ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อโลกหยุดหมุน

    ลำดับตอนที่ #5 : ปิดภาคเรียน

    • อัปเดตล่าสุด 27 พ.ค. 49


    เฮ้ โบ๊ท เย็นนี้ไปว่ายน้ำกันหน่อยมั้ยฟลุ๊คหนุ่มน้อยอายุ 11 ผิวสีแทนตะโกนถามเพื่อนสนิทหลังสอบจบ

    อืม ไหนๆก็ปิดภาคเรียนแล้ว ชวนเพื่อนในกลุ่มเนเวอร์แห้วไปด้วยกันเลยมั้ยโบ๊ทตอบแล้วเดินเข้ามาหาฟลุ๊ค

    ความคิดดีนี่ งั้นเจ้าหน้าที่ฝ่ายประสานงานอย่างนายก็ชวนไดร์ฟกับเค็นไปด้วยแล้วกัน

    อืมๆ 5 โมงเย็นที่สระว่ายน้ำนะ มาช้าเลี้ยงไอติม

    อืม ได้เลย เจ้าหน้าที่ประสานงาน

    เออ เออ รีบๆไปก่อนที่กูจะโดดถีบหัวหน้ากลุ่มเนเวอร์แห้วโบ๊ทชักจะมีอารมณ์ขึ้นมา

    คร้าบบบ......

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

    4 โมง 55 นาทีแล้วโว้ย ไอเคนกับโบ๊ทยังไม่มาเลยฟลุ๊คพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

    เหอะๆ หิวกระหายขนาดนั้นเลยเหรอ ท่านอ๋องแห่งเนเวอร์แห้วไดร์ฟ เด็กหนุ่มผิวขาวหน้าตี๋ถามหน้าระรื่น

    แน่นอนสิ 4 โมง 57 นาทีแล้ว วู้ฮู้ฟลุ๊คเตือนอีกรอบแล้วกระโดดตัวลอย

    เล่นนับถอยหลังอย่างนี้เลยเรอะเสียงแตกหนุ่มของเคนดังขึ้นมา ก่อนที่เจ้าตัวซึ่งมีรูปร่างสูงอย่างเหลือเชื่อว่าจะมีอายุ 11 ปีและยังแก่ที่สุดในกลุ่มเดินออกมาจากซอกตึก

    ว้า อดไปหนึ่ง แต่ไม่เป็นไร ยังเหลืออีกหนึ่งฟลุ๊คพูดอย่างเสียดายพลางมองนาฬิกา

    4 โมง 58 นาทีครึ่งแล้ว โบ๊ทมาช้าจังเลยไดร์ฟพึมพำ

    ตะกละจริงๆเลยน้า ท่านอ๋อง เคนถามยิ้มๆ

    เหอะๆ ได้ฉายาเป็นท่านอ๋องไปแล้ว ความจริงฉันมีฉายาว่าบอสนะ แล้วไดร์ฟก็ชื่อ สไตรค์ โบ๊ทชื่อ อลาห์ม และเค็นชื่อ เซเว่นบอย

    ไม่เอาอะ ชื่อไม่เห็นจะเท่เลยไดรฟ์ทึกทัก

    ใช่ๆ เชยด้วยเคนสนับสนุน

    โอเคๆ แล้วค่อยพิจารณาใหม่ตอนปิดเทอมแล้วกัน ตอนนี้มานับถอยหลังเวลาดีกว่า

    ครับ ท่านอ๋องทั้งสองพูดพร้อมกัน

    20...19...18...17...16...15...14...13...12...11

    มาไม่ทันแน่ฟลุ๊คพูดพลางเลียปาก

    ฮิฮิ ท่านอ๋องจอมตะกละฉายาใหม่แห่งกลุ่มเนเวอร์แห้วเคนพูดอย่างภูมิใจในความคิดของตนเอง

    หนอยแน่ฟลุ๊คเตะเคนเข้าให้ที่หน้าแข้งสักป้าป

    นี่ เตะกูทำไมเนี่ยเคนแย้งสิทธิ

    หยุดทั้งคู่เลย ไม่งั้นอดไอติม เจ้าหน้าที่ฝ่ายประนีประนอมอย่างไดร์ฟรีบดับไฟ

    ไม่ต้องเลยไดร์ฟฟลุ๊คและเคนพูดพร้อมกัน

    มานับถอยหลังกันต่อเถอะไดร์ฟต่อรองเมื่อเห็นว่าน้ำจะเริ่มไม่พอ

    อืม ฝากไว้นะทั้งสองพูดแทบจะพร้อมกัน

    5...4...3...2

    เฮ้ย โทษๆที่มาสาย

    1…

    มาทำไมฟ่ะทั้ง 3 พูดแทบจะพร้อมกัน

    รอดปายโบ๊ทพูดพลางถอนหายใจ

    นี่นายมาช้ามากเลยนะฟลุ๊คแย้ง

    โทษครับ โทษจริงๆ

    ทำไมมาช้าหละไดร์ฟถามอย่างใจเย็น

    พ่อมีแขกมา เลยต้องอยู่ต้อนรับ เกือบแย่เลย เหอะๆ

    อืมๆเคนว่าบ้าง

     ไปว่ายน้ำกันเต๊อะฟลุ๊คปรับอารมณ์ความเสียดายเรียบร้อยก็อารมณ์ดีขึ้น

    “Let Go”

