นิยาย Dek-D
อ่านแบบไม่มีโฆษณาที่แอปนิยาย Dek-D
ตราบสิ้น...สายลมหนาว
แม้สายลมหนาวจะพัดผ่านไป...คืนแล้วคืนเล่า ทว่าความรักและคำสัญญาในคืนนั้นยังคงอยู่ คีรีและนีรายังคงเฝ้าคิดถึงกัน รอคอยที่จะกลับมาพบกัน รักกัน เคียงข้างกันตลอดไป
ผู้เข้าชมรวม
550
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
550
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 27 ส.ค. 59 / 10:17 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
ตราบสิ้น...สายลมหนาว
เรื่องราวความรักท่ามกลางลมหนาว ใต้แสงดาว ของตชด.หนุ่มและครูดอยสาว ซึ่งถูกส่งผ่านเพลงนิทานแห่งรัก เอื้องผึ้งจันผา จะตราตรึงใจของคุณเอาไว้นับแต่นี้
และแม้สายลมหนาวจะพัดผ่านไป...คืนแล้วคืนเล่า ทว่าความรักและคำสัญญาในคืนนั้นยังคงอยู่
.............................................................
ขอฝาก ตราบสิ้น...สายลมหนาว ให้พัดอยู่ในหัวใจของนักอ่านทุกๆ คนด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกภายใต้นามปากกา พระจันทร์หวาน ที่เกดตั้งขึ้นเพื่อใช้ถ่ายทอดเรื่องราวสั้นๆ อันอุ่นอวลไปด้วยรัก
ที่จะตราตรึงใจของผู้อ่านไปอีกนานแสนนาน จนกว่า...จะได้พบกันอีกครั้ง
แด่...ดอกเอื้องผึ้งที่ยังคงส่งกลิ่นหอมอบอวลท่ามกลางสายลมหนาวเคียงข้างต้นจันผา นิรันดร
...พระจันทร์หวาน...
..................................................................
ฝากติดตามนวนิยายเรื่องยาว ภายใต้ นามปากกา "เภริน"
ที่จะมาอวดอักษรให้ผู้อ่านหายคิดถึงกันอีกครั้ง
ในเร็วๆ นี้ ค่ะ
**ได้รับการคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537**
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ราบสิ้น...สายลมหนาว
เมื่อืนนั้นที่พระันทร์สลัว วาวนับพันส่อประายเ็มท้อฟ้า น้ำ้าเย็นๆ หยาลมาปลุมทั่วทั้บริเว เสียึหวานึ้ถูีเป็นัหวะเื่อ้านุ่มนวลพร้อมเสียทุ้มๆ ที่ร้อลอมาเบาๆ ้วยภาษาที่ฟัแล้วไม่เ้าใ ท่ามลาภูเาสู ท้อฟ้าว้า นันรีหนุ่มในุราารสีฟ้าหม่นเ้มำลับรรเลบทเพลแห่สายลมหนาวล่อลอยโอบยออยยามรารีที่หนาวเย็นให้อบอุ่นึ้น
หิสาวเินามเสียเพลมาหยุยืนมอภาพนั้นราวับถูรึ้วยมน์เสน่ห์บาอย่า อา้วยเสียเพลที่ฟัับใ ้วยท้อฟ้าที่ว้าไลแ่แ้มไป้วยวาวนับร้อยนับพัน หรือ้วยใบหน้ามสันอนันรีลาไพรยาม้อับแสออไฟรหน้า แ่ไม่ว่า้วยอะไร...ะนั้น...เธอ็ไม่อาละสายาไปาเาไ้เลย
