ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คำสัญญาที่กลับคืน ตอนที่ 4 ตอนจบ
เรื่องที่ 1 คำสัญญาที่กลับคืน ตอนที่ 4 ตอนจบ
\"ลูกก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเพคะ...เสด็จพ่อ\"
2 วันผ่านไป ถึงวันที่เจ้าหญิงต้องกลับแล้ว ในเช้าวันนั้นเอง
\"เฟลิโอน่าๆ..\"
\"คาโลมีอะไรเหรอถึงได้มาหาหญิงแต่เช้า\"
\"เฟลิโอน่า...ท่านให้ข้าทำสัญญาท่าน ท่านก็ต้องทำสัญญากับข้าได้ไหม\"
\"ได้สิ\"
\"ถ้าเราพบกันอีกท่านต้องเป็นคนที่ทำให้ข้ายิ้มได้คนเดียวเท่านั้นและเมื่อโตขึ้นท่านต้องฟังคำสารภาพของข้า\"
\"ได้สิ...แต่คำสารภาพของท่านถึงบอกหญิงตอนนี้ไม่ได้\"
\"เอาไว้ถึงตอนนั้นของจะบอกท่านเอง เฟลิโอน่า...\"
\"ข้ามีอะไรให้ท่านด้วย\"
\"อะไรหรือ\"
\"ไข่มุกแสงจันทร์ ท่านจะรับมันไว้ได้หรือไม่\"
\"ไม่ได้หรอก...\" เจ้าหญิงต้องขณะที่บนใบหน้านันยังยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่คนที่จะให้ของนั้นแววตาสื่อออกมาว่าเยใจมากที่คนตรงหน้าปฏิเสธแต่ก็ต้องขยับรอยยิ้มในดวงตาขึ้นมาอีกครั้งเพราะคนตรงหน้าพูดต่อว่า\"เพราะหญิงกลัวทำมันหายไว้เราเจอกัน เมื่อไรท่านค่อยให้หญิงก็ได้...แต่ต้องรอให้หญิงโต่อนนะ\"
\"ได้ข้าจะรอให้ถึงวันนั้น\"
แล้วเจ้าหญิงก็เดินเข้าไปใกล้คนที่เอาของมาให้แล้วประทับริมฝีปากไว้บนแก้มของเจ้าชาย เจ้าชายหน้าเป็นสีแดงก่ำขึ้นมาทันทีแล้วคนที่ประทันริมฝีปากนั้นก็พูดว่า\"นั้คือการทำสัญญาว่าหญิงจะรับมันเดี๋ยวหญิงต้องไปหาท่านแม่กับท่านตาแล้ว ท่านไปส่งหญิงนะ\"
\"ได้\"
ทั้ง 2 คนจึงเดินไปที่เกวียน
\"ท่านแม่...ต้องกลับแล้วจริงๆหรือเพคะ\"
\"จ๊ะ...ต้องกลับแล้วมีอะไรหรือจ๊ะ\"
\"ลูกอยากอยู่ที่นี่ต่อเพคะ\"
\"ไม่ได้หรอกเฟลิโอน่า\"
\"ท่านตา...ทำไมถึงอยู่ต่อไม่ได้เพคะ\"
\"เพราะลูกต้องกลับไปหาท่านพ่อนิจ๊ะ\"
\"ก็ได้เพคะ\"
\"เอาล่ะเฟลิโอน่าลาคิงบาโร กับ เจ้าชายคาโลก่อน\"
คนที่ไม่อยากกลับถอนสายบัวอย่างนุ่มนวลก็พูดด้วยเสียที่ออกจะเศร้านิดที่ต้องไปว่า\"ท฿ลลาเพคะ คิงบาโร และ เจ้าชายคาโล...\"
\"คาโลเจ้าก็ลาไฮคิง อลิเซีย(ไม่รู้จะเรียกไงอ่ะ) และ เจ้าหญิงเฟลิโอน่าได้แล้ว\"
คนที่โดนเรียกก็โค้งคำนับแต่ก็ไม่พูดอะไร
\"เอาล่ะ...เสียเวลานานแล้วคงต้องกลับเสียที\"
