[Fic my hero academia] x oc

ลำดับตอนที่ #8 : ร่วงหล่น

และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันสอบภาคปฏิบัติของยูเอ ผมนั่งอยู่ภายในห้องประชุมกว้างที่มีคนมากมายกําลังทยอยเข้ามากัน ผมตื่นเต้นเลยมาแต่เช้าเลยพลาดเจอกับมิโดริยะหรืออีดะ

อีกไม่นานก็ใกล้จะเริ่มแล้วผมเหม่ออยู่สักพักไฟในห้องก็ดับลงแล้วฉายอยู่จุดกลางจุดเดียว ที่ตรงนั้นมีพรีเซ็นเตอร์ไมค์อยู่ และโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ 

"เอาละขอยินดีตอนรับนักเรียนทุกคนเข้าชมการแสดงสดของฉัน!!" 

"ไหนพูดเฮโลสิ!!" 

เงียบกริบ

ไม่มีใครสักคนที่คิดจะตอบภายใต้ความตึงเครียดเพื่อที่จะได้เข้าสอบสาขาฮีโร่ที่ตัวเองต้องการใครเล่าจะสนุกไปกับมัน 

ถึงแม้โทคิจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการสร้างสีสันเพื่อให้เหล่านักเรียนที่มาเข้าสอบผ่อนคลายและไม่ตึงเครียดเกินไป

พรีเซ็นเตอร์ไมค์ยังคงพูดบรรยายเกี่ยวกับสนามสอบหลังจากที่ไม่มีใครให้ความร่วมมือ

ผมมองนามบัตรของตัวเอง สนามสอบผมคือ สนามC ไม่ได้อยู่สนามสอบเดียวกับตัวหลักก็ดีผมไม่อยากไปแย่งกับมิโดริยะหรือบาคุโกหรอก 

ผมหลุดออกจากความคิดเมื่อเห็นอีดะยืนขึ้นมา

"ผมมีคําถามครับ ในใบนี้เขียนว่ามีหุ่นยนต์ทั้งหมดสี่ตัวแต่ที่คุณพูดมีแค่สามตัวนี้นับว่าเป็นการทํางานผิดพลาดของโรงเรียนระดับประเทศหรือเปล่าครับ?ถ้าเป็นแบบนั้นคงหน้าอายน่าดูนะครับ"อีดะชี้ลงที่กระดาษเกิดขึ้นเป็นเสียงดัง และมือก็หันชี้ไปอีกทางหลังพูดจบ

"และนายผมยุ่งตรงนั้นเสียงพรึมพรัมของนายมันน่ารําคาญถ้าไม่จริงจังก็กลับบ้านไป"มิโดริยะที่ได้ยินก็หน้าเสีย

ส่วนโทคิที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็พยายามเสนอหน้าให้อีดะเห็นพลางโบกมือน้อยๆเป็นการทักทายพร้อมกับรอยยิ้ม อีดะนี่เข้มหงวดจริงๆ ร่างโปร่งผมสีนํ้าเงินสั้นดูจะเห็นผมก็ทําสีหน้าตกใจเล็กน้อยแต่พรีเซ็นเตอร์ไมค์ก็กล่าวดักไว้ก่อนและอธิบายถึงหุ่นยนต์ตัวที่สี่ 

จะว่าไปตั้งแต่ตอนนั้นผมกลับอีดะเราก็ไม่ได้อีเมลหากันเลยหรืออีกฝ่ายส่งมาแต่เขาไม่เห็น!อ่าเระถ้าเป็นจริงนี้คือผมเผลอดองเขานะนิสัยนี้หายยากจริงๆผมขยี้หัวอย่างหงุดหงิดนิดๆ ไว้หลังสอบค่อยเช็คจริงๆอาจไม่ได้ดองก็ได้แต่อีกฝ่ายไม่ตอบกลับมาตั้งหาก 

แล้วหลังจากนั้นการแสดงโชว์ของพรีเซ็นเตอร์ไมค์ก็จบลงพวกเราทุกคนย้ายสถานที่ไปยังสนามสอบของยูเอพร้อมกับชุดใหม่ที่ไม่ใช่ชุดนักเรียน

ชุดวอร์มตัวโปรดของผมถูกเอามาใช้ ผมยืดแขนขาเล็กน้อยหลังจากนั่งเกร็งในห้องประชุมใหญ่มานาน 

โทคิกวาดตามองรอบๆดูว่ามีตัวหลักไหนอยู่สนามเดียวกับโทคิรึเปล่าและผิดคาดที่มีตัวหลักอยู่สนามเดียวกับผมจริงๆ แต่เป็นตัวที่โคตรน่ารําคาณอย่างโมโนมะ ผมยอมรับว่าอีกฝ่ายเก่งเป็นตัวประกอบที่โดดเด่นท่ามกลางฝูงชนแต่นิสัยอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวนั้นและที่น่ารําคาญที่สุด 

ถ้าเมินได้ผมก็จะเมินแล้วกัน 

แต่อย่างนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาของผมก็ไม่เคยรอดพ้นจากสาวๆสะจริงๆผมเก๊กท่านิดหน่อยแล้วกระแอมไออย่างเขินอาย 

ประตูบ้านใหญ่เปิดออกแล้วเท่าที่ผมจําได้มันไม่มีเวลานับถอยหลังดังนั้นก็ควรวิ่งออกไปเลย 

