ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter # 3 SeoHyun
SeoHyun's Part.
"เราไปไหนันีล่ะ ??" เฮหันมาพูับอฮยอน หลัาที่เาและเธอออมาาร้านาแฟ
"เอ่อ.. ที่ไหน็ไ้่ะ.." อฮยอนอบเสียเบา
"ั้นเราไปหาอะไรินัน่อนมั๊ย ?? ั้นหิวแล้วอ่า" เาพูพร้อมับลูบท้อัวเอ
"็ไ้่ะ" อฮยอนอบแล้วยิ้มในท่าทาอเา
ทั้สอนเ้าร้านอาหารร้านอารฟาส์ฟู๊แห่นึ อฮยอนทำหน้าเหยเนินิหน่อย่อน้าวเ้าร้านามหลัเฮ ายหนุ่มรีีบสั่แฮมเบอร์เอร์มาินทันที
"เธอไม่ินอะไรเหรอ ??" เฮถาม้วยวามสสัย
"ั้นไม่หิว่ะ" อฮยอนอบและยิ้มให้ เธอไม่่อยอบอาหารประเภทนี้เท่าไหร่ เพราะนอาทำให้หายหิวแล้ว มัน็ไม่มีประโยน์อย่าอื่น่อร่าายอี
"เธอน่าะินอะไรหน่อยนะ" เาพูึ้น
"ไม่เป็นไรริ ๆ ่ะ" เธอยืนยันเ่นเิมและ้มหัวให้
"อ่าๆๆ ามใละัน" เฮพูพร้อมยิ้มให้ ่อนะัแฮมเบอร์เอร์ำโ
"ไอ้ยูมันบอว่าเราอยู่ห้อเียวันใ่มั๊ย ??" ู่ ๆ เฮ็พูึ้นมา ทำให้อฮยอนใเล็น้อย
"อ่ะ.. อ๋อ ใ่่ะ" เธอพยัหน้านิหน่อย่อนอบ
"เธอนั่รไหนล่ะ ?? ทำไมันถึไม่เห็นเธอเลย ??"
"ันนั่อยู่้าหลัุพอี่ะ" เธออบแล้วยิ้มอีรั้
"อ๋อ.. มิน่าล่ะถึไม่เห็น.. ฮ่า ๆ" เฮหัวเราะึ้นเบา ๆ
สาเหุที่เธอนั่รนั้น เป็นเพราะว่า้า ๆ เฮ มีายหนุ่มที่เธอหลรัั้แ่แรเห็นนั่อยู่ และเาอบหันมาุยับเฮ เลยทำให้เห็นหน้าอเาัเนาำแหน่นี้... ใ่แล้ว... ายที่เธอหลรั.. โยูฮยอน...
"อ่า.. เธอบอว่าเป็นาิับแทยอนใ่มั๊ย ??" เฮถามึ้นอีรั้ เธอรู้สึอบุที่เฮอบวนุยบ่อย ๆ เพราะเธอไม่อบบรรยาาศที่เียบันเลย
"ใ่่ะ แม่อันับแม่แทยอนเป็นพี่น้อัน่ะ" เธออบ
"อ๋อ.. เธอ็เลยวนันมาสินะ.."
ที่เฮพูมานั้นไม่ผิเลย แทยอนเป็นนวนเธอมา อนแรเธออบปิเสธไป แ่แทยอน็ยัอ้อนนเธอยอมมานไ้ เมื่อมาถึ เธอรู้สึอบุแทยอนอย่ามา เพราะว่าบรราายหนุ่มที่มานั้นมียูฮยอนมา้วย แ่อนนี้เธอเริ่มโรธัวเอ ที่ไม่ยอมเลือำไล้อมือั้แ่แร ไม่อย่านั้นนที่มานั่รนี้ อาเป็นยูฮยอน็ไ้...
"ุเฮะ ??" เธอเรียเาเพราะเห็นว่าเาเริ่มเหม่อลอย
"ะ.. รับ ??" เารีบอบแบบใ
"เป็นอะไรหรือเปล่าะ ??" อฮยอน้อหน้าเพื่อสัเุท่าทาอเา
"เปล่ารับ.. ไม่มีอะไรหรอ.." เฮอบแล้วยิ้มให้
"แล้ว.. ไม่มีอะไรถามผมบ้าเหรอรับ ?? ให้ผมถามนเียวนี่มันเหมือนสอบสวนมาว่ามาเทนะ" เฮพูพร้อมรอยยิ้ม
"็ไ้่ะ.." เธออบเาและเริ่มนึำถาม อนนี้เธอรู้ีว่าในใเธออยารู้เรื่ออะไร
"ุบอว่าเป็นเพื่อนับุยูฮยอนใ่มั๊ยะ ??" เธอถามแบบระมัระวั
"อ๋อ.. รับ.. เราเป็นเพื่อนันั้แ่มัธยมแล้วล่ะรับ" เฮอบ ูเหมือนเาะไม่ไ้ิอะไรับำถาม
"เล่าเรื่อุับเาให้ฟับ้าสิะ" อฮยอนพูึ้น
"อยาฟัเหรอรับ ??" เฮถามเธอ เธอึพยัหน้า
"ไ้รับ เี๋ยวเล่าให้ฟั.." เฮยิ้มและเริ่มเล่าเรื่อราวอเาและยูฮยอน...