“มานั่เถอะรับ อย่ายืนมอผมอย่านั้นเลย ถ้ายัยืนอยู่แบบนั้นรูะหลรัผมเ้าให้ ไม่รู้ัว”
เสียเพลหยุลในัหวะนั้น นันรีมือสมัรละาเรื่อนรีอนแล้วหันมาพู้วยสุ้มเสียที่ภูมิในัหนา นผู้ ‘แอบ’ มสะุ้น้อยๆ
ไม่ว่าเปล่า พ่อนันรีหนุ่มลาไพรยัใีปัอนไม้้าๆ ที่ัวเอนั่อยู่รึ่ให้เสร็สรรพ แล้วบลรนั้นสอสามที
“มานั่นี่เถอะ มานัุ่ยันีว่า เวลารูพูมันวนฟัไปหม ถ้าะ้อมีใรหลรัใรเ้า ให้ผมไ้หลรัรู่อน็แล้วัน”
ไม่เพียำพูเท่านั้นที่ทำใหุ้รูสาวหวั่นไหว หารอยยิ้มที่มาพร้อมันนั้นยัทำให้เธอ้อวบุมัวเออย่ามาไม่ให้เผลอแสออนเินามับอีหลายประโยหวานวนใในยามที่นั่ล้าๆ ัน
“เพลอะไระ เมื่อี๊”
“ไม่มีื่อหรอรับ มีแ่วามหมายอเนื้อเพล”
“เนื้อเพลเป็นภาษาม้ใ่ไหม แปลว่าอะไระ”
แววาใสๆ อย่าอยารู้อยาเรียนไปหมทุอย่าอเธอทำให้เาอหัวเราะออมาเบาๆ ไม่ไ้
“เอ...ไม่รู้เหมือนันว่าเป็นภาษาอะไรแน่” สุ้มเสียนั้นูะหยอเย้า
“อาว...ที่ร้อมาไม่รู้หรือะว่าภาษาอะไร ถ้าไม่รู้ภาษาแล้วะแปลวามหมายไ้ยัไัน”
“อาว...็ใ้วามรู้สึไรับ” ายหนุ่มแสร้อุทานเลียนแบบเธอ “่อให้ไม่เ้าใเนื้อเพลแ่วามรู้สึในเพล็ยัสื่อวามหมายออมาไ้อยู่ี ผมฟัรั้แร็รู้สึแล้วว่าเพลนี้ำลัเล่าถึเรื่อราวอายหิู่หนึ่ที่หลุมรััน...รั...ั้แ่รั้แรที่ไ้พบ” เาทอเสียในอนท้ายแล้วมอมายัเธอ
วามหมายอเพลที่ายหนุ่มบอ เธอไม่รู้เลยว่ามันถูผิเท็ริแ่ไหน รู้แ่ว่าประโยในเพลที่ฟัไม่เ้าใพวนั้น เมื่อถูถ่ายทอ้วยน้ำเสียอเา่าฟัูอบอุ่นนบอไม่ถู ยิ่วามหมายที่เพิ่ถูเลย ยิ่ทำให้หัวใอหิสาวอุ่น่าน อิ่มเอมึ้นมาอย่าประหลา
นอนนี้เธอแยไม่ออเลยว่าวามอุ่นนิใ...วามอุ่นาอไฟที่ำลัระอุอยู่รหน้า หรือวามอุ่นภายใันแน่ที่ทำให้พวแ้มน้อยๆ อเธอร้อนผ่าวึ้นมาไ้
“อย่ามามั่วหน่อยเลย ร้อเสียั้ยาว ทำไมแปลมาเหลือแ่นั้นะ”
“นั้นสินะ” เารับื้อๆ พลายิ้มให้นที่ำลั้อนใส่อย่าน่ารั
“ั้นผมเล่านิทานให้รูฟัเป็นารทแทนีไหม”
“ทีนี้ะเล่าเป็นภาษาอะไรอีละะ”
ราวนี้ายหนุ่มหัวเราะรวน “ภาษาไทยนี่แหละ รูั้ใฟั็แล้วัน” แล้วเา็เริ่มเล่าอย่าเนิบ้า
“บนอยแห่นี้ เมื่อนานมาแล้ว...มีายหิู่หนึ่ื่อันผาับเอื้อผึ้ ันผาเป็นพ่อ้าหนุ่มรูปาม ส่วนเอื้อผึ้็เป็นสาวาวอยแสนสวย” ยามเล่ามาถึรนี้ายหนุ่ม็มอไปยัใบหน้านวลอรูสาว ราวับว่าเธอือเอื้อผึ้ผู้ามในินนาารอเา “ทั้สอไ้พบันและหลุมรัันในทันที”
“มีที่ไหนันะ รัแรพบแบบนั้น”
