(Yoseob&B2uty) Can you hear me?

ลำดับตอนที่ #28 : ความจริง

"มาแล้วเหรอโยซอบ  นายหายหัวไปไหนมา

รู้มั้ยว่าทั้งกองเสียเวลาเพราะรอนาย

คนเดียวเลยนะ บลาๆๆๆ" 

 

โยซอบโดนรุ่นพี่สวดยับหลังจากออก

มาจากห้องแต่งตัว

และหลังจากนั้นพวกเราก็ซ้อมละครกันตามปกติ  
ที่ผิดปกติก็คงจะมีแต่ฉันกับโยซอบเท่านั้นที่

ยิ้มไม่ยอมหุบอยู่แบบนี้  
ทำไมต้องให้ฉันซ้อมกับเขาด้วยนะ  -*-

 

"นี่!  นี่มันฉากดราม่านะ  
จะยิ้มเขินกันอีกนานมั้ย! ห๊ะ!"

 

รุ่นพี่ตะคอกซะจนฉันปวดหู  
กินนกหวีดเข้าไปหรือไงนะ

 

"มาแล้วค่ะ"

กายูนวิ่งขึ้นมาบนเวทีทันเวลาหลังจากไปเข้าห้องน้ำมา  
มาก็ดีละขืนนานกว่านี้ฉันกับโยซอบมีหวัง

หูทั้งสองข้างหนวกแน่นอน

 

แต่ระหว่างฉันที่กำลังจะเดินลงเวที  
ประตูโรงละครก็เปิดขึ้น  
พร้อมๆกับการปรากฏตัวของผู้คนหนึ่ง

 

"ดาร่า! แกมาทำอะไรที่นี่เนี่ย"

 

รุ่นพี่กาอินพูดขึ้น
 อ๋อ~ ผู้หญิงคนที่มาตามดูจุนวันนั้นชื่อดาร่าสินะ

 

"บิวตี้อยู่ไหน!"

 

ทุกคนในโรงละครก็พร้อมใจชี้ฉันประหนึ่งว่ามีการเตรียมกันมา

 

ดาร่าวิ่งขึ้นมาบนเวทีแล้วตรงมาหาฉันทันที

 

เพี๊ยะ!! 

เสียงฝ่ามือดาร่ากระทบกับแก้มของฉันดังขึ้น

 

"เฮ้ยยย!"  

ทุกคนในโรงละครต่างก็ตกใจเช่นกัน  
โยซอบวิ่งมาหาฉัน  
แต่ช้ากว่าดาร่าที่กระชากผมฉันหลังจากตบหน้าฉัน
 

 

"แกกล้าดียังไงมายุ่งกับดูจุน!  
แกจะแย่งดูจุนไปจากฉันใช่มั้ย?  
ใช่ม้ายยยย!!!"
 

 

TT_____TT  ผมฉันนนนน~ ผมช้านนน

ดาร่าจิกผมฉันแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์  
ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะดิ้นขัดขืน  
เพราะแค่ขยับก็เจ็บมากมายแล้ว
 

 

"นี่! ดาร่าปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! เฮ้ยย ช่วยกันแยกดิ๊~" 

 

เสียงโยซอบที่กำลังจับดาร่าให้แยกออกดังขึ้น

แล้วทุกคนก็เข้ามาช่วยกัน  
ในวินาทีต่อมาดูจุนก็วิ่งเข้ามาช่วยแยกเช่นกัน
 

 

"หยุดเดี๋ยวนี้นะดาร่า! ปล่อยบิวตี้!"

 

สุดท้ายทุกคนก็แยกดาร่าออกไปจากฉัน  
โยซอบประคองฉัน  
ส่วนดูจุนและเพื่อนที่2 คนก็ล็อคดาร่าไว้

 

"แก! แกมันหน้าด้าน! แกแย่งดูจุนไปจากฉัน!"
ดาร่าอาละวาด

 

"เลิกพูดจาเหลวไหลแล้ว

ออกไปจากที่นี่ซะ!"
 

