ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผมคิดถึงฮยอง
อะไรทำไมเอาแ่ิถึฮยอนะ
หลัาวันนั้นฮยอ็ไม่ไ้ิ่อผมเลย
หรือผมะเ้าใผิไปเอว่าฮยอ็สนใผม
แบบที่ผมรู้สึับฮยอเหมือนันะอี แ่...
่าเถอะแบมแบมนายเป็น 'อะไร' นายมี
าน้อทำนะ ั้สิิ...
วันนี้ผมมีาราที่ห้าM ผม้อไม่เศร้าเพราะ
ะทำให้แฟนๆ เป็นห่วเอา...
...เฮ้อเอริฮยอไม่ิ
อะไรับเ็ๆ อย่าผมหรอ ฮยอทั้หล่อ
ทั้รวย แถมประสบวามสำเร็ทั้ารเป็นนัร้อ
ไออล แสี่รีย์เริ้็สูทุเรื่อเลย ะมีเวลา
มาสนใรุ่นน้อในวารอย่าผมไ้ั้ย
ถึเวลาที่ะไ้เอแฟนๆ แล้ว 'แบมแบมั้ใ
ทำานหน่อย'
านไน์ห้าM
'1 2 ัมแอนออิส พวเราอเเว่น
สวัสีรับ' หลัาทัทายแฟนๆ
ที่มาในแฟนไน์เรียบร้อยแล้วเรา็
นั่เ้าอี้ามลำับ วันผมนั่เป็นนที่
ห ่อายอแฮยอ ถัาผมไป
็ือมัเน่ยัษ์เพื่อนรัอผมิมยูยอม
เ้าเป็นเนะ (น้อาย) แ่ผมับเ้า
อายุห่าันแ่สี่เือนเราเลยไม่้อเรีย
ันามลำับอาวุโสอเาหลี อีทั้ผม
เป็นนไม่ีเรียสเรื่อนี้มาเราเลยล
เป็นเพื่อนัน หลัานั้นะที่เราำลั
ไน์ ให้ับอาาเที่น่ารัอพวเราอยู่
นั้น อยู่ๆ เอริฮยอ็มายืนอยู่บนเวที่อ
เราแล้วเินมาหยุรหน้าผมพร้อมยืน
อัลบั้มเพลอเราให้ผมเ็น์
"่วยวารูปหัวใเยอะๆ แล้ว่วยเียนอวย
พรให้ฮยอ้วยนะ"
"ะ...รับ ฮยอะให้ผมเียนว่าอะไรรับ"
ผมเบลอไปหมแล้ว เอริฮยอมาอยู่รนี้
ไ้ยัั้ย หรือว่าเป็นาร่อนล้อแล้ันแน่
"เียนว่าอให้มุนอฮยอสมหวัามที่
หมายทุประาร"
ฮะ...ฮยอ วิ์ให้ผม้วยแอแทมา
ยูยอมที่นั่้าๆ สะิาถามแบบไม่มี
เสียถ่ายรายาร? ผมส่ายหัวลับไป ะ
ที่ผมเียนำอวยพรให้ฮยอ สาฟ็เอาไม์
มาให้เอริฮยอ
"สวัสีรับผมมุนอฮยอาวินฮวารับ
วันนี้ผมมาเป็นาราส่วนัวเพื่อเป็นำลัใให้
น้อๆ วอเเว่น ริๆไม่อยาพูอะไรมา
แ่อให้แฟนๆ อวินฮวา และทุๆ นให้าร
สนับสนุน และให้วามรัับวอเเว่นเยอะๆ
นะรับสวัสีรับ" (ผมประม่ามาเลย อุสามา
แบบไม่ไ้แ้ทีมานื้ออัลบัมิั๋วไน์แบบไม่บอ
ใรเมเนเออผม็ไม่รู้ แุ่้ม่ามารับที่ไ้เห็น
สีหน้าแบบนี้อเ้า - มิันอมพลีท)
หลัานั้นเอริฮยอรับอัลบั้มและับมือ
ทัทายับผมนิหน่อยแล้วเินลเวที
ไป มาไวไปไวมานผมับ้นนปลาย
ไม่ถูแฟนๆ ฮือฮามา นเบีฮยอที่ไน์
เสร็แล้วี้แับแฟนว่า
'็อเเว่น ับ ินฮวามีโปรเานร่วมัน
อให้แฟนๆ อยิามม'
เนื่อารายที่ผมถ่ายับฮยอยัไม่ออ
ทีเอร์ทำให้เราไม่สามารถพูอะไรไ้มา
ะ...แ่ฮยอทำอย่านี้ผมสามารถ 'าหวั'
ไ้ใ่มั้ยรับ...
