คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [apase I Apache hunter!?]
My fic d.gray-man part 2
Apache hunter.
ไม่มีอีกแล้วเอ็กโซซิลท์ ศาสนจักร อะคุมะ หมดไปแล้ว แต่ทว่าตอนนี้มีสิ่งที่เรียกว่า เวทมนต์ เข้ามาแทนที่โลกยุคปัจจุบันสุดแสนปั่นป่วนขึ้นไปทุกที่....กลุ่มคนที่เรียกตนเองว่า Apache hunter เริ่มขึ้นแล้ว.....
_____________________________________________________________________
[apase I Apache hunter!?]
“เจรี่...เหล้าขวดดิ”เสียงของหญิงสาวพูดอย่างเมาแอลกอฮอล
“นี่มันขวดที่ 5 แล้วนะอากิระจังพรุ่งนี้มีงานต้องทำไม่ใช่เหรอจ๊ะ?”เจรี่เจ้าของบาร์เหล้าถามขึ้นพร้อมยื่นขวดให้อากิระ
“ชั่งม้านนนนนน.....อึกๆ”อากิระสบถออกมาอย่างหัวเสียแล้วกระดกขวดเหล้าดื่มเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“อากิระจังพอเถอะจ๊ะคิดซะว่าเจ้ขอร้อง”เจรี่ดึงขวดเหล้าที่ในนั้นว่างเปล่ามาไว้ในมือ
“เฮ้ย!!!!หาเรื่องเรอะ...เจรี่จางเอาของเค้าคืนมาน้า....เดี้ยวจ่ายให้ 1500 เทสเตอร์น่ะๆๆๆๆๆๆๆ”อากิระพยายามดึงเอาขวดเหล้าของเธอกลับมาพร้อมคำหลอกล่อ
“1500 เทสเตอร์เชียวรึจ๊ะโอเคจ๊ะเชิญ...”เจรี่มอบขวดเหล้าอีกขวดให้อากิระ(เห็นแก่เงินไม่มีใครเกิน)
“ขอบจายยยยย....อึก อึก”อากิระกล่าวคำขอบคุณอย่างเมาๆพร้อมกระดกเหล้าเข้าปากตัวเอง
ปัง
“อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด....”เจรี่อุทานออกมา
“หา?”อากิระหันไปหาตนเสียง
“อากิระหัวหน้าให้มาตามกลับสำนักงาน”หนุ่มร่างสูงกล่าวออกมา
“อะไรกัน...ราวี่คุงมาตามอากิระจังกลับเองเหรอ”เจรี่ที่เมื่อกี้ทำหน้าตกใจกลายเป็นยิ้มรับแขก
“หือ?...ราวี่เหรอ”อากิระเดินเข้ามาหาราวี่อย่างโซเซแล้วพูดออกมา
“ก็ใช่นะซิ...กลับสำนักงานได้แล้วพรุ่งนี้มีงานไม่ใช่รึไง?...ดูซิกลิ่นเหล้าคุ้งไปหมดเมาสมใจรึยังล่ะ?”ราวี่พูดขึ้นอย่างเซ็งๆ
“งาน..พรุ่งนี้มีงานด้วยเหรอ?”อากิระถามราวี่อย่างเมาๆเหมือนเดิม
“ก็ใช่นะซิกลับกันได้แล้ว”ราวี่ดึงแขนอากิระแล้วลากออกจากบาร์เหล้าของเจรี่
“ไม่อ้าวววววววโว้ยยยยช้านไม่กลับยังเมาไม่สะใจเล้ยยยยยยยยปล่อยเจ้ากระต่ายราวี่กระต่ายหัวส้มกระต่ายไม่เต็มเทสเตอร์กระต่ายขี้หลีกระต่ายขี้แกล้งกระต่ายบ้ากระต่ายนิสัยไม่ดี ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆ”หลังจากนั้นก็มีคำด่ามากมายออกมาจากปากของอากิระแต่ดูเหมือนหูของราวี่จะไม่รับรู้ได้แต่ลากอากิระกลับสำนักงานลูกเดียวจนถึงสำนักงาน
ปัง
ราวี่ใช้เท้าถีบประตูสำนักงานจนเกือบพัง
“อ้าวราวี่คุงกลับมาแล้วเหรอ...ขอบใจมากนะที่พาอากิระจังกลับมาด้วยเนี้ย”
“ไม่ต้องเลยโคมุอิฉันบอกแกกี่ทีแล้วว่าฉันไม่อยากไปรับยัยนั้น”ราวี่วางอากิระพร้อมหันมาพูดกับโคมุอิอย่างหัวเสียสุดๆ
“ก็แหมๆๆยังไงก็พากลับมาได้ทุกทีนิน่าเอาเถอะงั้นฝากไปส่งที่ห้องอากิระจังด้วยล่ะกัน^^;;;”โคมุอิก็ยังกล่าวหน้าตาเฉย
