ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic my hero academia] x oc

    ลำดับตอนที่ #12 : ฝีกซ้อมต่อสู้

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.ค. 64


    วันที่สองของการเรียนมาถึงในวันนี้จะเริ่มเรียนกันแบบปกติ

    ในตอนเช้าจะเริ่มด้วยภาควิชาบังคับ แม้จะเรียนคลาสฮีโร่ แต่การเรียนวิทย์คณิตภาษาก็ยังสําคัญ ผมพยายามที่จะตั้งใจเรียนในคลาสที่แสนจะน่าเบื่อ 

    เมื่อการเรียนภาคเช้าจบมือเที่ยงก็มาถึง

    เอาจริงผมเบื่ออาหารญี่ปุ่นถึงตอนอยู่ไทยจะชอบกินแต่พอกินนานๆตก็เริ่มจะเบื่อและเอียน อยากกินลาบ ตะเกียบก็คีบเนื้อหมูเข้าปาก และยังได้มานั่งกับคามินาริอีก คามินาริเข้ามาตีสนิทผม และด้วยความที่เมนอีกฝ่ายตั้งแต่ในโลกที่แล้วเลยพ่ายแพ้อย่างโดยดี คามินาริสดใสมากผมชื่นใจ

    คาบบ่ายก็มาถึงภาควิชาฮีโร่ที่เหล่านักเรียนอยากจะเรียนมากที่สุด 

    "ฉันนนนนนเข้ามาทางประตูแบบปกติแล้ว" ออลไมค์โพลงเข้ามาทางประตูทันทีประตูยักษนั้นคงเตรียมไว้สําหรับคนตัวใหญ่ประเภทออลไมค์สินะผมคิด 

    "ออกไมค์ละ!"

    "เขามาเป็นอาจารย์ที่นี้จริงด้วย!"ตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนข่าวลือนี้ก็หลุดออกมาโคมๆเป็นคนดังก็คงลําบากไม่น้อย

    ออลไมค์ย่างเท้าอย่างหนักแน่นอีกฝ่ายหยุดลงที่กลางห้อง

    "ฉันจะเป็นผู้สอนในภาควิชาพื้นฐานฮีโร่ เพื่อวางรากฐานให้พวกนาย จะมีการทดสอบในทุกรูปแบบ "

    "และยังเป็นวิชาที่มีหน่วยกิตเยอะที่สุดด้วยนะ!" 

    "เราจะเริ่มวันนี้ด้วยสิ่งนี้ !! " ออลไมค์เอนตัวไปล้วงการ์ดที่เตรียมไว้

    "ฝึกซ้อมต่อสู้!!" ออลไมค์ชั่งเต็มเปรียมไปด้วยความสดใสจริงๆ มือก็ยื่นโชว์การ์ด

    แล้วแขนใหญ่ก็ชี้ไปทางตู้ที่กําลังเลื่อนออกมา

    "และนั้นคือครอสตูมของพวกเธอดูตามเลขที่สะนะ"

    ภายในห้องชั่งครึกครืนการเป็นฮีโร่ดูน่าสนุกสําหรับเหล่าเด็กๆในห้องทั้งที่ความจริงในภายภาคหน้าที่ทุกคนต้องเจอคือความเจ็บปวด ตอนนี้ก็คงสนุกแบบเด็กวัยรุ่นไปก่อน เพราะวัยรุ่นนะเป็นได้แค่ครั้งเดียว 

    พวกเราทุกคนต่างพากันไปเปลี่ยนชุดครอสตูม เมื่อเปลี่ยนเสร็จก็จะไปยังกราวนด์เบต้า

    ประตูบ้านใหญ่ถูกเปิดเอาไว้ให้เหล่านักเรียนทยอยกันลงสนาม ทุกคนเดินออกไปโชว์ตัวเหล่ากับเดินแบบ(?)โทคิคิดอย่างตลกขบขันแต่ขณะเดียวกันก็เอ็นดูเหล่าฮีโร่ตัวน้อย 

    โทคิเดินตามหลังทุกคนไป ชุดของผมค่อนข้างธรรมดา เสื้อสีดําแขนยาวมีสีเทาแซม คอเสื้อเปิดอกกว้างเล็กน้อยและมีสายคาดเข็มขัดสีดํากางเกงก็เป็นสีดําถึงข้อเท้า ธรรมดาไหมละครับ ก็ผมไม่หัวด้านนี้นี่ 

    "ทุกคนดูดีมาก!เท่สุดๆ เอาละเรามาเริ่ม!กันเลยเด็กๆ" ออลไมค์พูดขึ้น

    "ฟังนะ พวกวายร้ายจะซ่อนนิวเคลียร์ไว้ในตึกซึ่งอยู่ที่ไหนไม่รู้ และพวกฮีโร่จะต้องไปทําลายมัน"ผมตั้งใจฟัง 

    "ส่วนวายร้ายจะปกป้องอาวุธหรือจับฮีโร่ไว้ก็ได้!" 

