ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สวยและเป็นงาน (1)
ในผับหรูหราลารุที่ผู้น่ามาหาวามสำราและวามสนุสนานอ่ววัยหนุ่มสาวันแบบถึพริถึิ เสียนรีที่ัเป็นัหวะเร้าใ ผสมับเรื่อื่มแอลอฮอล์ที่มาพร้อมสาวสวยให้ื่มถึปา ไม่แปลใเลยที่ผู้ายหลายนะิในยอมทิ้ลูทิ้เมียมาหลใหลับรสาิเร่าร้อนแบบนี้
ทิพย์ธาราแอบพาแ้วใสมานั่หลบในห้อพนัาน ในะที่ัวเธอเอเปลี่ยนาุนัศึษามาเป็นเรสสายเี่ยวผ้ายืสีแเพลิรัรูปอวเรือนร่าอรรไปทุสัส่วน แ้วใสเป็นผู้หิยัมอ้วยสายาื่นมนานี้ แล้วายหนุ่มนอื่นๆ ะยิ่น้ำลายหันเป็นแถบๆ
"ไม่โป๊ไปเหรอทิพย์" แ้วเป็นห่วเพื่อน
"มันโป๊เอาใเ้าอร้านมั้ นีุ่อทาร้านน่ะแ้ว สีแเพลิเหมือนื่อเ้าอนั่นแหละ เราร้อนเินมาริๆ ไม่ั้นไม่ทำแบบนี้หรอ" ทิพย์ธาราถอนหายใเบาๆ ่อนะสะบัศีรษะ ไล่วามหหู่ในใ
"เราบอพี่ที่ร้านว่าแ้วเป็นน้อสาว ไม่สบายเลยมารอเราที่ร้าน แ้วอย่าออไปไหนนะ ถ้าไ้เรื่อหรือเออรรถ เราะมาบออีที ไปทำาน่อนนะ" ทิพย์ธาราโบมือให้เพื่อนสาวที่แสนน่ารัในสายาเธอ
เมื่อทิพย์ธาราออไปทำานอเธอแล้ว แ้วใส็อยาลอเ็ูอีทาว่าสรอรรถะบอวามริับเธอหรือไม่
แ้วใส : อรรถ วันนี้เป็นไยับ้า อยู่ไหนะ
อรรถ : เหนื่อยรับ อยู่ที่ะ ปั่นานันหนัหน่ว แ่ิถึแ้วนะ
แ้วใส : ั้นไม่วนแล้วนะะ เอันพรุ่นี้่ะ
อรรถ : เอันรับ รัแ้วนะ
แ้วใส้อหน้าอโทรศัพท์เหมือนไม่เยเห็นมันมา่อนในีวิ ำว่ารั ำว่าิถึมัน่าูเบาเสียเหลือเินเมื่อวามเื่อใถูสั่นลอน เธออยาให้ทิพย์ธาราำนผิหรือาฝาไปเท่านั้น แ่ลาสัหร์อผู้หิบอว่าสรอรรถำลัหลอเธออยู่
แล้วเา็ไม่ปล่อยให้เธอ้อสสัยอยู่นาน สรอรรถนที่บอับเธอว่าทำานอย่าหนัอยู่ที่ะ ำลัโอบอแนบิับหิสาวที่เธอที่รู้ัี
นิา เพื่อนร่วมะที่เธอแทบไม่ล้าเ้าใล้เพราะรัศมีวามไฮโที่เธอมัแสอออยู่ลอเวลา หิสาวไม่ยินีที่ะบ้าับยาอย่าเธอและทิพย์ธารา
แ้วใสพยายามรวบรวมสิ แล้ว้าวามนทัู้่ไปเียบๆ นถึโ๊ะที่ทัู้่นัเพื่อนไว้เพื่อื่มิน
"อรรถ ไหนบอแ้วว่าอยู่ที่ะไ" แ้วใสถามึ้น็ลาว นทำให้นทั้โ๊ะหันลับมามอเธอเป็นาเียว
มีรอยใเพียเล็น้อยในแววาสรอรรถ ่อนที่เพื่อนนอื่นๆ อเาะหัวเราะออมาอย่าบันที่เห็นเธอ
"แม่มาามว่ะ ไอ้อรรถ"
"แ้วามอรรถมาเหรอ" สรอรรถทำหน้ารำาแบบที่เธอไม่เยเห็นมา่อน แ้วใสแปลใว่าที่ผ่านมาเธอหลับหูหลับานมอไม่เห็น หรือเา่อนวามรู้สึเหล่านี้ไ้อย่าแนบเนียนันแน่
