(Yoseob&B2uty) Can you hear me?

ลำดับตอนที่ #14 : สัมผัสครั้งแรกกับหัวใจที่เต้นแรง

"อะ  นี่เสื้อผ้าของพ่อฉัน
เปลี่ยนซะ ฉันจะได้เอาชุดนายไปซัก" 

 

ฉันยื่นชุดไปให้โยซอบ
แต่นายนั่นแทนที่จะรับไปแต่กลับยกมือปลด

กระดุมเสื้อนักเรียนหน้าตาเฉย

ฉันจึงรีบหันไปทางอื่น

 

"จะ..จะทำอะไรของนายน่ะ"

 

"อ่าว  ก็เปลี่ยนชุดไง"

 

"มาเปลี่ยนอะไรตรงนี้ ไปเปลี่ยนในห้องน้ำสิ"

 

"ฉันลุกไม่ไหว~" -3-

 

โยซอบพูดเสียงอ่อน
พร้อมทำหน้าตาอ้อนๆให้ดูน่าสงสาร
 แต่ฉันว่าน่าหมั่นใส้มากกว่านะ -_-

 

"นายก็...พยายามหน่อยสิ"

 

"เธอช่วยพยุงฉันไปหน่อยได้มั้ย~?" *__*

 

เฮ้อออ~ หลังจากถอนหายใจฉันก็ยื่นมือไปให้โยซอบ

 

"ส่งมือมาสิ"

 

โยซอบยื่นมือมาจับมือฉันด้วยความรวดเร็ว

ฉันพยุงโยซอบอย่างทุลักทุเล  

ในที่สุดก็ตัดใจคว้าแขนข้างหนึ่งของเขา

มาพาดคอฉัน  ส่วนฉันก็โอบเอวของเขาไว้ 

 

 

"โอเค~  ท่านี้แหละ สบายทั้งฉันทั้งนาย"

 

"เธอคิดจะแต๊ะอั๋งฉันใช่มั้ย?"

 

"หุบปาก  แล้วเดินไปอย่างเงียบๆ"

 

"ชิ๊  ทีกับฉันล่ะตะคอกเอาๆ  
กับไอ้ดูจุนนี่ก็แสนจะอ่อนโยน"

 

"บ่นอะไร" -*-

 

"ป้าว"

 

ฉันค่อยๆประคองโยซอบไปจนถึงห้องน้ำซึ่ง

ระหว่างทางก็ไม่ได้ยินเสียงเขาคิดอะไร

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังมองหน้าฉันอยู่

จนกระทั่ง... ฉันหันไปหาเขาเพื่อบอกว่าจะส่งแค่

หน้าประตูห้องน้ำ 

 

เหมือนสวรรค์กำลังเล่นตลกจังหวะที่ฉัน

หันไป  ปากของฉันก็ไปชนกับปากของ

โยซอบที่กำลังมองมาที่ฉันพอดี  
ช่วงเวลาที่ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน  
มันเหมือนมีกระแสไฟหรืออะไรซักอย่าง
กำลังเดือดพล่านอยู่ในตัวฉันไปหมด

 

และโยซอบก็เหมือนจะรู้สึกตัวก่อนจึง เป็นคนผละออก

 

"เอ่อ"

 

 โยซอบเกาแก้มอย่างไม่รู้จะพูดอะไร

 

"มันเป็นอุบัติเหตุ  ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ"

 

"ฉันขอโทษ..."

 

"ฉันบอกว่าช่างมันไง!
นายรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ"

 

แต่โยซอบก็ยังจ้องฉันไม่เลิก

 

"จะมองทำไมนักหนา"

 

"มันเป็นจูบแรกของเธอใช่มั้ย?"

 

"ห๊ะ!"  นายนั่นรู้ได้ยังไงเนี่ย

 

"ตอนนี้หัวใจเธอกำลังเต้นแรง  
หน้าของเธอกำลังร้อนใช่รึป่าวล่ะ?"

 

แท~ บัก  
นายนี่เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้รึไงกัน

 

"ไม่ใช่!"

