คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [บทที่ 10 ป่วย]
หลังจากที่งานเต้นรำผ่านไปแล้วงานที่ศาสนจักรก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวจนตอนนี้แต่คนที่ไม่ว่าหน่วยงานใดก็ต้องรับงานเป็น 2 เท่าจนไม่เวลาพักผ่อนมากพอสมควรไม่เว้นแต่เอ็กโซซิลท์ที่ต้องปราบอะคุมากันทุกวัน...
เวลา 4.00
วันนี้เป็นวันที่ราวี่ตื่นเช้าเป็นพิเศษเนื่องจากว่ามีภารกิจที่ต้องรีบสะสร่างให้เสร็จภายในวันนี้จึงต้องตื่นเช้านั้นเองแต่ว่าวันนี้เขากลับรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆในตอนเช้านี้เกิดขึ้น...
“ฮ้าววันนี้ต้องรีบทำภารกิจให้เสร็จจะได้พักซะที ช่วงนี้มันอะไรกระนักกระหนาอะคุมาเพิ่มขึ้นวัน 3 4 ตัวและแต่ล่ะทีก็ไกลซะมัด”ราวี่บ่นยาวระหว่างการแต่งตัวเพื่อเตรียมไปทำภารกิจ
“เอ๋วันนี้อากิระไม่มาปลุกแต่เช้าแหะสงสัยเมื่อวานคงกลับมาดึกน่าดูซินะไปดูหน่อยดีกว่า”ราวี่ออกจากห้องไปพร้อมฆ้อนศาสกำราบอะคุมาของเค้า
ก๊อก ก๊อก
“อากิระจังตื่นได้แล้วเนี้ยเช้าแล้วน้า~~~”ราวี่ลากเสียงยาวและดังเพื่อคนข้างในจะได้ยิน
“...”ไม่เสียงตอบกลับ
“งั้นฉันขออนุญาตเข้าไปได้ไม”
“...”
“งั้นฉันเข้าไปนะ”ราวี่ตัดสินใจเปิดประตู
“...”
“อากิระจังอยู่ไหนอ่ะ”ราวี่มองซ้ายมองขวาก่อนที่จะมองบนเตียงที่ว่างเปล่า
แปะ
“เหวอน้ำอะไรเนี้ย”ราวี่ที่เดินห้องได้เพื่อเหยียบน้ำอะไรก็ไม่รู้เข้าอย่างจัง
“เอ๊ะน้ำธรรมดานิ”
“อากิระจังอยู่ไหนเหรอ”ราวี่เดินไปรอบๆเพื่อหาอากิระ
ตึก
“อะไรเนี้ยขวางทางชะมัด”ราวี่เตะโดนอะไรเข้าอย่างจังโดยยังไม่ได้ก้มไปมอง
“โอย~~~”มีเสียงร้องขึ้นมา
“ใครนะ อากิระเหรออยู่ไหน”ราวี่มองตามหาต้นเสียง
“อยู่ข้างล่างนี่ไง”เสียงโอดครวญทำให้ราวี่ชะงัก
“อากิระจัง!!!”ราวี่มองมาด้านล่างแล้วอุ้มอากิระขึ้นมาอย่างเร็ว
“ตะ ตาบ้าเอ้ยยยย!!! มาเตะฉันยังไม่รู้ตัวอีก แค่กๆ”อากิระตำหนิราวี่ที่อุ้มเธอขึ้นมา
“เธอป่วยนิ”ราวี่ตกใจเมื่อเห็นหน้าอากิระชัดๆ
“สะ สบายดีมั้งหน้าซีดแบบนี้อ่ะแค่กๆ”อากิระตอบกลับอย่างประชดราวี่
“ยังจะมาทำเก่งอีกพูดก็ยังไม่ไหวอยู่แล้วนะเราเนี้ย”ราวี่ตำหนิอากิระที่อยู่ในอ้อมอกของเค้า
“ขอ...โทษ...”อากิระพูดอย่างเบาๆเนื่องจากสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยเท่าที่ควรแต่ก็ยังขอโทษราวี่
