คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [บทที่ 8 the lover shine ภาคพิเศษ 3]
แซ่ด แซ่ด
“ป่านนี้แล้วคุณรินารี่กบอากิระจังยังไม่มาอีกเนอะ”อเลนมองที่นาฬิกา
“นั้นนะซินะครับ”โครวี่เสริม
“เฮ้อ...”ราวี่ได้แต่ถอนหายใจแต่ว่าในใจชายหนุ่มนั้นกลับตื่นเต้น
ตึก ตึก
“อ่ะนั้นไง คุณรินารี่”อเลนใช้สายตา 5.0 ของเขามองไปที่คุณรินารี่ที่กำลังมองซ้ายมองขวาอยู่
“คุณราวี่เป็นอะไรรึเปล่าครับเหงื่อออกหมดแล้ว”โครวี่สังเกตเห็นราวี่เหงื่อแตกพลั่ก(นี่แกอายขนาดนั้นเชียวราวี่-ผู้แต่งขอเสนอความคิดเห็นค่ะ )
“ขอโทษนะที่มาช้านะ พอดีมีบ้างคนอายไม่ยอมออกมานะ”รินารี่พูดพร้อมเหลือบไปทางด้านหลังเล็กน้อย
“...”ไม่มีคำพูดหลุดจากคนข้างหลัง
“คุณรินารี่ก็สวยนะครับ”อเลนชม
“จ๊ะขอบใจนะ อเลนแต่ว่าคนข้างหลังนี้นะซิ”รินารี่พูดแล้วเหลือบมองคนข้างหลังอีกครั้ง
“คุณรินารี่ค่ะอยู่ดีๆก็รู้สึกอายขึ้นมาอ่ะค่ะ”
“เอาเถอะมีคนกำลังรออากิระจังอยู่นะไม่เป็นไรหรอกน้า”รินารี่พูด
“คุณราวี่เขารออยู่นะครับ”อเลนเสริม
“เอ้าคุณราวี่ไม่คิดจะพูดอะไรซักหน่อยเหรอ”โครวี่ถามราวี่ที่กำลังเช็ดเหงื่ออยู่(พี่แกเช็ดจนไม่รู้จะเอาเหงื่อที่ไหนมาให้พี่แกเช็ดแล้ว)
“...”ราวี่เงียบ
“เอาเถอะครับคุณราวี่”อเลนตบหลังราวี่แนวๆผลัก
“เฮ้ยอเลนฉันไม่อยากหน้าถิ่มพื้นนะเฟ้ย”ราวี่พูด
“ขอโทษครับ”อเลนกล่าวขอโทษราวี่
“เฮ้อนายนี่น่ะไม่ไหวเลยเรื่องแค่นี้ฉันพูดเองได้น่ะ”
“งั้นก็เชิญ”โครวี่เสริม
“เออ...อากิระจัง...ผมรอดูคุณอยู่นะหันหน้ามาให้ดูหน่อยซิ”
“ไงจ๊ะอากิระจังราวี่เค้าอยากดูอากิระจังจะตายอยู่แล้วนินะหันไปหน่อยซิ”รินารี่หมุนตัวอากิระให้มาอยู่ข้างหน้า
“ก็ได้ค่ะคุณรินารี่”ไม่นานอากิระกิหันมาให้ราวี่ชม
“อ้าวอย่าก้มหน้าซิจ๊ะอากิระจังราวี่เค้าเห็นไม่ชัด”
“ไม่เป็นไรรินารี่เดี้ยวฉันจัดการเอง”ราวี่ดึงอากิระมาใกล้เพื่อให้เห็นหน้าชัดๆ
“ก็น่ารักดีนิน่าอากิระจัง”ราวี่พูดต่อ
“ขอบคุณค่ะคุณราวี่”
“อืมไม่เป็นไร”
“อ่ะหน้าคุณราวีมีเหงื่อเพียบเลยทำแบบนี้ไม่ได้นะค่ะเสียบุคลิกหมด”อากิระเอาผ้าเช็ดที่ราวี่ถือมาเช็ดหน้าราวี่อีกครั้ง
“อะแฮ่มอย่าทำแบบนี้ได้ไหมคนเค้าอิจฉากันหมดแล้วเจ้าหลาน”
“ปู่ไหนบอกว่าไม่มาไง”ราวี่หันไป
“เอ้านานทีนะจะเห็นเห็นหลานตัวเองอยู่กับแม่หนูคนงามบ้างจะผิดหรือไงกันเหล่าหือ?”
