คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 : นักเรียนใหม่
เช้าวันหนึ่งในบ้านของผู้เป็นบอสวองโกเล่รุ่นพี่สิบ ‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’ ผู้ที่เกลียดการต่อสู้เป็นที่สุด ยามรุ่งอรุ่นที่แสนสดใส ซาวาดะที่กำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงนิทราก็ถูกรบกวนด้วยเสียงเล็กๆของครูพิเศษของเขา
“เจ้าสึนะจอมห่วยนี่จะแปดโมงอยู่แล้วนะ ขนาดโรงเรียนยังไปสาย
แล้วนายจะไปเป็นบอสได้ยังไงล่ะ” เมื่อสิ้นเสียงรีบอร์นก็ปลุกสึนะด้วยลูกเตะเล็กๆของเขา
"โครม! รีบอร์น นายจะปลุกฉันดีๆสักครั้งได้ไหมเนี้ย"
“สึนะ วันนี้เรียกผู้พิทักษ์ทุกคนขึ้นไปรอที่ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริด้วย”
รีบอร์นพูดขณะออกไปจากห้องทางหน้าต่าง
“รีบอร์น แล้วฉันจะพาคุณฮิบาริไปได้ยังไงล่ะ เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องของโรงเรียน
เขาก็คงไม่ยอมไปหรอก” สึนะวิ่งไปหารีบอร์นที่ขอบหน้าต่าง
“นั่นมันหน้าที่ของนายนะมาถามฉันได้ยังไงล่ะ
แต่ตอนนี้นายไปโรงเรียนก่อนไหม....” รีบอร์นพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่นาฬิกา
“นี่แปดโมงแล้วนะ”
“เห้ย! สายแล้วนี่! งั้นฉันไปก่อนนะรีบอร์น!”
<<โรงเรียนนามิโมริ>>
“เฮ่อ สายแล้วๆ” สึนะพูดไปแล้วก็รีบวิ่งเข้าห้อง
“แฮ่กๆ”
สึนะยืนหอบอยู่หน้าห้อง
“ซาวาดะ
มาสายอีกแล้วนะ” คุณครูของสึนะหันหาไปมองหน้าเขาอย่างเอือมระอา
“ซาวาดะ
เธอไปนั่งที่ก่อนเถอะ”
“ครับ”
สึนะตอบกลับพร้อมกับเดินไปนั่งที่
เมื่อเขานั่งลง สายตาของเขาก็จับจ้องที่หน้าห้องแล้วก็พบว่า มีคนสามคนยืนอยู่หน้าห้องของเขา
และหนึ่งในสามคนนั้นเป็นที่เขารู้จักและคุ้นเคยเป็นอย่างดี
คนแรกเป็นเด็กสาวตาประกายม่วงที่มาพร้อมกับผ้าปิดตา
เธอคือหนึ่งในผู้พิทักษ์สายหมอกของวองโกเล่ ‘โดคุโร่
โครม’
ส่วนคนที่สองเป็นชายที่ตาและผมมีสีมรกตเข้มเขาคือผู้พิทักษ์สายหมอกคนที่สองของวาเรีย ‘ฟราน’
และคนสุดท้ายคือผู้หญิงผมสีมิ้นทรงทวินเทล ใส่แว่น ดวงตาสีเขียวเข้มข้างอ่อนข้าง
เธอคนนั้นมาพร้อมกับร่างกายที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลอันมากมายที่พันรอบตัวเธออยู่
ซึ่งเธอเป็นคนเดียวที่สึนะไม่รู้จัก
“พวกเธอไปนั่งที่ได้แล้วล่ะ”
คุณครูบอก
“โกคุเดระคุงก่อนที่ฉันจะมาเขาทำอะไรกันหรอ” สึนะหันหน้าไปถามโกคุเดระ
“เขาแนะนำตัวนักเรียนเข้าใหม่กันน่ะครับ"