ขบวนของไฮคิงเคลือนที่จากไปทิ้งพระราชวังของคาโนวาลและความทรงจำดีๆไว้เบื้องหลังและในใจของตนเอง
ทว่าหลังจากนั้นไม่นานสงครามก็เกิดขึ้นทำให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่าหายไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อเรื่องนี้ไปถึงหูของเจ้าชายแห่งคาโนวาลเจ้าชายก็แทบจะเป็นบ้า(ก็เค้ารักของเค้านิ ใช่ไหมเจ้าชายคาโล)แต่ก็ยังเก็บอารมณ์ไว้ และได้แต่สืบหาตัวเจ้าหญิงอย่างลับๆ จนวันหนึ่งพระราชบิดาหรือ คิงบาโรส่งเจ้าชายมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้
------ปัจจุบัน------(สักที)
\"เป็นไง\"
\"จริงอ่ะ\"เจ้าตัวยุ่งถามด้วยความตกตะลึง
\"แต่ยังไงสัญญาก็ต้องเป็นสัญญาทำตามที่ญญาไว้ด้วย\" คนที่ทวงสัญญามองเจ้าคนข้างกายที่บัดนี้เป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัวแล้วอย่างเอ็นดู
\"กะ...กะ....แกจะบ้ารึไงฉันไม่ใช่เจ้าหญิงนะโว้ย\" คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงเริ่มรน แต่คนทวงสัญญนี้สิยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เป็นยิ้มที่แทบจะหาได้ยากเย็นแสนเข็นว่าคนๆนี้จะรอยยิ้มแบบนี้ได้ก่อนจะพูดว่า\"งั้นพิสูจน์ไหมล่ะ\"
\"เฮ้ๆ...จะทำอะไรเกรงใจคนที่อยู่ในห้องบ้างสิ\"เพื่อนอีกคนที่ดูอยู่นานโวย(ขอโทษสำหรับแฟนของคิลคนที่ตอนนี้ออกน้อยมากกกกก)
\"คิลแกช่วยฉันที...ไอ้คาโลมานบ้าไปแล้ว\"
\"ไม่ได้บ้า...แต่พูดจริง\"
\"ดูดิ...คิล แกเดห็นไหมไอ้คาโลมานบ้าไปแล้วจริงๆ คนที่โวยวายตอนนี้โดนคนที่บอกว่าบ้ากอดอยู่(ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้)และกำลังดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา
\"คาโลเรื่องที่แกเล่ามานี้จริงเหรอ\"
\"จริง\"
\"แล้วคำสารภาพของแกคืออะไร\" เจ้าคนในอ้อมแขนชะงัก แล้วหันไปมองหน้าคนที่กอดอยู่อย่างสนใจแล้วพูดว่า\"นั้นสิ...ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ต้องสารภาพได้\"
\"ถ้าไม่บอกล่ะ\"คนที่กอดพูดใบหน้าเรียเฉย แล้วนั้นก็ทำให้คนที่อยู่ให้อ้อมกอดอยากแกล้งขึ้นมาเสียเฉยๆ
\"ปล่อยฉันเหอะนะ...ไม่หนีหรอก(หนีจริงอ่ะดิ โว้ยไมเอามุขฟื่ด)...น้าปล่อยเหอะ\"
\"อยู่ๆทำเสียงอ้อนมีแผนอะไรอีกน่ะสิ
\"ไม่ปล่อยใช่ไหม\"ว่าแล้วคนในอ้อมกอดก็จ้เอวคนกอดแต่ก็ไม่ได้ผล(คือว่ามานต้องสอดคล้องกะเรื่องอะเลยต้องบิดเยื่อนไปเยอะพอสมควร)