“มีสิรับ” เสียเาอ่อนโยนหนัแน่น พลา้อลึมายัวาอเธอ และแทนำอบนั้นุรูสาว็ไ้เห็น ‘รัแรพบ’ ในวาอ.หนุ่มอย่าัเน อาะัเนยิ่ว่าสายาที่แม่สาวาวอยเอื้อผึ้ไ้รับาพ่อ้าหนุ่มันผาเสีย้วย้ำไป
“เอ่อ...แล้วยัไ่อะ”
“ในที่สุันผาับเอื้อผึ้็ลใะแ่านใ้ีวิร่วมัน ทัู้่สัาว่าะรัมั่นและื่อสัย์่อันลอไป ในวันวิวาห์ ันผาปีนึ้นอยไปเ็บอไม้ามอหนึ่ที่ึ้นอยู่ริมผาเพื่อมาเป็นอวัวันแ่านให้แ่เ้าสาวอเา แ่ันผาไม่ไ้ยึับอะไรเอาไว้ให้ี พอเอื้อมมือไปเ็บอไม้็เลยพลาผาาย”
“น่าสสาร” เธอเอ่ยเสียเศร้า “แบบนี้เาสอน็ไม่ไ้รอู่ันสิะ”
“ใรว่าล่ะรับ พอเอื้อผึ้เห็นันผาลไป เธอ็รีบวิ่ระโนเ้าไปหานพุ่นับโหินสิ้นใายามายนรัไป”
“เศร้านะะ”
“รับ แ่รูรู้ไหม บนอยะมี้นไม้นิหนึ่มัะึ้นอยู่ามโหินแถวริมผา าวบ้านเรียันว่า ้นันผา ที่ลำ้นอมันะมีอล้วยไม้หายานิหนึ่ึ้นอยู่้วย ลีบอล้วยไม้นินี้มีสีเหลือสวย เรียว่า...”
“อเอื้อผึ้” เธออบึ้นแทน “ใ่ไหมะ”
“รับ เอื้อผึ้ะึ้นเียันผาเสมอ ไม่เยไปึ้นที่้นไม้นิอื่น นัยว่า...เหมือนับวามรัอเอื้อผึ้ับันผาที่สัาะรอู่และื่อสัย์่อันลอไป”
ุรูสาวยิ้มหวาน เธอพอใในอนบอำนานรัอเอื้อผึ้ับ้นันผา และนับถือในหัวใรัที่มั่นอสาวาวอย ที่แม้ะลายเป็นแ่ล้วยไม้ป่าไปแล้วแ่ยัอยึ้นเียู่อยู่เีย้านรัอนเสมอ
“ุไปเอานิทานเรื่อนี้มาาไหนะ”
.หนุ่มยิ้มว้า “าเนื้อเพลที่ผมร้อให้รูฟัเมื่อี๊”
“อ๋อ เพลนิทานหรอเหรอ”
เาพยัหน้าพลา้อมอมาทีุ่รูสาว้วยแววาอบอุ่น เอื้อเอ็นู “ริๆ เพลนิทานเพลนี้มีที่แปลเป็นภาษาไทย้วย แ่ผมอบร้อเป็นภาษาม้มาว่า”
.หนุ่มบอ ่อนล้วเอาอไม้ลีบเหลือนวลล้ายสีน้ำผึ้เือาสมื่อออมาาระเป๋ารายเสื้อึ้นมาหมุนอยู่ในมือ้าๆ
“ผู้ายาวอยมัะร้อเพลนี้แล้ว็เ็บอเอื้อผึ้มามอบให้แ่หิสาวที่นหมายปอแทนารบอรัและำมั่นสัาว่าะื่อสัย์มั่น่อันลอไป” แล้วเา็ส่อล้วยไม้ป่าหายามอบแ่เธอ
“ผมให้รู...นีรา...รูอยผู้แสนีอผม”
หิสาวยิ้มรับน้อยๆ ับวามนัยที่ถูส่ผ่านมาับอเอื้อผึ้ในมือเา หายัลัเลที่ะรับมา เพราะไม่แน่ใว่าวรหรือไม่ ที่ะรับอไม้แห่รั...ในืนสุท้าย...่อน้อาัน
“รับไว้เถอะนะรับ” เสียเาอ่อนโยนเ่นเย ่อนเปลี่ยนเป็นสใสึ้นมาอีนิ
“ารเ็บอเอื้อผึ้มาให้รูไม่ใ่เรื่อยาเย็นสำหรับ.ที่แ็แรอย่าผม รับรอไ้ว่าผมไม่มีทาพลาท่าอยายให้ใร้อมาายามเหมือนันผาแน่นอน”
ำพูนั้นทำให้เธอระบายหัวเราะออมาเบาๆ ่อนะยอมรับอเอื้อผึ้เอาไว้พร้อมับวามรัที่ถูส่มา้วยันนั้นอย่าเ็มใ
“อบุนะะ”
ายหนุ่มยิ้มรับ ปลึล้าาย่อนะยับเ้าไปใล้เธออีนินหิสาวสัมผัสถึวามอบอุ่นาเรือนายแ็แร่อเา
