คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หลงทาง?
วันนี้เป็นวันแรกที่ผมมาโรงเรียนตั้งแต่เหยียบยํ้าเท้าเข้ามาก็พบว่ามีแต่คนมองผมแล้วยังกริ้ดเหมือนกับเจอดารา ฮอตตั้งแต่โลกที่แล้วยันโลกนี้เลยกู แต่ผมก็เจออุปสรรคอย่างการหลงทางในยามเช้าเล็กน้อยต้องขอบใจกูเกิ้ลจริงๆที่พาผมมาถึงที่นี้ได้
ผมเรียนอยู่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งที่ไม่มีชื่อปรากฎในเมะเลยโรงเรียนโนเนมที่แท้ทรู และตัวผมในโลกนี้ก็โนเนมพอกัน(ถึงจะฮอตในโรงเรียนก็เถอะ) แต่ในเมื่อร่างนี้อยากจะเป็นฮีโร่ผมก็จะทําให้แล้วกันก็ไม่รู้จะทําอะไรดีเรียนอะไรต่อ โลกที่แล้วก็เรียนจบแบบที่ไม่รู้ว่าชอบจริงไหมแค่เอาตัวเองให้รอดก็พอในประเทศแบบนั้น
แต่อีก3เดือนผมจะฝึกอัตลักษณ์ทันไหมครับอันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้รู้จากไดอารี่คือผมสามารถเสกทรายได้แบบเสกขึ้นมาจากมือได้โดยอัตโนมัติ แต่ทรายมีหลายประเภทจะเป็นไปได้ไหมที่ผมสร้างให้ทรายกลายเป็นประเภทต่างๆ อย่าง ทรายดูด
ผมเสกทรายขึ้นมาปั้นมันเป็นรูปทรงต่างๆภายในมือ และพอกําก็จะหายไป น่าสนใจ
'ตี๊ดดดด'
เวลาพักหมดลง ผมกําทรายไว้ในมือ ทรายก็หายวับทันทีราวกับไม่มีร่องรอยการมีอยู่ของมันมาก่อน
"เอาละถึงเวลาเรียนแล้วเงียบกันได้แล้ว"
เวลาเลิกเรียนมาถึงคงเพราะผมฮอตเด็กผช.มันเลยมั่นไส้ผมกันจนผมไม่มีเพื่อนแบบทีไปที่ไหนก็โดนผู้ชายมองแรงแต่ผู้หญิงกับยิ้มให้..บราโว่จริงๆ
ผมที่กําลังเดินกับบ้านก็นึกขึ้นได้ว่าแล้วทางกลับบ้านมันอยู่ทางไหน จะให้กู้เกิ้ลนําทางก็ไม่ได้เพราะผมไม่รู้เขตบ้าน.. และไม่รู้แม้กระทั้งจุดที่ตัวเองอยู่
การไม่รู้อะไรชั่งน่ากลัว!
ถ้าเดินตามที่มาเมื่อเช้าน่าจะได้และแต่จะว่าไปเมื่อเช้ามาจากทางไหนนะ..