 

โยซอบตะคอกกลับไปเช่นกัน

ฉันรู้สึกถึงความโกรธแค้น

จากเจ้าของอ้อมกอดนี้  
โยซอบโกรธจนตัวสั่นเลยเหรอเนี่ย
 
ฉันร้องไห้เงียบๆในอ้อมกอดของโยซอบ
ส่วนเขาก็กระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม  
พร้อมกับลูบหัว และกระซิบข้างๆหู

 

"ไม่เป็นไรแล้วนะ  ฉันจะปกป้องเธอเอง"

 

"ปล่อยฉันนะ! ฉันจะฆ่าม้านนนนน~"

ดาร่าจะไม่เลิกอาละวาด
 

 

"ออกมาเดี๋ยวนี้!" 
 

เสียงดูจุนดังขึ้น พร้อมกับฉุดกระชากดาร่า

ให้ออกไปจากโรงละแห่งนี้

 

"ไม่! ปล่อยฉัน!"

 

ช่วงระหว่างที่กำลังฉุดกระชากลากถูกันอยู่

เสียงความคิดของดาร่าก็ดังขึ้น

 

'รักมันมันใช่มั้ย?
ฉันจะเปิดเผยให้ทุกคนได้รู้

ว่านายคือฆาตกรยุนดูจุน'
 

 

แล้วดูจุนก็ลากดาร่าออกไปจากโรงละครสำเร็จ

ฉันรีบลุกขึ้นจะตามไปทันที  
ดาร่าอาจจะรู้ทุกอย่างที่ฉันอยากรู้ก็ได้
 

 

"เดี๋ยวบิวตี้  เธอจะไปไหน?"

โยซอบคว้าฉันไว้

 

"ดาร่ากำลังคิด..."

 

"กำลังคิดว่าอะไร?"

 

"เธอจะให้ทุกคนรู้ว่าดูจุนคือ...."

 

โยซอบมองหน้าอย่างต้องการคำตอบ

 

"ฆาตกร..."

 

"ไปเร็ว!"
แล้วโยซอบก็ดึงมือฉันให้ออกวิ่งตามเขาไป
 

 

"เฮ้ย! แกจะไหนอีกเนี่ย โยซอบบบบ~"

รุ่นพี่ตะโกนตามหลังพวกเรามาทันที
 

 

เราสองคนวิ่งมาตามทางเดินของ

โรงเรียนเพื่อตามหาดูจุนกับดาร่า

 

"ฉันจะบอกทุกคนว่านายเป็นฆาตกร!"

 

เสียงดาร่าดังขึ้นบริเวณช่องว่างระหว่าง

ตึกเรียน  ฉันกับโยซอบจึง

หยุดแอบฟังอย่างระวัง

 

"ฉันไม่ได้ฆ่าบอม  
มันเป็นอุบัติเหตุ
เธอเองก็เห็น"

 

"!!!"

 

"!!!"

 

ทั้งฉันและโยซอบต่างก็ตกใจ  
แต่ก็คงฟังอยู่เงียบๆ

 

"นายมันเลวดูจุน  
หักหลังได้แม้กระทั่งเพื่อนอย่างโยซอบ  
แอบคบกับบอม  พอเธอท้องก็ไม่รับผิดชอบ"
 

 

ดาร่าน้ำตาไหลลงมาตอนพูดถึงเรื่องนี้
 

"ฉันกับบอมเรารักกัน"ดูจุนพูด
 

 

พอถึงตอนนี้โยซอบกำหมัดแน่น  
คงจะโกรธมากเลยสินะ  
ที่โดนหักหลังจากเพื่อนและ...คนที่รัก

 

ฉันค่อยเอามือลูบแขนของโยซอบเบาๆ
เผื่อเขาจะใจเย็นลงมันใกล้จะจบลงแล้ว  

คำตอบต่างๆที่ฉันตามหา

มันค่อยๆเฉลยไปทีละอย่างแล้ว

แต่ไม่รู้ว่าความเจ็บปวดที่โยซอบจะได้รับ  
มันจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่กันนะ
ที่จะเยียวยาให้หายดี...





:) Shalunla