ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำสัญญาที่กลับคืน ตอนที่ 1
เรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับหนังสือเพราะฉะนั้นอย่านำไปปนกันนะ เราแต่งมานานแล้วพึ่งเอามาลงน่ะ
************************
เรื่องที่1 คำสญญาที่กลับคืน ตอนที่ 1
\"เฟลิโอน่า....เฟลิโอน่า\"เสียงชายหนุ่มเรียกชื่อของเธอแต่มันชั้งแผ่วเบาเหลือเกิน
\"ใครน่ะ...ท่านเป็นใคร...เสียงของท่านชั้งคุ้นเคยเสียเหลือเกิน\"
\"เฟลิโอน่า...ที่รัก\" พูดเสร็จดวงหน้าของชายหนุ่มก็เริ่มปรากฏขึ้น
\"คาโล!...\"
คราวนี้ภาพที่เห็นกลับเป็นเพียงเพดานห้องของป้อมเท่านั้น แล้วเมื่อหันไปด้านข้างก็เป็น...เจ้าชายคาโลที่คุ้นเคยที่กำลังส่งสายตาดุๆให้เจ้าตัวยุ่งที่ตอนนี้อยู่ในร่างของธิดาแห่งความมืด
\"จะโวยวายอะไรนักหนา\"คำถามแรกที่ออกมาจากปากของเจ้าชายน้ำแข็งที่ตื่นแบบไม่ค่อยจะดีเท่าไรนักเจ้าตัวยุ่งหน้ามุ่ยแล้วตอบว่า\"ฝันร้าย\"
\"ฝันร้าย ? ฝันว่าอะไรล่ะ\"
\"ก็ฝันว่าแกเรียกชื่อ เฟลิโอน่าๆอยู่นั้นแหละ แล้วยังมาเรียก ที่ร๊ากกกกกก อีกอย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่าฝันร้ายจะให้ฉันเรียกว่าฝันดีหรือไง คิดแล้วขนลุก เรียกมาได้ไง ที่รักเนี้ย\"
\"แต่มันก็แค่ฝัน\"
\"แต่ยังไงก็เป็นฝันที่น่ากลัว\" เจ้าหล่อนไม่วายบ่นเรื่องที่ตนฝัน
\"เฟริน! แกก็รีบหุบปากแล้วก็นอนได้แล้ว คนกำลังหลับสบายแล้วก็แหกปากร้องซะลั่น นอนๆ\"เพื่อนร่วมห้องหรือเพื่อนรักของเธอว่าเข้าให้เพราะเสียงแปดหลอดของเธอทำให้คนที่กำลังนอนหลับตื่นอย่างหงุดหงิดน่ะสิ(สงสัยฝันถึงเรนอนคนงามแน่เลย ใช่ไหมคิล)
\"นอนก็ได้\"เจ้าตัวยุ่งบ่นอุบอิบแล้วก็นอนหลับไป แต่ว่าตอนนี้คนข้างเธอนอนไม่หลับแล้วน่ะสิ
\'เฟริน...นายคงเริ่มจำอดีตได้แล้วสินะ\' เจ้าชายคาโลคิดก็จะข่มตาหลับไป
*************************
ภาพทุ้งดอกไม้ปรากฏขึ้นมาให้ธิดาแห่งความมืดเห็น
\"เฟลิโอน่า...สัญญาของเรายังจำได้ไหม...เฟลิโอน่าตอบข้าสิ\"
\"คาโล...นายหมายความว่าไงสัญญาๆอะไร๐
\"เจ้าจำไม่ได้จริงๆหรือ..เฟลิโอน่า...รีบนึกให้ออกสิ\"
\"แกหมายความว่าไง..ไม่เห็นเข้าใจ...ทำไมแกบอกฉันไม่ได้รึไง\"
\"ข้าบอกเจ้าไม่ได้ เฟลิโอน่า แต่เจ้าต้องจำไว้อย่างหนึ่งว่า...ข้ารักเจ้าหมดใจ\"
แล้วภาพใบหน้าของเจ้าชาแห่งคาโนวาลก็ค่อยๆเลือนหายไป
\"อย่างพึงไป...อย่าพึ่งไป...คาโลๆๆกลับมาบอกฉันก่อน...คาโลๆๆๆๆๆ......คาโล!!!!!!!!!!!\"
ภาพทุ่งดอกไม้หายไปทันทีภาพที่มาแทนคือ ภาพใบหน้าของคนที่พึ่งเลือนหายไป เจ้าตัวยุ่งรีบกอดคนตรงหน้าไว้ราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปอีกครั้ง