“ผิด…”
ผัวะ
บุ๊คแมนใช้กรงเล็บแพนด้าฟาดที่หัวของราวี่
“เจ้าหลานคนนี้ไม่ไหวเลยนะเรา โอ้แม่หนูสวยมากๆเลยนะ”บุ๊คแมนหันไปชมอากิระที่ยืนอยู่
“ขอบคุณค่ะ”
“โอ๊ยปู่มันอายคนอื่นเค้านะ”ราวี่ลูบหัวตัวเอง
“อายแม่หนูมากกว่าละมั้งใช่ไม?แม่หนู”
“คงงั้นมั้งค่ะ ไปกันเถอะค่ะงานจะเริ่มแล้วนะค่ะ”อากิระตัดบท(เพราะความเขินอาย)
ไม่นานงานเต้นรำของศาสนจักรก็เริ่มขึ้น...
และแน่นอนประธานผู้เปิดงานนั้นไม่ใช่ใครไปนอกจากจากหัวแผนกวิทยาศาสตร์ผู้ที่เป็นสุดยอดแห่งนักทำงาน
รักน้องสาวสุดชีวิต โคมุอินั้นเอง
“อะแห่ม อะแห่ม เทส 2 3
“ขณะนี้เป็นเวลาอันสมควรแล้วที่พวกเรานี้จะได้พักผ่อนและสังสรรค์เฮฮาหลังจากที่ทำงานมาเหนื่อยทั้งปี ขอให้ทุกท่านสนุกกับงานครั้งนี้และลิ้มรสอาหารชั้นเลิศจากพ่อครัวแม่ครัวของเรา ขอบคุณครับ”โคมุอิกล่าวอย่างเป็นทางการ
แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือที่ดังก้องทั่วห้องโถงและไม่นานบรรยากาศแห่งความสนุกสนานก็เริ่มขึ้น
แซ่ด แซ่ด
“นี่พวกเราน่าจะทิ้งให้คุณอากิระกับคุณราวี่อยู่ด้วยกันแค่ 2 คนดีมั้ย?”รินารี่ที่หันมาคุยกับอเลนที่กำลังเลือกอาหารอยู่
“นี่พวกนายทำอะไรกัน?”
“อ่ะคันดะคุงหวัดดีจ๊ะ”รินารี่ทักทายคันดะ
“อืมหวัดดีฉันเห็นพวกนายลักๆลอบๆทำอะไรกันเนี้ย”คันดะมองที่พวกรินารี่
“อ๋อครับมีภารกิจนิดหน่อยครับ”อเลนตอบ
“เหรอเออฉันเห็นราวี่กับอากิระอยู่กัน 2 คนแล้วพวกนายไม่ไปรวมวงกับเค้ารึไง?”คันดะอยู่ถามและชี้ไปที่ทั้ง 2 ที่นั่งพูดคุยกันอยู่
“อ๋อไม่หรอก ไม่อยากเป็นก้างขวางคอใคร”อเลนพูดแต่ประโยคหลังเบานิดนึง
“งั้นเหรอเอ๊ะเมื่อกี้นายว่าไงนะก้างขวางคอเหรอ”คันดะถามอเลน
“อ๋อผมบอกว่าก้างมันติดคอนะครับดูซิปลาเนี้ยมันทำพิษซะแล้ว”อเลนพูดแบบลุกลี้ลุกลน
“งั้นเหรองั้นฉันไปล่ะ”คันดะพูดทิ้งท้ายและเดินไปหาดีชา
“เฮ้อ...”อเลนถอนหายใจ
“เอาเถอะอเลนยังไงทั้ง 2 คนก็อยู่ด้วยกันแล้วงั้นเราก็อยู่แถวๆนี้แหละนะ”รินารี่ตัดสินนั่งแถวนี้และชวนอเลนนั่งด้วยกัน(อ๋อโครวี่ด้วยนะ)
“เอองั้นเหรอครับ ก็ได้ครับ”อเลนพูดอย่างเซ็งๆเล็กน้อยเพราตัวเองอยากไปดักสุ่มมองทั้ง 2 คนนั้นมากกว่า
ทางด้านทั้ง 2 คนนั้นล่ะ หวานไปถึงไหนแล้วน้า อเลนคิดในใจแล้วก็ซดน้ำส้มเข้าไป
ความคิดเห็น