Love Apartment (รักใสๆในอพาร์ตเมนท์)

 

 

 

ในที่สุดฉันก็มาถึงหน้าอพาร์ตเมนท์ใหม่ของฉัน ...

อ่อ ลืมแนะนำตัว สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ อิม ศึกษาอยู่มหาลัย xxx ปี3
ตอนนี้ก้เวลาหกโมงเย็นแล้ว ฉันเดินทางมาท่ามกลางฝน เหนื่อยจริง ๆ เลย ฝนก็ไม่รู้ทำไมมาตกเอาตอนนี้ นี่มันหน้าร้อนนะ

ฉันเดินเข้าไปภายในอาคาร อืมมข้างในก็ตกแต่งไว้สวยดีนะ พอดีฉันไม่ได้เลือกไว้หรอก เพื่อนฉันสมัยมัธยมอยู่ที่นี่น่ะ เพื่อนบอกว่าสวย คนที่นี่ก็ใจดี (หล่อๆทั้งนั้นล่ะสิ) ฉันก็เลยเข้ามาบ้าง เพราะอพาร์ตเมนต์เก่าของฉันน่ะ หืม ไม่อยากจะพูด สกปรกก็สกปรก แถมยังมีแต่คนนิสัยไม่ดีอีก

อ๊ะ ฉันเจอเพื่อนแล้ว...เอ๊ะ มันนั่นกับใครน่ะ หล่อจริง ๆ โชคดีจริง ๆ ที่ฉันเข้าอพาร์ตเมนท์นี้แค่เจอผู้ชายคนแรกก็หล่อลากดิน

เพทาย ๆ^^ ฉันเรียกเพทายด้วยรอยยิ้ม ฉันคิดถึงมันเหลือเกินเราไม่เจอกันตั้งหลายปี

.^^; เพทายยิ้มพร้อมกับทำหน้างง ๆ แล้วหันไปที่ผู้ชายคนนั้นซุบซิบอะไรก็ไม่รู้ เชอะ เดี๋ยวนี้เห็นแฟนสำคัญกว่าเพื่อนแล้วเหรอเนี่ย

เอ่ออ คุณเป็นใครคะ แป่ววว เพทายจำฉันไม่ได้เหรอเนี่ย อะไรกัน

เพทาย แกจะบ้าเหรอ ฉันไง ฉันอิมไง อิมที่เคยทำให้แกเดินตกท่อตอนเรียนมัธยมไง ฮ่า ๆ คิดแล้วก็ฮาเหมือนกันนะ ที่จริงฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้มันตกหรอก แต่พอฉันเดินไปกับมัน แล้วมันไม่มองเอง ก็เลยมาโทษให้เป็นการใหญ่โต

อิมมมม แกจริง ๆ เหรอเนี่ยเพทายจำฉันได้แล้วล่ะ ยัยนั่นรีบสำรวจหน้าฉันใหญ่เลย

ไม่น่าเชื่อเลยอะแก ไม่เจอกันไม่กี่ปีแกสวยอย่างกับเป็นนางแบบ

แหม แกก็พูดเว่อร์เหมือนเดิมเลยนะ แกก็สวยขึ้นเหมือนกันจ้ะพอฉันคุยกับเพทายสักพักก็เหลือไปเห็นผู้ชายคนนั้นมองเราคุยแบบหน้าตาเซ็ง ๆ แบบ เมื่อไหร่มึงจะคุยกับเสร็จสักทีวะเนี่ย

อ่อ เกือบลืมแนะนำที่รักฉันนะ นี่แฟนฉันเองชื่อริว

สวัสดีครับอืมม ยัยเพทายมันไปหามาจากไหนเนี่ย ตี๋ ขาว สูง แต่งตัวโคตรเท่เลย

สวัสดีค่ะ เราชื่ออิมนะ^^

เออ ฉันว่าเรารีบไปกันดีกว่านะ วันนี้มีงานครบรอบวันเกิด หอพัก ปีที่3แล้วเพทายก็รีบจูงฉันไปขึ้นข้างบนทั้งที่กระเป๋าของฉันอยู่ที่โต๊ะที่เรานั่งกันเมื่อกี๊เนี่ยนะ

เดี๋ยวสิ ๆ แล้วกระเป๋าฉันล่ะ แล้วฉันพักห้องไหนยังไม่รู้เลย

แหม เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงจ้าเพื่อนรักเดี๋ยวฉันจัดการให้ว่าแล้วเพทายก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาใครก็ไม่รู้ คุย ๆ ไปสักพักเพทายก็วางโทรศัพท์ แล้วหันมายิ้มให้ ฉัน

แกโทรไปคุยกับใครน่ะฉันถามมัน

ก็คุยกับเจ้าของหอพักนะสิ ฉันน่ะสนิทกับยัยเจลลี่จะตายหืออ ทำไมเจ้าของหอพัก เหมือนเป็นเพื่อนกับยัยนี่เลยนะ

ไปกันเถอะ ๆ เจลลี่รอพวกเราอยู่ที่ห้องของฉันน่ะ เราจะไปเลือกชุดให้เธอกัน อิอิ

 