อฮยอนและเฮเิน้วยันมาามถนนในสวนสาธาระ เฮยัเล่าเรื่อเาและยูฮยอนอยู่ ทั้สอนุยันไปพลา หัวเราะไปพลาันมาลอทา นมาถึลาสะพาน้ามสระน้ำในสวนสาธาระ...
"...แล้วไอ้ยู็ส่ลูมา ผม็รับไ้และระโึ้นั์เลย... แ้มนั้นทำให้โรเรียนเราเป็นแมป์เลยนะ..." เฮเล่าเรื่ออเาพร้อมรอยยิ้ม เธอเอ็รู้สึสนุับเรื่อเล่าอเาไม่น้อยเ่นัน
"ผมุยเรื่ออผมมามาแล้ว.. เรามาุยเรื่ออเราีว่ามั๊ยรับ ??" ู่ ๆ น้ำเสียอเฮ็ริัึ้น
"ะ ??" อฮยอนมอหน้าเฮ้วยวามสสัย ในหัวพลาิหาวามหมายอำว่า 'เรื่ออเรา'
"อฮยอนรับ" ่อนที่เธอะรู้วามหมาย เฮยื่นมือมาับมืออเธอเอาไว้แล้ว
"ไ้โปรบับผมไ้มั๊ยรับ ??" เฮถามเธอ อฮยอนใับำถาม เธอิในใทันทีว่าวรปิเสธ แ่เมื่อเธอิไ้ว่า ถ้าเธอบับเฮ เธออาไ้เอับยูฮยอนบ่อยึ้น และไ้สนิทันมาึ้นแน่ ๆ เธอึัสินใไ้ทันที
"่ะ" เธออบสั้น ๆ เฮเยหน้าึ้นมาแล้วทำหน้าเหมือนไม่อยาเื่อหูัวเอ
"ไ้่ะ.. ั้นะบับุ.."
"เราไปไหนันีล่ะ ??" เฮหันมาพูับอฮยอน หลัาที่เาและเธอออมาาร้านาแฟ
"เอ่อ.. ที่ไหน็ไ้่ะ.." อฮยอนอบเสียเบา
"ั้นเราไปหาอะไรินัน่อนมั๊ย ?? ั้นหิวแล้วอ่า" เาพูพร้อมับลูบท้อัวเอ
"็ไ้่ะ" อฮยอนอบแล้วยิ้มในท่าทาอเา
ทั้สอนเ้าร้านอาหารร้านอารฟาส์ฟู๊แห่นึ อฮยอนทำหน้าเหยเนินิหน่อย่อน้าวเ้าร้านามหลัเฮ ายหนุ่มรีีบสั่แฮมเบอร์เอร์มาินทันที
"เธอไม่ินอะไรเหรอ ??" เฮถาม้วยวามสสัย
"ั้นไม่หิว่ะ" อฮยอนอบและยิ้มให้ เธอไม่่อยอบอาหารประเภทนี้เท่าไหร่ เพราะนอาทำให้หายหิวแล้ว มัน็ไม่มีประโยน์อย่าอื่น่อร่าายอี
"เธอน่าะินอะไรหน่อยนะ" เาพูึ้น
"ไม่เป็นไรริ ๆ ่ะ" เธอยืนยันเ่นเิมและ้มหัวให้
"อ่าๆๆ ามใละัน" เฮพูพร้อมยิ้มให้ ่อนะัแฮมเบอร์เอร์ำโ
"ไอ้ยูมันบอว่าเราอยู่ห้อเียวันใ่มั๊ย ??" ู่ ๆ เฮ็พูึ้นมา ทำให้อฮยอนใเล็น้อย
"อ่ะ.. อ๋อ ใ่่ะ" เธอพยัหน้านิหน่อย่อนอบ
"เธอนั่รไหนล่ะ ?? ทำไมันถึไม่เห็นเธอเลย ??"
"ันนั่อยู่้าหลัุพอี่ะ" เธออบแล้วยิ้มอีรั้
"อ๋อ.. มิน่าล่ะถึไม่เห็น.. ฮ่า ๆ" เฮหัวเราะึ้นเบา ๆ
สาเหุที่เธอนั่รนั้น เป็นเพราะว่า้า ๆ เฮ มีายหนุ่มที่เธอหลรัั้แ่แรเห็นนั่อยู่ และเาอบหันมาุยับเฮ เลยทำให้เห็นหน้าอเาัเนาำแหน่นี้... ใ่แล้ว... ายที่เธอหลรั.. โยูฮยอน...
