คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [บทที่ 5 ภารกิจที่ 1(ภาคจบ)]
ผ่านไป 2 วัน ณ บัดนี้ทั้ง 2ได้เดินทางมาถึงเมืองคาลิเต้ที่เป็นที่ตั้งของกระท่อมบิพอมที่อาศัยของนักวิจัยที่ชื่อ เอล ฟอลคอลผู้มีอายุ 3051 ปีจากผลของอินโนเซ้นต์ที่อยู่ในตัวของเค้าผู้นั้น
ฟิ้ว
“ร้างจริงๆแหะ”ราวี่มองไปรอบๆ
“ค่ะตามที่หนังสือบอกไว้เมืองนี้แต่เดิมเป็นแหล่งอารยธรรมอันงดงามของเมืองแคลิฟอร์เนียแต่ว่าถูกพวกที่ชาวบ้านเรียกว่าปีศาจที่ขาวจากการบ่งการของพ่อมดสีเทาที่เรียกกันว่า เกรย์ วิดซาดร์ค่ะจนคนที่นี่ถูกฆ่าตายไปเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านจึงอพยพหนีไปที่อื่นๆ”
“ล่ะกระท่อมบ้านั้นอยู่ที่ไหนล่ะ?”ราวี่ถามอากิระที่อ่านคู่มืออยู่
“ตามนี่บอกว่าอยู่ที่ หุบเขาดากค์เอลฟ์ค่ะ”อากิระปิดหนังสือ
“ในระหว่างทางนี่เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าอะคุมาจะมาแล้วรึยังหรือไปแล้วรึยังแต่หน้าที่ของเราคือต้องเอาอินโนเซ้นมาให้ได้อย่าประมาทเชียวล่ะคุณราวี่”
“อืม”ราวี่ขานรับ
เฮือก
อากิระเบิกตากว้าง
กึก กึก
“เสียงอะไรนะ”ราวี่มองไปรอบๆเพื่อตั้งถ้าสู้
โครม!!!
“อะคุมา!!!”ราวี่อุทาน
“ว่าแล้วเชียวว่าต้องอยู่แถวนี้”อากิระเสยผม
“ฮี่ๆๆๆๆๆพวกแกไม่มีทางรอดไปจากเงื้อมมือของข้าผู้นี้ได้หรอก”อะคุมากล่าว
“ระดับ 3 งั้นรึ”ราวี่พูด
“ระดับไหนก็ชั่งต้องลุยแล้วล่ะราวี่ อย่าประมาทล่ะ”อากิระหยิบกระบองออกมา
“ฮี่ๆๆๆพวกแกพูดได้แค่นี้แหละ ตายไปซะ เจ้าพวกสวะ”
เปรี้ยะ เปรี้ยะ
“อะไรนะเจ้ามันกำลังจะทำอะไร”ราวี่มองที่อะคุมา
“ฮึอันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ยังไงก็หลบให้ได้ล่ะกัน”
วูบ
“โอ้หลบได้รึเจ้าสวะ”
“ชิ เกือบไปเป็นไงบ้างราวี่”
“อืมยังครบ 32 อยู่”
“เจ้าพวกสวะเอ่ยพลังของข้านั้นสามารถสร้างลมให้เป็นอะไรก็ได้ยังไงก็นี่ไม่รอดหรอก”
“ชิเจอพวกเก่งๆเข้าแล้วซิ”ราวี่พูดเบาๆ
“ไม่หรอกเจ้านั้นเพิ่งพัฒนาขึ้นดูจากการใช้เมื่อกี้แล้วเพิ่งได้พลังมาเอง”อากิระประเมินอะคุมาระดับ 3 ตรงหน้า
“งั้นเอาไงล่ะ”ราวี่ถามอากิระ
“เดี้ยวฉันไปก่อนถ้าไม่ไว้ฉันจะเรียกนายไปสมทบ”
“มะ ไม่ได้นะถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็...”ราวี่ห้าม
“ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”อากิระยิ้มให้ราวี่
“งั้นก็ได้แต่ว่าก่อนไป”
“หา?”
เฮือก!!!
อากิระเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อราวี่ได้จูบเธอเข้าให้เสียแล้ว
“สัญญานะว่าต้องกลับมาถ้าไม่ไว้เรียกฉันนะ”
“เออรู้แล้วน้าไม่ต้องห่วงหรอก”อากิระพูดแก้เขิน
ฟุบ
“มาแล้วเรอะเจ้าพวกสวะ อ้าวล่ะอีกคนล่ะ”
“ชั่งเถอะเอาเป็นว่าฉันคนเดียวสามารถจัดการแต่ได้ล่ะกัน”อากิระตั้งท่าสู้
“ฮ่าๆๆๆหน้าขำสิ้นดี”
“งั้นมาเริ่มกันเลย”
“น้ำหน้าอย่างแกจะทำอะไรได้ฮี่ๆๆๆๆ”
“งั้นเรอะ”
วูบ
“!?”
