คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เมื่อช่วงเวลาของการปิดเทอมมาถึง คงจะเป็นเวลาแห่งความสุขของใครหลายๆคน แต่ไม่ใช่สำหรับฉันที่ต้องมาทำงานเก็บเงินส่งตัวเองเรียนเพื่อลดภาระของพ่อแม่ และงานของฉันในครั้งนี้คือการที่จะต้องเข้ามาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเหล่าหนุ่มหล่อที่ทำให้หัวใจของสาวๆพากันละลายไปทั้งประเทศอย่างวง The Prince งานนี้อาจเป็นที่น่าอิจฉาสำหรับสาวๆทั้งประเทศที่คลั่งไคล้คนอย่างพวกเขา
ที่ฉันตกลงรับงานในครั้งนี้เพราะพี่นิวลูกพี่ลูกน้องของฉันลงทุนโทรมาขอร้องฉันให้ไปช่วยดูแลหนุ่มๆทั้ง 4 คน โดยเฉพาะคนที่ชื่อ เซน ซึ่งเป็นบุคคลที่พี่ฉันเหนื่อยใจที่สุดในวง จึงต้องการจะให้ฉันไปช่วยรับอารมณ์ของนายนี่ (พาไปตายชัดๆ)
อ่อ...ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ต้นอ้อ เป็นเพียงแค่หญิงสาวธรรมดา ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเหมือนกับสาวๆคนอื่นๆ ฉันก็ไม่ต่างอะไรจากหนอนหนังสือสักเท่าไหร่ แถมฉันยังผมลอน ใส่แว่น วันๆอยู่แต่กับหนังสือ เลยไม่มีคนเข้ามาจีบฉันเลยแม้แต่คนเดียว ฉันเลยต้องครองโสดมาจนถึงทุกวันนี้
ฉันเดินเข้าไปรอพี่สาวที่โต๊ะทำงานของพี่เขาเหมือนกับทุกครั้งที่ฉันมาหาพี่เขา ฉันนั่งรอไม่นานก็เห็นเธอเดินตรงมายังฉัน
“มานานหรือยัง”
“ไม่นานค่ะ”
“พร้อมเริ่มงานหรือยัง??”
“พร้อมค่ะ”
“ดี...ตามพี่มา”
ฉันเดินตามพี่สาวผ่านห้องต่างๆมากมาย เดินสวนกับผู้คนมากมายที่ทำงานกันอยู่ที่ตึก K เราเดินกันจนมาถึงห้องซ้อมของหนุ่มๆ The Prince ที่กำลังเต้นกันอย่างจริงจัง ฉันมองไปยังหนุ่มๆที่อยู่ในชุดซ้อมสบายๆ มันทำให้พวกเขาดูดีมีเสน่ห์มากว่าที่ฉันเห็นเขาแต่งตัวออกตามงานต่างๆ #เห็นแล้วจะละลาย -////-
“มาพักกันก่อนหนุ่มๆ”
พี่นิวสั่งหยุดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ที่ฟังดูแล้วก็ไม่น่าจะมีอำนาจมากพอที่จะคุมพวกเขาได้
“เจ๊...วันนี้พาใครมา”
หนุ่มหล่อผมทองซอยประมาณบ่า ซึ่งรับกับใบหน้าของเขาที่มาพร้อมกับรอยสักรูปดาวที่ต้นคอ ใบหน้าคมดูลึกลับน่าค้นหา แววตาที่คมกริบจนหยิบหัวใจของสาวที่พร้อมมอบให้อย่างเต็มใจไปทั้งประเทศ ถ้าฉันจำไม่ผิดเขาคนนี้คือ เมลิก ผู้ตั้งคำถามคนแรกหลังการหยุดซ้อม
“เจ๊...พามาทำไม”
