ร้ายกลายรัก

ลำดับตอนที่ #1 : คุณท้ารบ แต่ ผมท้ารัก

 เสียงเชียร์กีฬาที่ดังออกมาจากภายในสถานที่ราชการ ทำให้เธอต้องมองหาป้ายสถานที่อีกครั้ง เพื่อความแน่ใจว่ามาไม่ผิดที่ 
" กรมแผนที่ทหาร " อันดามันเอ่ยทวนกับตัวเองเบาๆ 'ก็ถูกนี่นา ทำไมเสียงมันดังเหมือนสนามกีฬาชอบกล' มือบางล้วงเข้าในกระเป๋าใบใหญ่ ไซส์เกินตัว ควานหามือถือ เพื่อติดต่อบุคคลที่นัดไว้ ' เสียงรอสายนานจนถูกตัด เธอพยายามอีกสองสามครั้งแล้วเริ่มถอนหายใจ หน้าเก๋เริ่มมวดคิ้ว เอาแล้วไงล่ะ มาถึงที่แล้วคนที่นัดไว้ดันไม่รับโทรศัพท์เธอเสียอย่างนั้น เอาเถอะไหนๆก็นัดแล้ว เดินเข้าไปสอบถามเลยก็น่าจะได้ 

" ขอโทษนะคะ คือนัดผู้พัน กัมปนาท สุริยะ ไว้ค่ะ ไม่ทราบว่าต้องไปติดต่อที่ไหนคะ "
ประชาสัมพันธ์ร่างท้วมเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่มาติดต่อ หญิงสาวที่มาหาผู้พันสุดหล่อของกรมคนนี้แปลกกว่าทุกคนที่ผ่านมา กางเกงยีนส์ขาเดฟ เสื้อกล้ามสีขาวถูกทับด้วยเสื้อคลุมสีสด ลายกราฟฟิกน่าเวียนหัว รองเท้าผ้าใบก็สีตุ่นๆ ถึงกระเป๋าใบโตที่สะพายอยู่จะเป็นแบรนด์เนมราคาแพงก็ตาม แต่อย่างไรมันก็ไม่ใช่สเป็คของ พันตรี กัมปนาท อยู่ดี

" ผู้พันลงมาดูเขาแข่งกีฬาจ๊ะหนู ลองโทรหาดูสิ "
" เขาไม่รับโทรศัพท์ค่ะ ก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องไปหาตรงไหน คือว่านัดไว้แล้วนะคะ "

อันดามันรีบอธิบายเมื่อเห็นว่าประชาสัมพันธ์คนเดิมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อว่าเธอนัด แต่ก็พยักหน้ารับรู้ และถามว่าเคยเห็นหน้าผู้พันมาก่อนหรือไม่ หน้าเฉี่ยวส่ายหัวทันที เคยติดต่อแต่ทางโทรศัพท์ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาจริงๆซักที ประชาสัมพันธ์คนเดิมพยักหน้ารับ ก่อนหันไปเรียกทหารที่ยืนอยู่แถวๆนั้น 

" เดี๋ยวให้เขานำทางไปแล้วกันนะหนู "
"ขอบคุณนะคะ " อันดามันยกมือไหว้เป็นการขอบคุณตามความเคยชิน แต่ดูเหมือนจะสร้างความประทับใจให้กับ ประชาสัมพันธ์สาวร่างท้วมไม่น้อย เธอยิ้มให้เป็นมิตรกว่าเดิม ร่างบางสาวเท้าตามคนที่นำทาง ระหว่างทางก็สังเกตไปรอบๆ บรรยากาศคึกคักเพราะมีงานกีฬาสีตามที่ประชาสัมพันธ์คนนั้นบอก ร่างบางมัวแต่หันซ้ายหันขวาโดยไม่ได้ดูทางให้ดี มัวแต่เก็บข้อมูลกับสถานที่ใหม่ ๆ มองไปรอบตัวคนที่นี่ดูแตกต่างกับสังคมเธอโดยสิ้นเชิง ที่นี่มีแต่คนใส่เครื่องแบบที่เหมือนๆกัน จะต่างกันแค่เพียงยศที่ประดับอยู่บนบ่าเท่านั้น 