\"ต้องให้บอกกี่ครั้งนะว่าจี้เอวฉันยังไงก็ไม่ได้ผลตั้งแต่เด็กๆก็ชอบจี้เอวก่อนแล้วค่อยหาทางอื่น\"
\"งั้นฉันว่าก็คงไม่ผิดตัวแล้วละคาโล เจ้านี้คงใช่เจ้าหญิงเฟลิโอน่าที่แกตามหาแน่ๆ\"เพื่อนรักเสริม
\"อายคิลลลลลลล...อย่าส่งเสริมมานดิ\"
\"อ้าว!หรือไม่จริง\"ได้ผลเจ้าตัวยุ่งเงียบทันที
\"แล้วคำสารภาพละคาโล\"เพื่อนรักที่ไม่ค่อยมีบทบาท(ในตอนน้)ถาม หลังจากที่เห็นว่าเจ้าตัวยุ่งเงียบไป
\"จำเป็นต้องบอกหรือไง\"
\"วะ...ก็เพื่อนกันก็ต้องบอกสิ\" เจ้าคนที่เงียบไปนั้นกลับมาพูดอีกครั้ง
\"งั้นบอกก็ได้\"คนพูดทำสีหน้าเรียบก่อนหน้านี้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้งแล้วทอดมองคนในอ้อมแขนอย่างสื่อความหมาย
\"มีอะไรก็พูดมาสะ...\"คนที่ทวงคำตอบเมื่อมองหน้าคนที่จะบอกนั้นก็รู้สิหนาวๆร้อนๆจนต้องเก็บคำพูดลงไปแทบจะในทันทีที่เห็นหน้าของเค้าคนที่จะบอกนั้เมื่อเห็นหน้าของคนในอ้อมกอดแล้วก็กระซิบให้ได้ยินกัน 2 คนว่า\"หอมแก้มก่อนแล้วจะบอก\"
\"จะ,,,จะ,,,จะบ้ารึไง\"เจ้าตัวยุ่งพูดติดอ่างหน้าแดงก่ำ ทั้งๆที่เจ้าตัวพูดเสียงเบาแทบจะเป็นเสียงกระซิบแต่เพื่อนรักที่อยู่ในห้องนั้นกลับได้ยินแล้วพูดว่า\"ใครบ้า...บ้าเรื่องอะไรเฟริน\"
แต่คนข้างกายเธอกลับกระซิบต่อว่า\"เร็วสิ...หอมแก้มแล้วจะบอก\"
\"ไม่มีทาง\"เจ้าตัวยุ่งกระซิบตอบ
\"นี่!จะไม่มีใครสนใจฉันเลยรึไง..(ไม่มีเสียงตอบรับ)ก็ได้งั้นฉันออกไปก่อนนะ...บาย\"ว่าแล้วเพื่อนรักก็ออกไปจากห้องทันทีซึ่งตามจิงจะเรียกว่า \'กขค\'ก็ได้
ตอนนี้เหลือแต่เจ้าชายคาโลและธิดาแห่งความมืดหรือก็คือ เจ้าตัวยุ่งแห่งป้อมอัศวิน
\"เอาไง...หรือจะให้ฉันจูบ\"คนที่เยื่อนข้อเสนอตอนแรกเริ่มต่อรองซึ่งคำต่อรองนั้นดูเหฟมือนจะเอาเปรียบร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดเข้าไปอีก
\"ก็ได้\"ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะหอมแก้มคนตรงหน้าแต่กลับกลายเป็นว่าเธอเสียรู้เจ้าคนตรงหน้าเพราะคนตรงหน้านั้นได้จับศีษระของเธอแล้วประทับจูบลงไป รสสัมผัสที่อ่อนหวานทำให้เธอที่รับรสสัมผัสนั้นค่อยๆปรือนัยน์ตาลงช้าๆราวกับยอมรับรสสัมผัสนั้นโดยไม่คิดที่จะขัดขืนแต่อย่างไร รสสัมผัสนี้กินเวลานานจนสักพักเจ้าคนจูบถึงจะยอมถอนจูบนี้ ทั้ง 2 คนจ้องหน้ากันสีหน้าแดงระเรื่อ เธอทำหน้างุนงง เมื่อสตืกลับมาก็ผลักคนตรงหน้าแล้วกลับมาปากดีใหม่