\"นายทำอะไร\"คำถามแรกที่หลุดออกจากปากของคนท่โดนกอด
\"นายอย่าหายไปนะ แล้วบอกด้วยว่าฉันสัญญาอะไรกับแก\"
\"อย่างรู้เหรอ\"
\"ใช่ฉันอย่างรู้\"
\"เรื่องมันยาว\"
\"ไม่เป็นไรมีเวลาฟัง\"
\"ก็ได้จะเล่าให้ฟัง\"
--------- เฟลิโอน่า ตอนอายุประมาณ 8 ปี -----------
ณ คาโนวาล ประชาชนชาวคาโนวาลยืนรอรับเสด็จของ ไฮคิง พระธิดา และ พระราชนัดดา(หลาน) หรือก็คือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า
ในพระราชวัง
\"คาโล วันนี้เจ้าต้องไปรับเสด็จของไฮคิง\"
\"ครับ...เสร็จพ่อ\"
ณ เกวียนของไฮคิง
\"เฟลิโอน่า เจ้าต้องไปเจอกับคิงบาโรเจ้าก็ทำตัวดีๆด้วย\"
\"เพคะ...หญิงจะจำใส่พระทัยเลยเพคะ\"
\"เอาล่ะ จะถึงแล้ว\"
เมื่อเกวียนของไฮคิงไปถึงประชาชนชาวคาโนวาลก็โฆ่ร้องเสียงดังกับการเสด็จของไฮคิงแล้วเกวียนของไฮคิงก็วิ่งไปเรื่อยๆจนถึงพระราชวังของคาโนวาล
\"ขอตอนรับไฮคิง อลิเซีย(ไม่รู้จะเรียกไงดีอ่ะ) และ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า ข้าของแนะนำให้พวกท่านรู้จักกับลูกชายข้า คาโล\"
เด็กชายคนหนึ่งผมสีเงิน(รึเปล่า) นัยน์ตาสีฟ้าที่ทำหน้าขรึมดูแล้วทำให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่านึกอยากจะแกล้งยิ่งนัก แล้วเด็กชายก็โค้งคำนับแล้วพูดว่า\"ถวายบังคม ไฮคิง ท่านอลิเซีย(ไม่รู้ว่าถูกอีกรึเปล่านะ) และ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า\"
\"ข้าก็ขอแนะนำให้ท่านรู้จักพระราขนัดดาของข้าเจ้าหญิงเฟลิโอน่า\"
เด็กหญิงคนหนึ่งผมสีน้ำตาลที่ยาวสลวย นัยน์ตาสีเดียวกับผมที่หน้าตายิ้มแย้มแล้วส่งสายตามองเจ้าชายแห่งคาโนวาล เด็กหญิงถอนสายบัวแล้วพูดว่า\"ถวายบังคม คิงบาโร และ เจ้าชายคาโลเพคะ\"
\"บาโรท่านว่าลูกของเรากับลูกของท่านจะเป็นเพื่อนกันได้นะ\"
คิงบาโรยิ้มนิดๆแต่ก็ไม่พูดอะไร
\"คิงบาโรเพคะ หม่อมฉันขอพาเจ้าชายคาโลไปเล่นด้วยได้ไหมเพคะ\"
\"ได้สิ คาโลดูแลเจ้าหญิงด้วย\"
\"ครับเสด็จพ่อ\"
แล้วเด็กหญิงก็วิ่งเข้ามาหาเจ้าชายคาโลแล้วจับมือลากเจ้าชายไปแล้วพูดว่า\"ไปเล่นกัน\" เด็กหญิงยิ้มแล้วมองหน้าเจ้าชายคาโลแต่ใบหน้าของเขากลับเรียบเฉยยิ่งทำให้เจ้าหญิงตัวน้อยอยากที่จะแกล้งขึ้นอีก
\"ท่านไม่เหมื่อยรึไงทำหน้าเครียดขนาดนี้\"
แล้วเด็กหญิงก็เอามือเล็กๆของเธอไปถูหน้าผากของเจ้าชายแห่งคาโนวาลแล้วยิ้มให้
\"อยู่กับหญิงต้องยิ้มสิ ถ้าไม่ยิ้มจะฟ้องท่านแม่ให้ตีท่าน\" คราวนี้ได้ผลเจ้าชายแห่งคาโนวาลหัวเราะลั่นแล้วตอบว่า \"ท่านแม่ของท่านทำโทษข้ามิได้หรอก คนที่จะทำโทษข้าได้มีแต่เสด็จพ่อเท่านั้น\"