"อรรถบับนิาลับหลัเราใ่ไหม" เพื่อนในโ๊ะอเาผิวปาหวือ เมื่อเห็นแววาลุโน้วยวามโรธอยายีำศีลประำรุ่น
"เอาล่ะโว้ย แม่ีบะแแล้ว"
"อบมาสิอรรถ อบมานิา พวเธอสอนทำับเราแบบนี้ไ้ยัไ"
"ลับไป่อนเถอะแ้ว ่อยุยันพรุ่นี้" สรอรรถเริ่มอายสายาอนรอบโ๊ะที่มอมาอนแ้วใสะโนเรี้ยวรา
"ไม่ ุยันให้รู้เรื่อวันนี้ เรา้อารวามัเน เธอสอนอยาะบัน็ไป แ่วระอโทษที่ทำผิ่อเรา"
"อโทษเธอ เรื่ออะไรไม่ทราบ" นิาลุาัอสรอรรถ มายืนเผิหน้าับผู้หิที่เทียบเธอไม่ิเลยสัเรื่อ ถ้าไม่นับเรื่อารเรียน แ่็นั่นแหละะมีผู้ายนไหนที่สนใเรเลี่ยมาไปว่ารูปร่าหน้าาอผู้หิันล่ะ
"เรื่อที่เธอมาแอบบับแฟนนอื่นไ"
"ิว่าสารรูปอย่าเธอ ผู้ายที่ไหนเาะเอา อรรถเาแ่แพ้พนันในวเหล้า เลยทำให้้อมาามีบเธอ" นิายิ้มเยาะให้ับวามโ่มอผู้หิรหน้า
"แ้ว เิอะไรึ้น" ทิพย์ธารารีบเินมาเีย้าเพื่อนเมื่อเห็นู่รีมาแ่ไล
"อรรถ แ้วอยารู้ว่ามันเรื่อริใ่ไหม อรรถไม่ไ้อบแ้วเลยใ่ไหม" อบาร้อนผ่าวไปหม เมื่อิถึสิ่ที่เธอเรียมันว่าวามรัเป็นเพียารเล่นสนุอเาและนอื่น
"ที่อรรถทำีับเราทุอย่าเป็นเรื่อหลอลวทั้เพ พวเธออยหัวเราะเยาะเราลับหลัอยู่ลอใ่ไหม"
ทิพย์ธารายื่นมือไปับไหล่เพื่อนสาวที่อนนี้ัวสั่นไปหม้วยฤทธิ์วามโรธและเสียใ
"ยัะถามอี วามริอรรถเา้อฟันเธอ้วยถึะรบเื่อนไ แ่เาบอว่าไนะ...ี้เหร่นลืนไม่ลหรือไนี่แหละ แ่พออรรถอยู่ับัน เราราลั่นันทั้วันทั้ืนเลยนะ" นิาหัวเราะิั แถมทั้โ๊ะ็อมยิ้มแบบรู้ัน แ้วใสยิ่เหมือนถูทุบ้วยวามริาท่าทีอสรอรรถ ที่เบือนหน้าหนีเธอ
"ไม่ริใ่ไหมอรรถ" ใเ้ารรมยัหวัะไ้ยินเาปิเสธ
"ริ เราแพ้พนันในว แล้วบทลโทษ็ือารไปบับเธอสี่เือน เธอไม่ใ่ผู้หิแบบที่เราอบ อโทษนะ เราอบนสวยแล้ว็เป็นานน่ะ ึ่เธอไม่ผ่านมารานอเราหรอแ้วใส" น้ำเสียอสรอรรถ่าเย็นา่าไปาผู้ายแสนสุภาพอเธอเหลือเิน
"นี่ ยายทิพย์ในานะะหรี่มือโปร หัพาเพื่อนเธอไปทำสวยเอาบุหน่อยสิ ปล่อยให้ระเอะระเิแล้วยัละเมอว่าผู้ายเาะริั แ่ะฟันฟรีๆ เายัเอาไม่ลเลย"
"็เลยมาฟันฟรีับะหรี่ใบุแบบเธอินะนิา" ทิพย์ธาราเ็บใแ้นแทนเพื่อนรั
"อีทิพย์"
"เออ อีนิา" ทิพย์ธาราลอยหน้าพร้อมสู้ับนที่ทำร้ายเพื่อนเธอเสมอ
"แ้วลับบ้านไป่อนนะ" ทิพย์ธาราหันไปบอเพื่อนสาวที่ยืนน้ำาไหลเป็นทาอย่าน่าสสาร
แ้วใสไม่สามารถทนอยู่รนี้ไ้แม้แ่อีเพียวินาทีเียว ึวิ่เลิออมาโยไม่รู้ทิศรู้ทา หัวใเธอแสนบอบ้ำ นี่หรือรัที่เป็นอเธอ...นสวยและเป็นาน...นี่ใ่ไหมมารานที่ผู้ายทุน้อาร!