\"ไอ้บ้า...หลอกจูบนิ\"คนจูบยิ้มอย่างเอ็นดูแล้วพูดว่า\"คำสารภาพคือ...\"
\"คืออะไร\" คนที่จูบเมื่อกี้เดิมเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบบอก เมื่อพูดจบดวงหน้าของธิดาแห่งความมืดแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง
\"จะบ้ารึไง\"
\"ไม่ได้บ้าพูดจริง\"
\"ยังไงก็,,,ไปถามท่านพ่อฉันเอาเอง\"
\"งั้นแสดงว่ารับ...แต่ท่านพ่อไหนของนาย\"
\"ท่านพ่อเอวิเดส นายกล้าไหมล่ะ\"
\"ได้อย่าท้านะ\"
\"เชอะ...ดีต่ปาก\"
\"งั้นไปกันเลย\"
\"หา!เอาจริงอ่ะ\"
\"จริงสิ\"
แล้วคาโลก็อุ้มเจ้าตัวยุ้งขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปทั้งๆที่ใส่ชุดนอนอยู่โดยที่ไม่สนใจสายตาคนอื่นๆที่มองอย่างงงกับอาการที่เปลี่ยนไปของเจ้าชายน้ำแขงคนนี้
คำสารภาพนั้นก็คือ....
\" ฉันรักเธอ....แต่งงานกับฉันนะ\"
The End
***********************************************************
จบแล้วล่ะคะเรื่องนี้หวังว่าคงถูกใจนะครับ (เอาเพศไหนดีเนี้ยเรา)เอาล่ะไปก่อนน้าเดี๋ยวหาว่าเราเป็นบ้า
\"ลูกก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเพคะ...เสด็จพ่อ\"
2 วันผ่านไป ถึงวันที่เจ้าหญิงต้องกลับแล้ว ในเช้าวันนั้นเอง
\"เฟลิโอน่าๆ..\"
\"คาโลมีอะไรเหรอถึงได้มาหาหญิงแต่เช้า\"
\"เฟลิโอน่า...ท่านให้ข้าทำสัญญาท่าน ท่านก็ต้องทำสัญญากับข้าได้ไหม\"
\"ได้สิ\"
\"ถ้าเราพบกันอีกท่านต้องเป็นคนที่ทำให้ข้ายิ้มได้คนเดียวเท่านั้นและเมื่อโตขึ้นท่านต้องฟังคำสารภาพของข้า\"
\"ได้สิ...แต่คำสารภาพของท่านถึงบอกหญิงตอนนี้ไม่ได้\"
\"เอาไว้ถึงตอนนั้นของจะบอกท่านเอง เฟลิโอน่า...\"
\"ข้ามีอะไรให้ท่านด้วย\"
\"อะไรหรือ\"
\"ไข่มุกแสงจันทร์ ท่านจะรับมันไว้ได้หรือไม่\"
\"ไม่ได้หรอก...\" เจ้าหญิงต้องขณะที่บนใบหน้านันยังยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่คนที่จะให้ของนั้นแววตาสื่อออกมาว่าเยใจมากที่คนตรงหน้าปฏิเสธแต่ก็ต้องขยับรอยยิ้มในดวงตาขึ้นมาอีกครั้งเพราะคนตรงหน้าพูดต่อว่า\"เพราะหญิงกลัวทำมันหายไว้เราเจอกัน เมื่อไรท่านค่อยให้หญิงก็ได้...แต่ต้องรอให้หญิงโต่อนนะ\"
\"ได้ข้าจะรอให้ถึงวันนั้น\"