    เฮ้ๆ ลืม S เปล่าเจ้าหน้าที่ด้านการเรียนแย้ง

    ช่างมันเถอะน่า ปิดเรียนแล้วฟลุ๊คพูดขณะเดินขึ้นบันได

    งืมๆเจ้าหน้าที่ด้านการเรียนซึม

    เคน เจ้าหน้าที่ด้านการเรียน ฟลุ๊ค ท่านอ๋อง โบ๊ท เจ้าหน้าที่ประสานงาน ไดร์ฟ เจ้าหน้าที่ประนีประนอมเคนพูดขึ้นหลังจากคิดอยู่พักใหญ่

    แน่นอนทุกคนตอบรับฉายาตัวเองขณะเปลี่ยนชุดเป็นชุดว่ายน้ำอย่างอารมณ์ดี ไม่มีการบ้าน ไม่ต้องมาโรงเรียน เป็นปิดเทอม 1 เดือนที่ดีที่ซู้ดดด

    โดดท่านอ๋องสั่ง

    ตูมเสียงน้ำดังขึ้นพร้อมกับน้ำที่กระจายขึ้นสระอย่างเร็ว

    มาเล่นแข่งดำน้ำเลี้ยงไอติมก่อนดีกว่าฟลุ๊คตะโกนบอกเมื่อคนเลี้ยงไอติมได้มลายหายไปแล้ว

    ได้ๆทุกคนขานลับแล้วโบ๊ทก็เริ่มนับถอยหลัง

    3...2...1...ดำ

    แล้วโบ๊ทก็กดนาฬิกามีเสียง ติ๊ดดังขึ้นเป็นสัญญานให้ทั้ง 4 โดดดำดิ่งลงสู่ผิวน้ำ

    10 วินาทีผ่านไปโบ๊ทเอานาฬิกาขึ้นมาดู

    12...13...14

    15 โบ๊ททำเครื่องหมายมือให้ทุกคนในกลุ่มดู ทุกคนพยักหน้ารับ

    30 วินาทีผ่านไปแล้ว หน้าเคนซึ่งเก่งกีฬาน้อยที่สุดเริ่มเขียว แต่ไม่มีใครยอมที่จะเสีย ไม่ใช่เงิน แต่เป็นศักดิ์ศรีของตนด้วย

    40 วินาทีแล้ว ตาของเคนเริ่มพร่ามัวไปหมดแล้ว ฟลุ๊คและโบ๊ทก็เริ่มจะไม่ไหว ส่วนไดร์ฟยังหน้าระรื่น

    1 นาทีผ่านไปซึ่งปกติแล้วไม่เคยเกิดขึ้น แต่ครั้งนี้คงเป็นเพราะปิดภาคเรียนแล้วทำให้มีแรงบันดาลใจมาก

    1 นาที 5 วินาที เคนเริ่มทำท่าทางว่าจะไม่สนศักดิ์ศรีแล้ว ฟลุ๊คและโบ๊ทก็เริ่มหน้าเขียว ส่วนไดร์ฟนั้นเริ่มอึดอัดขึ้นแล้ว

    1 นาที 30 วินาที เคน ฟลุ๊คและโบ๊ทต้องอดกลั้นอย่างรุนแรง ส่วนไดร์ฟก็ไม่ไหวแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครยอมใคร

    2 นาทีผ่านไป ตาทั้งหมดมืดมิดไปหมดแล้ว ทั้งหมดสลบลง!!

      เมื่อผมลืมตาขึ้น ก็พบว่า ผมและเพื่อนๆซึ่งได้แก่ ไดร์ฟ เค็นและฟลุ๊ค อยู่ในห้องคล้ายยานอวกาศ เพื่อนๆในกลุ่มเนเวอร์แห้วของผมใส่เสื้อคล้ายคนป่วย แต่ดูกระทัดลัดกว่ามาก

    ไง ตื่นแล้วเหรอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งใส่เสื้อสูทดูแล้วท่าทางจะเป็นคนใหญ่คนโตเดินเข้ามาพลางพูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส

    นี่ผมอยู่ไหนเหรอครับผมถามคำถามแรกที่คั่งค้างอยู่ในใจตั้งแต่ลืมตา นี่ต้องเป็นโรงพยาบาลที่ไหนแน่ๆ เพราะเท่าที่จะความได้ เขากับเพื่อนๆดำน้ำแข่งกันจนสลบกันไป

    บ้านของฉันเอง ปี คศ.2148

    หา..เพื่อนๆในกลุ่มร้องเสียงหลง
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×