****อบุรีทุนที่เ้ามาอ่านนิยายอไรท์นะะ ทุอมเมน์และทุำลัใารีมีวามหมายับไรท์มา เอาใ่วยไรท์และนาเอน้อหนูแ้วอไรท์้วยนร้าาา*****
ทิพย์ธาราแอบพาแ้วใสมานั่หลบในห้อพนัาน ในะที่ัวเธอเอเปลี่ยนาุนัศึษามาเป็นเรสสายเี่ยวผ้ายืสีแเพลิรัรูปอวเรือนร่าอรรไปทุสัส่วน แ้วใสเป็นผู้หิยัมอ้วยสายาื่นมนานี้ แล้วายหนุ่มนอื่นๆ ะยิ่น้ำลายหันเป็นแถบๆ
"ไม่โป๊ไปเหรอทิพย์" แ้วเป็นห่วเพื่อน
"มันโป๊เอาใเ้าอร้านมั้ นีุ่อทาร้านน่ะแ้ว สีแเพลิเหมือนื่อเ้าอนั่นแหละ เราร้อนเินมาริๆ ไม่ั้นไม่ทำแบบนี้หรอ" ทิพย์ธาราถอนหายใเบาๆ ่อนะสะบัศีรษะ ไล่วามหหู่ในใ
"เราบอพี่ที่ร้านว่าแ้วเป็นน้อสาว ไม่สบายเลยมารอเราที่ร้าน แ้วอย่าออไปไหนนะ ถ้าไ้เรื่อหรือเออรรถ เราะมาบออีที ไปทำาน่อนนะ" ทิพย์ธาราโบมือให้เพื่อนสาวที่แสนน่ารัในสายาเธอ
เมื่อทิพย์ธาราออไปทำานอเธอแล้ว แ้วใส็อยาลอเ็ูอีทาว่าสรอรรถะบอวามริับเธอหรือไม่
แ้วใส : อรรถ วันนี้เป็นไยับ้า อยู่ไหนะ
อรรถ : เหนื่อยรับ อยู่ที่ะ ปั่นานันหนัหน่ว แ่ิถึแ้วนะ
แ้วใส : ั้นไม่วนแล้วนะะ เอันพรุ่นี้่ะ
อรรถ : เอันรับ รัแ้วนะ
แ้วใส้อหน้าอโทรศัพท์เหมือนไม่เยเห็นมันมา่อนในีวิ ำว่ารั ำว่าิถึมัน่าูเบาเสียเหลือเินเมื่อวามเื่อใถูสั่นลอน เธออยาให้ทิพย์ธาราำนผิหรือาฝาไปเท่านั้น แ่ลาสัหร์อผู้หิบอว่าสรอรรถำลัหลอเธออยู่
แล้วเา็ไม่ปล่อยให้เธอ้อสสัยอยู่นาน สรอรรถนที่บอับเธอว่าทำานอย่าหนัอยู่ที่ะ ำลัโอบอแนบิับหิสาวที่เธอที่รู้ัี
นิา เพื่อนร่วมะที่เธอแทบไม่ล้าเ้าใล้เพราะรัศมีวามไฮโที่เธอมัแสอออยู่ลอเวลา หิสาวไม่ยินีที่ะบ้าับยาอย่าเธอและทิพย์ธารา
แ้วใสพยายามรวบรวมสิ แล้ว้าวามนทัู้่ไปเียบๆ นถึโ๊ะที่ทัู้่นัเพื่อนไว้เพื่อื่มิน
"อรรถ ไหนบอแ้วว่าอยู่ที่ะไ" แ้วใสถามึ้น็ลาว นทำให้นทั้โ๊ะหันลับมามอเธอเป็นาเียว
มีรอยใเพียเล็น้อยในแววาสรอรรถ ่อนที่เพื่อนนอื่นๆ อเาะหัวเราะออมาอย่าบันที่เห็นเธอ
"แม่มาามว่ะ ไอ้อรรถ"
"แ้วามอรรถมาเหรอ" สรอรรถทำหน้ารำาแบบที่เธอไม่เยเห็นมา่อน แ้วใสแปลใว่าที่ผ่านมาเธอหลับหูหลับานมอไม่เห็น หรือเา่อนวามรู้สึเหล่านี้ไ้อย่าแนบเนียนันแน่
"อรรถบับนิาลับหลัเราใ่ไหม" เพื่อนในโ๊ะอเาผิวปาหวือ เมื่อเห็นแววาลุโน้วยวามโรธอยายีำศีลประำรุ่น
"เอาล่ะโว้ย แม่ีบะแแล้ว"
"อบมาสิอรรถ อบมานิา พวเธอสอนทำับเราแบบนี้ไ้ยัไ"