“ทำไมไม่ไปหาฉัน?”ราวี่วางอากิระลงบนเตียงของเธอ
“ปะ...ไปไหวมั้งป่วยแบบนี้เนี้ย”อากิระงอนเล็กน้อย
“โอ๋ โอ๋ขอโทษน้า~~~”ราวี่กล่าวคำขอโทษและง้ออากิระด้วยการกอด
“เออ..แค่ก แค่ก ไม่เป็นไรฉันอภัยให้นายอยู่หรอกนะนายออกไปเถอะเดี้ยวติดหวัดฉัน”อากิระผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดของราวี่
“ยังจะห่วงฉันอีกฉันเป็นผู้ชายนะต้องแข็งแรงกว่าเธออยู่แล้ว”แต่ราวี่กลับกอดเธอแน่นเข้าไปอีก
“อ่อก หะหายใจไม่ออก ระบบหายใจขัดข้อง แค่กๆ”อากิระที่ถูกราวี่กอดได้ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของราวี่
“ยังจะมาเล่นอะไรอีกล่ะไปหาปู่ฉันเถอะ”ราวี่อุ้มคนป่วยขึ้น
“แต่นายต้องไปทำภารกิจนิน่าไปเถอะเดี้ยวกินยาพาราเซตาม่อง (?)เดี้ยวก็หายแล้ว”คนป่วยก็ยังดิ้นอยู่
“แนะอากิระจังพอเถอะเดี้ยวพาไปหาปู่ก่อนน้า”ราวี่ไม่สนใจคำพูดของอากิระได้เปิดประตูแลพาอากิระไปหาบุ๊คแมนที่ชั้น 2 (เออทำไมอยู่ห่างกันจังเดี้ยวอธิบายให้ฟังตอนจบเรื่องนี้จ้า)
“ก็ได้...”อากิระที่หยุดดิ้นได้ทำตามที่ราวี่สั่งแล้วผล็อยหลับไป
“อ้าวคุณราวี่สวัสดีครับ”
“เออหวัดดีอเลน”ราวี่ทักทายอเลนที่เดินสวนทางกันแล้วหยุด
“อากิระจังเค้าเป็นอะไรเหรอครับ”อเลนเปลี่ยนเส้นทางการเดินทันที
“ป่วย...”ราวี่ตอบสั้นๆ
“เป็นอะไรครับ”อเลนที่ยังอยากรู้อยากเห็นได้ถามขึ้น
“อย่าถามมากได้มั้ยฉันจะพาอากิระจังไปห้องของปู่”ราวี่ตะคอก
“ขอโทษครับ หวาสายแล้วซิต้องรีบไปแล้ว...”อเลนที่กล่าวขอโทษเสร็จก็ถ้าทางร้อนรนแล้วรีบวิ่งกลับไป
“เฮ้อเจ้าบ้าเอ๊ยยยมีงานไม่ยอมไปทำ”ราวี่บ่นเบาๆเพราะกลัวคนในอ้อมกอดจะได้ยิน
ปัง
“ปู่!!!”วี่กระแทกประตูดังปัง
“มีอะไรรึเจ้าหลาน?”บุ๊คแมนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่หันมาถาม
“อากิระป่วย”ราวี่วางอากิระไว้ที่เตียงเก่าของเค้า
“ป่วยเหรอ สงสัยทำงานหนักไปหน่อยมั้ง... เอ๋หรือว่าเจ้าทำนะ...เมื่อคืนหนักไปเหรอ????”บุ๊คแมนมองสภาพของอากิระแล้วแงนมองราวี่
“จะบ้าเหรอปู่ผมมีความเป็นลูกผู้ชายพอ”ราวี่ปฏิเสธพัลวัน
“งั้นเดี้ยวเจ้ารอแป๊บนึงข้าจะตรวจร่างกายของแม่หนูคนนี้ก่อน”
“อ่ะปู่”ราวี่ท้วงห้าม
“อะไรรึ?”บุ๊คแมนที่กำลังจะตรวจร่างกายของอากิระชะงัก
“ปู่ไม่ต้องแตะอากิระได้รึเปล่า?”(ราวี่นี่แกหวงอากิระเรอะ...?)