*********************************
เอาล่ะคะไว้มาต่อตอน 2 ล่ะกาน
************************
เรื่องที่1 คำสญญาที่กลับคืน ตอนที่ 1
\"เฟลิโอน่า....เฟลิโอน่า\"เสียงชายหนุ่มเรียกชื่อของเธอแต่มันชั้งแผ่วเบาเหลือเกิน
\"ใครน่ะ...ท่านเป็นใคร...เสียงของท่านชั้งคุ้นเคยเสียเหลือเกิน\"
\"เฟลิโอน่า...ที่รัก\" พูดเสร็จดวงหน้าของชายหนุ่มก็เริ่มปรากฏขึ้น
\"คาโล!...\"
คราวนี้ภาพที่เห็นกลับเป็นเพียงเพดานห้องของป้อมเท่านั้น แล้วเมื่อหันไปด้านข้างก็เป็น...เจ้าชายคาโลที่คุ้นเคยที่กำลังส่งสายตาดุๆให้เจ้าตัวยุ่งที่ตอนนี้อยู่ในร่างของธิดาแห่งความมืด
\"จะโวยวายอะไรนักหนา\"คำถามแรกที่ออกมาจากปากของเจ้าชายน้ำแข็งที่ตื่นแบบไม่ค่อยจะดีเท่าไรนักเจ้าตัวยุ่งหน้ามุ่ยแล้วตอบว่า\"ฝันร้าย\"
\"ฝันร้าย ? ฝันว่าอะไรล่ะ\"
\"ก็ฝันว่าแกเรียกชื่อ เฟลิโอน่าๆอยู่นั้นแหละ แล้วยังมาเรียก ที่ร๊ากกกกกก อีกอย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่าฝันร้ายจะให้ฉันเรียกว่าฝันดีหรือไง คิดแล้วขนลุก เรียกมาได้ไง ที่รักเนี้ย\"
\"แต่มันก็แค่ฝัน\"
\"แต่ยังไงก็เป็นฝันที่น่ากลัว\" เจ้าหล่อนไม่วายบ่นเรื่องที่ตนฝัน
\"เฟริน! แกก็รีบหุบปากแล้วก็นอนได้แล้ว คนกำลังหลับสบายแล้วก็แหกปากร้องซะลั่น นอนๆ\"เพื่อนร่วมห้องหรือเพื่อนรักของเธอว่าเข้าให้เพราะเสียงแปดหลอดของเธอทำให้คนที่กำลังนอนหลับตื่นอย่างหงุดหงิดน่ะสิ(สงสัยฝันถึงเรนอนคนงามแน่เลย ใช่ไหมคิล)
\"นอนก็ได้\"เจ้าตัวยุ่งบ่นอุบอิบแล้วก็นอนหลับไป แต่ว่าตอนนี้คนข้างเธอนอนไม่หลับแล้วน่ะสิ
\'เฟริน...นายคงเริ่มจำอดีตได้แล้วสินะ\' เจ้าชายคาโลคิดก็จะข่มตาหลับไป
*************************
ภาพทุ้งดอกไม้ปรากฏขึ้นมาให้ธิดาแห่งความมืดเห็น
\"เฟลิโอน่า...สัญญาของเรายังจำได้ไหม...เฟลิโอน่าตอบข้าสิ\"
\"คาโล...นายหมายความว่าไงสัญญาๆอะไร๐
\"เจ้าจำไม่ได้จริงๆหรือ..เฟลิโอน่า...รีบนึกให้ออกสิ\"
\"แกหมายความว่าไง..ไม่เห็นเข้าใจ...ทำไมแกบอกฉันไม่ได้รึไง\"
\"ข้าบอกเจ้าไม่ได้ เฟลิโอน่า แต่เจ้าต้องจำไว้อย่างหนึ่งว่า...ข้ารักเจ้าหมดใจ\"
แล้วภาพใบหน้าของเจ้าชาแห่งคาโนวาลก็ค่อยๆเลือนหายไป
\"อย่างพึงไป...อย่าพึ่งไป...คาโลๆๆกลับมาบอกฉันก่อน...คาโลๆๆๆๆๆ......คาโล!!!!!!!!!!!\"
ภาพทุ่งดอกไม้หายไปทันทีภาพที่มาแทนคือ ภาพใบหน้าของคนที่พึ่งเลือนหายไป เจ้าตัวยุ่งรีบกอดคนตรงหน้าไว้ราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปอีกครั้ง
\"นายทำอะไร\"คำถามแรกที่หลุดออกจากปากของคนท่โดนกอด
\"นายอย่าหายไปนะ แล้วบอกด้วยว่าฉันสัญญาอะไรกับแก\"
