คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [บทที่ 12 ของของฉัน]
ทางด้านอเลนที่กลับมาศาสนจักรได้รีบเอาอินโนเซนต์ไปให้โคมุอิลีบไปบอกราวี่ที่นั่งรอการกลับมาของอากิระอยู่
“คุณราวี่เกิดเรื่องใหญ่แล้วนะครับ”อเลนที่วิ่งมาหาราวี่ด้วยความเร็วสูง
“อะไรเรื่องใหญ่อะไร ไม่มีอะไรเรื่งอใหญ่เท่าเรื่องของอากิระจังอีกแล้ว”ราวี่มองอเลนที่วิ่งหอบมา
“ครับคือว่าคุณอากิระถูกเจ้าทีกี้จับไป”
“หา!!!อากิระจังนะเหรอ”ราวี่อึ้งกับคำพูดของอเลน
“ครบตอนนี้คิดว่าอยู่ที่ฝรั่งเศลอยู่”
“นายไปทำแผลซะอเลน ฉันจะไปเอาอากิระกลับมา”ราวี่รีบวิ่งออกจากศาสนจักรไป
“เดี้ยวซิครับคุณราวี่ อุก”อเลนที่กำลังจะท้วงนั้นได้เจ็บแผลขึ้นมาอีกครั้ง
“นายไม่ต้องหวงหรอกเดี้ยวเซ้นต์ของฉันก็บอกเองว่าอากิระจังอยู่ไหน”ราวี่ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นและวิ่งออกไป...
...
“อืม~~~”อากิระเริ่มรู้สึกตัว
“อ้าวแม่แมวน้อยตื่นแล้วเหรอแหมยาสลบหมดเร็วจังนะ”ทีกี้หันมามองอากิระที่ฟุบอยู่บนเตียง
“...”อากิระไม่ได้ตอบได้แต่หันหน้าหนี
“เอาแม่แมวน้อยกินข้าวหน่อยซิเดี้ยวคืนนี้ไม่มีแรงนะ”ทีกี้ตักข้าวยื่นให้อิกระ
ฟึ่บ เคร้ง
“ข้าวที่ให้อะคุมาทำนะเหรอ”อากิระปัดช้อนข้าวที่ทีกี้ยื่นให้
“อะไรกัน อะไรกัน อะคุมาไม่ได้มีแต่ด้านเสียซะทีไหน”ทีกี้ใช้มือของเขาจับคางของอากิระ
“เอามือออกไป...”อากิระจับมือของทีกี้แล้วเหวี่ยงออกไป
“รุนแรงจังชอบความรุนแรงเหรอ”ทีกี้ที่เห็นกิริยาแข็งกร้าวของอากิระก็เริ่มบีบข้อมือของอากิระ
“อึก เจ็บนะ ปล่อยนะเฟ้ยไอ้พวกหัวตะเข็บ”อากิระพยายามจะสะบัดมือออกแต่ว่าทีกี้กลับบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“อืม อืมเข้าใจล่ะงั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”ทีกี้ผลักอากิระลงไปและคร่อมเธอไว้
“เฮ้ย!!!ไอ้หัวตะเข็บ”อากิระร้องลั่น
แควก
“ขาวจังนะ”ทีกี้ฉีกเสื้อของอากิระออกและเริ่มไซร้คอของอากิระ
“เฮ้ย!!!!เสื้อแกนะแกเสื้อนั้นครอสสั่งตัดนะโว้ย”อากิระเริ่มโวยวายพร้อมกลับพยายามผลักทีกี้ออกไป
“...”ทีกี้ก็ยังไม่สนใจและเริ่มไล่ลงมาถึงหน้าอก
“อ่ะ...”อากิระร้องห้าม
“อะไรกันอะไรกันบราเกะกะชะมัดเอาออกไปเถอะนะแม่แมวน้อย”ทีกี้ปลดตะขอบราของอากิระ
“เฮ้ย!!!หยุดนะฉันไม่เคยให้ใครเห็นนะหยุดนะไอ้หัวตะเข็บคนที่เห็นได้ต้องราวี่เท่านั้น”อากิระรวบรวมพละกำลังที่เหลือผลักทีกี้ตกลงไปที่พื้นและรีบคว้าผ้าห่มที่อยู่ข้างๆมาปิด
“โอ๊ะแม่แมวน้อยเธอเขินขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“ไม่ได้เขินเฟ้ยไอ้หัวตะเข็บ”
“ล่ะเมื่อกี้เธอเอยชื่อใครออกมาหา ราวี่เหรออ๋อเจ้าหนุ่มหัวส้มซินะ”ทีกี้ลุกขึ้นมาและเริ่มคร่อมอากิระอีกครั้ง
“ชิ”
“แรงก็จะไม่มีอยู่แล้วยังจะขัดขืนอีกนะ”
“...”
“ฉันนะไม่ชอบความรุนแรงหรอกนะ”ทีกี้พูดพร้อมเลื่อนมือไปที่ด้านล่างของอากิระ
“เฮ้ย!!!”อากิระที่ถูกปลุกอารมณ์เริ่มท้วง
“โอ๊ะเกะกะจังกางเกงตัวเนี้ยขอถอดได้ไม?”ทีกี้ที่พูดอยู่นั้นก็ใช้มือถอดกางเกงของอากิระ
“เฮ้ย!!!หยุดเดี้ยวนะไอ้หัวตะ..อ๊า~~~”ไม่นานนักอากิระก็ถูกทีกี้ลูบที่ด้านล่างอีกครั้ง
“ฮ่ะๆแม่แมวน้อยเวลาร้องก็น่ารักเหมือนกันนะ”ที่กี้ใช้ช่วงเวลานี้เปลืองผ้าของอากิระจนหมด
“...ยะ..หยุด...นะ”อากิระที่นอนเปลือยอยู่นั้นได้กล่าวขึ้น
“หุ่นดีจังมามะแม่แมวน้อย”ทีกี้เริ่มซุกไวร้ที่ซอกกคอขาวอีกครั้ง
ราวี่เมื่อไรนายจะมา...อากิระคิดในใจ
...