เหม่อมองอีกทีก็พบสถานที่แปลกประหลาดแล้วนี้มันที่ไหนกันเว้ยยย เวรกรรมผมทําบุญด้วยอะไรครับหลงทางขนาดนี้ ผมอยากจะร้องดังๆมือก็ขยี้หัวอย่างแรงใบหน้าหล่อแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างชัดเจน สาวๆทีเดินผ่านก็ทําได้แต่กริ้ดในใจโทคิในตอนนี้แลดูแบดบอยสุดๆ
ผมอยู่บริเวณหน้าโรงเรียนที่เป็นโรงเรียนไหนไม่รู้..ไม่รู้เลยจริงๆครับกริ้ดดดด(ตุ้ดแตก//ธาตุแท้ของโทคิ)
ผมตัดสินใจลองเดินวนรอบๆแถวโรงเรียนนั้นพยายามมองหาทางที่มันคุ้นเคยถ้าเจอก็อาจจะพอดันด้นกลับไปถึงบ้านได้แต่เมื่อมองเข้าไปยังซอยเล็กซอยน้อยก็ๆไม่พบเลยจริงๆ ผมจึงเดินกลับมาหน้าโรงเรียนนี้ ก่อนจะพบกับอีดะ?เด็กที่จะได้เข้ายูเอสาขาฮีโร่ตัวหลักของเรื่องนี้เองแปลว่านี้ก็คือโรงเรียนเอกชน?ที่อีดะเรียนอยู่สินะ อีกฝ่ายดูท่าจะเห็นผมโดนวนไปมาราวกับคนบ้าหมอนั่นเลยเข้ามาทักผม
"นี้นายมาทําอะไรแถวหน้าโรงเรียนนี้"อีกฝ่ายสกิดผม มือก็ดันแว่นมองมาราวกับจับผิด ดูจากชุดนักเรียนของคนตรงหน้าแล้วน่าจะมาจากโรงเรียนเอกชนไม่ไกลนี้ อีดะคิด
"ฉันหลงทางนะ" ร่างโปร่งผมสีนํ้าเงินเข้มนิ่งสะงัดคิดว่าผมคนนี้จะมาระเบิดโรงเรียนนายหรือยังไง หล่อขนาดนี้ทําอะไรไปคนก็จําได้หมดสิ
"อย่างงี่นี้เอง ฉัน อีดะ เท็นยะ จะช่วยนายหาทางกลับเอง"สมกับคนที่จะเป็นฮีโร่ในอนาคตชั่งใจดีสะจริง
"ผม คาเอะดะ โทคิ มาจากโรงเรียนxxxกําลังหาทางกลับบ้านแต่หลงทางเข้า"ผมอธิบาย อีดะพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"แล้วบ้านนายอยู่แถวไหน?" ผมชะงักควรบอกอีกฝ่ายยังไงดีว่าผมไม่รู้เขตบ้านตัวเอง
"ไม่รู้.."ผมตอบแผ่วเบาอายจริงครับ
"ไม่รู้ได้ยังไงนั้นบ้านนายนะ"อีดะทํามือแบบหุ่นยนต์
นั้นสินะนั้นบ้านผมทําไมไม่รู้กันนะ ไหนคนอื่นที่เขาหลุดมาในอนิเมะเขามีความทรงจําเก่าของร่างนี้แต่ผมกลับไม่มี แต่จะว่าไปผมน่าจะโทรหาให้แม่มารับ แต่แม่ของผมจะติดงานไหมแม่ผมทํางานที่บ้านแบบทําธุรกิจส่วนตัวคุณพ่อก็ไปทํางานที่ประเทศ ผมรู้เพราะไดอารี่ดังนั้นอย่าสงสัย
และผมก็ไม่อยากรบกวนคุณแม่ด้วย
"เฮ้นายยังอยู่ไหม"ผมตั้งสติมองหน้าอีดะที่สกิดเรียกผมเป็นครั้งที่สอง ผมยิ้มเล็กน้อย
"ช่วยพาฉันกลับไปส่งที่โรงเรียนได้ไหมเดียวก็น่าจะหาทางกลับได้" อีดะพยักหน้าแล้วกล่าวต่อ
"ได้..แล้วถ้านายไปถึงโรงเรียนแล้วแน่ใจใช่ไหมว่าจะหาทางกลับเจอ"อีดะเดินนําไปข้างหน้าส่วนผมก็ตามอยู่ไม่ห่าง