อนนี้พวเราอยู่ในรถู้เพื่อลับหอพั ในรถ
มีผม ยูยอม มาร์ฮยอ ินยอฮยอนั่
มา้วยัน ส่วนฮยออื่นๆ นั่รถู้อีนล่ว
หน้าไปแล้ว
"นายไปสนิทับเอริฮยออนไหน?"
ินยอฮยอถามผมพร้อมๆ ับ มาร์ฮยอ
และยูยอมหันมา้อหน้าผมเม็
"ผมไม่ไ้สนิทับรุ่นพี่นะ เราแ่เยถ่ายราย
าร้วยเยๆ" เรื่อรินะเราไม่สนิท
ันนานั้น ถึผมะสนใเอริฮยอมาๆ
แ่็ไม่มีอะไรืบหน้ามาว่าถ่ายรายาร้วย
ัน
"แล้วทำไมเอริอนเบนิม ถึไ้มาในานไน์
อพวเราไ้แหล่ะ" ยูยอมพูึ้นมาบ้า
"ั้น็ไม่รู้เหมือนัน หลัาบรายารเรา็
ไม่ไ้ิันอีเลย ั้นยัอยู่เลยเนี่ย"
"แบมแบม ไม่อะไรอีใ่ไหม" อ๋อย.. เสียเ้ม
มาเียว มาร์ฮยอเ้นแรริๆ อย่าว่า
นะผมับฮยอสนิทันมาๆ เลยปิบั
อะไรไ้ยามา
"ไม่มีอะไรริๆ ฮยอ"
หลัานั้นผม็ถูัฟอนระทั่
ถึหอพั
อนนี้ผมอยู่ในห้อหลัาอาบน้ำเสร็แล้ว
ผมิว่าวรโทรไปอบุเอริฮยอีไหม
ผมลัเลอยู่นานนในที่สุ็ัสินใไ้ว่า
โทรออไป ะที่รอสายอยู่นั้นใผมเ้นแร
ึ้นมาอย่าระทัน
"สวัสีรับ" เสียปลายสายพู
"สะ...สวัสีรับ ใ้เอริฮยอหรือเปล่า?"
เสียผมสั่นมาแถมหัวสมอโล่ิอะไร
ไม่ออเลยถามออไปห้วนๆ
"ใ่รับ แบมแบมใ่มั้ย"
"รับ แบมแบม" เราเียบันสัพัแล้วฮยอ
็ถามึ้นมา
"านไน์เลิแล้วเหรอ อนนี้อยู่ที่ไหน"
"เลิแล้วรับ ลับมาถึห้อไ้ัพั
แล้ว วันนี้อบุฮยอมาๆ นะรับไ้
สำหรับวามใีที่ฮยอมอบให้วอเรา"
"อื้ม... ไม่้อเรใหรอ"
เว้นระยะอย่าั่ใ"แบมแบม นายรู้ใ่มั้ย
ว่าพี่อบนาย"
"ม่ะ...ไม่รู้รับ" อนนี้ไม่ใ่แ่ใสั่นแล้ว
ัวผม็สั่นเทิ่มเหื่อออเ็มฝามือไปหม
"ั้นพี่ะบออีที่นะ พี่อบน้อแบม อบแบบ
นรั อนนี้พี่ยัไม่อเราเป็นแฟนพี่อยาพู
่อหน้าเราะไ้มอาัน แบมแบมะไ้เห็น
ถึวามริใอที่พี่มีให้ เพราะนั้น
พี่อยาอโอาสให้พี่ไู้แลเรา แล้ว
เรา็ะไ้เริ่ม้นพูุยทำวามรู้ััน
และัน่อนน้อแบมมีวามเห็นว่ายัั้ย?"
