คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1(1)_สาวซิงสองพันปี
บทที่ 1(1)
สาวิสอพันปี
ลมโยพัเ้ามาปะทะร่าทันทีที่เอริมาเปิประูระเบียระออ เรือนร่าที่มีเพียุนอนระโปรสายเี่ยวเนื้อลื่นสวมิึอสะท้านสั่นึ้นมาไม่ไ้ นอ่อนทั่วายลุัน ยอถันุนันเนื้อผ้าบา ผลิพุ่ล้ายเรียร้อหาสัมผัสาใรสัน
เอริมายแนออ ลูบไล้แนเปลือยอัวเอเพื่อลายหนาว อาาศนอระเบียสื่นเินว่าเธอะฝืนใปิประูระเบียหนี วามเหนื่อยล้าาานที่สะสมมาทั้อาทิย์ราวับถูปลเปลื้อ้วยพระพายเพียสายเียวนี้
นอระเบียบ้านอเอริมามี้นไม้ให่้นหนึ่ หิสาวไม่รู้ว่ามันมีอายุี่ปีแล้ว แ่ลำ้นที่อวบหนาเินโอบอเธอ ็บอให้รู้ว่าอายุอมันะมาว่าเธอแน่นอน
ยามลมพัมา ิ่้านอมันส่ายไหวล้ายื่นอบสายลมไม่่าันับเธอ นใบไม้แห้ปลิปลิวออาั้ว ลอยหวือเ้ามาบนระเบียบ้านำนวนไม่น้อย
เอริมานั่ลบนเบาะ หน้าโ๊ะหวายัวเี้ยที่ั้อยู่นอระเบีย เยหน้ารับลมที่พัระเรื่อยเื่อยอย่าไม่ลัวหนาว อนนั้นเอใบไม้แห้าไม้ให่็ถูพัลอยเ้ามา หมุนวนลอเลียอยู่ที่้นแนเธอ ่อนะถูลมระลอถัมาเป่าให้มันพัผ่านยอถันเธอ แล้วลรลาั
เอริมาเอียศีรษะลูบไล้้นอาวเนียนอัวเอ ผิวเนื้อเย็นเิไอร้อนผะผ่าววูบวาบ มือเรียวหยิบใบไม้แห้ที่หล่นอยู่บนอไม้ามลาายึ้นมาปัวนยอถันทั้สอ้า ที่ยิ่ถูสัมผัส็ยิุ่นันเนื้อผ้าึ้นมานหิสาวเ็บราวไปทั้ทรว
เอริมาใ้นิ้วเี่ยวสายเล็บาอุนอนให้หลุาลาไหล่ ุนอนเนื้อเบาพลันร่วลมาออยู่ที่เอว ปลเปลื้อออิ่มให้เป็นอิสระ ยออสีสผลิพลุ่สั่นระริ อบรับับสายลมที่พัมาปะทะ
หิสาวอบุมอลมลึอัวเอ้วยมือ้าหนึ่ สลับับใ้มืออี้ายำเล้นอหยุ่น้าที่เหลือเพื่อลายอาารสะเทิ้นสั่น เรียร้อารสัมผัสาทุอูาย
เธอลมือ่ำล ลูบไล้ผิวายเปลือยที่เป็นทาผ่าน่อนถึุหมายที่แบ่บาน่ำื้นรลาหว่าา หิสาวันเ่าึ้น ผิวเนื้อูมเ่ที่ปลุม้วยเส้นนบาเบาเปิเปลือยรับับสายลมนายสาวไหวระริ
สายลมระรอนี้ลับพัผะแผ่ววนเวียนอยู่เนิ่นนาน เอริมานวลึหน้าออวบหยุ่น้วยมือสอ้า โนมเนื้อที่ผลิบานลาหว่าาไร้สัมผัสามือเธอ แ่หิสาวลับรู้สึราวมันถูเิมเ็มเสียยิ่ว่าวามลมลึที่สอมือเธอโอบลึอยู่
สายลมที่พัลอเลียล้ายมือที่มอไม่เห็นอยลูบสัมผัส บลึ สะิระุ้น ่อนสอใส่ในัหวะที่ทำให้หิสาวระุเร็ไปทั้ร่า น้ำหวานผลิพลุ่ออาลีบอูมลาายสาว เอิบอาบทั่วเส้นนอ่อนบา เปล่ประายท่ามลาแสแอ่อนยามเ้าที่สาส่อเ้ามา
เอริมาปรับลมหายใให้เป็นปิ ่อนลุึ้นยืนทั้เนื้อัวเปล่าเปลือย ปล่อยใหุ้นอนแนบเนื้อร่วลสู่แทบเท้า แล้ว่อย้มหยิบมันึ้นมาใส่ะร้า เินัวเปลือยเ้าไปในห้อน้ำ
หิสาวเปิฝับัว ปล่อยให้สายน้ำรารลบนเส้นผมยาวำลับ ะลูบไล้สอเ้าลมลึอัวเอเพื่อัวามัึแมร้อนรุ่มที่ยั้า ลูบไล้เล้าโลมนเริ่มผ่อนลาย สอมือเรียวลาไล้่ำลไปที่เอวอเว้า สะโพผายไ้สัส่วน สู่โนมเนื้อที่ภายในยัระุเ้นและผ่าวร้อน
หิสาวลูบไล้มันราวับปลอบโยน เธอรู้ว่ามันแสวหาวามอบอุ่นและารเิมเ็ม วามรัาัวเธอเอไม่เยเพียพอ
เิมทีเธอไม่เยรู้ว่าอนถูรอบรอนั้นให้วามรู้สึแบบไหน ึไม่เยโหยหาหรือเรียร้อถึมันมา่อน และไม่ิว่ามันะเป็นุ้อยอัวเอ ระทั่วันนั้น…
เอริมารู้สึอยาเ้าห้อน้ำะทันหันระหว่าอยู่ในห้อประุม หิสาวอาศัยัหวะที่ผู้อำนวยารออไป้านอพอี เินออไป
แม้ะรู้สึปวท้อมานแทบะทนไม่ไหว แ่อนที่เินผ่านห้อน้ำายเธอลับไ้ยินเสียประหลาแว่วออมา
วามสสัยใร่รู้ทำให้เอริมามอลอประูที่เปิแ้มเล็น้อยเ้าไป นไ้รู้ว่าเสียประหลานั้นเป็นเสียผิวเนื้อระทบัน
แปะๆๆ
เสียนั้นัอย่า่อเนื่อามารเลื่อนไหวอนสอน
หิสาวยมืออุปาไม่ให้เสียร้อใอัวเอหลุลอออมา สายามอผู้อำนวยารที่ระแทเรื่อเพศเน้นหนัเ้าไปในโนมเนื้อเลาสาวอนเอทา้าหลั ้นาระทบแ้ม้นอวบนเิเสียแปะปะ
ความคิดเห็น