" ว้าย ขอโทษค่ะ " 
อันดามันยกมือไหว้ขอโทษทันทีที่รู้ตัวว่าชนเข้ากับคนที่ยืนอยู่ด้านหน้า คนที่เธอชนเป็นผู้ชายที่สูงเรียกให้ถูกว่าสูงมากจะดีกว่า พันตรี กัมปนาท มองผู้หญิงตัวเล็กที่สูงแค่หัวไหล่ แล้วพยักหน้าให้ทหารที่เดินนำหน้าเธอ อันดามันมองชายร่างสุงแล้วทำตาปริบๆ ป้ายชื่อบนหน้าอก อ่านได้ว่า พันตรี กัมปนาท สุริยะ ' เหวอ ตอนเด็กๆแม่ให้กินอะไรเนี่ย ตัวโตได้ขนาดนี้ ' และดูเหมือนเขาจะรู้ว่าเธอคิดอะไร

" ตอนเด็กผมออกกำลังกายเยอะ ก็เลยตัวใหญ่ แล้วสูงอยู่แล้วก็เลยดูเหมือนตัวใหญ่มาก "
อันดามันหน้าเหลอไปเลยทีเดียว จะบอกที่มาที่ไปทำไมวะอีตานี่ 
" ฉันมาเอาไฟล์ที่ขอไว้ " รีบบอกจุดประสงค์ตัวเองทันทีที่พบคนที่นัดไว้ พันตรีหนุ่มอดยิ้มกวาดตามองแม่สาวร่างเล็กตรงหน้า เธอดูไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเคยพบ ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง เขารู้ตัวว่าเป็นคนหน้าตาจัดได้ว่าดี ร่างกายที่สูงใหญ่ บวกกับเครื่องแบบและยศที่อยู่บนบ่ายิ่งทำให้มีผู้หญิงเข้ามาหาเขาเยอะเป็นพิเศษ และเขาก็ใช้สิ่งที่มีได้คุ้มเสียด้วย

" คุณ ฉันมาเอาไฟล์ที่ขอไว้ ไม่ทราบว่าอยู่ไหนคะ คือ ฉันมีนัดไปต่อ "
อันดามันเร่งเมื่อเห็นชายหนุ่มยังทำหน้าสบายๆ ไม่มีทีท่าว่าจะเอาไฟล์ที่ว่ามาให้เธอ 
" มันอยู่ที่ห้องทำงานผม "
" ก็เดินนำทางไปสิคุณ ฉันจะรู้มั้ยละคะ ว่าห้องทำงานคุณอยู่ตรงไหนน่ะคุณผู้พัน "

อันดามันเริ่มเสียงเขียว ' ฉันรู้หรอกย่ะว่าไฟล์น่ะมันต้องอยู่ในคอมพิวเตอร์ เว้นซะแต่ว่าเขาจะพกเอาเจ้าตัวเก็บข้อมูลแบบพกพาไว้กับตัวตลอดเวลา ซึ่งเธอว่าเป็นไปไม่ได้ ผู้พันสุดหล่อของกรมมีอันต้องหน้าเหวอไปเลยทีเดียว เขาไม่เคยโดนผู้หญิงทำกริยาอย่างนี้ใส่ซักคน หน้าคมก้มลงมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างตั้งใจ ผู้หญิงคนนี้มีดีอะไรถึงได้มั่นใจขนาดนี้ ผู้หญิงผมสั้นทรงประหลาดตรงหน้ามีโครงหน้าที่เล็กเรียว คิ้วเรียงเป็นระเบียบ ไม่รก จมูกโด่งเป็นสัน ปากก็อิ่มดี สรุปรวมๆก็ดูดีในระดับหนึ่ง ไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ พบกับดวงตากลมโตไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ตามสมัยนิยม ขนตางอนโดยไม่ต้องดัด รู้ตัวอีกทีเธอยักคิ้วให้เขาเสียแล้ว