"บะ...แบ เอ้ยผมไม่รู้" ทำไมผมแ่โทรไป
อบุเอริฮยอเยๆ เรื่อถึไ้ลาย
เป็นแบบนี้นะ
"น้อแบมไม่อบพี่เหรอ"
"ไม่ใ่ นะรับ ผมแ่ไม่รู้ะอบว่าั้ยี
ทุอย่ามันรวเร็วมาอย่าับวาม
ฝันเลย"
"555 น่ารัริเ็น้อย ไม่ใ่วามฝันนะ
มันือเรื่อริ พี่อายุ 34 ปี แล้วเวลารั อบ
หรือหลพี่แยแยะไ้ พี่รู้ใัวเอว่าเ้าอ
หัวใพี่ือใร แ่น้อแบมแบมยัเ็พี่ะ
ให้เวลาเป็นพิสูน์ให้น้อรู้ว่าหัวใอน้อ
แบมแบมวรมอบให้พีู่แลไ้หรือไม่ พี่อยา
ให้่อยๆ ัสินใ บอไว้เลยเป็นแฟนพี่แล้ว
เปลี่ยนใไม่ไ้นะ"
ผมไ้ฟัทุำอเอริฮยอพูอย่าัเน
มันทำให้ผมหวั่นไหวมา นิอะไรไม่ออ
ผมอบเ้านะแ่ไม่รู้ว่าใ่ 'วามรั' รึเปล่า
ผมไม่มีประสบาร์มันใหม่สำหรับผม
ผมเียบั่วรู่็ัสินใอบออไปว่า
"อฝาัว้วยนะรับ" ผมไ้ยินเสียเยสลอ
ออมาาสายเบาๆ ผมอยาลอให้โอาส
หัวใัวเอูัรั้
"เยสส...ยินี และอบุมารับพี่ะไม่
ให้น้อแบมเสียใที่วันนี้เลือให้โอาสพี่
ให้โอาสเราอบุรับ"
หลัาวันที่เราลบหาูใันเพื่อที่
ะไ้พัาวามสัมพันธ์ให้ลายเป็นนรั
ันในั้น่อไป เรา็โทรุยันแถบทุวัน
เราุยันไ้ทุเรื่อ เอริฮยอเป็นน่ายๆ
อบทานอาหารทุประเภท ทำใหเราพูุย
ันไ้อย่าสนุสนาน แ่เนื่อาาราาน
ที่วุ่นวายอเราสอนทำให้เราโทรุยไ้
เพียแ่เวลาสั้นๆ แ่เรายัส่้อวามหาัน
ลอเวลา
เฮ้อ...แ่เราะยัไม่ไ้เอันเลยอีหลั
าวันนั้น แ่ผม็มีวามสุนะ
แทร
"ป๋า แ่หนู็ไม่เหานะเพราะหนูรู้ว่าป๋า
ทำานหนัลอ ทั้ถ่ายีรีย์
ัมแบมเส ถ่ายโษา
ออรายารวาไรี้ แถม
ยั้อลับไปเลียร์เอสารอบริษัทอี
หนูทึ่ในัวป๋ามา เลยไม่อยาอแ
เอาแ่ใให้ป๋าเหนื่อยเพิ่มึ้นไปอี"
"หนูเอาแ่ใไ้นะ เพาะหนูนเียวป๋า
ยให้หนูเป็นรีพิเศษ ป๋าอยาเอา
ใหนู อยาามใหนู เพราะหนูือ
วามสุอป๋าไะ"
"ป๋าอ่ะ ทำหนูเยัวแล้วนะ"
"555 ีเลยหนูะไ้ไปไหนไม่รอ"
"ิิ หนูรัป๋าน่ะ"
"หึหึ ป๋า็รัหนูนะ ว่าอ้อนนานี้อยาไ้
อะไรรึเปล่า?"
"ป๋ารู้ใหนูที่สุเลย ป๋ารู้ใ่มั้ยว่าหนู้อ
ไปสอบใบับี่ แล้วรายาร่อ M ็าม
ไปถ่าย้วย..."
"แล้ว? ยัไ่ะ ะให้ป๋าสอนหนูับรถ?"
"ใ่แล้วเอาันสีฟ้านะป๋า"
"ไ้เลยะนี"
________________________________
อนหน้าไปูป๋าสอนอีหนูับรถัน อนหน้า
เ้าสู่พาร์ทปัุบันแล้วอีไม่ี่อน็บ
อ่ะล้อเล่นน้า ฟิเรื่อนี้เป็นเรื่อยาวำนวน
อนแปรผันรามวามน่ารัอน้อแบม
ึ่มามายเหลือเิน
แสว่าเราะไ้เอันไปอีนานเลย
บาายยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น