“ถ้าคราวหน้ายัยนี้เมาอีกฉันไม่ไปรับแล้วนะเฟ้ยยเข้าใจไม?โคมุอิ”ราวี่เอาอากิระพาดบ่าแล้วหันมาพูดกับโคมุอิ
“จ้าๆๆๆ(ยังไงซะเธอนั้นแหละที่ต้องไปรับอากิระฮิๆๆๆๆ)”โคมุอิรับคำอย่างง่ายๆแต่ในใจแฝงไปด้วยความชั่วร้ายสุดๆ
“เฮ้อยัยบ้าเอ๊ยยยยยสมกับเป็นAPACHEจริงๆ”ราวี่บ่นอุบอิบ
“งึมๆ...”อากิระละเมอออกมาเล็กน้อยและไม่นานราวี่ก็แบกอากิระมาส่งถึงห้องจนได้
ตุบ
ราวี่วางอากิระลงที่เตียงของเธอพร้อมหันไปมองนาฬิกา
“ฮ่า!!!!ตี1แล้วเหรอเนี้ย”ราวี่ถึงกับอ้าปากค้างหลังจากหันไปมองนาฬิกา
“งึมๆ”อากิระก็ยังพึมพำออกมาเหมือนเดิม
“...ตีหนึ่งแล้ว...ชั่งเถอะกลับหอไม่ทันแล้วซะด้วยนอนนี่ล่ะกัน”
ตุบ
ราวี่เดินตรงไปที่โซฟายาวของอากิระแล้วทิ้งตัวลงมาอย่างเหนื่อยล้า
“ราตรีสวัสดิ์นะอากิระ....”ราวี่พึมพำออกมาพร้อมหลับตาลงอย่างช้าๆเข้าสู่ห้วงแห่งนิทรา
เวลา ตี 3 วันที่ 26 เดือน 10 ปี ****
“ฮ้าว~~~~~”อากิระที่เริ่มรู้สึกตัวได้สะลืมสะลือตื่นขึ้นมาพร้อมฮ้าวนอนฟอดใหญ่
“เฮ้อ....ปวดหัวจัง...เมื่อวานไปทำอะไรมานะเราเนี้ย”อากิระบ่นอุบอิบพร้อมเคาะหัวตัวเองเบาๆแล้วลุกขึ้นมายื่นเส้นยื่นสาย
“ไปอาบน้ำดีกว่าวันนี้มีงานอะไรน้า~~~”อากิระเดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำพร้อมหันไปมองโซฟา
“เอ๋?มีใครนอนอยู่ด้วยแหะ...ราวี่คุงแหงๆ....มาส่งทุกวันเลยนะ”อากิระดูเหมือนจะรู้ว่าคนที่นอนอยู่ที่โซฟาเป็นใครเลยพูดออกมานิดหน่อยแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจ
ซ่าๆ
เสียงอาบน้ำของอากิระทำให้คนบ้างคนรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว
“ฮ้าว”เสียงห้าวเบาๆของราวี่ดังขึ้นพร้อมกับการลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย
“อะไรกันยัยนั้นตื่นแล้วเหรอ?....ตื่นไวจริงๆแหะ”ราวี่บ่นอุบอิบพร้อมเดินไปพับผ้าห่มที่กองอย่างไม่เรียบร้อยบนเตียงของอากิระแล้วไปหยิบหนังสือของอากิระบ้างเล่มมาอ่านข้ามเวลาจนอากิระออกมา
“ราวี่...อรุณสวัสดิ์”อากิระที่กำลังเช็ดหัวอยู่ได้พูดกับราวี่ที่อ่านหนังสืออยู่
“อืม...เช่นกัน”ราวี่ทักทายอากิระเล็กน้อยก่อนที่จะปิดหนังสือแล้วลุกขึ้น
“กินนี่หน่อยไม?”อากิระยื่นชานมให้ราวี่
“อ่อ...ขอบใจ”ราวี่รับมาอย่างเต็มใจ
“นี่ราวี่คุง...ขอบใจนะที่เมื่อวานส่งฉันอีกแล้วนี่มันครั้งที่เท่าไรแล้วน้า~~~”อากิระพูดพลางเติมครีมเทียมในแก้วกาแฟของเธอ
“ครั้ง 38....”ราวี่ตอบแทนอย่างรวดเร็วแล้วทำหน้าไม่รับบุญสุดๆ
“38 เหรอ...อายุนายรึนั้น?”อากิระเลยสวนกลับทันที
พรวด
จนคนที่ฟังถึงกับสำลักขึ้นมาทันที
“จะบ้าเรอะยัยบ้า!!!!!ฉันเพิ่ง 21 เองนะว่าแต่เธอเถอะอายุเท่าไร?”ราวี่หยิบทิชชู่มาเช็ดปากตนเองพร้อมกับถามอากิระ
“19 ปีจ๊ะ”อากิระหันมาตอบราวี่อย่างรวดเร็วพร้อมยิ้มร่าเริง
เฮือก!!!!!
