ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : >> สอบเข้า ม.1
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาปลุกดังกรอกหูฉัน ฉันเอื้อมมือไปกดนาฬิกา แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ
แต่งตัว วันนี้ฉันต้องไปสอบที่โรงเรียนนวมิราชูทิศ ฉันรู้สึกกลัวว่าตัวเองจะทำข้อไม่ได้ แต่ฉันก้อ
ไม่ท้อหรอกน่ะ ก้อกันต์ติวให้ฉันแล้วนี่นา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เพลง เสร็จยังลูก กันต์เค้ามารอแล้วน่ะ”
“ค่ะแม่ เดี๋ยวเพลงลงไป” ว่าแล้วฉันก้อวิ่งลงบันไดตามหลังแม่ไปติดๆ
“มาแล้วจ้า” ฉันพูดก่อนถึงบันไดขั้นสุดท้าย
แล้วภาพที่ฉันเห็นก้อคือกันต์กำลังนั่งรอฉันอยู่ ในมือของเขามีของบางอย่างอยู่ด้วย มันเป็นด้าย
เส้นสีแดง ฉันเองก้อไม่รู้หรอกว่ามันคืออารัย -_-^^
“สวัสดีจ๊ะกันต์” ฉันพูดทักทายกันต์
“อืม สวัสดี” กันต์พูดพลางก้มหน้าดูนาฬิกา
“เราลงมาช้าเหรอ” ฉันถามกันต์เมื่อเห็นเขาก้มหน้าดูนาฬิกา
“ป่าวหรอก เราแค่สงสัยว่าทำไมวันนี้เพลงเสร็จเร็ว”
“-_-;;”
“เราไปกันได้แล้วหล่ะเดี๋ยวสาย” ฉันรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง ก้อคนมันอายนี่นา
“อืม งั้นเราไปกันเถอะ” กันต์พูดแบบยิ้มๆ
ฉันกับกันต์จึงเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งมันอยู่ไม่ไกลนัก ฉันเดินหน้าซีดอยู่ตลอด
จนกันต์เห็นผิดสังเกตจึงถามฉัน
“ไม่สบายหรือเปล่าเพลง” กันต์เอามือแตะหน้าผากของฉัน
“ปะ ปะ เปล่าจ๊ะ” ทำไมใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้วน่ะ
“เพลงกลัวจะทำข้อสอบไม่ได้ล่ะสิ”
ฉันพยักหน้า แล้วกันต์ก้อยิ้มออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในตอนนี้ มันทำให้ฉันจัยละลาย
เลยล่ะ ^_^ ฉันไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของกันต์มาก่อนเลยน่ะ รอยยิ้มของเขาช่างดูอ่อนโยนเสียจิงๆ
“เพลงไม่ต้องไปกังวลเรื่องข้อสอบหรอกน่ะ เราว่าเพลงทำได้อยู่แล้วล่ะ”กันต์พูดแล้วส่งด้ายสี
แดงมาให้ฉัน
“มันคืออะไรเหรอ” ฉันถามกันต์ด้วยสีหน้างงๆ
“มันคือด้ายนำโชคพอดีแม่ของเราฝากมาให้เพลง”
“แต่เราคิดว่าด้ายคงเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเท่านั้นเองล่ะ” กันต์พูดพลางผูกด้ายนำโชค
ที่ข้อมือของฉัน แต่พอกันต์เห็นนาฬิกาที่ข้อมือของฉันO_O
“เพลง!!!นี่มันจะสายแล้วน่ะ”
ฉันก้มดูนาฬิกาของตัวเองO_O “เฮ้ย!!!จริงด้วย เรารีบ……” ฉันพูดไม่ทันจบกันต์ก้อคว้ามือฉัน
วิ่งแล้วหล่ะ
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยชะมัยเลย” ฉันพูดขณะนั่งอยู่บนรถเมล์
“นี่ดีน่ะ ที่ยังไม่สาย” กันต์พูดขณะที่ยังหอบอยู่
พอถึงโรงเรียน ฉันกับกันต์ก้อรีบวิ่งไปดูว่าสอบห้องไหน ด็กมาสอบกันเยอะมากเลยหล่ะ
ฉันกับกันต์จึงช่วยกันหารายชื่อของตัวเอง
“นี่ไง เจอแล้ว” กันต์พูดพลางสะกิดฉัน
“สอบห้องเดียวกันเลย” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
“มันก้อแน่อยู่แล้วล่ะน่ะ ก้อเรามาสมัคพร้อมกันนี่”
“แป๋ว…..-_-;;”
“ประกาศ!! ขอให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบเพื่อเตรียมตัวสอบวิชาแรกด้วยค่ะ” เสียงของ
ประชาสัมพันธ์โรงเรียนดังขึ้น นักเรียนทุกคนก้อต่างวิ่งกันเข้าห้องสอบ
ฉันกับกันต์ก้อรับวิ่งไปห้องสอบ กันต์สอบโต๊ะข้างๆฉันเลยหล่ะ ตอนเริ่มสอบวิชาแรก ฉัน
แอบเหลือบไปมองกันต์ กันต์ดูจริงจังกับการทำข้อสอบมาก