“งั้นแสดงว่าโครมกับฟรานก็มาเรียนที่นี่งั้นหรอ”
“ใช่ครับรุ่นที่สิบ
แล้วผมก็คิดว่าผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็คงเป็นคนของวาเรียเหมือนกัน”
โกคุเดระแสดงความคิดเห็น
“แต่...เธอชื่ออะไรหรอ
โกคุเดระคุง” สึนะถามและโกคุเดระก็ตอบทันทีว่า “เธอชื่อ ‘เฟรน’ ครับ”
<พักกลางวัน>
“โกคุเดระคุง”
“มีอะไรหรอครับรุ่นที่สิบ”
โกคุเดระหันหน้ามาถาม สึนะ
“นายช่วยขึ้นไปรอฉันที่ดาดฟ้าหน่อยได้ไหม”
“ได้ครับ
แต่รุ่นที่สิบมีอะไรหรอครับถึงเรียกขึ้นไปที่ดาดฟ้า”
“พอดีรีบอร์นน่ะ
เขาให้ฉันเรียกผู้พิทักษ์ไปรวมกันที่ดาดฟ้าน่ะ”
“งั้นไม่เป็นไรนะครับรุ่นที่สิบ
เดี๋ยวผมไปตามเจ้าพวกนั้นเอง รุ่นพี่สิบไปรอที่ดาดฟ้าก่อนเลยครับ”
“ขอบคุณนะโกคุเดระคุง”
~ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ~
ณ ตอนนี้ซาวาดะ สึนะโยชิ ได้ขึ้นไปถึงชั้นด่านฟ้าแล้ว ขณะที่กำลังนั่งหอบเพราะความเหนื่อยอยู่นั้นเขาก็เห็นเงาสีดำรางๆอยู่อีกฟากของดาดฟ้า
“เงาดำๆ
นั่นอะไรน่ะ” สึนะพึมพำคนเดียว
“ผมพาเจ้าพวกนี้มาแล้วครับรุ่นที่สิบ”
“สึนะแล้วให้ฉันขึ้นมาที่นี่ทำไมงั้นหรอ
ฉันต้องไปซ้อมเบสบอลต่อนะ” ยามาโมโตะพูดขึ้น
“เจ้าสัตว์กินพืชมีอะไรก็รีบๆทำไม่งั้นผมจะได้กลับ”
ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงเรียบปนหงุดหงิด
แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น
“เดี๋ยวก่อนสิฮิบาริ”
“มีเรื่องอะไรงั้นหรอ
เจ้าหนู”
“วันนี้ฉันจะมาแนะนำกลุ่มนักลอบสังหารให้รู้จัก”
“พวกวาเรียงั้นหรอครับ”
โกคุเดระถามขึ้น
“ใช่แล้วล่ะ
นักลอบสังหารหรือวาเรียนั่นแหละ พอดีว่าพวกว่าเรียต้องมาทำภารกิจที่ญี่ปุ่น
ฉันจึงอยากจะทดสอบความสามารถพวกนายกับวาเรียสักหน่อยน่ะ”
“แต่ว่าคุณรีบอร์นครับ
พวกเราก็เคยสู้กับพวกวาเรียแล้วไม่ใช่หรอครับ” โกคุเดระถามขึ้นอีกครั้ง
“ก็ใช่...แต่ว่าพวกนายไม่เคยสู้กับสองคนนี้มาก่อน”
“ใครงั้นหรอรีบอร์น”
สึนะถาม
“พวกนายก็น่าจะรู้จักมามั่งแล้วล่ะ ฟรานกับเฟรนน่ะ”
“เจ้าพวกนั้นน่ะหรอครับ
ไม่ต้องทำอะไรเราก็ชนะแล้วล่ะครับรุ่นที่สิบ”
“พวกนายอย่าประมาทเชียวล่ะ
เพราะเขาทั้งสองไม่ได้เป็นแค่คนของวาเรียเท่านั้นนะ
แต่ว่าเฟรนยังเป็นถึงหัวหน้าเลทเต้แฟมิลี่รุ่นที่สองเลยนะ”
“เลทเต้แฟมิลี่เป็นแฟมิลี่ม้ามืดที่พึ่งมีถึงเพียงรุ่นที่สอง
แต่ก็สร้างชื่อให้แฟมิลี่ได้ไม่น้อย จนแทบทุกแฟมิลี่รู้จัก และขอเป็นพัธมิตรด้วย”
“ชิก!
