ผมก็พาฮยอกแจมานอนที่เตียงแล้วเช็ดตัวให้
“ขอบใจเพื่อนร๊ากกกกกก” เออ ไม่เป็นไรแค่ตอบแทนด้วยการเป็นเมียกรูก็พอ
“เอาละเสร็จละ พรุ่งนี้คงจะดีขึ้นแล้วละ อ้าว ไอ้นี่ พอสบายตัวแล้วหลับไม่ชวนเลยนะเฮ้ย”
“.......................” ฟี้ ฟี้ กรูชวนไม่ได้กรูหลับ (หลับได้แหลมาฮยอก = * =)
“ ฝันดี เพื่อนรัก” พูดคำนี้แล้วแสลงใจชิบ เมื่อไหรผมจะได้เปลี่ยนสถานะจากเพื่อนรักเป็นอย่างอื่นซะที
ยิ่งคิดยิ่งเซ็ง ยืนนานแล้วเมื่อย (อ้าวนี่ผมยืนอยู่หรอ) เฮ้อ ไปนอนมั้งเหอะ เหนื่อยโคตรๆวันนี้
ปัง
“ (เหลือบ) ออกไปซะที อุ!!” แม่ งปวดอะไรของมันกันนักกันหนาวะเนี่ย เจ็บยังกะหนูแทะไส้ เมื่อกี้ก็แกล้งหายปวดไม่งั้นคืนนี้ทงเฮมันคงไม่ได้นอน นั่งปรนิบัติพัดวีกันทั้งคืนแน่ๆ ทำตัวยังกะอิเย็นเรื่องนางทาส มีเพื่อนดีผมละปลื้มใจ แต่ผมมันคนดี เกรงใจมันบ้างอะไรบ้างไม่อยากรบกวนมันเยอะะ (เหรอ ทีตอนไปกินไม่เห็นพูดงี้เลยฮยอก - - )
“โอย หายปวดซะทีสิว้า กรูนอนบิดจนตัวจะเป็นเกรียวแล้วเนี่ย” สงสัยสาเหตุของอาการป่วยมันต้องมาจากของที่ไอ้ทงเฮมันพาไปกินแน่ๆ รึว่าต้มยำกุ้งมันจะน้อยใจเพราะกินมันน้อยไป โอ๋ๆๆน้องกุ้งจ๋าเดี๋ยวคราวหน้าพี่ฮยอกให้ไอ้ทงเฮมันเหมาหมดร้านเลย หายปวดทีเหอะพี่ฮยอกจะไม่ไวแล้ววว เมื่อกี้ก็นั่งกอดโถส้วมจนมันจะคิดว่าพี่มีใจให้มันอยู่แล้ว T 0 T
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ
(ร้องหาคู่หรอน้อง ไม่ใช่แกแล้วกันเตี้ย อ้าว เวร / แล้วแกไปแซวนกมันทำไมละฮยอก = =*)
แตะ แตะ
“อือ ทงเฮหรอ” ถึงว่า อะไรอุ่นๆ ทงเฮนี่เอง ตอนนี้มันกำลังแตะตัวสำรวจสภาพผมใหญ่ อา สบายดีจัง โอ้วว ตรงนั้น
เฮ้ย!! ไม่ใช่ละ ตื่นๆแกไอ้ฮยอก
“เป็นไงมั่งวะฮยอก ตัวเย็นๆนะ”
“ปวดหัวอ่ะ เจ็บท้องด้วย” อันนี้เรื่องจริงนะครับ ผมเปล่าทอแหล แทบจะลุกไม่ขึ้นแล้ว
“เอาไงดีวะ วันนี้ก็มีสอบด้วยอ่ะแก รู้งี้ไม่พาไปเที่ยวซะก็ดีแม่ งกลับมาปัญหาเยอะชิบ” อย่าว่างั้นสิ กรูยังต้องก่อปัญหาให้เมิงอีกเยอะทงเฮ
“สอบกี่โมง”
“บ่ายสอง”
“งั้นขอนอนพักเดี๋ยวตอนเที่ยงกรูค่อยไป”
“เออๆ ถ้างั้นเดี๋ยวกรูไปก่อนละกันมีนัดติวกะไอ้วอนมัน ไม่ไปไม่ได้ว่ะเดี๋ยวมันงอนอีก ถ้าตอนบ่ายไม่ไหวยังไงโทรบอกกรูนะเว้ยเดี๋ยวจะบอกอาจารย์ให้ ห้ามอวดเก่งละเอ็ง หยุด!! ไม่ต้องเบ่งขี้ก้างเมิงอ่ะเห็นแล้วกรูเอือม อะยาอยู่นี่ กินข้าวต้มนี่ก่อนแล้วค่อยกินล่ะไปละ”
ปริบ ปริบ พูดไม่ทันเลยต้องนั่งทำตาปริบ ปริบ ~ เคยได้ยินเพลงนี้มั้ย ผมก็ไม่เคยได้ยินอ่ะ ไอ้ทงเฮสั่งเสียยังกะกรูเป็นเด็ก เมิงไม่ถามกรูก่อนละว่ากรูเข้าใจมั้ยห๊ะ ว่าแล้วผมก็นอนดีกว่า ไม่กงไม่กินมันหรอกยา
ผมต้องจำใจทิ้งฮยอกแจให้อยู่ห้องคนเดียว ที่บอกว่านัดกับไอ้วอนไว้ก็จริง แต่ที่จริงยิ่งกว่าคือผมต้องรีบไปอ่านหนังสือของตัวเองด้วยเพราะสอบมาสองวัน แหะๆๆๆ ไม่ได้อ่านหนังสือเลยซักตัว แววเจริญมาเห็นๆ ก็คนมันไม่ได้บอนทูบีลฉลาดเหมือนไอ้ฮยอกมันนี่แล้วถ้าเกิดผมโดนซ่อมหลายวิชามีหวังโดนทางบ้านระงับทุนการศึกษาแน่ๆ แล้วเฮจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงเมีย เส้นทางความรักของผมมันช่างเศร้า เดี๋ยวพี่จะรอที่ทางช้างเผือกนะฮยอกแจ T 0 T
..................................................................................................................................................................................................................
รู้สึกตอนนี้มันจะสั้น เพราะไรเตอร์ง่วง - __________ -
ป่วงได้อีกทั้งคนแต่ง ทั้งทงเฮ
อ่านแล้วช่วยเม้นกันด้วยนะคะ
เห็นตอนที่แล้ว แล้วห่อเหี่ยวมาก T ^ T
ความคิดเห็น