ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : >> ยินดีที่รู้จักเทอ
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หินอ่อน ณ โรงเรียนระดับมัธยมแห่งหนึ่งที่ฉันเคยเรียน มันทำให้ความทรงจำ
เก่าๆ ซึมผ่านเข้ามาในสมองของฉัน มันเป็นสิ่งที่ฉันยังจดจำอยู่เสมอ นึกไปก้ออดขำไม่ได้ วันเวลา
มันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน และสิ่งเดียวที่ฉันไม่เคยลืมนั่นก้อคือ “ รักครั้งแรกของฉัน” มันเกิดขึ้นใน
ชีวิตวัยมัธยมของฉัน ถึงมันจะเป็นความรักของเด็ก ม.ต้น แต่ฉันก้อเห็นว่ามันสำคัญสำหรับเด็ก ม. ต้น
คนหนึ่งอย่างฉัน ฉันค่อยๆ หลับตาลงอย่างช้าๆ ความทรงจำเก่าๆ ได้ผ่านเข้ามาในสมองของฉันขณะนี้
“ตายล่ะ จะทันมั๊ยเนี่ย” ฉันบ่นพึมพำ ขณะเร่งฝีเท้ามายังห้องเรียนกวดวิชา >O<
“ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ”
ทุกคนในห้องหันมามองฉันเป็นสายตาเดียวกัน O_O โอ๊ย!!! ทำมัยต้องจ้องฉันด้วยสายตาแบบ
นี้ด้วยน่ะ >_< เค้าอายเป็นเหมือนกันน่ะ -_-;; มาสายแค่ 10 นาทีเอง -_-^^
“เข้ามาสิ” อาจารย์หันมาพูดกับฉันขณะเขียนกระดานอยู่ ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไร
ฉันเลยรีบหาที่นั่ง แต่หาที่นั่งไม่ได้เลย อาจารย์จึงต้องมาหาที่นั่งให้ฉัน (รู้สึกว่าจะเป็นตัวปัญหา
จังเลยเรา)
“นักเรียนค่ะ ข้างๆ ใครมีที่นั่งว่างบ้างค่ะ”
ได้มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งยกมือขึ้นพร้อมพูดว่า “ข้างๆ ผมมีที่นั่งว่างอยู่ครับ”
“งั้นเธอก้อไปนั่งข้างเค้าล่ะกันน่ะ” อาจารย์บอกกับฉัน
“เอ่อ…ค่ะ” ทำงัยได้ล่ะ ก้อมันไม่มีที่นั่งแล้วนี่นา TT_TT
ฉันเดินเอากระเป๋าไปวางแล้วข้างๆ เขา พร้อมหว่านเสน่ห์ เฮ้ย ไม่ใช่ พร้อมยิ้มให้ แหะๆ -_-;;
เขาก้อยิ้มตอบฉันอย่างเขินๆ เมื่อเลิกเรียนเราจึงได้มีโอกาสคุยกัน
“เทอชื่ออะไรเหรอ” เขาเป็นฝ่ายเริ่มพูดคุยกับฉัน ขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่กระเป๋า
“เราชื่อ เพลง แล้วเทอล่ะชื่ออะไร” ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงสุภาพ -_-^^
“เราชื่อ กันต์ น่ะ” เขาตอบฉันพลางยิ้มให้ ^_^
“เพลง เพลงจะสอบเข้า ม.1 ที่โรงเรียนอะไรเหรอ”
“เราอยากเรียนที่ นวมินราชูทิศ จ๊ะ แล้วกันต์ล่ะ”
“เราก้ออยากเรียนที่นั่นเหมือนกัน”
ฉันรู้สึกว่าฉันกับกันต์จะคุยกันถูกคอ แล้วฉันก้อรู้สึกถูกชะตากับกันต์ด้วย ตอนนี้กันต์เป็นเพื่อน
คนเดียวที่ฉันรู้จัก เพราะ เพื่อนคนอื่นก้อแยกย้ายกลับบ้านกันหมดแล้ว
“บ้านเพลงอยู่แถวไหนเหรอ” กันต์เอ่ยปากถามฉัน
“บางรัก ซอย 3 จ๊ะ”
“ว่าทำมัยเราถึงคุ้นหน้าเพลง บ้านเราอยู่ซอย 4 น่ะ”
“อ้าว เหรอ งั้นเราขอกลับบ้านพร้อมกันต์น่ะ พอดีเรากลับเองไม่ค่อยถูกอ่ะจ๊ะ (อายจัง -_-;;)
“ก้อดีเหมือนกัน เราเองก้อกำลังหาเพื่อนกลับบ้านอยู่พอดีเลย”
เมื่อเลิกเรียน ฉันจึงกลับบ้านพร้อมกันต์ ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน ฉันกับกันต์ก้อได้พูดกันอย่าง
ถูกคอ กันต์เป็นคนคุยสนุก ร่าเริง แล้วยังเป็นกันเองอีก ถึงกันจะเป็นคนมีฐานะดี แต่กันต์ก้อไม่หยิ่ง
