คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [บทที่ 14 เมื่อคนคนนั้น]
ปิ๊บ ปิ๊บ
“!”
“!”
“ประกาศท่าเอ็กโซซิลท์ทุกท่านโปรดที่หน้าประตูด่วนขณะนี้มีพวกโนอาห์หนึ่งมายืนอยู่ข้างหน้านี้แล้วหน่วยอื่นๆโปรดเข้าไปหลบในจุดปลอดภัย ณ บัดนี้
สัญญาณเตือนภัยของศาสนจักรจักรดังกึกก้องขึ้น เนื่องจากมีผู้บุกรุกเข้ามาที่นี่แล้ว
“อะไรกันบ้าน่าฝ่าการป้องกันชั้นเยี่ยมมาได้เร็วขนาดนี้เชียวรึ”ราวี่พูดพร้อมวิ่งไปที่หน้าประคูเหมือนกับเอ็กโซซิลท์คนอื่นที่กำลังวิ่งมาหน้าประตู
ฟุ่บ
“!”
เพียงพริบตาเดียวราวี่สังเกตเห็นชุดสีขาวโพลนวิ่งผ่านไปด้วยความเร็ว ใช่แล้วคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก อากิระ คนที่เขารัก
“...อากิระ”ราวี่ที่กำลังวิ่งอยู่นั้นมองตามแผ่นหลังของอากิระตาไม่กระพริบ
“ราวี่คุง”รินารี่ที่ใช้ดากค์บู๊ทวิ่งตามนั้นสังเกตเห็นราวี่ที่กำลังเหมอลอย
“อ่ะ”ราวี่หลุดจากผวัง
“อย่าเหมอซิ”
“อืมเธอรู้มั้ยว่าคนที่เข้ามาที่ศาสนจักรคือใคร?รินารี่”ราวี่ถามรินารี่
“เธอจำคนที่เคยเอาแขนของอเลนไปรึเปล่า”รินารี่พูดขึ้น
“...ทีกี้ งั้นเหรอ”ราวี่หน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินชื่อทีกี้
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”รินารี่ถามราวี่ที่หน้าเปลี่ยนสี
“อ่ะอืมตอนนี้อากิระกำลังตกอยู่ในอันตราย”ราวี่พูดพร้อมวิ่งแซงรินารี่ไป
“อ้าวอะไรนะอากิระจังนะเหรอ”
“เฮ้อ...นี่พวกนายมายืนขวางอะไรกันฉันกำลังมีธุระนะ”ทีกี้กล่าวออกสบายใจก็ แหงล่ะคนพวกนี้ถึงจะเป็นเอ็กโซซิลท์ก็เถอะแต่ว่าแค่มือเดียวเขาก็สามารถสยบคนพวกนี้ได้
“หยุดนะทีกี้นายจะมีธุระที่ศาสนจักรได้ไง”อเลนกล่าวขึ้นมาเนื่องจากเขาคุ้นเคยกับคนที่เอาแขนของเขาไป
“เอ้าถามได้วอคเกอร์ฉันก็มาเอาลูกแมวน้อยนะซิ”ทีกี้พูด
“คุณอากิระงั้นเรอะ”อเลนกล่าวแล้วหน้าซีด
“อเลน”เสียงอากิระกล่าวขึ้น
“คุณอากิระอย่าเดินมานะครับ”อเลนที่จะห้ามให้อากิระเข้ามาตรงนี้ แต่ช้าไปเสียแล้วบัดนี้อากิระได้ยืนอยู่ข้างหน้าของอเลนแล้ว
“อ้าวไอ้หัวตะเข็บหรอกเรอะ”อากิระเตรียมสู้
“อ้าวแม่แมวน้อยอยู่นี่นิเอง”ทีกี้ที่กำลังเดินเข้ามาหาอากิระ
“ไอ้หัวตะเข็บหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ”อากิระใช้กระบองของเธอชี้หน้าทีกี้
“อเลน...”ราวี่ที่เพิ่งมาได้จับไหล่อเลนทันที
“อ้าวคุณราวี่มาช้าจังเลยนะครับ”อเลนพูดขึ้นอย่างร้อนรน
“อากิระล่ะ”
“นั้นครับอยู่ตรงนั้นไง”อเลนชี้ไปทางที่อากิระอยู่
“อากิระ”ราวี่ตกใจเล็กน้อยและวิ่งไปหาอากิระ
“อากิระ”ราวี่ที่มายืนข้างๆอากิระที่กำลังมองหน้าทีกี้ด้วยสายตาอำมหิต
