เมื่อโลกหยุดหมุน

ลำดับตอนที่ #1 : การประชุมที่สภาโลก

ณ สภาโลก ปี 2148

            “เราต้องเปลี่ยนแนวคิดครับ เราต้องเปลี่ยนมัน แนวคิดของดร.มาโรลไม่มีหลักฐาน” ชายวัยกลางคน เสียงต่ำลึกลุกขึ้นพูดผ่านระบบเสียงอัตโนมัติของสภา

“ช้าก่อน ท่านโชน เราจะด่วนตัดสินใจไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามพูดพลางถอนหายใจ

            ตอนนี้โชนอยากจะต่อยหน้าหนุ่มคนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไป

“ผมว่าเราควรทบทวนสิ่งที่เรารู้ดูก่อนนะครับ” ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นอีก

“ใช่ๆ” - “ผมเห็นด้วย” - “เยี่ยมเลยท่านซี” เสียงสนับสนุนแนวคิดดังขึ้นพร้อมกับชายแก่คนหนึ่งหันมายกนิ้วให้

“ผมจะไม่ทำให้ปู่ผิดหวังเลยครับ” ซีพึมพำกับตัวเอง แล้วจึงพยักหน้ากับชายคนนั้น

“เชิญ ดร.มาโรล อธิบายแนวคิดใหม่ครับ”ประธานสภาจอห์นกล่าว ทำให้สภาเงียบขึ้นอีกครั้ง

“ขอบคุณครับๆ”ดร.มาโรลโค้งคำนับผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน ถึงแม้เขาจะถูกขอร้องให้พูดแนวคิดเป็นครั้งที่ 2 แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ว่าอะไร

“ตามหลักฐานและข้อพิสูจน์ต่างๆที่เราสามารถเชื่อถือได้ - ทำให้เราแน่ใจได้ว่าโลกได้หมุนช้าลงถึงเกือบ 1 ชั่วโมง มานานกว่า 3 เดือนแล้ว  - ซึ่งจะทำให้ใน 1 วันมีเวลาถึง 25 ชั่วโมง 13 นาที และคาดว่าจะช้าลงเรื่อยๆ - การหมุนช้าลงครั้งนี้จะทำให้แกนโลกหมุนไปตามทิศเข็มนาฬิกามากขึ้นเรื่อยๆ - จนทำให้ระบบไหลเวียนของสนามแม่เหล็กโลกหยุด - ผลกระทบของมันก็คือ มันจะทำให้คนอย่างน้อยเกือบครึ่งโลกตายเพราะมะเร็งผิวหนัง เนื่องจากไม่มีกระแสแม่เหล็กที่กันรังสีของดวงอาทิตย์ - ต้นไม้ทั้งหมดจะเหี่ยวเฉาภายใน 2 สัปดาห์ - และคนที่รอดจากมะเร็งผิวหนังจะเสียชีวิตเพราะขาดสารอาหาร” ดร.มาโรลจบการอธิบายแนวคิด ตามมาด้วยเสียงตบมือเกรียวกราว แล้วเขาจึงหันมามองซีซึ่งกำลังยิ้มตอบกลับไป แน่นอน ดร.มาโรลคือปู่ของซีนั่นเอง

“แล้วเราจะทำอะไรได้หรือ ดร.” โชนยังไม่เปลี่ยนแนวคิด

“แน่นอน เราเปลี่ยนมันไม่ได้ แต่เราชะลอมันได้” ดร.มาโรลพูดอย่างมีเลศนัย

“ชะลองั้นหรือ ทำยังไง” ชายผิวดำถามขึ้น

“เราจะส่งยานขนไฮโดรเจนเหลวไปปล่อยใจกลางโลก เพื่อก่อให้เกิดการปะทุ และโลกก็จะหมุนเร็วขึ้น - และชะลอวันหยุดของมันออกไป เพื่อจะได้ช่วยกันอพยบคนไปดาวดวงใหม่”

