crazy yakuzaboy ภารกิจพิทักษ์หัวใจยัยจอมเพี้ยน

บทนำ
ฉันลืมตาหรี่ๆๆ -_-!! ขึ้นมาแต่เอ๊ะ O.o??ทำไมมันมือจัง มืดไปหมดฉันอยู่ไหนเนี่ย(จะไปรู้มั้ยเนี่ยก็เขียนอยู่ด้วยกันอ่ะ) หรือฉันจะโดนจับมาขาย โด่!!! ไม่น่าเลย ไม่นะคนสวยๆ น่ารัก จิ้มลิ้ม ไม้จิ้มฟันตราไก่หน้าลิง (ยังมีเวลาหลงตัวเองนะ-_-) อย่างฉันต้องมาจบชีวิตและอนาคตอันสดใสไว้ที่นี่เหรอ แล้วมันที่ไหนว่ะเนี่ยบ่อพักขี้ไงฟ่ะ ทำไมมันถึงเหม็นเหมือนซากขี้ซากศพอย่างเนี่ย เหม็นโว๊ย T^T ฉันพยายามกวาดสายตาไปทั่ว(สะอาดยังล่ะ -_-!!) พยายามมองหาช่องโว่ที่พอจะมีแสงเล็ดลอดผ่านเข้ามาได้บ้าง(ยังจะพยายามอีกนะ ตายตายซะเหอะ จะได้จบๆๆซะที) ฉันเอามือไปสัมผัสกับสิ่งรอบข้างแต่มือของฉันสัมผัสเข้ากับบางอย่างมัน คือ..คือ… อะไรว่ะ -_-? ฉันพยายามปิดแกะแงะมัน หวังว่ามันคงจะไม่ใช่ยานอวกาศนะแต่หวังว่ามันคงจะเป็นโคมไฟนะ เปิดสิ ติดสิ!!!
“ฮ้าว!!! เฮ้ย เปิดไงฟ่ะ -_-????”
ฉันพยายามเปิดโน่นแกะนั่นแต่รู้สึกคุ้นกับสิ่งที่ตัวเองถืออยู่ มันเหมือนโคมไฟรูปควายแต่งหน้าให้กระทิงที่ประดับประดาอยู่บนหัวเตียงอันงด งามของฉัน ฉันจึงเอามือไปแตะรอบๆๆข้าง มือเผลอไปสัมผัสกับไม้ๆๆมีลักษณะคล้ายเตียง
“เอ๊ะ!!! เหมือนเตียงเลยหรือว่ามันคือ….คือ….คืออะไรฟ่ะ =_=!!!”
(ยัยบ๊องเอ้ย!!!)แล้วสิ่งที่ฉันต้องการและตามหามานานแสนนานก็มาถึง ไฟสว่างไปทั่วใครกันนะที่มาเปิดไฟ หรืออาจจะเปิดพวกโจรซาดิสม์ ที่พวกมันมาเพราะมีออร์เดอร์มาจากเสี่ยพุงพุย ดั้งหัก ฟันทูน ขี้ฟันเต็มปาก(บรรยายซะเห็นภาพเลย-O-) ไม่จริง ฉันจะมาเสียเวอร์จิ้นให้กับคนอย่างนี้ไม่ได้ ไม่!!!! ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันมีพ่อหน้าตาแบบนี้ >O<
 
                                                                                            
“ไซนัส ยังไม่นอนอีกเหรอลูก ทำไรตะกุกตะกักอยู่อีก เสียงดังไปถึงห้องแม่เลย”
เอ๊ะ!!! O.o??นั่นมันเสียงที่ฉันคุ้นเคยและคุ้นหูทุกวัน มันคือเสียงของแม่ฉัน ฉันลืมตาขึ้นดูทุกสิ่งทุกอย่างนี่มันคือห้องของฉันเอง สภาพโคมไฟที่โดนฉันแกะก็ตั้งอยู่ นี่ฉันคิดไปเองเหรอเนี่ย โอ้!!!! จินตนาการล้ำเลิศดีแท้ฉัน -_-
“ทำไรอยู่เหรอลูก o.O?”แม่พยายามซักถาม
