เมื่อโลกหยุดหมุน

ลำดับตอนที่ #4 : บ้านประธานาธิบดี

ยานลงจอดอย่างเงียบสนิทด้วยฝีมือนักบินที่ดีที่สุดคนหนึ่งในประเทศ พวกเรา ประกอบด้วยมาร์ติน ปู่ผมและผม เดินลงจากยานตรงไปยังลิฟต์สีทองด้านหน้าขนาดกว้างน่าจะมากกว่า 3 เมตร เมื่อเราเดินกันเข้าไป ประตูก็เปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ

“ยินดีต้อนรับสู่ลิฟต์สายโอเมก้าครับ” เสียงตอบรับอัตโนมัติที่ผมเริ่มจะชินกับมันแล้วดังขึ้นทันทีที่พวกเราย่างเท้าผ่านประตู

“ลิฟต์ในบ้านของผมประกอบด้วย 5 สายคือ โอเมก้า อะมิโน กลูโคส แวมป้า และอีเล็กทรอนีย์ครับ”มาร์ตินอธิบาย ผมล่ะสงสัยจริงๆว่าเขาไม่มีชื่อตั้งกันหรือไง ถึงเอาชื่อเกลือแร่วิตามินพวกนี้มาตั้ง ยิ่ง 2 คำสุดท้ายยิ่งแล้วใหญ่ แวมป้า ชื่อปีศาจที่ไหนก็ไม่รู้

“ทำไมมีแค่ 5 สายล่ะครับ บ้านคุณน่าจะใหญ่กว่านั้น” ปู่ถาม ปู่มักจะคิดเรื่องแบบนี้ได้เสมอแหละ

“ลิฟต์นี้เคลื่อนที่แนวนอนได้ครับ เลยไม่จำเป็นต้องมีเยอะ แล้วถ้าหากลิฟต์สวนกันยังมีอีกช่องให้หลบกันได้ด้วยครับ” ผมล่ะเชื่อจริงๆเลย ลิฟต์หลบกันได้ นี่มันรถไฟเหรอไง

และแล้วลิฟต์ก็ปิดลง ด้านในลิฟต์เป็นสีทองทั้งหมด มีขลิบเงินเป็นแนวตามมุม พื้นเป็นหินอ่อนขัดมันอย่างสวยงาม ดูแล้วคงลงทุนไปมากมายมหาศาลอย่างแน่นอน

“เดี๋ยวพอลิฟต์ถึงที่ คงต้องขออนุญาตทั้งสองท่านให้เข้าไปในแคปซูลวาบด้วยนะครับ เพราะรถไฟความเร็วสูงกำลังอยู่ในระหว่างการซ่อมบำรุงครับ”

“บ้านคุณไกลกันขนาดนั้นเลยเหรอครับ”ผมถามอย่างแปลกใจ

“5 กิโลเมตรครึ่งครับผม”มาร์ตินตอบยิ้มๆ

และแล้วลิฟต์ก็เปิดออกเผยให้เห็นห้องขนาดใหญ่คล้ายๆพิพิธภัณฑ์ซึ่งมีฝาผนังยุบเข้าไปด้านข้างเป็นจุดๆ ซึ่งถูกแทนที่ด้วยแคปซูลวาร์ปรุ่นใหม่ล่าสุด “แวรร์-2000”

“เชิญคนละที่เลยครับ ใช้เวลา9 วินาทีโดยประมาณ” ไอเก้าวินาทีนี่มันประมาณตรงหนาย 

ผมเดินเข้าไปในแคปซูลด้านขวาซึ่งอยู่ใกล้ที่สุด(ยังหนุ่มๆอยู่ต้องอย่าเสียแรงมาก) ส่วนปู่ผู้เยาว์วัยเข้าไปในแคปซูลถัดจากผมไป 2 ที่ ส่วนมาร์ตินนั้นเข้าไปในแคปซูลใกล้สุดด้านซ้าย(ยังหนุ่มๆเหมือนผม)

ระบบจะเริ่มทำการนับถอยหลังการวาร์ปในอีก 3 วินาที

3....2....1....

วาร์ป

ชิ้งคคคค์..........

แสงสีฟ้าฉายขึ้น(และลง)จากด้านบนและล่างของผม ตามด้วยควันกลุ่มใหญ่ ไม่นานเกิน 2 วินาทีควันก็เริ่มจาง เผยให้เห็นที่หมายแห่งใหม่ “ห้องรับรอง”

ประตูเปิดออกโดยอัตโนมัติ

เสียงแรกที่ดังขึ้นมาคือเสียงของมาร์ติน

“8.59 วินาทีเร็วไป 0.55 วินาที ความจริงต้องใช้เวลา 9.14 วินาทีต่างหาก”มาร์ตินพูดลอยๆ แล้วก็พูดประโยคนี้ลงไปบนนาฬิกา แล้วก็มีเสียงตอบมาแทบจะในทันที