“อุก อะไรกันนะลมนั้น”
“ฮ่าๆก็บอกแล้วว่าไม่มีทางชนะข้าหรอก”
“ชิ ยันต์มังกรวารี ปราบมาร”
พรึ่บ ซ่า
“โอ้เจ้าก็มีความสามารถรึแต่แค่นี้ชนะฉันไม่ได้หรอกวะฮ่าๆๆๆ อุก”
“ไงถึงกับอึ้งเลยเหรอระดับ
“เจ้าทำให้ข้าโกธรจริงแล้วนะ”
เปรี้ยะ เปรี้ยะ
“ไปตายซะ”
“!”
ตูม
“ฮ่าๆๆๆๆในที่สุดก็ตายเจ้างั่งเอยคิดยังไงมาต่อกรกับข้า”
“อากิระ!!!”ราวี่อุทานออกมา
ฟิ้ว
“!!”
“ฮึคิดว่าฉันจะตายเพราะไอ้ของพรรนั้นเรอะระดับ
ภาพที่เห็นคือ อากิระใช้ ยันต์ป้องกัน 1ใน14กระบวนท่าของเธอหรือยันต์ที่เธอมีนั้นเอง
“เจ้าเก่งกว่าที่ข้าคิดไว้อีกซะอีกนะ”
“อากิระ...”ราวี่ถึงกับโล่งใจ
“เอาให้ตายไปข้างนึ่งเล้ย เพลงดาบซากุระฟ้าทมิฬ!!!!”อากิระงัดท่าไม้ตายของเธออกมา
เปรี้ยะ เปรี้ยะ
“อ๊ากกกกกก อะ ไร กัน คนยะอย่างข้าแพ้เจ้าสะสวะพวนนี้เรอะ”
“บายบ๊ายเจ้าพวกชอบประมาท”
โพละ
ไม่นานร่างของอะคุมาก็สลายไปต่อหน้าต่อตาของอากิระและราวี่ที่หลบหลังอยู่
“ราวี่”อากิระเรียก
“อืม”
“อ้าวอยู่นี้นิเอง”
“เธอเมื่อกี้เธอทำอะไรระทำไมถึงฆ่าอะคุมาระดับ 3 ได้ภายในพริบตาล่ะ”ราวี่ถาม
“ไม่รู้สึกเหมือนเจ้าพวกนี้จะอ่อนแอมากเลยไม่รู้สิไม่รู้เหมือนกัน”
“เหรอแต่เธอเก่งมากเลยนะ”ราวี่ชมอากิระ
“ราวี่ขอถามแค่คำถามเดียวนะ”
“อืมว่ามาเลย”
“นายชอบฉันเหรอไม่ซิน่าจะเรียกว่ารักเลยมั้งเนี้ย”อากิระถามราวี่
“เออ...ก็นะ”ราวี่หน้าแดงเป็นมะเขือสุก(ล่ะเทศหายไปไหน?)
“ชอบ หรือว่า ไม่ชอบ รัก หรือว่า ไม่รัก กันแน่”อากิระถามหน้าตายมาก
“เออ คือว่า”ราวี่ก็ยังตะกุกตะกัก
“ว่าอะไร รัก ไม่รัก ชอบ ไม่ชอบ ฮ่ะ!!!!”อากิระเริ่มตะคอก
“เออ ฉันรักเธอ รักมากๆเลย เข้าใจรึยังอากิระจัง”ราวี่ตะโกนออกมา
“ก็แค่นี้แหละไม่มีอะไรหรอก”อากิระยิ้มหลังจากได้คำตอบ
“หมายความว่าไงกัน”
“ก็นะนั้นสินะไม่รู้ว่าฉันจะถามนายทำไม อยากถามมั้ง”อากิระทิ้งท้ายไว้แค่นั้น
หลังจากนั้นการเดินทางของทั้ง 2 ที่จะไปกระท่อมบิพอมก็จบลงอินโนเซ้นต์ที่ได้มานั้นให้เฮฟเลสก้าเรียบร้อยและกาลเวลาก็ผ่านเลยไป
____________________________________________________________________
To be continue>>> you wait me please
Comment ผู้แต่ง
ในที่สุดก็จบซะทีตอนนี้เป็นตอนที่ยาวมากๆเลยขอแบ่งเนื่องจากว่ากลัวทุกท่าตาเสียกันที่ต้องนั่งหน้าจออมนานค่ะเวลาอ่านบทนึงจบจะได้พักด้วยดีใช่ไมล่ะค่ะ งั้นตั้งแต่ตอนที่ 6 เป็นต้นไปก็คงจะมีฉากแบบนั้นบ้างคงไม่ว่าอะไรใช่ไมค่ะและถ้าเกิดว่าเราแต่งให้สมหวังก็อย่าโกธรกันเลยนะค่ะแบบว่านานทีจะแต่งเรื่องแบบนี้บ้าง
เม้นต์+โหวตด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น