"อ่า.. เธอบอว่าเป็นาิับแทยอนใ่มั๊ย ??" เฮถามึ้นอีรั้ เธอรู้สึอบุที่เฮอบวนุยบ่อย ๆ เพราะเธอไม่อบบรรยาาศที่เียบันเลย
"ใ่่ะ แม่อันับแม่แทยอนเป็นพี่น้อัน่ะ" เธออบ
"อ๋อ.. เธอ็เลยวนันมาสินะ.."
ที่เฮพูมานั้นไม่ผิเลย แทยอนเป็นนวนเธอมา อนแรเธออบปิเสธไป แ่แทยอน็ยัอ้อนนเธอยอมมานไ้ เมื่อมาถึ เธอรู้สึอบุแทยอนอย่ามา เพราะว่าบรราายหนุ่มที่มานั้นมียูฮยอนมา้วย แ่อนนี้เธอเริ่มโรธัวเอ ที่ไม่ยอมเลือำไล้อมือั้แ่แร ไม่อย่านั้นนที่มานั่รนี้ อาเป็นยูฮยอน็ไ้...
"ุเฮะ ??" เธอเรียเาเพราะเห็นว่าเาเริ่มเหม่อลอย
"ะ.. รับ ??" เารีบอบแบบใ
"เป็นอะไรหรือเปล่าะ ??" อฮยอน้อหน้าเพื่อสัเุท่าทาอเา
"เปล่ารับ.. ไม่มีอะไรหรอ.." เฮอบแล้วยิ้มให้
"แล้ว.. ไม่มีอะไรถามผมบ้าเหรอรับ ?? ให้ผมถามนเียวนี่มันเหมือนสอบสวนมาว่ามาเทนะ" เฮพูพร้อมรอยยิ้ม
"็ไ้่ะ.." เธออบเาและเริ่มนึำถาม อนนี้เธอรู้ีว่าในใเธออยารู้เรื่ออะไร
"ุบอว่าเป็นเพื่อนับุยูฮยอนใ่มั๊ยะ ??" เธอถามแบบระมัระวั
"อ๋อ.. รับ.. เราเป็นเพื่อนันั้แ่มัธยมแล้วล่ะรับ" เฮอบ ูเหมือนเาะไม่ไ้ิอะไรับำถาม
"เล่าเรื่อุับเาให้ฟับ้าสิะ" อฮยอนพูึ้น
"อยาฟัเหรอรับ ??" เฮถามเธอ เธอึพยัหน้า
"ไ้รับ เี๋ยวเล่าให้ฟั.." เฮยิ้มและเริ่มเล่าเรื่อราวอเาและยูฮยอน...
อฮยอนและเฮเิน้วยันมาามถนนในสวนสาธาระ เฮยัเล่าเรื่อเาและยูฮยอนอยู่ ทั้สอนุยันไปพลา หัวเราะไปพลาันมาลอทา นมาถึลาสะพาน้ามสระน้ำในสวนสาธาระ...
"...แล้วไอ้ยู็ส่ลูมา ผม็รับไ้และระโึ้นั์เลย... แ้มนั้นทำให้โรเรียนเราเป็นแมป์เลยนะ..." เฮเล่าเรื่ออเาพร้อมรอยยิ้ม เธอเอ็รู้สึสนุับเรื่อเล่าอเาไม่น้อยเ่นัน
"ผมุยเรื่ออผมมามาแล้ว.. เรามาุยเรื่ออเราีว่ามั๊ยรับ ??" ู่ ๆ น้ำเสียอเฮ็ริัึ้น
"ะ ??" อฮยอนมอหน้าเฮ้วยวามสสัย ในหัวพลาิหาวามหมายอำว่า 'เรื่ออเรา'
"อฮยอนรับ" ่อนที่เธอะรู้วามหมาย เฮยื่นมือมาับมืออเธอเอาไว้แล้ว
"ไ้โปรบับผมไ้มั๊ยรับ ??" เฮถามเธอ อฮยอนใับำถาม เธอิในใทันทีว่าวรปิเสธ แ่เมื่อเธอิไ้ว่า ถ้าเธอบับเฮ เธออาไ้เอับยูฮยอนบ่อยึ้น และไ้สนิทันมาึ้นแน่ ๆ เธอึัสินใไ้ทันที
"่ะ" เธออบสั้น ๆ เฮเยหน้าึ้นมาแล้วทำหน้าเหมือนไม่อยาเื่อหูัวเอ
"ไ้่ะ.. ั้นะบับุ.."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น