\"อย่างรู้เหรอ\"
\"ใช่ฉันอย่างรู้\"
\"เรื่องมันยาว\"
\"ไม่เป็นไรมีเวลาฟัง\"
\"ก็ได้จะเล่าให้ฟัง\"
--------- เฟลิโอน่า ตอนอายุประมาณ 8 ปี -----------
ณ คาโนวาล ประชาชนชาวคาโนวาลยืนรอรับเสด็จของ ไฮคิง พระธิดา และ พระราชนัดดา(หลาน) หรือก็คือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า
ในพระราชวัง
\"คาโล วันนี้เจ้าต้องไปรับเสด็จของไฮคิง\"
\"ครับ...เสร็จพ่อ\"
ณ เกวียนของไฮคิง
\"เฟลิโอน่า เจ้าต้องไปเจอกับคิงบาโรเจ้าก็ทำตัวดีๆด้วย\"
\"เพคะ...หญิงจะจำใส่พระทัยเลยเพคะ\"
\"เอาล่ะ จะถึงแล้ว\"
เมื่อเกวียนของไฮคิงไปถึงประชาชนชาวคาโนวาลก็โฆ่ร้องเสียงดังกับการเสด็จของไฮคิงแล้วเกวียนของไฮคิงก็วิ่งไปเรื่อยๆจนถึงพระราชวังของคาโนวาล
\"ขอตอนรับไฮคิง อลิเซีย(ไม่รู้จะเรียกไงดีอ่ะ) และ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า ข้าของแนะนำให้พวกท่านรู้จักกับลูกชายข้า คาโล\"
เด็กชายคนหนึ่งผมสีเงิน(รึเปล่า) นัยน์ตาสีฟ้าที่ทำหน้าขรึมดูแล้วทำให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่านึกอยากจะแกล้งยิ่งนัก แล้วเด็กชายก็โค้งคำนับแล้วพูดว่า\"ถวายบังคม ไฮคิง ท่านอลิเซีย(ไม่รู้ว่าถูกอีกรึเปล่านะ) และ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า\"
\"ข้าก็ขอแนะนำให้ท่านรู้จักพระราขนัดดาของข้าเจ้าหญิงเฟลิโอน่า\"
เด็กหญิงคนหนึ่งผมสีน้ำตาลที่ยาวสลวย นัยน์ตาสีเดียวกับผมที่หน้าตายิ้มแย้มแล้วส่งสายตามองเจ้าชายแห่งคาโนวาล เด็กหญิงถอนสายบัวแล้วพูดว่า\"ถวายบังคม คิงบาโร และ เจ้าชายคาโลเพคะ\"
\"บาโรท่านว่าลูกของเรากับลูกของท่านจะเป็นเพื่อนกันได้นะ\"
คิงบาโรยิ้มนิดๆแต่ก็ไม่พูดอะไร
\"คิงบาโรเพคะ หม่อมฉันขอพาเจ้าชายคาโลไปเล่นด้วยได้ไหมเพคะ\"
\"ได้สิ คาโลดูแลเจ้าหญิงด้วย\"
\"ครับเสด็จพ่อ\"
แล้วเด็กหญิงก็วิ่งเข้ามาหาเจ้าชายคาโลแล้วจับมือลากเจ้าชายไปแล้วพูดว่า\"ไปเล่นกัน\" เด็กหญิงยิ้มแล้วมองหน้าเจ้าชายคาโลแต่ใบหน้าของเขากลับเรียบเฉยยิ่งทำให้เจ้าหญิงตัวน้อยอยากที่จะแกล้งขึ้นอีก
\"ท่านไม่เหมื่อยรึไงทำหน้าเครียดขนาดนี้\"
แล้วเด็กหญิงก็เอามือเล็กๆของเธอไปถูหน้าผากของเจ้าชายแห่งคาโนวาลแล้วยิ้มให้
\"อยู่กับหญิงต้องยิ้มสิ ถ้าไม่ยิ้มจะฟ้องท่านแม่ให้ตีท่าน\" คราวนี้ได้ผลเจ้าชายแห่งคาโนวาลหัวเราะลั่นแล้วตอบว่า \"ท่านแม่ของท่านทำโทษข้ามิได้หรอก คนที่จะทำโทษข้าได้มีแต่เสด็จพ่อเท่านั้น\"
*********************************
เอาล่ะคะไว้มาต่อตอน 2 ล่ะกาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น