แล้วเจ้าหญิงก็เดินเข้าไปใกล้คนที่เอาของมาให้แล้วประทับริมฝีปากไว้บนแก้มของเจ้าชาย เจ้าชายหน้าเป็นสีแดงก่ำขึ้นมาทันทีแล้วคนที่ประทันริมฝีปากนั้นก็พูดว่า\"นั้คือการทำสัญญาว่าหญิงจะรับมันเดี๋ยวหญิงต้องไปหาท่านแม่กับท่านตาแล้ว ท่านไปส่งหญิงนะ\"
\"ได้\"
ทั้ง 2 คนจึงเดินไปที่เกวียน
\"ท่านแม่...ต้องกลับแล้วจริงๆหรือเพคะ\"
\"จ๊ะ...ต้องกลับแล้วมีอะไรหรือจ๊ะ\"
\"ลูกอยากอยู่ที่นี่ต่อเพคะ\"
\"ไม่ได้หรอกเฟลิโอน่า\"
\"ท่านตา...ทำไมถึงอยู่ต่อไม่ได้เพคะ\"
\"เพราะลูกต้องกลับไปหาท่านพ่อนิจ๊ะ\"
\"ก็ได้เพคะ\"
\"เอาล่ะเฟลิโอน่าลาคิงบาโร กับ เจ้าชายคาโลก่อน\"
คนที่ไม่อยากกลับถอนสายบัวอย่างนุ่มนวลก็พูดด้วยเสียที่ออกจะเศร้านิดที่ต้องไปว่า\"ท฿ลลาเพคะ คิงบาโร และ เจ้าชายคาโล...\"
\"คาโลเจ้าก็ลาไฮคิง อลิเซีย(ไม่รู้จะเรียกไงอ่ะ) และ เจ้าหญิงเฟลิโอน่าได้แล้ว\"
คนที่โดนเรียกก็โค้งคำนับแต่ก็ไม่พูดอะไร
\"เอาล่ะ...เสียเวลานานแล้วคงต้องกลับเสียที\"
ขบวนของไฮคิงเคลือนที่จากไปทิ้งพระราชวังของคาโนวาลและความทรงจำดีๆไว้เบื้องหลังและในใจของตนเอง
ทว่าหลังจากนั้นไม่นานสงครามก็เกิดขึ้นทำให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่าหายไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อเรื่องนี้ไปถึงหูของเจ้าชายแห่งคาโนวาลเจ้าชายก็แทบจะเป็นบ้า(ก็เค้ารักของเค้านิ ใช่ไหมเจ้าชายคาโล)แต่ก็ยังเก็บอารมณ์ไว้ และได้แต่สืบหาตัวเจ้าหญิงอย่างลับๆ จนวันหนึ่งพระราชบิดาหรือ คิงบาโรส่งเจ้าชายมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้
------ปัจจุบัน------(สักที)
\"เป็นไง\"
\"จริงอ่ะ\"เจ้าตัวยุ่งถามด้วยความตกตะลึง
\"แต่ยังไงสัญญาก็ต้องเป็นสัญญาทำตามที่ญญาไว้ด้วย\" คนที่ทวงสัญญามองเจ้าคนข้างกายที่บัดนี้เป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัวแล้วอย่างเอ็นดู
\"กะ...กะ....แกจะบ้ารึไงฉันไม่ใช่เจ้าหญิงนะโว้ย\" คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงเริ่มรน แต่คนทวงสัญญนี้สิยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เป็นยิ้มที่แทบจะหาได้ยากเย็นแสนเข็นว่าคนๆนี้จะรอยยิ้มแบบนี้ได้ก่อนจะพูดว่า\"งั้นพิสูจน์ไหมล่ะ\"