สักนิดนึงเลย ฉันจึงพอใจในนิสัยของกันต์มาก และฉันก้อรู้สึกดีใจที่ได้รู้จักกับกันต์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก่าๆ ซึมผ่านเข้ามาในสมองของฉัน มันเป็นสิ่งที่ฉันยังจดจำอยู่เสมอ นึกไปก้ออดขำไม่ได้ วันเวลา
มันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน และสิ่งเดียวที่ฉันไม่เคยลืมนั่นก้อคือ “ รักครั้งแรกของฉัน” มันเกิดขึ้นใน
ชีวิตวัยมัธยมของฉัน ถึงมันจะเป็นความรักของเด็ก ม.ต้น แต่ฉันก้อเห็นว่ามันสำคัญสำหรับเด็ก ม. ต้น
คนหนึ่งอย่างฉัน ฉันค่อยๆ หลับตาลงอย่างช้าๆ ความทรงจำเก่าๆ ได้ผ่านเข้ามาในสมองของฉันขณะนี้
“ตายล่ะ จะทันมั๊ยเนี่ย” ฉันบ่นพึมพำ ขณะเร่งฝีเท้ามายังห้องเรียนกวดวิชา >O<
“ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ”
ทุกคนในห้องหันมามองฉันเป็นสายตาเดียวกัน O_O โอ๊ย!!! ทำมัยต้องจ้องฉันด้วยสายตาแบบ
นี้ด้วยน่ะ >_< เค้าอายเป็นเหมือนกันน่ะ -_-;; มาสายแค่ 10 นาทีเอง -_-^^
“เข้ามาสิ” อาจารย์หันมาพูดกับฉันขณะเขียนกระดานอยู่ ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไร
ฉันเลยรีบหาที่นั่ง แต่หาที่นั่งไม่ได้เลย อาจารย์จึงต้องมาหาที่นั่งให้ฉัน (รู้สึกว่าจะเป็นตัวปัญหา
จังเลยเรา)
“นักเรียนค่ะ ข้างๆ ใครมีที่นั่งว่างบ้างค่ะ”
ได้มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งยกมือขึ้นพร้อมพูดว่า “ข้างๆ ผมมีที่นั่งว่างอยู่ครับ”
“งั้นเธอก้อไปนั่งข้างเค้าล่ะกันน่ะ” อาจารย์บอกกับฉัน
“เอ่อ…ค่ะ” ทำงัยได้ล่ะ ก้อมันไม่มีที่นั่งแล้วนี่นา TT_TT
ฉันเดินเอากระเป๋าไปวางแล้วข้างๆ เขา พร้อมหว่านเสน่ห์ เฮ้ย ไม่ใช่ พร้อมยิ้มให้ แหะๆ -_-;;
เขาก้อยิ้มตอบฉันอย่างเขินๆ เมื่อเลิกเรียนเราจึงได้มีโอกาสคุยกัน
“เทอชื่ออะไรเหรอ” เขาเป็นฝ่ายเริ่มพูดคุยกับฉัน ขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่กระเป๋า
“เราชื่อ เพลง แล้วเทอล่ะชื่ออะไร” ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงสุภาพ -_-^^
“เราชื่อ กันต์ น่ะ” เขาตอบฉันพลางยิ้มให้ ^_^
“เพลง เพลงจะสอบเข้า ม.1 ที่โรงเรียนอะไรเหรอ”
“เราอยากเรียนที่ นวมินราชูทิศ จ๊ะ แล้วกันต์ล่ะ”
“เราก้ออยากเรียนที่นั่นเหมือนกัน”
ฉันรู้สึกว่าฉันกับกันต์จะคุยกันถูกคอ แล้วฉันก้อรู้สึกถูกชะตากับกันต์ด้วย ตอนนี้กันต์เป็นเพื่อน
คนเดียวที่ฉันรู้จัก เพราะ เพื่อนคนอื่นก้อแยกย้ายกลับบ้านกันหมดแล้ว
“บ้านเพลงอยู่แถวไหนเหรอ” กันต์เอ่ยปากถามฉัน
“บางรัก ซอย 3 จ๊ะ”
“ว่าทำมัยเราถึงคุ้นหน้าเพลง บ้านเราอยู่ซอย 4 น่ะ”
“อ้าว เหรอ งั้นเราขอกลับบ้านพร้อมกันต์น่ะ พอดีเรากลับเองไม่ค่อยถูกอ่ะจ๊ะ (อายจัง -_-;;)
“ก้อดีเหมือนกัน เราเองก้อกำลังหาเพื่อนกลับบ้านอยู่พอดีเลย”
เมื่อเลิกเรียน ฉันจึงกลับบ้านพร้อมกันต์ ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน ฉันกับกันต์ก้อได้พูดกันอย่าง
ถูกคอ กันต์เป็นคนคุยสนุก ร่าเริง แล้วยังเป็นกันเองอีก ถึงกันจะเป็นคนมีฐานะดี แต่กันต์ก้อไม่หยิ่ง
สักนิดนึงเลย ฉันจึงพอใจในนิสัยของกันต์มาก และฉันก้อรู้สึกดีใจที่ได้รู้จักกับกันต์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น