“ขอประทานโทษด้วยครับท่าน แคปซูลนับถอยหลังผิดพลาดไปหน่อย จะแก้ให้ครับ” เสียงพูดผ่านนาฬิกาออกมา เป็นน้ำเสียงแห่งความหวั่นเกรงในอำนาจอย่างรุนแรง”

“อืม”มาร์ตินส่งเสียงในลำคอดูเคร่งขรึมมาก แล้วก็ยื่นมือไปปิด เห็นได้ชัดว่าเข้าเคร่งครัดเรื่องเวลามาก

“เอ้า ไปกันได้แล้วล่ะ จัดที่ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว”มาร์ตินกลับมาอารมณ์ดีอีกครั้งแล้วผายมือไปทางประตูบานหนึ่ง ซึ่งมีข้อความที่ถูกฉายโดยเครื่องฉายด้านบนเขียนว่า ห้องรับรองพิเศษ”

“ครับผม”

“ครับ”

“แล้วผมจะตามไปนะ ขอเวลาไปจัดการเรื่องเวลาเมื่อกี้สักครู่” เขาพูดพลางบ่นพึมพำเบาๆ

ผมกับปู่เดินเข้าไปที่ประตูบานนั้น ประตูเปิดออกในทันที เผยให้เห็นห้องขนาดกลาง มีโซฟาสีครีมขนาดกระทัดลัดอยู่กลางห้องและโต๊ะกระจกซึ่งมีปลาถูกเลี้ยงเอาไว้อย่างสวยงาม ด้านข้างมีต้นไม้และรูปภาพประดับไว้อย่างพอเหมาะพอเจาะ

หลังจากผมกับปู่นั่งกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ประตูก็ปิดลง แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้น

“พร้อมมั้ยครับ ปู่”

“พร้อมๆ”

“แน่ใจนะ”

“อืม น่า ไว้ใจปู่สิ”

“แน่นอนครับ”

ผมยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อจะเสริมความมั่นใจให้ปู่ซะหน่อย แต่มาร์ตินกับเดินเข้ามาซะก่อน

“ไง เรียบร้อยดีมั้ย”ปู่ถามอย่างมั่นใจใน “นิวส์ ปู่”

“ฮ่าๆ แน่นอนๆ ไม่มีไรมาก ไม่ต้องกังวล”

“งั้นจะเริ่มเลยมั้ยครับ เอ่อ เรื่องงาน”

“แน่นอนเลยครับผม”

ปู่พูดแล้วยื่นมือไปจับมือมาร์ติน ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนถีบออกนอกวงยังไงก็ไม่รู้

“นี่คือเอกสารงานทั้งหมดครับ”ปู่พูดแล้วหยิบเอกสารงานที่ผมช่วยทำเมื่อวานออกมาจากซองเอกสารดิจิตอล

“อ๊ะ อ๊ะ อย่าให้ผมเห็นรหัสสิ”มาร์ตินหยอกอย่างขี้เล่นเมื่อเหลือบตาไปเห็นรหัสในการเปิดซองที่ปู่พิมพ์ลงอย่างบรรจง

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงสัญญานสี่ครั้งเป็นการแจ้งว่ารหัสทั้งสี่ตัวถูกป้อนอย่างถูกต้อง และสามารถเปิดซองนำเอกสารออกมาได้

“นี่คือเอกสารทั้งหมดครับ”ปู่พูดพลางยื่นให้มาร์ตินที่ทำหน้าระรื่นอยู่ด้านตรงข้าม

“ฉันไม่อ่านได้มั้ย สรุปให้ฟังหน่อย”มาร์ตินต่อรอง

“อืมม.... ได้ครับ ได้”เป็นประธานาธิบดียังขี้เกียจอีก ผมคิด

“สรุปง่ายๆก็คือ ผมต้องการคนในปี 2006 มาขับยานเข้าไปในใจกลางโลก ด้วยเหตุผลที่ว่า พวกเขาสามารถทนต่อความร้อนได้นานที่สุด ถ้าไม่เทียบกับยุค 80 และต้องเป็นเด็กเพราะจะได้ไม่มีปัญหาเรื่องค่าแรงหรือไม่มีปากเสียงกัน”

“แค่นั้นใช่มั้ย”

“ครับผม”ผมตอบให้แทนปู่

“งั้นก็เตรียมไทม์แมคได้เลย เตรียมระเบิดนิวเครียร์ให้เรียบร้อยด้วย”

“เอ่อ คือผมไม่ได้รับผิดชอบเรื่องนั้นนะครับ” ก่อนจะรู้ว่าปล่อยไก่ตัวโตออกมา เพราะมาร์ตินกำลังพูดลงในวิทยุสื่อสารที่อยู่ต้ายปกเสื้อของท่าน ไม่ได้พูดกับเขาแต่อย่างใด