“มาทำไมราวี่กลับไปซะฉันมีหนี้ที่ต้องชำระกับเจ้าหัวตะเข็บนี้นะ”อากิระมองราวี่ที่วิ่งมาหาเธอด้วยสายตาเย็นชา
“เออฉันขอโทษนะที่พูดอย่างนั้นออกไปแต่ว่าหนี้ไม่ไม่ใช่ของเธอนะมันเป็นของฉัน”ราวี่ห้ามอากิระ
“หนี้งั้นเรอะงั้นนายก็ยังคงคิดว่าฉันเป็นของนายอยู่นะราวี่”อากิระมองทีกี้แต่พูดกับราวี่อย่างเย็นชา
“ก็ฉันรักเธอนี่ ขอโทษ”ราวี่พูดกับอากิระที่มองหน้าทีกี้อยู่
“โอเค ถ้าป็นนางเอกเรื่องอื่นคงต้องบอกว่า ถ้ารักเค้าทำกันแบบนี้เหรอ โอ๊ยนำเน่าอย่างฉันมันต้อง งั้นเหรอ”อากิระพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย(อากิระจังเขาอยากให้อากิระจังพูดแบบนั้นน่า:yuko)
“เอ้าอะไรกันแม่แมวน้อยเธอชอบพูดจาหยาบคายงั้นเหรอ”ทีกี้พูดกับอากิระที่มองหน้าทีกี้เหี้ยม
“ให้ตายเหอะอะไรนักหนานะราวี่เหมือนเดิม”อากิระเตรียมกระบองเรียบร้อย
“เอ๋?เหมือนเดิมคือ”ราวี่ถ้วนคำ
“นายเนี้ยชิงปลาทองเกิดรึไงฮ่ะ!!ฉันจะสู้กับเจ้าหัวตะเข็บก่อนแล้วนายค่อยมาสมทบถ้าฉันไม่ไว้ฉันใจไม่ฮ่ะ!!!”อากิระที่สำแดงฤทธิ์เรียบร้อยและวิ่งเข้าไปหาทีกี้ทันที
“อะอีกแล้ว...ก็ได้”ราวี่ที่ท้วงไม่ทันได้แต่มองการต่อสู้ตรงหน้า
“แม่แมวน้อยมาแล้วเหรอ”ทีกี้พูดอย่างเรียบเฉย
“นายแน่มากทีกี้ที่เข้ามาที่นี่”
“แหมๆก็มาตามหาแม่แมวน้อยนินะ”ทีกี้เดินเข้ามาหาอากิระทันที
วูบ
“!”อากิระที่สะดุ้งเล็กน้อย
หมับ
“มีแรงแค่นี้เหรอแม่แมวน้อย”ทีกี้คว้าแจนของอากิระได้อีกครั้ง
“...”แต่คราวนี้แปลกไป
“!”
ฟู่
“อะไรเนี้ยกระพยนต์ของญี่ปุ่นงั้นเหรอเก่งนิแม่แมวน้อย”ทีกี้พูดจบก็มองรอบๆเพื่อจะเห็นอากิระ
“ไปไหนก็ไปเลยทีกี้ไอ้เจ้าหัวตะเข็บ มหาดาบปราบฟ้าดิน”อากิระพุ่งมาจากด้านบนได้โจมตีด้วยกระบองของเธอทันที
ตูม
“คุณราวี่ครับปล่อยให้คุณอากิระสู้คนเดียวแบบนั้นได้ไงครับ”อเลนเริ่มท้วงหลังจากเห็นราวี่นั่งดูเฉยๆ
“ฉันก็อยากช่วยอยู่หรอกแต่ว่าอากิระจังบอกว่าถ้าไม่ไหวและจะเรียกมาช่วยก็เลย...”ราวี่พูดแบบเซ็งๆ
“งั้นคุณก็จะไม่ไปช่วยงั้นรึครับ”อเลนท้วงขึ้น
“ทำตามที่แม่หนูนั้นบอกนะแหละอเลน”บุ๊คแมนได้กล่าวขึ้นมา
“ทำไมล่ะครับคุณบุ๊คแมน”อเลนถามบุ๊คแมนที่ยังเรียบเฉย
“ก็เพราะเจ้าหนุ่มโนอานั้นมันต้องการแม่หนูอากิระนั้น”
“นั้นมันก็ไม่ใช่เหตุผลนิครับ”อเลนเริ่มฉุนกึกขึ้นมา
“ถึงแม้เราเข้าไปตอนนี้แม่หนูนั้นต้องไล่พวกเรากับมาอยู่ดี ถึงคราวที่เรียกเราค่อยไปล่ะกันนะ”
“...”อเลนเงียบเพราะมันก็จริงอยู่
“การเสียสละของแม่หนูอากิระนะถูกต้องแล้ว คนที่จะเป็นเอ็กโซซิลท์แบบนี้นะหายากนะ”บุ๊คแมนพูดไว้แค่นั้นแล้วดูการต่อสู้ของทั้ง 2 ต่อไป