ชิก!”
จู่ๆก็มีมีดที่มีลวดลายประหลาดอันคุ้นเคยลอยผ่านหน้าโกคุเดระไป
“นี่มัน
มีดของเจ้าชายบ้านั่นนี่หน่า”
โกคุเดระพูดจบ ร่างของเบลเฟกอลก็ปรากฏขึ้นภายใต้ความมืด เมื่อโกคุเดระเห็นแบบนี้จึงขว้างระเบิดใส่นับสิบลูกแต่เบลก็ยังอยู่ดี
ไม่ได้รับบาดเจ็บจากระเบิดเลยแม้แต่น้อย
“คุณรีบอร์น
ทำไมไม่บอกด้วยล่ะครับว่าไอ่เจ้าชายบ้านั่นมันมาด้วย”
แล้วรีบอร์นก็ตอบกลับไปว่า
“ก็เขาไม่ได้มาสักหน่อยนิแล้วฉันจะบอกทำไม”
“แล้วเจ้านั่น....”
“นายอย่าลืมสิว่าฟรานน่ะ
เป็นผู้พิทักษ์สายหมอกของวาเรียเลยนะ แล้วก็เป็นแค่หนึ่งในสี่คนที่สามารถใช้ภาพมายาหลอกวินดีเช่ได้ด้วยล่ะนะ”
“งั้นแสดงว่านั่นคือ...ภาพมายา”
เมื่อคำตอบถูกเฉลยภาพมายาของเบลเฟกอลก็ได้หายไป เหลือเพียงเด็กชายตัวน้อยที่ชอบใส่หมวกกบยืนอยู่เท่านั้น
"ไฮ" แต่ก็มีเสียงทักทายดังขึ้นข้างหลังพวกสึนะ ซึ่งเมื่อหันหลังไปก็พบกับเด็กสาวที่ไว้ผมทรงทวินเทลแล้วเธอก็พูดออกมาอีกว่า
"โกคุเดระ ฮายาโตะ ผู้พิทักษ์วายุแห่งวองโกเล่แฟมิลี่ เกิดเมื่อ 9 ก.ย ปัจจุบันอายุ 14 สูง 168 หนัก 54 เลือดกรุ๊ป B เกิดที่อิตาลี อาวุธประจำตัว ระเบิด..."
"แล้วเป็นมือขวาของบอสรุ่นที่ 10 อีกด้วย...ถ้าดูจากประวัติข้อมูลของนายที่ฉันรู้แล้ว นายดูเป็นคนขี้หงุดหงิดกว่าที่ฉันคาดไว้เยอะมากเลยนะ แบบนี้จะเป็นมือขวาได้จริงๆน่ะหรอ ฮึฮึ ฉันว่าไม่" เฟรนพยายามพูดยั่วโมโหโกคุเดระซึ่งเธอทำสำเร็จ
"เธอ!!!"
โกคุเดระที่กำลังโมโหก็จุดระเบิดแล้วเขวี้ยงไปทางเฟรน แต่เธอก็สามารถดับได้ทั้งหมด
"อ่อนกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะเนี้ย....รีบอร์น วันนี้หมดหน้าที่ของพวกเราแล้วใช่ไหม"
"อืม ขอบคุณที่มา...สองคนนั้นแหละที่ฉันจะให้พวกนายวัดฝีมีด้วย แต่จริงๆมีพวกเลทเต้ด้วยแต่ว่าเดี๋ยวพวกนายก็คงรู้จักกันเอง วันนี้ก็พอแค่นี้แล้วกัน"
"พี่ฟราน พี่ว่าพวกวองโกเล่เก่งไหม" ระหว่างทางเดินลงมาจากชั้นดาดฟ้าเฟรนก็ถามขึ้น
"ME ว่า ME ก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ตึก ตึก ตึก ตึก
"เค้าว่า...." ทั้งสองหันหลัง แล้วพบกับ.....
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น