“เจ้าหลานบ้ามีคนบ้านไหนเค้าไม่ต้องแตะตัวแล้วรู้ว่าเป็นอะไรเรอะ ข้ารู้ว่าเจ้าห่วงอากิระจังแต่ข้าอายุปูนนี้แล้วนะเจ้ายังคิดว่าเป็นการแต๊ะอั๋งงั้นรึ?”บุ๊คแมนหันไปเทศน์ราวี่
“ก็อาจจะเป็นเฒ่าหัวงูก็ได้”ราวี่พูดเบาๆ
“เงียบไปเลยเจ้าหลานปากเสียเอ๊ยยยเจ้ายังมีภารกิจไม่ใช่รึไงถ้าไม่รีบไปทำเดี้ยวก็กลับช้าหรอก”บุ๊คแมนเทศน์ราวี่แล้วหันไปตรวจร่างกายอากิระต่อ
“เออนั้นสินะเดี้ยวจะรีบกลับมานะปู่ไปแหละ”ราวี่เพิ่งนึกได้รีบวิ่งออกไปเพื่อจะไปปฏิบัติภารกิจทันที
“อะไรกันแค่แม่หนูคนนี้คนเดียวทำให้เจ้าเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวรึ ราวี่ “บุ๊คแมนพล่ามเบาๆ
หลังจากการตรวจร่างกายเสร็จซึ่งใช้เวลาถึง 1 ชั่วโมง ก็เป็นช่วงเวลาที่บังเอิญว่าอากิระตื่นพอดี
“อ้าวตื่นแล้วรึ”บุ๊คแมนถามระหว่างจัดยาต่างๆให้อากิระ
“คุณบุ๊คแมนอรุณสวัสดิ์ค่ะ”อากิระกุมขมับตัวเองเล็กน้อยและส่ายหัว
“อืมเช่นกันแม่หนู”
“ล่ะเนี้ยมานอนตรงนี้ได้ไงเนี้ย”อากิระพูดพร้อมมองไปรอบๆและกำลังจะลุกขึ้น
“ชั่งเถอะ แต่ตอนนี้เจ้าไม่ควรที่จะลุกขึ้นมาตอนนี้ข้าเข้าใจว่าเจ้าแค่เป็นหวัดแต่ถ้าขยับร่างกายมากๆมันจะอาการทรุดนะเพราะฉะนั้นจนกว่าเจ้านั้นจะกลับมานอนที่นี่ไปก่อนก็ได้”บุ๊คแมนให้คำแนะนำและยื่นยาให้อากิระ
“ค่ะงั้นหนูขอนอนก่อนนะค่ะ”อากิระเอนตัวลงนอนตามที่บุ๊คแมนแนะนำ
“ถ้าเจ้าตื่นขึ้นมาเมื่อไรให้กินข้าวและยาที่อยู่ข้างๆเจ้าตรงโต๊ะนี้ด้วยนะ”บุ๊คแมนสั่งเสร็จแล้วก็เดินออกไป
“ค่ะ”หลังจากนั้นอากิระก็หลับตานอนทันที
ผ่านไป 5 ชั่วโมง
“ฮ้าวววว~~~~”อากิระหาวยาวแล้วลุกขึ้นมา
“ไม่มีคนอยู่เลยเหรอเนี้ยชั่งเถอะกินข้าวดีกว่า”อากิระหยิบจานข้าวที่อยู่บนโต๊ะข้างๆนั้นมากิน
“งำงำ เออนานๆทีจะกินข้าวไข่เจียวเนี้ยก็อร่อยเหมือนกันเนอะ”อากิระพูดกับตัวเองละไม่นานข้าวในจานก็หมด
“เฮ้ออิ่มชะมัดเลยเดี้ยวต้องกินยาต่ออีกใช่มั้ยเนี้ย”อากิระหยิบยาที่บุ๊คแมนวางไว้มาดื่ม
อึก อึก
“อุบ”อากิระชะงักเมื่อได้กินยาที่บุ๊คแมนทิ้งไว้ให้และไม่นานอากิระก็สามารถกลืนยาเข้าไปอย่างฝืดคอจึงรีบดื่มน้ำตามทันที
“ขม ชะมัดเลยเออมันยานิเนอะไม่ใช่น้ำฟักทอง”(เคยได้ยินมั้ย น้ำฟักทองไง)อากิระบ่น
