ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เมื่อครั้นอดีต อาคาชิ เซนจูในวัยสองขวบถูกวินิจฉัยว่ามีปัญหาด้านสมองและไม่สามารถรักษาได้ สาเหตุเกิดจากอารมณ์คึกคะนองอยากห้าวเป้งตามพี่ชายคนโตจึงแอบเดินตามเขาในบ้านตอนที่กำลังจะออกไปตามนัดเพื่อน
เผอิญด้วยแรงกำลังขาอันน้อยนิดที่หมดกลางทางตอนที่ลงบันไดและสั่นพั่บๆ ผสมกับพื้นบันไดที่พึ่งถูกเช็ดทำความสะอาดจากพี่ชายคนรองที่เผลอทำน้ำหกไว้ จึงบันดาลให้ล้มกลิ้งเป็นลูกขนุนตกบันไดสิบกว่าขั้น
ทาเคโอมิที่ได้ยินเสียงก็หันกลับไปมองก่อนพบก้อนเนื้—เอ้ย! น้องสาวในวัยแบเบาะที่มีลูกมะนาวบนหัวสี่ห้าลูกในท่าแรนดิ้งโดยที่หัวตกกระแทกพื้นอย่างแรง เขารีบพาเจ้าหล่อนพร้อมกับฮารุจิโยะไปโรงพยาบาลทันที
หมอบอกอาการก่อนเอ่ยอย่างแปลกประหลาด "โชคช่วยมากเลยนะครับที่เด็กทารกในวัยนี้มีแค่อาการเจ็บเล็กน้อย ถ้าเป็นคนอื่นทั่วไปก็ต้องมีหัวแตกกันบ้าง"
เพราะนิสัยที่เปลี่ยนไปจึงถูกคาดเดาว่านั่นเป็นอาการของเจ้าหล่อน เหมือนกับคนที่ชอบหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา บ้างก็ถูกกระทบกระเทือนสมองอย่างหนักทำให้การประมวลผลตัดสินใจต่างๆ ด้อยลง ไม่ค่อยสนใจชะตาชีวิตเพื่อนร่วมโลก ไหนจะความจำเสื่อมบ้างก็แยกแยะใครไม่ออก แต่ใครจะรู้…ว่านั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอได้มาอยู่ในร่างนี้

"นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อิติปิโส ภะคะวา ขอให้ดวงแห่งความบรรลัยหายไปด้วยเถิด"
"โทษที ช่วยได้ก็อยากทำอยู่หรอก แต่ฉันจะละเลยหน้าที่การงานในตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวจัดงานศพให้แทนแล้วกันนะ"
"ตัวใหญ่เท่าตึก กะอีแค่ยาพิษกระจึ๋งนึง แกก็แค่สลบเท่านั้นย่ะ"
"หม่าม๊าฉันยังมีชีวิตรอดในดงผู้ชายโตมันรึเปล่าวะ"
"ชิบ-หาย ไอ้บ้าห้าร้อยนั่นมันใครกัน ตูไม่รู้จักนะ"
"ฉันว่าแกพาน้องสาวไปหาหมอเหอะ"
"เคยพาไปแล้ว"
"แล้วหมอบอกว่าไง"
"ไม่มีทางรักษา"
"…"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย