คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
แว้นานเห่อ
พระราาพร้อมอ์รัทายาทและอ์ายให่นั่ิบน้ำา
ะนั้นเอพระราา็พูึ้น “รัทายาท เ้า้อารพระายาอย่าไรรึ”
รัทายาทรุ่นิ่อนอบ “ลู้อารผู้หิสวยพะยะ่ะ” พระราาทำสีหน้าสสัย่อนถาม “ผู้หิสวยรึ” “พยัะ หม่อมันิว่าสรี็เหมือนอไม้สวย หม่อมันอยามอไม้ทุวัน” เสนาวาหันไปถามอ์ให่ที่นั่นิ่ “แล้วอ์ายละพะยะ่ะ ้อารสรีแบบใ” อ์ายให่มอพระราา่อนอบ “หม่อมัน้อารสรีที่เป็นนี พะยะ่ะ” พระราายิ้มว้า “ถู้อแล้ว ายเรา้อารสรีที่เป็นนีแ่เป็นนี็พอแล้ว”พูบพระราา็หันไปยิ้มให้อ์ายให่อย่าภาภูมิใ
แว้นานเห่อ ปรอโยระบบพระราา พระราาอ์ปัุบันือพระราาถาือ
ใ้ระบบศัินาเียวับีนแ่รับวันธรรมโอนมามาว่าเพราะมีอาาเที่ิ่อันหลายมล
และอีทั้านเห่อยัเย้อเป็นเมือึ้นอโรยอ
ยายอพระราาถาือเป็นบุรรีอุนนาโรยอ
เมือานเห่อในยุอพระราาถาือึเหมือนราสำนั โรยอแ่ยัวาม้าิอยู่
พระราาถาือมีพระเหสีือุ้ยเหมยและพระสนมหลันฮวา
พระมเหสีให้ำเนิอ์รัทายาทานโป และพระสนมเอให้ำเนิอ์ายให่หยาาน
ำหนัพระมเหสี
เหล่านาำนัลยืนรอรับำสั่อยู่ภายนอำหนั
ะนั้นเอพระสนมหลันฮวา็เินมา หัวหน้านาำนัลรายานทันที
“พระมเหสีพระสนมมาอเ้าเฝ้าเพะ” พระมเหสีอบลับ้วยเสียราบเรียบ
“ให้นาเ้ามา”
พระสนมหลันฮวานั่ล “อร้อเถอะเพะ อ์ายหยา ยัไม่ถึเวลาะอภิเษนะเพะ”
พระมเหสีหันหน้าหนี้วยวามไม่พอใทันที“เราพูเรื่อนี้ันแล้วนะ หลันฮวา”
พระสนมหน้าถอสีทันที “แ่หม่อมันว่าลูหม่อมันยัเ็ไปนะเพะ”
พระมเหสีมอหน้าพระสนม้วยสายาแ็ “ลูเ้า18แล้วนะ
เ้าไม่อยาให้อ์ายไปอยู่นอวัใ่ไหม” พระสนมรีบ้มหน้าพูไม่ออ
พระมเหสีพู่อ “็มีอยู่แล้วว่าอ์ายที่อายุ18รรษาึ้นไป้ออภิเษและออไปพำนันอวั”
พระสนมไ้แ่นิ่เียบ เพราะไม่ล้าอร้อ่อ
บ้านเสนา้ายหลิหั่ว
ุหนูลู่เว่ยอบ้านำลันั่อ่านหนัสือที่ศาลาสระบัว ฮูหยินหลิมอลูสาวอย่าภาภูมิใ
ะนั้นเอเสนาหลิ็เ้ามา “เ้าลูว่าอเราน่าะแ่านไ้รึยั” เสียอเสนา้ายูเป็นัวลยิ่หนั
แ่สีหน้าผู้เป็นภรรยาีลทันทีวามสุเมื่อสัรู่ประหนึ่ละลายไปับสายลม
“ท่านพี่สัาับ้าแล้วเ้า่ะ ว่าะไม่ส่ลูเ้าวั” เสนา้ายหลบสายาภรรยา
“พระราาท่านทรอ”
ฮูหยินไ้ยินันั้น็ยิ่ใ “พระ..พระราาหรือเ้า่ะ” เสนา้ายพยัหน้า้า
บ้านเสนาวาุหนููเฟ้ยอบ้านนั่มอระพร้อมพลัแป้ ้าๆมีฮูหยินเินมอลูสาวแล้วยิ้ม
“ลูอแม่่าสวยยิ่นั” ะนั้นเอเสนาวาเิน็เินเ้ามา
“ลูอพ่อ้อไ้เป็นให่ในฝ่ายในแน่นอน” พู
บเสนาวา็หัวเราะลั่นบ้าน อยู่ๆ็มีเสียร้อเรียเสนาวาึ้น
ใ้เท้า
ินนสนิทยืนไม่ิที “ท่านมัวมาใเย็นอยู่ไ้พระราามีรับให้ลูสาวเสนา้ายเ้าเฝ้าแล้ว”
ผู้ไ้ฟัถึลับโมโหไม่พอใ “้าะไปเ้าเฝ้าพระมเหสีเียวนี้”
ำหนัพระมเหสีเสนาวารีบบอให้นาำนัลทูล
พระมเหสีนั่อ่านหนัสืออยู่็แปลใที่เสนาวามาึเอาป่านนี้ “ท่านมีอะไร
มาะึเียว” เสนาวาพูึ้นอย่าไม่รีรอ “พระนาไม่รู้รึ
ว่าพระราามีรับสั่ให้รับบุรีอเสนา้ายเป็นพระวรายา”
พระมเหสีไ้ยินันั้น็โรธยิ่นั “อะไรนะ
ให้บุรีเสนา้ายอภิเษับรัทายาทลู้า ะบ้าไปแล้ว” เสนาวามออย่าพอใ
“ุนนาที่มาานั้น่ำแบบนั้น้าไม่รับมาเป็นสะใภ้หรอ” พระมเหสีพู้วยเสียเหยียหยาม
เสนาวาไ้ยินันั้นไ้ทีลอถาม “ถ้าเป็นบุรรีหม่อมัน
พระนาะว่าอย่าไรหรือพะยะ่ะ” พระมเหสียิ้มอย่าพอใ
“้าอะเอยปาอับท่านอยู่เหมือนัน” เสนาวายิ้ม พระมเหสีมีสีัวล
“แล้วทีนี้เราะทำอย่าไรี” พระมเหสีรุ่นิ “เอายัอย่านี้ไปไหมพะยะ่ะ”
เสนาวาบอแผนาร
ความคิดเห็น