    "และแบ่งฝ่ายด้วยการจับฉลาก!!" ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่จะได้อยู่ทีมกับใครกันนะ

    เมื่อจับเสร็จผมได้อยู่กับนายชูก้าแมนหรือก็คือทีมเอฟ ออลไมค์ล้วงมือลงในกล่องที่แยกกันระหว่างฮีโร่กับวิลเลิน คู่แรกคือมิโดริยะ vs บาคุโก 

    ทุกคนที่ดูเรื่องนี้กันแล้วต่างก็รู้ว่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่นะทําให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีขึ้นแม้ช่วงแรกๆทั้งคู่จะมองหน้ากันไม่ติดก็ตาม 

    นักเรียนทุกคนจะถูกย้ายออกไปตรงห้องสังเกตุการณ์โทคิมองภาพโปรเจ็คเตอร์การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มขึ้นแล้ว บาคุโกเป็นฝ่ายบุกเข้าหาอย่าจังจนหูกระต่ายของมิโดริยะถูกเผาไปครึ่งหนึ่งแต่มิโดริยะก็สามารถทุ่มอีกฝ่ายลงได้ การต่อสู้ยังดําเนินต่อไป มิโดริยะพยายามลีกเลี่ยงการใช้อัตลักษณ์อยู่เสมอแต่สุดท้ายคนหัวเขียวก็งัดมันออกมาใช้จนตึกพัง อุรารากะซึ่งเผชิญหน้ากับอีดะก็ลอยตัวไปแตะกับตัวนิวเคลียร์ได้เป็นอันจบ 

    "ฝ่ายฮีโร่เป็นฝ่ายชนะ!!"ออลไมค์พูดขึ้นเสียงดัง แล้วรีบโพลงตัวไปดูอาการของมิโดริยะที่กําลังถูกห่ามโดยหุ่นยนต์แต่เห็นก็สะเอียดสะเอียน โทคิคิด  แต่ออลไมค์ก็ไม่ลืมเดินไปหาบาคุโกเช่นกัน

    ออลไมค์กลับมาที่ห้องสังเกตุการณ์อีกครั้งพร้อมเหล่าคนที่พึ่งทดสอบเสร็จ

    "ไหนใครเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดทายสิ!"ออลไมค์ตั้งคําถาม

    "พ่อหนุ่มอีดะยังไงลาาา"ยังไม่มีใครทายอาจารย์แกก็ตอบเองสะแล้ว อีดะที่ยื่นนิ่งอยู่ก็ตาโต เป็นเขาอย่างนั้นหรอ อีดะคิดในใจ

    "แล้วรู้ไหมว่าทําไมถึงเป็นพ่อหนุ่มอีดะ" ยาโอโรสึยกมือขึ้น นี้มันตัวอย่างเด็กดีเด่นของห้องใช่รึเปล่า

    "เพราะอีดะเตรียมพร้อมที่จะเจอศัตรูและต่อสู้อย่างเต็มเพื่อปกป้องนิวเคลียร์ แต่บาคุโกกับใช้แต่อารณ์ส่วนตัว และ คุณอุรารากะก็ไม่ระมัดระวัง มิโดริยะก็เจ็บตัวดังนั้นอีดะจึงเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดค่ะ" โทคิมองหน้าของออลไมค์ที่ประหม่าอยู่พลางขําในใจดูก็รู้ว่าอาจารย์แกไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น

    "พูดถูกต้องมาก!" มือของออลไมค์ก็ยกนิ้วโป้งขึ้นอย่างถูกใจ 

    "เอาละเรามาเริ่มคู่ต่อไปกันเลย!!"

    "เย้!"หลายๆคนพูดพร้อมกัน

    คู่ที่สองโทโดโระกิกับฮางาคุเระ(สาวล่องหน) คู่นี้ไม่นานก็จบอย่างไวก็โทโดโรกิเล่นแช่แข็งหมดเลยนินะ 

    และคู่ต่อไปก็ดําเนินไปเรื่อยไป 

    จนถึงคู่ของผม เป็นคู่สุดท้ายเลยว่าได้ แข่งกับทีม อาชิโด มินะ คู่กับ อาโอยามะ ยูงะ 

    ทีมผมได้เป็นวิลเลินพวกเราจําเป็นต้องปกป้องนิวเคลียร์ 

    "สวัสดีฉัน คาเอะดะ โทคิ อัตลักษณ์ทราย " ผมพูดแนะนําตัว

    "ฉัน ซาโต้ ริคิโต้ สามารถเปลี่ยนนํ้าตาลมาเป็นพลังงานได้"ผมพยักหน้า 

    "แล้วนายวางแผนอะไรไว้ในหัวไหม" ซาโต้ถามโทคิ

    "ไม่…เดียวสถานะการณ์เป็นใจเดียวมันก็คิดออกเอง"ซาโต้นิ่งสะงัด สถานการณ์เป็นใจ?แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นละ ซาโต้คิด 