 

"ไม่ใช่อะไร"

 

"หัวใจฉันเต้นปกติดี  หน้าฉันก็ไม่ได้ร้อน"

 

ฉันหยุดพูดเพื่อสูดอากาศเข้าไปลึกๆ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปใกล้

โยซอบยิ่งกว่าเดิม  และพูดว่า

 

"แล้วนี่...ก็ไม่ใช่จูบแรกด้วย"

 

"โกหก" -_-

 

"ไม่เชื่อก็แล้วแต่นาย  
ฉันไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องโกหกอยู่แล้ว"

 

ฉันพูดแค่นั้นก็เดินลงมาด้านล่างเพื่อช่วยพ่อปิดร้าน  
และทำใจให้สงบกว่านี้

อย่าให้โยซอบมามีอิทธิพลต่อการเต้นของหัว

ใจเธอแบบนี้นะบิวตี้  ห้ามเด็ดขาดเลย!

 

 

-โยซอบพาร์ท-

 

ทำไมบิวตี้ไปนานจัง  
หรือว่าเธอโกรธผมที่ไปขโมยเฟิร์สคิสของเธอ

กันนะ  'ไม่ใช่จูบแรก' งั้นเหรอ?
เฮอะ! เด็กอนุบาลยังโกหกเนียนกว่ายัยนี่ซะอีก

ผมรอบิวตี้จนเผลอหลับบนโซฟา  
จนได้ยินเสียงแผ่วผ่าน

 

"โอ๊ะ!  ฉันลืมทำแผลที่มือหรอเนี่ย"

 

ก่อนจะรู้สึกถึงของเหลวเย็นๆ อยู่ตรงบริเวณมือ  
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น

เห็นบิวตี้ที่นั่งบนพื้นหันหลังพิงโซฟาที่

ผมนอนอยู่  เธอคงกำลังทำแผลให้ผมสินะ

คิดแค่นั้นผมก็ค่อยๆยิ้มออกมา
มันรู้สึกเหมือนกับว่าสิ่งที่บิวตี้ทำนั้น  
ส่งผลให้หัวใจของผมมันพองตัวขึ้น

 

แม้ว่าเธอจะดูเหมือนเย็นชา  
แต่เธอก็ไม่เคยเมินเฉย  
ในแววตาเธอยังมีความอ่อนโยนมอบให้ผม

เสมอ แต่มันอาจจะน้อยกว่าดูจุนก็ตาม

 

นานแล้วมาแล้วเหมือนกันนะที่ไม่ได้รู้สึก

กับใครแบบนี้  อาจเป็นเพราะว่าไม่มีใคร

สามารถทำให้รู้สึกแบบนี้ได้  
หลังจากที่ผมต้องเสียผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรักไป

 

แต่คราวนี้ผมคิดว่า  ผมคงไม่สมหวังหรอก

เพราะดูเหมือนบิวตี้คงชอบดูจุนมากๆ

น่าตลกสิ้นดี...เวลาที่รู้ว่าชอบ  
กลับเป็นเวลาเดียวกันที่รู้ว่าต้องอกหัก

 

'ถ้าฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอรัก

เธอจะรักฉันได้มั้ย?....บิวตี้'

 

ผมได้แต่คิด และแกล้งหลับตาต่อเมื่อบิวตี้

ลุกขึ้นเข้าไปนอนในห้อง

 

"เฮ้อออ~  ทำไมเธอถึงไม่ได้ยิน

เสียงความคิดบ้างนะ  ถ้าเป็นแบบนั้น  
เธอจะรู้ได้เลยว่าฉันรู้สึกยังไง"

 

ผมพูดออกมาด้วยเสียงเบา  
ก่อนจะผล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

โดยไม่รู้ตัวเลยว่า เถ้าแก่ร้านราเมนนั้น
ห็นทุกอย่างทุกการกระทำทั้งของผมและบิวตี้

รวมถึงได้ยินที่ผมพูดไปเมื่อกี้ด้วย...




:) Shalunla