“นั้นสินะอากิระเป็นลูกศิษย์ของครอส มาเรี่ยนนิน่ะต้องชนะอยู่แล้ว”เอ็กโซซิลท์คนอื่นๆเริ่มกล่าวขึ้น
“ใช่ๆทุกคนที่นี่รู้จักอากิระในฉายา นางฟ้าสารพัดพิษ นิ”เอ็กโซซิลท์อีกคนก็เริ่มพูด
“ต้องชนะอยู่แล้ว”เอ็กโซซิลท์คนเดิมพูดซ้ำอีกครั้ง
เคร้ง เคร้ง โครม
“ชิ”อากิระที่เริ่มเหนื่อยหยุดการโจมตี
“อะไรกันแม่แมวน้อยเหนื่อยแล้วเหรอ”ทีกี้ใช้เวลาที่อากิระเหนื่อยนั้นเข้าไปหาอากิระอย่างช้าๆ
“...แฮ่ก...แฮ่ก...อึดชะมัดไอ้หัวตะเข็บเอ๊ยยย”อากิระเริ่มหอบทันที
“งั้นก็พอได้แล้วมั้งกลับกันเถอะ”ทีกี้อุ้มอากิระขึ้นมา
“เอามือสกปรกของแกออกไปนะไอ้หัวตะเข็บ”อากิระดิ้นอยู่ในแขนของทีกี้
“เอ้าๆเอาเข้าไปดิ้นอยู่นั้นแหละ”ทีกี้กระชับแขนแน่นขึ้น
“อึก...ช่ ว ย ด้ ว ย... รา วี่...”สิ้นเสียงนั้นอากิระก็ฟุบไป
“!”ราวี่ที่ได้ยินเสียงอากิระก่อนได้วิ่งไป
“ไปไหนครับคุณราวี่”อเลนถาม
“อากิระเรียกแล้วพวกไปจัดการเจ้านั้นด่วน”ราวี่ที่กลายเป็นผู้นำของเอ็กโซซิลท์ได้เข้าไปชิงตัวอากิระกลับมา
การต่อสู้เริ่มทวีคูณขึ้นแต่ราวี่ก็ไม่มีถ้าทีจะปล่อยอากิระลงเลย
“พวกคุณไม่มีสิทธ์มากก้าวก่ายเรื่องของฉันกับแมวน้อยนะ”ทีกี้เริ่มพูดด้วยความรำคาญ
“คุณอากิระเป็นเอ็กโซซิลท์ของที่นี่พวกเราจะไม่มีสิทธ์ได้ไง”เอ็กโซซิลท์คนหนึ่งเริ่มพูด
“งั้นเหรอ”ทีกี้พูดแค่นั้นแล้วเริ่มมาสู้กับเอ็กโซซิลท์บ้างโดยวางอากิระไว้ข้างๆ
“...รินารี่เธอไปอุ้มอากิระมาซะแล้วเอามาให้ฉัน”ราวี่กระซิบข้างหูรินารี่
“อืม”รินารี่ใช้ดากค์บู๊ทของเธอไปอุ้มอากิระที่ไม่ได้สติอยู่
ไม่นานทีกี้ก็พลาดท่าเสียทีเนื่องจากการโจมตีพร้อมกันนั้นทำให้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
“ชิ”ทีกี้พูดแค่นั้นแล้วหายไป
“รินารี่อากิระป็นไงบ้าง”ราวี่ที่มองหน้าอากิระที่มีแผลจากการต่อสู้กับทีกี้เมื่อกี้
“อืมก็อย่างทีเห็นแหละคงเหนื่อยจากการสำแดงฤทธิ์ไม่มีอะไรมากหรอกจ๊ะ”รินารี่อุ้มอากิระให้ราวี่อุ้มต่อ
“งั้นฉันเอาอากิระขึ้นไปทำแผลข้างบนนะ”ราว่พูดแล้วพาอากิระขึ้นชั้น 7 ไป
“จ๊ะ”รินารี่พูดแล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อดูว่าใครได้รับบาดเจ็บรึเปล่า
“อากิระเธอเปลี่ยนไปก็เพราะฉันงั้นเหรอ”ราวี่มองอากิระที่นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่มีสติ
“รา วี่ ช่ ว ย ด้ ว ย ช่ ว ย ฉั น ที”อากิระที่ละเมอถึงเขา
“อืมฉันมาช่วยแล้วนะ”ราวี่พูดกับอากิระที่ไม่ได้สติและขึ้นไปชั้น 7 ทันที
_____________________________________________________________________
To be continue>>>you wait me please
ความคิดเห็น