“โฮย~~~ในห้องสุดแคบจังไปเดินเล่นซักแป๊บดีกว่า อ่ะข้างนอกถ้าจะบรรยากาศดีแหะ”อากิระเดินออกไปข้างนอก แล้วนั่งข้างระเบียง
ฟิ้ว~~~
“แหมลมเย็นจังเลย”อากิระที่นั่งรับลมอยู่ข้างนอกอย่างสบายใจ
“อ้าวเธอนิมานั่งทำอะไรแถวนี้ล่ะ”เสียงหนึ่งได้ดังขึ้น
“อ้าวคุณคันดะนั้นเอง”
“เออขอถามหน่อยบุ๊คแมนไม่รู้เหรอ?”คันดะมองเข้าไปในห้อง
“ค่ะรู้สึกว่าจะออกไปปฏิบัติภารกิจค่ะ”
“เหรอเออล่ะเค้าจะกลับมากี่โมงล่ะ”คันดะถาม
“คงจะประมาณ 30 นาทีก็คงจะกลับมั้งคะ”
“งั้นเหรอขอบใจมาก”คันดะทิ้งท้ายแล้วเดินออกไป
“ฮ้าว~~~”อากิระที่เริ่มงัวเงียแล้วหลังจากการชมวิวกินลมก็ได้เดินเข้าไปในห้องของบุ๊คแมนเพื่อนอนพัก
ผ่านไปนานมากมายตอนนี้เวลา 17.30
ราวี่ที่กลับมาแล้วรีบไปที่แผนกวิทยาศาสตร์เพื่อเอาอินโนเซนต์ไปให้เฮฟเลสก้าและรีบไปที่ห้องของบุ๊คแมนทันที
โครม
ราวี่ผลักประตูดังโครม(นี่แกไม่กลัวว่าประตูพังเลยรึไง)
“อ้าวคุณราวี่กลับมาแล้วเหรอค่ะ”อากิระนั่งอ่านหนังสืออยู่ได้หันไปทักทายราวี่
“อืมกลับมาแล้ว”ราวี่ที่เห็นอาการของอากิระดีขึ้นก็โล่งใจ
“ค่ะ”อากิระยิ้ม
“งั้นเหรออากิระจะขึ้นข้างบนรึยัง?”ราวี่ถาม
“ค่ะแต่ว่าจริงๆจะขึ้นตั้งแต่ตอนบ่าย 2 แล้วแต่ว่าเมื่อเช้าคุณบุ๊คแมนให้รอคุณนะค่ะ”อากิระปิดหนังสือและบิดขี้เกลียดเล็กน้อย
“งั้นไปกันเถอะ”ราวี่อุ้มอากิระ
“เออฉันเดินเองได้ตอนนี้หายป่วยแล้ว”อากิระดิ้น
“หายอะไรล่ะจะหายเร็วขนาดนี้ได้ไง”ราวี่หอมแก้มอากิระฟอดใหญ่
“อ่ะ คุณราวี่แบบนี้มันไม่ดีนะมาฉวยโอกาสหอมแก้มได้ไง”อากิระหน้าแดง
“ฮ่ะๆ”ราวี่หัวเราะ
“ไม่เอาแล้ว”อากิระแกล้งงอน
“จ้า”
ไม่นานราวี่ก็พาอากิระไปกินข้าวและขึ้นไปที่ห้องพักของอากิระเพื่อไปเฝ้าคนป่วยอย่างอากิระจนผล๊อยไปข้างเตียงของอากิระ......
_____________________________________________________________________
To be continue>>>wait me please
Comment ผู้แต่ง
เย้ในที่สุดก็มาถึงตอนที่ 10 แล้วเป็นไงค่ะอากิระนางเอกของฟิกเรื่องนี้กวนใช่เล่นเลยล่ะซิเราจะพยายามกระจายบทพูดให้ตัวละครอื่นๆบ้างไม่อยากให้ราวี่กับอากิระหมดเดี้ยวเรื่องมันไม่สนุกคุณคิดอย่างนั้นไมมีคนหลายคนดูแล้วมึนดีนะ
ความคิดเห็น