\"เฮ้ๆ...จะทำอะไรเกรงใจคนที่อยู่ในห้องบ้างสิ\"เพื่อนอีกคนที่ดูอยู่นานโวย(ขอโทษสำหรับแฟนของคิลคนที่ตอนนี้ออกน้อยมากกกกก)
\"คิลแกช่วยฉันที...ไอ้คาโลมานบ้าไปแล้ว\"
\"ไม่ได้บ้า...แต่พูดจริง\"
\"ดูดิ...คิล แกเดห็นไหมไอ้คาโลมานบ้าไปแล้วจริงๆ คนที่โวยวายตอนนี้โดนคนที่บอกว่าบ้ากอดอยู่(ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้)และกำลังดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา
\"คาโลเรื่องที่แกเล่ามานี้จริงเหรอ\"
\"จริง\"
\"แล้วคำสารภาพของแกคืออะไร\" เจ้าคนในอ้อมแขนชะงัก แล้วหันไปมองหน้าคนที่กอดอยู่อย่างสนใจแล้วพูดว่า\"นั้นสิ...ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ต้องสารภาพได้\"
\"ถ้าไม่บอกล่ะ\"คนที่กอดพูดใบหน้าเรียเฉย แล้วนั้นก็ทำให้คนที่อยู่ให้อ้อมกอดอยากแกล้งขึ้นมาเสียเฉยๆ
\"ปล่อยฉันเหอะนะ...ไม่หนีหรอก(หนีจริงอ่ะดิ โว้ยไมเอามุขฟื่ด)...น้าปล่อยเหอะ\"
\"อยู่ๆทำเสียงอ้อนมีแผนอะไรอีกน่ะสิ
\"ไม่ปล่อยใช่ไหม\"ว่าแล้วคนในอ้อมกอดก็จ้เอวคนกอดแต่ก็ไม่ได้ผล(คือว่ามานต้องสอดคล้องกะเรื่องอะเลยต้องบิดเยื่อนไปเยอะพอสมควร)
\"ต้องให้บอกกี่ครั้งนะว่าจี้เอวฉันยังไงก็ไม่ได้ผลตั้งแต่เด็กๆก็ชอบจี้เอวก่อนแล้วค่อยหาทางอื่น\"
\"งั้นฉันว่าก็คงไม่ผิดตัวแล้วละคาโล เจ้านี้คงใช่เจ้าหญิงเฟลิโอน่าที่แกตามหาแน่ๆ\"เพื่อนรักเสริม
\"อายคิลลลลลลล...อย่าส่งเสริมมานดิ\"
\"อ้าว!หรือไม่จริง\"ได้ผลเจ้าตัวยุ่งเงียบทันที
\"แล้วคำสารภาพละคาโล\"เพื่อนรักที่ไม่ค่อยมีบทบาท(ในตอนน้)ถาม หลังจากที่เห็นว่าเจ้าตัวยุ่งเงียบไป
\"จำเป็นต้องบอกหรือไง\"
\"วะ...ก็เพื่อนกันก็ต้องบอกสิ\" เจ้าคนที่เงียบไปนั้นกลับมาพูดอีกครั้ง
\"งั้นบอกก็ได้\"คนพูดทำสีหน้าเรียบก่อนหน้านี้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้งแล้วทอดมองคนในอ้อมแขนอย่างสื่อความหมาย
\"มีอะไรก็พูดมาสะ...\"คนที่ทวงคำตอบเมื่อมองหน้าคนที่จะบอกนั้นก็รู้สิหนาวๆร้อนๆจนต้องเก็บคำพูดลงไปแทบจะในทันทีที่เห็นหน้าของเค้าคนที่จะบอกนั้เมื่อเห็นหน้าของคนในอ้อมกอดแล้วก็กระซิบให้ได้ยินกัน 2 คนว่า\"หอมแก้มก่อนแล้วจะบอก\"
\"จะ,,,จะ,,,จะบ้ารึไง\"เจ้าตัวยุ่งพูดติดอ่างหน้าแดงก่ำ ทั้งๆที่เจ้าตัวพูดเสียงเบาแทบจะเป็นเสียงกระซิบแต่เพื่อนรักที่อยู่ในห้องนั้นกลับได้ยินแล้วพูดว่า\"ใครบ้า...บ้าเรื่องอะไรเฟริน\"