ใจเต้น ตึกตัก ตึกตัก...เหมือนกลองรัวไม่เป็นจังหวะ....
ราวี่ชะงักหลังจากเห็นรอยยิ้มนั้นแล้วเริ่มปรับสภาพตนให้กลับมาเป็นปกติ
“เป็นอะไรเหรอราวี่ดูท่าทางไม่ค่อยดี”อากิระเดินเข้ามาถามราวี่
“ไม่...ไม่เป็นไรหรอกฉันกลับหอก่อนนะ”ราวี่รีบคว้าเสื้อคลุมของเขาพร้อมเดินออกไป
“จ้า...ไว้วันหลังมาใหม่นะ”อากิระโบกมือลาอย่างร่าเริงเหมือนเดิม
“อ่ะจริงซิ...วันนี้มีประชุมนี่นะไปดีกว่า...”อากิระกระเป๋าใบเล็กของตนมาพร้อมเดินออกไปนอกห้องเพื่อตรงไปที่ห้องประชุม
เวลา 6 โมงเช้า
“มาแล้วจ้าทุกคน....”อากิระผลักประตูห้องประชุมเข้ามา
“อรุณสวัสดิ์อากิระจัง”โคมุอิกล่าวทักทายอากิระที่เดินเข้ามา
“ค่ะ...อรุณสวัสดิ์คุณโคมุอิ”อากิระหันมาทักทายโคมุอิอย่างอารมณ์ดี
“เอาล่ะไหนๆทุกคนก็มาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วก็จะขอเปิดประชุมเลยล่ะกัน”โคมุอิเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงกลางซึ่งมีเอกสารกองมหึมาวางอยู่
“APACHE I คันดะ ยู วันที่ ** เดือน 10 มีสารจากทางกระทรวงส่งจดหมายมาว่านายพังเมืองเอลฟาไปครึ่งปรับ 20 ล้านเทสเตอร์...”โคมุอิพูดพร้อมหันไปมองคันดะ
“ก็มันน่าโมโหนี่....เดี้ยวบัดสับเป็นบะช่อเลย...”คันดะเลยหันมาซดชาเขียวของตนแทน
“APACHE II อเลน วอคเกอร์ วันที่ ** เดือน 10 มีสารจากกระทรวงส่งจดหมายมาว่านายไปโกงคาชิโนลอยฟ้าโดยเวทมนต์แถมยังไปกินของๆเขาอีกถูกปรับ 15 ล้านเทสเตอร์”
“ครับ...”อเลนรับคำอย่างง่ายพร้อมกินสปาเก็ตต่อไป
“APACHE III ราวี่ วันที่**เดือน 10 มีสารจากทางกระทรวงโวยมาว่านายไปพังร้านตีเหล็กที่เกาะอะลูมิเนียมแลนด์ลูกปรับ 3 หมื่นเทสเตอร์”
“อะไรฟ่ะแค่นี้ต้องปรับด้วยงกชะมัด....”ราวี่พึมพำ
“APACHE VI อากิระ เอส. เฟอรารี่ มีสารจากทางการมาว่าเธอได้ไปช่วยกลุ่มโจรสลัดขโมยของมาเลยได้รับข้าตอบแทนจากกลุ่มโจรสลัดมูลค่า 4 ล้านเทสเตอร์และถูกปรับข้อหาไปช่วยก่อการร้ายมูลค่า 5 หมื่นเทสเตอร์เอ้านี่เงินที่กลุ่มกองโจรฝากมาปและใบค่าปรับของเธอ”
“ขอบใจจ้า”อากิระรับซองเงินมาอย่างมีความสุข
แล้วไม่นานก็ผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าโคมุอิจะประกาศเสร็จ
“รู้มั้ย....ว่าฉันเอือมละอาใจกับการกระทำของพวกเธอมากแค่ไหน....แต่ละวนต้องรับจนหมายจากกระทรวงเป็น 100กว่าฉบับแต่ว่านะ....”
“....”ทุกคนต่างใจจดใจจ่อกับการพูดของโคมุอิ
“ถ้าไม่ป่วนหรือทำบ้าๆแบบนี้จะเป็น APASE HUNTER ได้ไงจริงไม?”
“จริง!!!!!”ทุกคนขานรับอย่างเต็มใจพร้อมหัวเราะออกมา
“บ้าบิ่นเข้าไว้นะAPASE HUNTER จงดำรงชีวิตตามที่ตนลิขิตนี่แหละ APASE HUNTER!!!!!”
__________________________________________________________________
To be continue>>>chapter II
ความคิดเห็น