ตายล่ะ!! นี่ฉันมัวแต่คิดอารัยอยู่เนี่ย ข้อสอบยังทำไม่เสร็จเลย ว่าแล้วฉันก้อลงมือทำข้อสอบต่อไป
แต่งตัว วันนี้ฉันต้องไปสอบที่โรงเรียนนวมิราชูทิศ ฉันรู้สึกกลัวว่าตัวเองจะทำข้อไม่ได้ แต่ฉันก้อ
ไม่ท้อหรอกน่ะ ก้อกันต์ติวให้ฉันแล้วนี่นา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เพลง เสร็จยังลูก กันต์เค้ามารอแล้วน่ะ”
“ค่ะแม่ เดี๋ยวเพลงลงไป” ว่าแล้วฉันก้อวิ่งลงบันไดตามหลังแม่ไปติดๆ
“มาแล้วจ้า” ฉันพูดก่อนถึงบันไดขั้นสุดท้าย
แล้วภาพที่ฉันเห็นก้อคือกันต์กำลังนั่งรอฉันอยู่ ในมือของเขามีของบางอย่างอยู่ด้วย มันเป็นด้าย
เส้นสีแดง ฉันเองก้อไม่รู้หรอกว่ามันคืออารัย -_-^^
“สวัสดีจ๊ะกันต์” ฉันพูดทักทายกันต์
“อืม สวัสดี” กันต์พูดพลางก้มหน้าดูนาฬิกา
“เราลงมาช้าเหรอ” ฉันถามกันต์เมื่อเห็นเขาก้มหน้าดูนาฬิกา
“ป่าวหรอก เราแค่สงสัยว่าทำไมวันนี้เพลงเสร็จเร็ว”
“-_-;;”
“เราไปกันได้แล้วหล่ะเดี๋ยวสาย” ฉันรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง ก้อคนมันอายนี่นา
“อืม งั้นเราไปกันเถอะ” กันต์พูดแบบยิ้มๆ
ฉันกับกันต์จึงเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งมันอยู่ไม่ไกลนัก ฉันเดินหน้าซีดอยู่ตลอด
จนกันต์เห็นผิดสังเกตจึงถามฉัน
“ไม่สบายหรือเปล่าเพลง” กันต์เอามือแตะหน้าผากของฉัน
“ปะ ปะ เปล่าจ๊ะ” ทำไมใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้วน่ะ
“เพลงกลัวจะทำข้อสอบไม่ได้ล่ะสิ”
ฉันพยักหน้า แล้วกันต์ก้อยิ้มออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในตอนนี้ มันทำให้ฉันจัยละลาย
เลยล่ะ ^_^ ฉันไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของกันต์มาก่อนเลยน่ะ รอยยิ้มของเขาช่างดูอ่อนโยนเสียจิงๆ
“เพลงไม่ต้องไปกังวลเรื่องข้อสอบหรอกน่ะ เราว่าเพลงทำได้อยู่แล้วล่ะ”กันต์พูดแล้วส่งด้ายสี
แดงมาให้ฉัน
“มันคืออะไรเหรอ” ฉันถามกันต์ด้วยสีหน้างงๆ
“มันคือด้ายนำโชคพอดีแม่ของเราฝากมาให้เพลง”
“แต่เราคิดว่าด้ายคงเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเท่านั้นเองล่ะ” กันต์พูดพลางผูกด้ายนำโชค
ที่ข้อมือของฉัน แต่พอกันต์เห็นนาฬิกาที่ข้อมือของฉันO_O
“เพลง!!!นี่มันจะสายแล้วน่ะ”
ฉันก้มดูนาฬิกาของตัวเองO_O “เฮ้ย!!!จริงด้วย เรารีบ……” ฉันพูดไม่ทันจบกันต์ก้อคว้ามือฉัน
วิ่งแล้วหล่ะ
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยชะมัยเลย” ฉันพูดขณะนั่งอยู่บนรถเมล์
“นี่ดีน่ะ ที่ยังไม่สาย” กันต์พูดขณะที่ยังหอบอยู่
พอถึงโรงเรียน ฉันกับกันต์ก้อรีบวิ่งไปดูว่าสอบห้องไหน ด็กมาสอบกันเยอะมากเลยหล่ะ
ฉันกับกันต์จึงช่วยกันหารายชื่อของตัวเอง
“นี่ไง เจอแล้ว” กันต์พูดพลางสะกิดฉัน
“สอบห้องเดียวกันเลย” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
“มันก้อแน่อยู่แล้วล่ะน่ะ ก้อเรามาสมัคพร้อมกันนี่”
“แป๋ว…..-_-;;”
“ประกาศ!! ขอให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องสอบเพื่อเตรียมตัวสอบวิชาแรกด้วยค่ะ” เสียงของ
ประชาสัมพันธ์โรงเรียนดังขึ้น นักเรียนทุกคนก้อต่างวิ่งกันเข้าห้องสอบ
ฉันกับกันต์ก้อรับวิ่งไปห้องสอบ กันต์สอบโต๊ะข้างๆฉันเลยหล่ะ ตอนเริ่มสอบวิชาแรก ฉัน
แอบเหลือบไปมองกันต์ กันต์ดูจริงจังกับการทำข้อสอบมาก
ตายล่ะ!! นี่ฉันมัวแต่คิดอารัยอยู่เนี่ย ข้อสอบยังทำไม่เสร็จเลย ว่าแล้วฉันก้อลงมือทำข้อสอบต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น