“อ๋อ!!! เปล่าค่ะแม่ เหอะๆๆๆ ^_^” ฉันส่งยิ้มแห้งให้กับแม่ที่กำลังยืนสงสัยอยู่
“นอนได้แล้วนะลูกมันดึกแล้ว”
“ค่ะ!!!! คุณแม่แสนสวย”
“จ๊ะ!!!! ฝันดีนะไซนัสลูกรัก” แม่พูดจบประโยคก็จะหันหลังกลับแต่มีเสียงซักถามจะลูกน้อย
“แม่ค่ะ หนูชื่อวีนัสนะค่ะไม่ใช่ไซนัส -___-” ฉันพยายามประท้วง (ก่อม็อบเลยดีมั้ยวีนัส -_-)
“ก็ประมาณนั้นแหละ พ่อนะพ่อตั้งชื่อลูกยากเลยเรียกผิดเรียกถูกเลยเนี่ย บอกให้ตั้งชื่อขนมครกก็ไม่เชื่อ ชื่อออกจะไทยๆ”  แม่พยายามบ่นให้ฉันฟัง
“ฮึ๋ย!!!! ใครจะไปตั้งชื่อลูกได้รันทดขนาดนั้นล่ะค่ะ ลูกสาวออกจะน่ารักซะขนาดนี้ >O<”
“แม่ไปนอนล่ะ ราตรีสวัสดิ์จ้า ^^”แม่พยายามตัดบทเพื่อไม่ให้ฉันหลงตัวเองไปมากกว่านี้
“ค่ะ แม่ >3<” ฉันจูบกระหม่อมที่ใกล้ล้านขึ้นทุกวันของแม่ แล้วก็ปิดประตูกลับมานอนในสภาพปกติ ไม่น่าตื่นขึ้นมาเลย เสียเวลานอนจริงๆๆเลย หลับต่อให้สบายดีกว่า (_ _)Zzz
‘ตื่นๆ ตื่นได้แล้ว เอาไม้จิ้มตูด จิ้มให้ตูดบาน ตื่นๆ’
เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันบรรจงอัดเสียงที่น่ารักลงไป กำลังแหกปากให้ฉันตื่น
“ฮ่าว -O-”
ฉันเปล่งเสียงงดงามของฉันออกมา (บอกว่าหาวก็สิ้นเรื่อง -_-)
“ให้ตายเหอะ ไม่อยากลุกขึ้นเลย นอนต่อดีกว่าเพิ่ง 7โมงเอง ไม่ต้องรีบหรอก วีนัสเอ้ย”
ฉันนั่งบ่นพึมพำ สุดท้ายก็
“คร่อก…..ฟี้….คร่อก…… ฟี้Zzz”
หลายเพลาผ่านไป…….
“ทำไมโลกมันถึงได้ร้อนขนาดนี้เนี่ย อย่านะอย่าให้ฉันมีเงินก่อนนะฉันจะนั่งเครื่องฆ่าพวกแกทิ้งซะ ไอ้หมีขั้วโลก T^T”
ฉันลุกขึ้นมานั่งพิงเตียงแล้วสายตาอันแบ๊วๆ กลมโตก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาสุดโปรดรูปขี้ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง
“อ๊าก!!! >O< เที่ยงแล้ว –O-” ฉันตะโกนสุดชีวิต
ฉันลุกพรวดอย่างรวดเร็วจากที่นอนลายดอกไม้จันทร์&ศาลพระภูมิ ที่คุณพ่อคุณแม่บรรจงเลือกซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด (ให้ตายสิ หาที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วไงเนี่ย-_-??) แล้วฉันไปล้างหน้าแปรงฟัน ใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียน หวังว่าคงไม่มีใครรู้นะว่าฉันยังไม่ได้อาบน้ำ (ยกเว้นคนอ่าน)