ระหว่างขึ้นลิฟต์ไปนั้นเพทายก็บอกฉันว่าเจลลี่น่ะเป็นลูกเจ้าจองหอพัก แต่พ่อแม่สร้างหอพักนี้ให้เป็นมรดกของเจลลี่ เอ่อฉันนี่ดีจังนะ ได้มีเพื่อนรวย ๆ กับเขาด้วย 

ชั้น1เนี่ยเราจะจัดให้สำหรับเด็กมาใหม่หรือว่าเด็ก ปี1 ชั้นเนี้ยะแหละที่ฉันชอบไปหาเหยื่อ ฮ่าๆๆๆ

ชั้น2 สำหรับเด็กปี 2 มีเด็กหล่ออยู่คนนึงน้า ชื่อเบียร์

ชั้น3 สำหรับเด็กปี 3 (งั้นฉันก็อยู่นี้ล่ะสิ)

ชั้น4 สำหรับเด็กปี 4

ชั้น5 สำหรับคน VIP (ผู้หญิง)

ชั้น6 สำหรับ VIP (ผู้ชาย) เพทายพูดจบลิฟต์ก็ขึ้นมาถึงชั้น 5 พอดีและมันก็พาฉันเข้าห้อง 505

โอ้โห ห้องใครเนี่ย อย่าบอกนะว่าห้องมัน หรูหรามากๆ

สวัสดีจ้ะ อิม ยินดีต้อนรับสู่ อพาร์ตเมนท์xxx ฉันชื่อเจลลี่นะจ๊ะผู้หญิงสวยที่นั่งอยู่บนโซฟา พูดกับฉัน โอ้ว เธอสวยได้อีกนะเนี่ย เนี่ยหรอคนที่ชื่อเจลลี่สวยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย

สวัสดีจ้ะ เจลลี่^^

รีบ ๆ เถอะเจลลี่งานจะเริ่มแล้วอีก 1 ชม. เองนะ เพทายพูดพร้อมกับค้นดูเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า

เอ่อ ฉันใส่ชุดธรรมดาก็ได้นะฉันพูดพร้อมกับรู้สึกผิดที่ทำให้เพื่อน ๆ เหนื่อย

แหม ไม่ได้หรอก เธอมาครั้งแรกทั้งที ต้องทำให้หนุ่ม ๆ ชั้น6 ประทับใจสักหน่อยเจลลี่พูดพร้อมกับยิ้มอย่างจริงใจมาให้ฉัน เธอเป็นเหมือนกับนางฟ้าเลยนะเนี่ย

อ๊ะ นี่ไงเจอแล้ว ชุดเซ็ตสีดำเอ่ออ ฉันไม่เคยใส่ชุดอย่างนี้มาก่อนเลย มันเป็นชุดที่สวยจริง ๆ เป็นชุดประโปรงสั้น ๆ สีดำ แล้วก็มีลูกไม้อยู่ด้วย ดูแล้วน่าจะแพงมากๆแล้วนะเนี่ย

อุ๊บส์ ชุดสวยมาก ๆ เลย ของใครเหรอฉันถามขึ้น ก็แหม ชุดแบบนี้ใครเป็นเจ้าจองก็ต้องหวงกันบ้างล่ะ

ของเธอนั่นล่ะ คือฉันไปยืมเงินเพื่อนฉันมาซื้อชุดนี้น่ะสิ ฉันไปเลือกเสื้อผ้าสำหรับเธอเมื่อวันก่อนนี่เองแต่ไปๆมาๆ มันบอกว่า ไม่ต้องเอาเงินคืนแล้ว ฉันล่ะดีใจสุด ๆ เพราะชุดนี้แพงมากเลยนะยะ

โอ้ววว ฉันล่ะซาบซึ้งในน้ำใจมันจริงๆ (น้ำใจของคนนั้นด้วยนะด้วยนะ) /div>

จริงเหรอ ฉันขอบใจมากนะแก ฉันรักแกที่สุดเล้ยยย

ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนเลิฟ ไหนดูสิว่าเข้ากับแกไหม เพทายพูดพร้อมกับเอาชุดมาแนบตัวฉัน

อุ๊ยตาย นี่สร้อยเส้นนี้ของเธอยังอยู่อีกเหรอเนี่ย หลายปีแล้วนะอืม มันมันสร้อยทองคำขาว ที่เป็นรูปโลมา พูดแล้วฉันก็คิดถึงเจ้าของสร้อยนี้จัง เขาเป็นแฟนเก่าของฉันตั้งแต่ ม.4 ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันต้องย้ายบ้านโดยที่ไม่ได้ลากันเลย ฉันก็ใจหายเหมือนกันนะ ฉันคิดถึงเขาเหลือเกิน โช...

โอเค ๆ เดี๋ยวฉันกับเจลไปเตรียมตัวก่อนนะ แล้ว 1ทุ่มมาเจอกันที่นี่นะ

อ่าว แล้วห้องฉันอยู่ไหนล่ะ ฉันหันไปถามอย่างงงๆ

ตายล่ะ ฉันเสียใจจริง ๆ ที่เธอต้องอยู่ ชั้น 3 ห้อง 306อ๋อแน่ล่ะ ใครจะมีเงินจ่ายค่าห้อง VIP แบบนั้น

แล้วเจอกันน้าาาเจลลี้กับเพทาย ตะโกนไล่หลังมา

............................................................................................................