“ชิฝรั่งเศลทำไมมันใหญ่แบบนี้เนี้ย”ราวี่มองรอบทั่วๆ
“อะไรกันเนี้ยล่ะแบบนี้ถ้าเกิดอากิระถูกทีกี้ทำอย่างนั้นแล้ว...ว้ากกก”ราวี่ขยี้หัวของเค้าอย่างโมโห
ราวี่ที่เดินมาอย่างไร้จุดหมายได้หยุดตรงทางแคบที่เหมือนเข้าไปได้
“เอ๋เหมือนเข้าไปได้แหะ พวกนั้นมันชอบหลบในที่มืดๆอาจจะใช่ก็ได้นะ”ราวี่ตัดสินใจเดินเข้าทางนั้นไป
“รอก่อนนะอากิระจังอย่าเพิ่งถูกเจ้าทีกี้ทำยังนั้นซะล่ะ”
...
“ไม่เอานะ”อากิระที่ถูกทีกี้จับหน้าอกอยู่นั้นเริ่มกล่าวอีกครั้ง
“อะไรกันแม่แมวน้อยนั้นก็ไปเอาโน่นก็ไม่เอา”ทีกี้ลุกขึ้นมาแล้วเริ่มพูดอย่างหัวเสีย
“ก็ไม่เอาไงอย่ามายุ่งกับฉัน!!!”อากิระพูดแนวๆไล่ไปให้พ้น
“จะไม่ยุ่งได้ไงหืม?ฉันอยากเล่นกับแม่แมวน้อยนี่น่ะ”ทีกี้เอาปอยผมของอากิระขึ้นมาดม
“อย่า...”อากิระได้เพียงแต่พูดแต่มือกับขาก็ทำอะไรไม่ได้เนื่องจากหมดแรง
“ตอนแรกยังพูดอยู่ฉอดๆและตอนนี้มันอะไรกันอ่อนปวกเปียกแบบนี้”ทีกี้นั่งข้างอากิระและประกอบริมฝีปากของเค้าที่ริมฝีปากของอากิระอยากเร่าร้อนและรุนแรง
“อืม”อากิระได้เพียงแต่ออกเสียงในลำคอ
“อืม อือ อือ !!”อากิระผลักทีกี้อีกครั้ง
“แหมเอาอีกล่ะนะหรือว่าจะให้เอามือสอดด้านล่างดีล่ะ”ทีกี้พูดพร้อมลูบจุดอ่อนไหวของอากิระ
เคร้ง โครม
“!”ทีกี้ที่กำลังจะสอดมือเข้าไปชะงัก
“แฮ่ก แฮ่ก”
“แกหยุดทำยังนั้นกับอากิระซะ”ในที่สุดราวี่ก็มาช่วยอากิระจนได้
“อ๋อพ่อหนุ่มราวี่ที่แม่แมวน้อยพูดถึงนะเหรอ”ทีกี้เอาผ้าห่มคลุมร่างของอากิระแล้วลุกขึ้นมา
“ระ..ราวี่”อากิระออกเสียงเบาๆเพื่อเรียกราวี่
“อากิระแกนะแกทำให้อากิระเป็นแบบนี้”ราวี่ขว้างฆ้อมของเค้าเพื่อจะโจมตีทีกี้
“โอ๊ะอารมณ์ร้อนจังนะ”ทีกี้กลับหยุดการโจมตีของราวี่ได้ง่ายดาย
“ชิ”
“เจอนายทีไรก็ยังอ่อนแอไม่เคยเก่งขึ้นซักทีซักเบื่อแล้วซิ”ทีกี้พูดขึ้น
“หนอย”ราวี่เริ่มโมโหมากขึ้น
“เอาเถอะวันนี้ฉันปล่อยแม่แมวน้อยไปก่อนก็ได้แต่จำไว้แม่แมวน้อยอากิระจังเป็นของฉัน”ทีกี้พูดพร้อมอุ้มอากิระขึ้นมา
“ของแกงั้นเรอะของฉันต่างหาก”
แปล๊บ
อากิระที่ได้ยินคำนั้นถึงกับช๊อคเล็กน้อยทำให้หัวใจของเธอเจ็บขึ้นมา
ฉันไม่ใช่สิ่งของนะราวี่...อากิระคิดในใจ
“เอ้า”ทีกี้ยื่นอากิระให้ราวี่
“ขอบคุณที่ยังมีน้ำใจอยู่แต่จำไว้อากิระเป็นของฉัน”ราวี่มองหน้าทีกี้อย่างอาฆาต
“ขอบคุณสำหรับคำชมนะ”ทีกี้พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไป
“กลับกันเถอะอากิระจัง”ราวี่อุ้มอากิระและพากลับศาสนจักรไป
“...”อากิระที่เคยมีจิตใจเข้มแข็งนั้นบัดนี้จะเป็นยังไง...
_____________________________________________________________________
To be continue
Comment ผู้แต่ง
ในที่สุดข้าน้อยก็เริ่มเขียนฉากยังงั้นได้แล้วเฮ้อเป็นไงบ้างค่ะสนุกมั้ยอ่ะ
เม้นต์+โหวตด้วยน้า
ความคิดเห็น