“บ้าไปแล้วเหรอไง ยานคงละลายตั้งแต่เข้าเปลือกโลกแล้ว” โชนตอบโต้พลางยิ้ม ตามด้วยเสียงสนับสนุน

“เราเคยผ่านอุณหภูมิ 1,258 องศาเซลเซียสแล้ว แค่ 10 เท่าของที่เราเคย คงไม่ยากนักหรอก”

“บ้าแท้ๆ”หลายคนพึมพำ

“อุณหภูมิ 12,580 องศาเซลเซียส คงต้องใช้ฉนวน 120 ตันเชียวแหละ” ชายผิวดำคำนวนอย่างผู้เชี่ยวชาญ

“ใช้เลย เราจะใช้ฉนวนความร้อน 120 ตันในการเดินทางหมุนโลกครั้งนี้”

ทั้งสภาเงียบกริบ ทุกคนจ้องหน้าดร.ราวกับหน้าเขากำลังเปลี่ยนเป็นหมีแพนด้า

“120 ตันรวมกับตัวขุดเจาะแล้ว คุณคงใช้เครื่องบินลากลงไปหละสิ”ชายหน้าตี๋ถามกวนๆตามด้วยเสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆอย่างมีมารยาท

“ไม่หรอก เราจะขุดโพรงก่อน โดยใช้ระเบิดนิวเคลียร์นี่แหละ”ดร.มาโรลพูดราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น                  

ทั้งสภาเงียบกริบขึ้นอีกครั้ง คราวนี้หน้าของ ดร. คงกำลังเปลี่ยนกลับมาแบบเดิมอยู่กระมัง

“เอ้า ช่วยโหวตประชามติกันหน่อยนะครับ ว่าสนับสนุนหรือไม่สนับสนุนแนวคิดนี้” ประธานสภาจอห์นพูดขึ้น

หลังจากนั้น เสียงติ๊ดๆ ก็ดังขึ้นไม่หยุด จนเงียบไปเมื่อประธานาธิบดีมาร์ตินกดโหวตจบเป็นคนสุดท้ายตามธรรมเนียม

หน้าจอแอลซีดีแบบเห็น 8 ทิศค่อยๆเลื่อนลงมาอย่างนุ่มนวล  - แล้วจึงขึ้นเป็นสัญลักษณ์ธงชาติของทุกประเทศ ซึ่งมีธงของสหประชาชาติอยู่ตรงกลาง - เป็นธงสีทองและมีดาวสีเงินอยู่ตรงกลาง 1 ดวงดูภูมิฐานอย่างไม่น่าเชื่อ

เมื่อมันเลื่อนลงมาพ้นขอบแล้ว จึงขึ้นตัวหนังสือสามมิติ 3 คำเรียงกันลงมา ซึ่งได้แก่ เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย และไม่ออกเสียง ซึ่งมีตัวหนังสือวิ่งวนไปวนมาอยู่ด้านหลัง

ทั้งห้องที่เมื่อกี้มีเสียงซุบซิบคุยกันอยู่นั้น เมื่อเลขเริ่มวิ่ง ทั้งห้องก็เงียบกริบลงรวมกับมีคนไปปิดสวิทช์ลำโพง

เห็นด้วย 68.76 เปอร์เซ็นต์

ไม่เห็นด้วย 12.84 เปอร์เซ็นต์

ไม่ออกเสียง 18.40 เปอร์เซ็นต์

โชนปากาหล่นลงจากมือ หน้าตาเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที - รอยยิ้มแห่งชัยชนะเริ่มปรากฏบนหน้าดร.มาโรลและซี ทีละนิดๆ

“ผลการโหวตก็อย่างที่ทุกท่านเห็นนะครับ ยังไงรบกวนดร.มาโรลส่งแผนงานที่ท่านมาร์ตินด้วยนะครับ”ท่านจอห์นพูด แล้วจึงส่งสัญญานจบการประชุม