"ลับไป่อนเถอะแ้ว ่อยุยันพรุ่นี้" สรอรรถเริ่มอายสายาอนรอบโ๊ะที่มอมาอนแ้วใสะโนเรี้ยวรา
"ไม่ ุยันให้รู้เรื่อวันนี้ เรา้อารวามัเน เธอสอนอยาะบัน็ไป แ่วระอโทษที่ทำผิ่อเรา"
"อโทษเธอ เรื่ออะไรไม่ทราบ" นิาลุาัอสรอรรถ มายืนเผิหน้าับผู้หิที่เทียบเธอไม่ิเลยสัเรื่อ ถ้าไม่นับเรื่อารเรียน แ่็นั่นแหละะมีผู้ายนไหนที่สนใเรเลี่ยมาไปว่ารูปร่าหน้าาอผู้หิันล่ะ
"เรื่อที่เธอมาแอบบับแฟนนอื่นไ"
"ิว่าสารรูปอย่าเธอ ผู้ายที่ไหนเาะเอา อรรถเาแ่แพ้พนันในวเหล้า เลยทำให้้อมาามีบเธอ" นิายิ้มเยาะให้ับวามโ่มอผู้หิรหน้า
"แ้ว เิอะไรึ้น" ทิพย์ธารารีบเินมาเีย้าเพื่อนเมื่อเห็นู่รีมาแ่ไล
"อรรถ แ้วอยารู้ว่ามันเรื่อริใ่ไหม อรรถไม่ไ้อบแ้วเลยใ่ไหม" อบาร้อนผ่าวไปหม เมื่อิถึสิ่ที่เธอเรียมันว่าวามรัเป็นเพียารเล่นสนุอเาและนอื่น
"ที่อรรถทำีับเราทุอย่าเป็นเรื่อหลอลวทั้เพ พวเธออยหัวเราะเยาะเราลับหลัอยู่ลอใ่ไหม"
ทิพย์ธารายื่นมือไปับไหล่เพื่อนสาวที่อนนี้ัวสั่นไปหม้วยฤทธิ์วามโรธและเสียใ
"ยัะถามอี วามริอรรถเา้อฟันเธอ้วยถึะรบเื่อนไ แ่เาบอว่าไนะ...ี้เหร่นลืนไม่ลหรือไนี่แหละ แ่พออรรถอยู่ับัน เราราลั่นันทั้วันทั้ืนเลยนะ" นิาหัวเราะิั แถมทั้โ๊ะ็อมยิ้มแบบรู้ัน แ้วใสยิ่เหมือนถูทุบ้วยวามริาท่าทีอสรอรรถ ที่เบือนหน้าหนีเธอ
"ไม่ริใ่ไหมอรรถ" ใเ้ารรมยัหวัะไ้ยินเาปิเสธ
"ริ เราแพ้พนันในว แล้วบทลโทษ็ือารไปบับเธอสี่เือน เธอไม่ใ่ผู้หิแบบที่เราอบ อโทษนะ เราอบนสวยแล้ว็เป็นานน่ะ ึ่เธอไม่ผ่านมารานอเราหรอแ้วใส" น้ำเสียอสรอรรถ่าเย็นา่าไปาผู้ายแสนสุภาพอเธอเหลือเิน
"นี่ ยายทิพย์ในานะะหรี่มือโปร หัพาเพื่อนเธอไปทำสวยเอาบุหน่อยสิ ปล่อยให้ระเอะระเิแล้วยัละเมอว่าผู้ายเาะริั แ่ะฟันฟรีๆ เายัเอาไม่ลเลย"
"็เลยมาฟันฟรีับะหรี่ใบุแบบเธอินะนิา" ทิพย์ธาราเ็บใแ้นแทนเพื่อนรั
"อีทิพย์"
"เออ อีนิา" ทิพย์ธาราลอยหน้าพร้อมสู้ับนที่ทำร้ายเพื่อนเธอเสมอ
"แ้วลับบ้านไป่อนนะ" ทิพย์ธาราหันไปบอเพื่อนสาวที่ยืนน้ำาไหลเป็นทาอย่าน่าสสาร
แ้วใสไม่สามารถทนอยู่รนี้ไ้แม้แ่อีเพียวินาทีเียว ึวิ่เลิออมาโยไม่รู้ทิศรู้ทา หัวใเธอแสนบอบ้ำ นี่หรือรัที่เป็นอเธอ...นสวยและเป็นาน...นี่ใ่ไหมมารานที่ผู้ายทุน้อาร!
****อบุรีทุนที่เ้ามาอ่านนิยายอไรท์นะะ ทุอมเมน์และทุำลัใารีมีวามหมายับไรท์มา เอาใ่วยไรท์และนาเอน้อหนูแ้วอไรท์้วยนร้าาา*****
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น