ห้องส่วนตัวของเราเอง~

ลำดับตอนที่ #6 : Law and Love || กฏกับความรัก [รับสมัครตัวละคร]

Application

“เรียกฉันว่า จอมเวทย์แห่งเหมันตฤดูก็ได้นะ”

บทที่ต้องการ : ตัวประกอบ...อื่นๆ

ชื่อ : รินะ (Rina)

นามสกุล : ยูกิ(Yuki)

ชื่อเต็ม : ยูกิ รินะ

ชื่อเล่น : รินะ หรือบางคนก็เรียกว่ายูกิ

ความหมายของชื่อ : ยูกิหมายถึงหิมะ รินะหมายถึงครอบครัวที่อบอุ่น

เพศ :หญิง

อายุ : 29

พลัง : พลังของเธอสืบทอดมาจากฝั่งมารดา เธอใช้พลังในการควบคุมหิมะ ถ้าเธออยู่ในอากาศร้อนหรือในช่วงแดดแรงพลังของเธอก็จะหายไป

รูปร่างลักษณะ : เธอมีผมสีฟ้าออกเขียว ไว้ยาวสลวย มีดวงตาสีเดียวกับเรือนผมและแฝงไปด้วยความอ่อนโยนและเมตตา ถึงแม้อายุจะปาไปเกือบเลข3แล้วแต่เธอก็ยังคงความอ่อนเยาว์เอาไว้ สูง165 น้ำหนัง 47

ลักษณะนิสัย :เย็นชา นิ่งๆ เงียบๆ มีเหตุผลสุดๆ อีกทั้งมีกิริยามารยาทที่อ่อนหวาน เรียบร้อย มักจะยิ้มออกมาทุกๆครั้งเมื่อเกิดเรื่องดีและร้าย ถึงแม้ในใจของเธอจะรู้สึกเจ็บปวดก็ตาม แต่เธอก็ยังยิ้มเเย้มออกมาได้แม้ในใจจะรู้สึกเจ็บปวดก็ตาม

ประวัติ : ในอดีตเธออยู่อาศัยกับมารดามาคนเดียว เธอไม่เคยพบหน้าบิดาของเธอเลย ครั้งหนึ่งเธอเคยเอ่ยถึงเรื่องของบิดาของเธอ เมื่อเอ่ยไปมารดาของเธอก็หลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ หลังจากนั้นเธอก็ไม่เอ่ยถึงเรื่องของบิดาอีกเลย ถึงแม้อยากจะพบหน้าของบิดาแค่ไหนแต่เพื่อความรู้สึกของมารดาของเธอ เธอจึงยอมเก็บความรุ้สึกนั้นไว้มาตลอดหลายปี ต่อมาเมื่อมารดาของเธอตายลงเธอเสียใจมากราวกับโลกทั้งใบของเธอแหลกสลายไป........

หลังจากนั้น...เธอก็หายตัวไปและกลับมาอีกครั้ง โดยเธอเรียกตัวเองว่า "จอมเวทย์แห่งเหมันตฤดู" และเดินทางไปตามที่ต่างๆ เพื่อศึกษาพลังเวทย์ต่างๆ และคิดค้นสูตรยาต่างๆมากมาย....

ชอบ : 1.ฤดูหนาว เพราะ นั่นเป็นช่วงเวลาที่แสนสวยงาม และนั่นเป็นช่วงที่เธอมักออกมาวิ่งเล่นกับมารดาของเธอ

2. หิมะ เพราะ เมื่อหิมะตกลงมาสู้พื้นดิน ทุกสิ่งสุดอย่างจะถูกย้อมไม่ด้วยสีขาวที่บริสุทธิ์

ไม่ชอบ / เกลียด : 1.แสงอาทิตย์ เพราะ พลังของเธอจะลดลง

2แดดแรง เพราะ มันจะทำให้ผิวเสีย

กลัว : แสงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน เพราะ นั่นเป็นช่วงเดียวที่พลังของเธอจะลดลงทฃมากเลยที่เดียว

แพ้ : แดดเเรง เพราะนอกจากจะทำให้ัผิวเสียแล้ว ผิดของเธอจะมีรอยแดง ถ้าโดนมากก็อาจจะเป็นลมไปเลยก็ได้

ไอเทมประจำตัว : ชุดกิโมโนสีขาว มืดสั่น เกล็ดหิมะ

ความสามารถพิเศษ : ควบคุมหิมะ ร่ายเวทย์ชั้นสูง อ่านใจ หายตัว แปลงร่าง

งานอดิเรก : อ่านหลังสือ คิดค้นสูตรยาใหม่ๆ นอน

ลักษณะการพูดจา : มักจะแทนตัวเองว่า"ฉัน" แทนคนอื่นว่า"คุณ"

แนะนำตัวเอง: "เรียกฉันว่า จอมเวทย์แห่งเหมันตฤดูก็ได้นะ"

ดีใจ:"ฮึๆ งั้นหรอ ดีใจจังแฮะ"

โกรธ:"ช่วงไม่ได้ล่ะนะ ฉันเองก็ไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวด้วยหรอนะ"