แต่ผมไม่อยากวิ่งแข่งกับใครเลยฝึกวิชาหนึ่งเอาไว้ 

ทรายจํานวนหนึ่งมาล้อมไว้ที่ขาผม สร้างเป็นฐานยึดมันให้ลอยตัวขึ้น ผมขอนําไปก่อนละกันนะครับ โทคิแสยะยิ้มเหยาะเย้ย บ้างทีนิสัยนี่คงได้มาจากยัยแม่มด 

ผมมองเมืองนี้จากมุมสูงทําเป็นไม่ได้ยินเสียงโวกเวกโวยวายว่าขี้โกง 

งงขี้โกงอะไรของพวกคุณ ผมแค่มีอาจารย์ดีเฉยๆ

ถ้าผมสอบผ่านผมก็อยากจะบอกกับยัยแม่มดเหมือนกันอยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าลูกศิษย์คนนี้สอบผ่านนะ แต่อย่างว่าถ้าผมกับเขาพบกันอีกครั้งจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้แล้วหลังจากที่ผมถามคําถามไปหลังจากที่เคยคิดว่าสนิทกันมากขึ้นแล้วก็กลับดันมาห่างเหินเหมือนแต่ก่อนไม่ต่างอะไรจากช่วงแรก ผมถอนหายใจ มือก็ตวัดมีดทราย ผ่าหุ่นยนต์ตัวแล้วตัวเหล่าผมฝึกมันจนชิน มันจึงแหลมคมไปเองโดยอัตโนมัติ 



จะว่าไปคะแนนได้เท่าไหรแล้วไม่ได้นับเลย..

ผมเกาหัวตัวแกร๊กๆก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้คะแนนเยอะเท่าไหร สักสี่สิบก็น่าจะพอเข้าสาขาฮีโร่ได้แล้ว

อยู่ๆทรายที่ผมยืนก็สั่นคร่อน และทําตัวของผมร่วงลง 

ดวงตาสีนํ้าเงินเข้มมองหาต้นต่อทันที 

ไอ้เวรที่ไหน!?มันมาพังทรายผมวะ โทคิสบถอยู่ในใจ ฟันกระทบกันกรอดแล้วรีบเรียกทรายออกมารับตัวไว้ทันทีเมื่อเข้าใกล้ถึงพื้นผู้คนบริเวณรอบ ร้องออกมากันอย่างตกใจหัวใจเหมือนวูบหายไปแวบหนึ่งนึกว่าจะเห็นคนตายต่อหน้าต่อตาแล้ว 

โทคิปล่อยตัวเองลงกับพื้นทรายก็หายถูกทําให้หายไป 

ดวงตาสีนํ้าเงินให้ความรู้สึกเรืองแสงชั่ววูบ และตวัดมองราวกับสัตว์ป่า 

ผมมองเห็นโมโนมะกําลังสะแหยะยิ้มมา หรือจะเป็นมัน?ถึงอีกฝ่ายจะนิสัยแย่แค่ไหนคงไม่เลวขนาดนี่หรอกใช่ไหม?

โทคิโพลงถอนหายใจให้ตัวเองใจเย็นอย่างน้อยผมก็ไม่ควรรีบด่วนสรุปว่าเป็นอีกฝ่าย บ้างที่อาจเป็นฝีมือของพวกขี้หมั่นไส้สักคน

หลังจบความวุ่นวายนั้นหุ่นยนต์ตัวล่อก็โผล่ออกมา มันใหญ่พอๆกับตึกในเมืองนี้เหล่าเด็กนักเรียนหลบหนีกันหมด ส่วนผมก็ลอยตัวขึ้นมองจากบนฟ้า คะแนนตอนนี้ก็น่าจะเยอะพอแล้ว 

โทคิมองหุ่นยนต์ยักษ์ทีเดินพังทะลายตึกไปเรื่อยๆ จะว่าไปหุ่นยนต์นี้หยุดลงยังไง? อย่างของมิโดริยะหมอนั้นก็เป็นคนทําลาย แล้วของผมละใครทําลาย ...

และแล้วฮีโร่คนนั้นก็ปรากฏโมโนมะหมอนั้นใช้อัตลักษณ์ทรายในการทําลายดูก็รู้ว่ามันก็อปผม! 

โทคิทึงตามองอีกคนอย่างแรง อีกฝ่ายดูจะรับรู้ 

แต่ชั่งมันก็ดีแล้วผมจะได้ไม่ต้องออกแรงเอง









การสอบของวันนี้จบลงที่เหลือหลังจากนี้ก็แค่ต้องลุ้นแล้วว่าจะสอบผ่านไหม  

ผมกดโทรศัพท์เช็คทันทีว่ามีอีเมลจากอีดะก่อนหน้าไหม แล้วก็ต้องโล่งใจว่าไม่มี ผมจึงกดพิมพ์ข้อความถึงอีกฝ่าย

ถึง อีดะ เทนยะ 

ฉันเห็นนายที่สนามสอบยูเอด้วย!นายเห็นฉันรึเปล่าหวังว่าเราจะได้เจอกันนะ❤️❤️❤️

             จาก คาเอะดะ โทคิ





แล้วใครกันละที่ทําโทคิร่วงลง?จากฟ้าละ:) 























ฮรึกน้องจะได้ไปเจอกับเหล่าตัวหลักแล้ววววเย้!บรรยายอาจไม่ได้ดีมาก????เราไม่เก่งพวกฉากต่อสู้เท่าไหรแต่ฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆค่ะ แล้วใครกันนะทําน้องตกอ่าเระ!