“ั้นืนนี้รูนัู่าวเป็นเพื่อนผม่อนนะ”
เธอยิ้มืนไปพลาพยัหน้าน้อยๆ แทนำอบรับ
“ทำไมุถึมาเป็น.อยู่บนอยนี้ละะ”
“็ที่นี่สวย อาาศี าวเยอะ เวลาผมเ้าเวร็ไม่้อเหาเพราะไ้นัู่าวเ็มฟ้าไปหม” เาอบโยไม่้อิ “โยเพาะืนนี้...ที่ผมไู้าวับรู”
เห็นะริอย่าเาว่า...ท้อฟ้าในืนนั้น่าอบอุ่นสวยามว่าืนไหนทั้นั้น โยเพาะในยามที่เธอและเาไ้นั่เียัน...อาบลมหนาว...ใ้แสาว อยู่ ที่แห่นี้
“แ่ที่นี่เป็นเส้นทานยาเสพิอันับ้นๆ อประเทศเียวนะะ”
เาเพียยิ้มโยไม่ว่าอะไร่อ หาเป็นฝ่ายถามึ้นบ้า “แล้วรูละรับ มาเป็นรูอยอาสาอยู่ที่นี่ทำไม”
หิสาวแหนหน้าึ้นมาวที่แ่ันพร่าพราวบนฟ้าว้า หัวเราะออมาเบาๆ ่อนอบไปว่า “ันำไม่ไ้แล้วว่าอนนั้น...ทำไมถึเลือมาที่นี่ แ่ถ้าถามถึอนนี้...็เหมือนันับุ่ะ”
“ผมะอยปป้อที่นี่เอาไว้ รอนว่า...รูะลับมา”
“ันะิถึที่นี่น่าู” หิสาวเปรยึ้น สายายัับ้อไปที่หมู่าวบนฟาฟ้า ะที่หัวใำลัไหวสั่นไปับวาวและำพูล้ายำสัาอเา
“ผมอยารู้ริๆ ว่าอะไรที่นี้ที่ะทำให้รู...ิถึที่สุ” เาว่าพลาละสายาาวาว มามอวหน้าามบริสุทธิ์อเธอแทน
“เ็ๆ วาว ลมหนาว เพลนิทานอุ ับอเอื้อผึ้อนี้...” เธอูอไม้ในมือึ้นมใล้ๆ สูเอาลิ่นหอมาๆ เ้ามารึไว้ในหัวใ “ันิถึทุอย่ามาพอๆ ัน”
“แล้วผมล่ะ รูะไม่ิถึผมบ้าเลยเหรอ” เาทอเสียเว้าวอนวนหวั่นไหว
ุรูสาวยิ้มหวาน่อนหันมาสบาับเาอย่าเปิเผยเป็นรั้แร
“ุือนที่ัน...ะิถึที่สุ ยามเมื่อ้อไปาที่นี้่ะ” แล้วเธอ็เอื้อมมือบาลแะไปที่หน้าออุ่นๆ อเา “หมวีรี...ผู้ล้าหาอัน”
แล้วมือบาอุรูสาว็ไ้รับรู้ถึหัวใอ.หนุ่มที่ำลัเ้นระรัวไม่แพ้หัวใอเธอ ่อนที่มือหนาะอบุมมือน้อยๆ นั้นเอาไว้ให้ยิ่แนบิลไปที่อแร่แห่ผู้ล้าหา
“รูะลับมาหาผมอีไหม”
“แล้วุะยัอยู่อยปป้อที่นี้ไหมะ”
“แน่นอน”
เธอยิ้มให้ับำอบนั้นและื่นมสายาอันแน่วแน่อเา
“ุบอเอนีะ ว่าอเอื้อผึ้ะึ้นเีย้นันผาเสมอ” เธอว่า ่อนนำล้วยไม้ลีบสีน้ำผึ้ในมือมาแนบไว้รลาออัวเอ “เอื้อผึ้อนี้...็เ่นัน”
.หนุ่มใ้มือ้าหนึ่โอบไหล่บาเ้ามาิใล้่อนะเลือนัวึ้นูบลที่หน้าผานวล พลาระิบแผ่วผ่านลมหนาวเ้าไปในหัวใอุรูสาวแทนำสัา
“ลิ่นเอื้อผึ้อนี้ะหอมอยู่ในหัวใอผม นว่า...ะไ้พบันอีรั้”
และแม้สายลมหนาวะพัผ่านไป...ืนแล้วืนเล่า ทว่าวามรัและำสัาในืนนั้นยัอยู่ ีรีและนีรายัเฝ้าิถึัน รออยที่ะลับมาพบัน รััน เีย้าันลอไป
ราบสิ้น...สายลมหนาว
26 สิหาม 2559
...พระันทร์หวาน...