" นี่ถ้าคุณจะมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้ ไม่ถามชื่อพ่อชื่อแม่ฉันเลยละ "
ใช่ว่าอันดามันจะไม่รู้ว่าชายตรงหน้ากำลังสำรวจเธออยู่ เธอแน่ใจในระดับหนึ่งว่าเธอแต่งกายสุภาพ แล้วอีตานี่มามองแบบนี้มันน่าโมโหนัก พันตรีหนุ่ม เหมือนจะตั้งสติได้ว่าโดนสาวน้อยตรงหน้าเหน็บ

" ผมก็แค่คิดว่าคุณแปลกดี ในสังคมผมไม่ค่อยมีคนแบบนี้เท่าไร "
ยิ่งพูดยิ่งเหมือนจะไปกันใหญ่ เมื่อสาวหน้าคมตรงหน้าเริ่มขมวดคิ้ว 

" แปลกของคุณ คืออะไร ฉันแปลกตรงไหน "
ชายหนุ่มอมยิ้ม ไม่ทันไรเธอก็ทำท่าจะวีนซะแล้ว เก็บอาการรักษามาดผู้ใหญ่ไว้ได้ไม่นานเลยสาวน้อย 

" ก็แต่งตัวแปลกๆ ตัดผมแปลกๆ ประมาณนี้ ผมยังไม่ได้บอกว่าแปลกคือไม่ดีซะหน่อย คิดมากคุณนี่ "
อันดามันมองจ้องตากับคนตัวโต แล้วยิ่งนึกหมั่นไส้ ดวงตาดำใหญ่มีแววขำขันเจืออยู่ ร่างสูงพยักหน้าเป็นเชิงให้เดินตาม หญิงสาวร่างบางรีบสาวเท้าตามเพราะอยากได้ไฟล์ที่ต้องการ แล้วไปจากที่นี่เสียที แล้วอยู่ๆร่างสูงก็หยุดเดินกะทันหัน  ส่งผลให้คนที่เดินตามมาชนเข้ากับแผ่นหลังกว้างเต็มแรง 

" ผมขอไปห้องน้ำก่อนแปปนึงนะ สาวน้อย "
อันดามันแทบจะแยกเขี้ยวใส่ผู้พันหน้าหล่อ เรื่องเยอะจริงอีตาคนนี้นี่ ชายหนุ่มยักคิ้วให้หนึ่งทีก่อนส่งยิ้มบาดใจมาให้ เขากะโปรยเสน่ห์ให้หญิงสาวเต็มที่ เป็นเด็กเป็นเล็กทำตัวแก่ไปได้ ' แต่จะว่าไปก็ไม่เล็กเว้ย ' เมื่อนึกถึงสิ่งนุ่มๆ ที่ชนกับแผ่นหลังเมื่อซักครู่ แต่แทนที่อันดามันจะหวั่นไหว กลับทำหน้าเบื่อหน่ายใส่ และคำพูดไม่เบาเท่าไรที่ตอบกลับมาเล่นเอาเขา และ คนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นถึงกับอึ้ง เมื่อเธอบอกว่า

" นี่คุณผู้พันคะ  คุณจะไปห้องน้ำก็ไปเถอะคะ อย่าเพิ่งโปรยเส่นห์ตอนนี้เลยนะคะ ฉันรีบ "
พันตรี กัมปนาท ถึงกับหน้าแดงเขาไม่เคยโดนใครลูบคมขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แล้วยายเด็กนี่มาทำให้สาวๆที่ยืนเชียร์กีฬาหันมามองเหมือนเขาเป็นตัวตลก ร่างสูงหันหลังเดินไปทันที ส่วนอันดามันได้แต่ส่ายหน้า ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเมื่อซักครู่ ผู้กองคนหล่อตั้งใจส่งยิ้มให้ แต่เธอไม่สน เพราะเธอคลุกคลีอยู่กับพวกทหารอยู่แล้ว พวกนั้นเจ้าชู้ที่สุด ไม่อยากจะบอกว่ารู้ทันย่ะ ในขณะที่ผู้พันหนุ่มได้แต่เข่นเขี้ยวอยู่ในใจ จะจีบให้หายห้าวเลยสาวน้อย