เศร้า: "...งั้นหรอ...จนได้สินะ" หายอยู่คนเดียว

เพิ่มเติม : เธอจะเก็บมืดไว้ในชุดแขนเสื้อชุดกิโมโน

ถ้าเดินทางไปที่ต่างๆจะสวมผ้าคุม ทับชุดกิโมโน

Talk with Someone

“สวัสดี…” หญิงสาวผู้หนึ่งเอ่ยทักทายเมื่อ(ชื่อตัวละครคุณ)เดินเข้ามาในห้องโถงของวิหารแบบกรีกที่รอบล้อมด้วยสวนธรรมชาติด้วยเสียงเบาๆแต่มันกลับดังก้องไปทั่วอย่างนุ่มนวลแฝงด้วยความเย็นชา

::"ยินดีที่ได้พบนะ" ยิ้มให้

“เจ้าชื่ออะไร?” เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวคนนั้นเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกวักมือเรียกให้อีกฝ่ายเข้าไปหาและผายมือไปทางเก้าอี้อีกตัว “นั่งสิ”

::."..อืม...เรียกฉันว่า จอมเวทย์แห่งเหมันตฤดูก็ได้นะ เอแต่ว่าจะเรียกว่า ยูกิ รินะก็ได้นะ"

“อืม…” สตรีผู้นั้นเพียงพยักหน้ารับนิดๆและยกยิ้มขึ้นบางๆพร้อมรินชาให้อีกฝ่าย “เจ้าว่าที่นี่สวยหรือไม่?” หล่อนยกแก้วชาของตัวเองขึ้นจิบก่อนเบนสายตาไปมองสวนที่อยู่รอบห้องโถง

::เอามือปิดปากหัวเราะเบาๆ"สวย...นะ" พูดด้วยน้ำเสียงบ่นความเศร้านิดๆ

“อืม…” หล่อนครางตอบในลำคอเบาๆเป็นการตอบรับ ก่อนลุกขึ้นยืนบนพื้นหินอ่อนสีขาวด้วยเท้าเปล่าก่อนเดินเข้ามาหาพร้อมเชิดหน้าของ(ชื่อตัวละคร)ขึ้นด้วยนิ้วชี้เพียงนิ้วเดียว กลีบปากบางขยับอ้าออกเพื่อเอ่ยถามว่า “มีกฏอยู่สองข้อ ข้อหนึ่งคือห้าม ข้อสองคือบังคับ หากเจ้าเลือกข้อห้ามก็เจ็บต่อไปไม่มีวันที่จะหยุดได้ หากเจ้าเลือกข้อบังคับก็จะได้ปล่อยปลดความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ภายในแต่จะต้องอยู่ในกรงเช่นโดนกักขังไว้” หล่อนเอ่ยออกมาเบาๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองไปยังดวงตาของอีกฝ่ายอย่างจริงจัง “เช่นนั้น เจ้าจะเลือกฏข้อใด?”

::"นั่นสินะ...ข้าขอเลือกห้ามดีกว่า ข้าเกลียดการอยู่ในกรงเช่นโดนกักขังไว้ หัวใจของข้ามันเจ็บจนลืมความเจ็บไปแล้วล่ะ"

“หึ… ดี” หล่อนกระตุกยิ้มขึ้นมานิดๆก่อนผละออกมาอย่างเชื่องช้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเช่นเดียวกับสีเกศายาวสลวยนั้นเปล่งประกายความสนใจออกมาเล็กน้อยก่อนกลบทับด้วยความว่างเปล่าเช่นเดิม “ตามข้ามา” สตรีคนนั้นเอ่ยส่งพร้อมก้าวเดินไปที่ประตูสุดห้องโถง

:: ยิ้มเล็กๆพลางบ่นตัวเองอยู่ในใจ'พูดออกไปจนได้'

“เข้าไปสิ” หญิงสาวกล่าวบอกพร้อมเปิดประตูให้อีกฝ่าย แต่ก่อนอีกฝ่ายจะก้าวผ่านพ้นประตูไป เธอก็เอ่ยพูดประโยคหนึ่งด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน “แล้วเจอกัน หากโชคชะตาต้องการเช่นนั้น” กล่าวจบเธอก็ผลักให้อีกฝ่ายเข้าไปหลังประตูบานนั้นและปิดประตูลง หลงเหลือเพียงความว่างเปล่า

:: "นั่นสินะ...เลือกไปแล้วสินะ"

Talk with Cherlyn

สวัสดีค่ะ เราชื่อเชอร์ลินนะคะ เรียกเชอร์ก็ได้ ไม่ทราบว่าท่านผู้ปกครองชื่ออะไรคะ?

:คุโระคะ

ถ้าเราจะปรับนิดๆหน่อยๆได้มั้ยคะ? แต่เราจะคงส่วนเดิมให้มากที่สุด

:ได้อยู่แล้วคะ

ถ้าไม่ผ่าน จะโกรธหรือจะทำยังไงคะ?

:ไม่คะ

ถ้าไม่ผ่านสนใจรับบทอื่นมั้ย?

:ก็น่าสนใจดีนะคะ...โอเคนะ

ถ้าผ่านแล้วจะทำยังไงคะ?

:ดีใจคะ

ถ้าเชอร์ดองบ้างจะได้มั้ยคะ? เชอร์เองบางทีก็ตัน-- และไม่ว่าง ฮ่าาาาา

:ไม่เป็นคะ

ขอบคุณที่มาส่งค่ะ! ขอให้โชคดีนะคะ~

B
E
R
L
I
N
❀