แต่คนข้างกายเธอกลับกระซิบต่อว่า\"เร็วสิ...หอมแก้มแล้วจะบอก\"
\"ไม่มีทาง\"เจ้าตัวยุ่งกระซิบตอบ
\"นี่!จะไม่มีใครสนใจฉันเลยรึไง..(ไม่มีเสียงตอบรับ)ก็ได้งั้นฉันออกไปก่อนนะ...บาย\"ว่าแล้วเพื่อนรักก็ออกไปจากห้องทันทีซึ่งตามจิงจะเรียกว่า \'กขค\'ก็ได้
ตอนนี้เหลือแต่เจ้าชายคาโลและธิดาแห่งความมืดหรือก็คือ เจ้าตัวยุ่งแห่งป้อมอัศวิน
\"เอาไง...หรือจะให้ฉันจูบ\"คนที่เยื่อนข้อเสนอตอนแรกเริ่มต่อรองซึ่งคำต่อรองนั้นดูเหฟมือนจะเอาเปรียบร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดเข้าไปอีก
\"ก็ได้\"ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะหอมแก้มคนตรงหน้าแต่กลับกลายเป็นว่าเธอเสียรู้เจ้าคนตรงหน้าเพราะคนตรงหน้านั้นได้จับศีษระของเธอแล้วประทับจูบลงไป รสสัมผัสที่อ่อนหวานทำให้เธอที่รับรสสัมผัสนั้นค่อยๆปรือนัยน์ตาลงช้าๆราวกับยอมรับรสสัมผัสนั้นโดยไม่คิดที่จะขัดขืนแต่อย่างไร รสสัมผัสนี้กินเวลานานจนสักพักเจ้าคนจูบถึงจะยอมถอนจูบนี้ ทั้ง 2 คนจ้องหน้ากันสีหน้าแดงระเรื่อ เธอทำหน้างุนงง เมื่อสตืกลับมาก็ผลักคนตรงหน้าแล้วกลับมาปากดีใหม่
\"ไอ้บ้า...หลอกจูบนิ\"คนจูบยิ้มอย่างเอ็นดูแล้วพูดว่า\"คำสารภาพคือ...\"
\"คืออะไร\" คนที่จูบเมื่อกี้เดิมเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบบอก เมื่อพูดจบดวงหน้าของธิดาแห่งความมืดแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง
\"จะบ้ารึไง\"
\"ไม่ได้บ้าพูดจริง\"
\"ยังไงก็,,,ไปถามท่านพ่อฉันเอาเอง\"
\"งั้นแสดงว่ารับ...แต่ท่านพ่อไหนของนาย\"
\"ท่านพ่อเอวิเดส นายกล้าไหมล่ะ\"
\"ได้อย่าท้านะ\"
\"เชอะ...ดีต่ปาก\"
\"งั้นไปกันเลย\"
\"หา!เอาจริงอ่ะ\"
\"จริงสิ\"
แล้วคาโลก็อุ้มเจ้าตัวยุ้งขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปทั้งๆที่ใส่ชุดนอนอยู่โดยที่ไม่สนใจสายตาคนอื่นๆที่มองอย่างงงกับอาการที่เปลี่ยนไปของเจ้าชายน้ำแขงคนนี้
คำสารภาพนั้นก็คือ....
\" ฉันรักเธอ....แต่งงานกับฉันนะ\"
The End
***********************************************************
จบแล้วล่ะคะเรื่องนี้หวังว่าคงถูกใจนะครับ (เอาเพศไหนดีเนี้ยเรา)เอาล่ะไปก่อนน้าเดี๋ยวหาว่าเราเป็นบ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น