คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Secret
SF:Secret
ารเป็นศิลปินหาุมีแฟนมันอาะทำให้อนาอุับลทันทีหาสื่อหรือแฟนลับรู้..
แล้วยิ่ผมที่มีแฟนเป็นผู้าย้วยันแล้ว
ผม็ยิ่้อปิ
ปิเรื่ออเราให้เป็นวามลับ..
อีทเฮ
ไออลที่ำลัมีื่อเสียอยู่ในะนี้เป็นทั้ศิลปินนัแสมาวามสามารถ
“อ๊ะ ทเฮพอไ้แล้วเี๋ยวใรเ้ามาเห็น” ฮยอแเอ่ยห้ามทเฮที่ำลัุไร้สูมวามหอมาลำอาวอัวเออยู่
“ออีนินะ” ทเฮ่อรอ
“ทเฮมันะแย่นะถ้าใรเ้ามาเห็น”
“็ไ้” เมื่อสิ้นสุเสียเอ่ยห้ามรั้ที่ 2 ทเฮ็หยุลวนลามนัวเล็ทันที
ทเฮมีแฟนแล้ว...
เป็นผู้ายแถมยัวบำแหน่ผู้ัารส่วนัวอี
“เี๋ยวะ้อึ้นเวทีแล้วนะไปเรียมัวไป”
“โอเร้าบบบบบบบบบบ” ร่าหนาอบรับ่อนะเินไปแสนบาย้าเวทีทันที
ถามว่าอึอัมั้ยที่้อทำอะไรลับๆล่อๆแบบนี้ ???
อึอัสิ
แ่ทนเพราะรัไ ฮิ้วววววววว
ถามว่าผมมีหึหวบ้ามั้ยเวลาทเฮ้อเล่นหนัับผู้หิ
แน่นอนรับมันเป็นธรรมานะผมว่าแ่ผมเื่อใเาเื่อใว่าเาะไม่นอใผมแน่นอน^^
“ิอะไรอยู่อ่ะหืม” ทเฮที่เ้ามาั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ถามึ้นที่้าๆหูอนัวเล็
ื้อออ มันั๊ี้นะ >//////<
“ป่าวหรอไม่มีอะไร เออ เสร็แล้ว็ไปบริษัทัน่อนะ เห็นว่าให้เ้าไปุยเรื่อรายารอ่ะ”
“โอเรับ เมีย” ำสุท้ายทเฮยื่นหน้าเ้าไประิบเบาๆที่้าหูฮยอแเรียวามแาใบหน้าไ้ีเลยล่ะ
“ย่าห์ ทเฮอ่าไอ้บ้า” นัวเล็่าลบวามเินไป
@บริษัท
“ห้ะ อะไรนะะให้ผมไปเล่นวี๊อ!!” ทเฮโวยวายออมาทันทีเมื่อท่านประธานอบริษัทะให้เาไปเล่นรายารอะไรนั่น
เาเยบอแล้วไม่ใ่เหรอว่าะไม่มีวันเล่นเ็า
“เอาน่าทเฮถือว่า่วยบริษัทแถมยัเรียเริ้ให้ัวเออี่าหา”
ประธานบออย่าไม่สะทสะท้าน
“ผมไม่เล่น!!”ทเฮยื่นำาับประธานอบริษัททันที
“ันบัับนาย้อเล่น”
“.....”
“เล่นไปเถอะทเฮ ถือว่า่วยบริษัทนะ”
เสียหวานเอ่ยบอเมื่อเห็นว่าายหนุ่มรหน้าะปิเสธ
“แ่....”
“ไม่มีแ่ทั้นั้นแหละ”
“เฮ้อ ็ไ้”
อบล็รีบเินออไปนอห้อทันที
นี่ละนะทเฮ ฮยอแเอ่ยออะไรปิเสธไม่ไ้สัอย่า
“ุทำานไ้ีมาผู้ัารฮยอแ ไม่รู้เป็นอะไรทเฮมันถึเื่อุนเียว”
“ฮ่าๆผมสนิทับทเฮมาไปน่ะรับ”
“ั้นมั้”
“ั้นผมอัวลับ่อนนะรับ”
“เิรับ”
พอา้าวออมาาห้อทเฮ็รีบเินนำไป่อน
อนอีละ
ลใรเะใรเมะว่ะ - -
าเรียวเินามทเฮลมาถึรถ็รีบเ้าไปนั่ในรถทันที
“’อนอะไร”
“ป่าวสัหน่อย”
“ทเฮรู้มั้ยนายน่ะโหไม่เ่เลยนะ” ฮยอแับหน้าทเฮและ้อเ้าไปในวาู่ม
“็ไ้ อนที่ฮยอแไม่หวเฮเลยน่ะสิ”
“โหววววว อนเป็นเ็ๆ”
“โหยยยย นี่พูรินะ”
“5555 รู้แล้วๆ”
“และฮยอะไม่หึเหรอเวลาทเฮ้อไปอยู่ับผู้หิอ่ะ”
“หึิ หึมาๆๆๆ้วยแหละ”
“อ้าวแล้วทำไมถึปล่อยให้ไปเล่นอีอ่ะ”
ทเฮถามอย่าไม่เ้าใ
“ทเฮ เราบันมาี่ปีแล้ว? 4 ปีแล้วนะที่เราบันมาแ่ทเฮไม่เยนอใไม่เยมีใรเลย ฮยอแเลยเื่อใทเฮไ”
ฮยอแอบำถามอทเฮแล้วอมยิ้มออมานิๆ
“โห พูอย่านี้น้ำาะไหล”
“.....”
“ฮยอเฮสัานะว่าเฮะไม่มีใรนอาฮยอะไม่หวั่นไหวับใรทั้นั้น รออีสันินะฮยอเราะไ้บันอย่าเปิเผย” ทเฮให้สัาับฮยอแ้วยแววามุ่มั่น
อีนิ.....
รออีนิวามรัอเรา็ไม่เป็นวามลับอี่อไป
“อื้อ ฮยอเื่อ”
ร่าบาพยัหน้าเบาๆ
“ั้นเรารีบับอนโเถอะ เฮอยาินไ่”
“ทเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ”
วามลับนี้น่ะ แ่เรารู้อยู่แ่ 2 น็พอแล้วแหละ เนอะ
^__________________^
End
มาแบบ่วๆ - - อ่านละเม้น้วยนะ ฮรึ
ความคิดเห็น