"น่าจะและเมื่อเช้าฉันก็ใช้กูเกิ้ลเดินไปโรงเรียน"ผมเกาหัวแก้เขินเล็กหน่อยอีดะหยุดแล้วหันหน้ามามองผม ผมมองอีดะที่หยุดเดิน
"นายใช้กู้เกิ้ล?พึ่งย้ายบ้านมาอยู่รึยังไง" อีกฝ่ายมองผมและทําตัวราวกับหุ่นยนต์เดินได้
ไม่ใช่!ผมแค่ไม่ใช่เจ้าของร่างนี้เลยไม่รู้ทาง!ตั้งหากเว้ย
"อ่าใช่ๆๆ"ผมแก้ต่างรู้แบบนั้นและดีแล้ว
"อ่ออย่างงี้เอง"อีดะตอบ
เมื่อเดินได้สักพักก็มาถึงโรงเรียน ผมแทบอยากจะก้มกราบเท้าของอีดะเลยหมอนี้รู้ทางมาโรงเรียนผมด้วยถ้าขอเบอร์ไว้จะดีไหมเพื่อหลงอีกจะได้ไม่ต้องรบกวนคุณแม่
"อีดะฉันขอเบอร์ไว้หน่อยสิเพื่อหลงทางอีกจะได้โทรให้นายมาช่วย"อีดะนิ่งแล้วล้วงมือหยิบโทรศัพท์ยื่นมาให้ผม ผมรับไว้แล้วกดเบอร์ทันที แน่นอนว่าผมจําเบอร์ตัวเองได้ผมท่องจําไว้แล้ว เมื่อกดเสร็จผมจึงส่งคืน และยื่นโทรศัพท์ตัวเองไปให้อีดะกด พวกเราแลกเบอร์กันเสร็จจึงแยกย้าย ถึงแม้อีดะจะถามว่าแน่ใจใช่ไหมว่าผมจะกลับเองได้ผมก็กล่าวบอกไปว่ากลับเองได้แน่นอนเพราะผมนึกขึ้นได้ว่ากู้ประวัติการดูได้และถ้าผมกดย้อนให้มันนําไปทางบ้านก็แปลว่าผมกลับบ้านได้ถูกต้องแน่นอน ทั้งนี้โทรศัพท์ผมมันตั้งค่าที่อยู่ ไว้อยู่แล้วเลยไม่ต้องลําบากอะไรบุญแท้ๆๆ
แต่กว่าจะกลับบ้านถึงบ้านก็เวลาเกือบจะหกโมง
"กลับมาแล้วครับ"ผมถอดร้องเท้าออกแล้วเดินเข้าบ้าน
"กลับมาแล้วหรอทําไมวันนี้กลับเย็นจัง"แม่เดินเข้ามาถามผมด้วยความห่วงใย
"ผมหลงทางนิดหน่อยนะครับพอดีจําทางผิด"วันนี้ผมโกหกไปกี่รอบแล้วครับ?สักวันมันจะโป๊ะไหมเนี่ย
"เอ๊ะหลงทางหรอแล้วกลับมาถูกได้ยังไงเนี่ย"แม่แสดงสีหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
"มีคนช่วยไว้ครับ"ผมยิ้มให้แม่
"อ่ะจริงหรอได้ให้อะไรตอบแทนเขาไปไหมเขาอุส่าช่วยลูก " ผมส่ายหน้าเล็กน้อย
"เอ๋ ถ้าคราวหลังเจอเขาอีกก็ชวนมาบ้านหน่อยนะแม่อยากจะขอบคุณเขา"
"ได้ครับแต่ผมขอไปอาบน้ำก่อน แล้วจะลงมากินข้าว" แม่พยักหน้า
"โอเครจ๊ะ วันนี้แม่ทําคัตสึดงของโปรดลูกด้วยแล้วก็เตรียมนํ้าอาบไว้ให้แล้วกําลังอุ่นๆเลย"
"ครับขอบคุณครับ"ผมเดินขึ้นไปข้างบน
"จ๊ะ"
เฮ้อวันแรกก็เหนื่อยแล้ว วันพน.คงเหนื่อยกว่าเดิมแต่ก็ยังอดลืมคิดถึงตัวเองในอีกโลกไม่ได้เลยจริงๆ
หากนี้เป็นการสลับวิญญาณจริงเด็กอายุ15จะอยู่ในร่างของคนอายุ30อย่างเขาไหวหรอ
ความคิดเห็น