ผลงานอื่นๆ ของ เภริน , พระจันทร์หวาน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เภริน , พระจันทร์หวาน
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"เรื่องสั้น แต่ตราตรึงในใจอยากอ่านไปยาวๆ!"
(แจ้งลบ)แม้จะเป็นเพียงแค่เรื่องสี้นแต่เรื่องนี้สามารถทำให้อบอุ่นหัวใจไปกับความรักของหนุ่มตชด.และครูดอยสาวได้ยังกับกำลังยืนมองเขาคุยกันอยู่ค่ะ อ่านแล้วค้างคานิดๆอยากรู้เรื่องราวความรักของสองคนว่าเกิดขึ้นอย่างไร ตกหลุมรักกันตอนไหน คงจะฟินน่าดู ว่างๆคิดพล๊อตไว้เยอะก็เอามาแต่งเป็นเรื่องสั้นก็ได้ค่ะ สนุกดี เป็นกำลังให้นะคะ กอดดด อ่านเพิ่มเติม
แม้จะเป็นเพียงแค่เรื่องสี้นแต่เรื่องนี้สามารถทำให้อบอุ่นหัวใจไปกับความรักของหนุ่มตชด.และครูดอยสาวได้ยังกับกำลังยืนมองเขาคุยกันอยู่ค่ะ อ่านแล้วค้างคานิดๆอยากรู้เรื่องราวความรักของสองคนว่าเกิดขึ้นอย่างไร ตกหลุมรักกันตอนไหน คงจะฟินน่าดู ว่างๆคิดพล๊อตไว้เยอะก็เอามาแต่งเป็นเรื่องสั้นก็ได้ค่ะ สนุกดี เป็นกำลังให้นะคะ กอดดด
KIMBERLY1993 | 30 ส.ค. 59
-
0
-
0
คำนิยมล่าสุด
"เรื่องสั้น แต่ตราตรึงในใจอยากอ่านไปยาวๆ!"
(แจ้งลบ)แม้จะเป็นเพียงแค่เรื่องสี้นแต่เรื่องนี้สามารถทำให้อบอุ่นหัวใจไปกับความรักของหนุ่มตชด.และครูดอยสาวได้ยังกับกำลังยืนมองเขาคุยกันอยู่ค่ะ อ่านแล้วค้างคานิดๆอยากรู้เรื่องราวความรักของสองคนว่าเกิดขึ้นอย่างไร ตกหลุมรักกันตอนไหน คงจะฟินน่าดู ว่างๆคิดพล๊อตไว้เยอะก็เอามาแต่งเป็นเรื่องสั้นก็ได้ค่ะ สนุกดี เป็นกำลังให้นะคะ กอดดด อ่านเพิ่มเติม
แม้จะเป็นเพียงแค่เรื่องสี้นแต่เรื่องนี้สามารถทำให้อบอุ่นหัวใจไปกับความรักของหนุ่มตชด.และครูดอยสาวได้ยังกับกำลังยืนมองเขาคุยกันอยู่ค่ะ อ่านแล้วค้างคานิดๆอยากรู้เรื่องราวความรักของสองคนว่าเกิดขึ้นอย่างไร ตกหลุมรักกันตอนไหน คงจะฟินน่าดู ว่างๆคิดพล๊อตไว้เยอะก็เอามาแต่งเป็นเรื่องสั้นก็ได้ค่ะ สนุกดี เป็นกำลังให้นะคะ กอดดด
KIMBERLY1993 | 30 ส.ค. 59
-
0
-
0
ความคิดเห็น