    แต่ยังไงอีกฝ่ายก็ดูเก่งและพึ่งพาได้คงจะไม่เป็นอะไรหรอก 

    การทดสอบเริ่มต้นแล้ว ฝ่ายอาชิดะเข้ามาในตึกก็ใช้กรดย่อยเป็นทางรัดตามหาห้องจนมาถึงห้องที่มีนิวเคลียร์อยู่อย่างไว 

    ฝั่งนู้นแพ้ทางผม มันไม่ยากหรอกที่จะเอาชนะคนที่แพ้ทางตัวเอง ผมยิ้มชั่วร้าย อาโอยามะอัตลักษณ์ก็ใช้ได้ไม่นานไม่งั้นจะท้องเสีย ง่ายดายขึ้นมาเลย อาชิโดะวิ่งเข้ามาพ่นกรดใส่พวกผม โทคิใช้ทรายขึ้นมาเป็นโล่กําบังทรายนั้นเปลียกทําให้ผมนึกอะไรขึ้นมาได้ ผมแยกทรายที่เปียกจากกรดออกไปแล้วทำให้เป็นหลุมคล้ายคลึงกับทรายดูด เพียงมันมีฤทธิ์เป็นกรดด้วย ส่วนอาโอยามะที่ใช้อันลักษณ์มาสักพักก็มีอาการท้องเสีย จึงไปนั่งกลุ้มท้องอยู่มุมห้องแทนแล้ว 

    "นี้จะไปมองทางไหนล้าาา"อาชิโดะพูดขึ้นมือก็สาดกรดไม่หยุด ผมจึงกลับมาโฟกัสปัจจุบันหางตาก็เหล่มองจุดที่วางทรายดูดไว้ ผมขยับตัวไปทางนั้นเรื่อยๆ

    "ซาโต้กั้นนิวเคลียร์ไว้แล้วปิดตาไว้ให้แน่น!!"ผมโพลงตะโกนขึ้นซาโต้งงง่วนแต่ก็รีบปกป้องนิวเคลียร์และหลับตา

    "วางแผนอะไรหรอออ"ผมยกยิ้มกับคํากล่าวของอาชิโดะใกล้แล้วเมื่อมาถึงจุดที่วางทรายดูดไว้ อาชิโดะก็โดนทรายดูดเป๊ะๆ ผมสร้างทรายขึ้นมาจะสาดใส่ตาอีกฝ่ายอาชิโดะชะงักแล้วยกมือขึ้นมากั้นดวงตาก็ปิดแน่นทันที นั้นและเป้าหมายของผม ความจริงแล้วมันไม่มีทรายอะไรทั้งนั้นมือผม โทคิจงใจให้ที่อีกฝ่ายเสียจังหวะ และผมก็ทุ่มทรายเข้าจนทะลักห้องทันทีพัดกลุ่มอาชิโดะปลิวคู่กันไป ซาโต้ที่ลืมตาขึ้นอีกครั้งก็มองภาพนั้นอย่างตะลึง สุดยอดความรู้สึกแรกหลังจากลืมตาขึ้นของซาโต้ นี้คือคําว่าสถานการณ์เป็นใจของอีกฝ่ายอย่างนั้นสินะ 

    "ฝ่ายวิลเลินชนะ!"เสียงของออลไมค์ดังขึ้น ภายในห้องสังเกตุการณ์ต่างตะลึงกันไม่น้อยคนใช้อัตลักษณ์ทรายประมาทด้วยไม่ได้จริงๆนั้นคงเป็นความคิดที่พลุบขึ้นมาในหัวทุกคน 

    ส่วนโทคิตอนนี้ก็พยายามดึงตัวเองออกจากทรายอยู่นะสิ ซาโต้ที่เห็นก็เอ็นดูเดินเข้าไปช่วยดึงอีกฝ่ายขึ้น แล้วจึงดันตัวเองขึ้นตาม

    ชัยชนะที่ได้รับไปต้องขอบคุณคาเอะดะคุงจริงๆ

    สิ่งที่โทคิทําก็แค่สิ่งที่ได้เรียนมาจากอาจารย์เท่านั้น ยัยแม่มดไม่สอนให้ผมทะลุขีดจํากัดการใช้ทรายแต่สอนให้ผมพลิกแพลงให้ใช้ทรายให้เป็นประโยชน์ในทุกสถานการณ์ อย่างว่าถ้าอะไรเป็นใจเดียวทุกอย่างก็ดีเอง โทคิยิ้มอย่างชั่วร้าย







    จบตอนนี้ไปแล้วไม่สนุกหรืออะไรติชมเรากันได้นะคะแล้วก็ชุดฮีโร่ของน้องเราอธิบายไม่ถูกเลยไปหารูปมาให้แล้ว!ที่เราอธิบายอาจไม่เคลียร์ดังนั้นถ้าเห็นรู้หวังว่าทุกคนจะเคลียร์นะคะ????❤️




     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×