เซน หัวหน้าวง ที่หล่อ เท่ จนทำให้สาวๆหลงรักในเสน่ห์ที่มีเหลือล้นไม่แพ้เพื่อนร่วมวงของเขา ถามต่อพร้อมกับทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ เขาคือรุ่นพี่ที่คณะของฉัน เจ้าของเรือนผมสีดำเงาน้ำเงินคราม ซึ่งทำเขาดูโดดเด่น และเจ้าของจิลรูปไม้กางเขนสีเงิน
“จะพามาช่วยฉันดูพวกนาย”
“แน่ใจหรอ...เจ๊”
หนุ่มหล่อผมสั้นสีน้ำตาล ที่ทำให้เขาดูสุขุม อบอุ่น ที่มาพร้อมกับแววตาที่ยากจะเดาอารมณ์ของคนอย่างเขาได้ แต่เป็นสายตาที่เย้ายวนจนทำให้ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ต่างพากันหลงใหลในความสุขุมของเขากันไปทั่วประเทศ แต่ยกเว้นฉันไว้หนึ่งคนอย่างนายเจโรม (ค้นข้อมูลมาอย่างดี)
“ใช่...และฉันขอห้ามไม่ให้แกล้งเธอ”
พี่นิวพูดพร้อมกับยื่นน้ำผสมเกลือแร่ให้กับทั้ง 4 คน
“ดีเหมือนกัน กำลังอยากมีน้องสาวอยู่พอดี”
และตบท้ายด้วยหนุ่มหล่อหน้าทะเล้น ผมซอยสั้นสีดำ ผู้มีรอยยิ้มอันน่าหลงใหล และรอยยิ้มนี้ทำให้ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ละลายกลายเป็นน้ำ และรอยยิ้มที่เย้ายวนที่ถูกเคลือบไปด้วยพิษร้ายจนสาวๆอยากลิ้มลองรสจูบกับเขาสักครั้ง แม้จะเป็นจูบที่เต็มด้วยพิษก็ตาม อย่างลีจุน ที่เดินเข้ามากอดคอฉันอย่างเป็นมิตร
“ชื่ออะไรน้องสาว”
ลีจุนถามพร้อมกับรอยยิ้มอันสดใสที่มองดูน่าหลงใหลเป็นที่สุด -///-
“ชื่อต้นอ้อค่ะ”
“เรียนที่ไหนล่ะเรา”
เจโรมพูดด้วยใบหน้านิ่งๆตามสไตร์
“เรียนที่ Business Interclass University ค่ะ”
“ที่เดียวกับแกเลยไอ้เซน”
เจโรมพูดพร้อมกับมองไปยังเซนที่กำลังกินน้ำอยู่
“เรียนคณะไหนเนี่ย”
เซน ตั้งคำถามพร้อมกับมองมาทางฉันอย่างอยากรู้สุดๆ แต่ทำเป็นฟอร์ม
“คณะบริหารธุรกิจค่ะ”
“คณะเดียวกัน...แต่ทำไมไม่เคยเห็นเนี่ย”
“นายเป็นเจ้าของคณะหรือไง...ถึงต้องรู้ว่าใครอยู่คณะเดียวกับนายบ้าง”
“นี่เธอ!!!!”
นายเซนทำหน้าโมโหสุดๆ จนทำให้คนที่หน้านิ่งอย่างเมลิกและเจโรมยังหลุดยิ้มออกมา ก่อนจะกลับไปทำหน้าเก๊กเหมือนเดิม จะว่าไปทั้งสองคนนี้พอยิ้มออกมาแล้วก็น่ารักเป็นบ้าเลย
“โอเค...งั้นพี่ฝากด้วยนะ ขอไปธุระก่อน”
อ้าว...พี่นิวไหงมาทิ้งกันอย่างนี้หล่ะ #ต้นอ้ออยากตาย T.T
“พี่นิว...แล้วอ้อล่ะ”
ฉันพูดด้วยสายตาที่อ้อนวอนพี่นิวอย่างสุดๆ *-*
“ก็ดูแลทั้ง 4 คนนี้ต่อ”
“ทำไม่ได้...ก็กลับบ้านไปกินนมนอนไป”
นี่สรุปนายต้องการที่จะมีเรื่องกับฉันให้ได้ใช่ไหม จะเล่นกับฉันตั้งแต่วันแรกเลยใช่ไหมนายปีศาจเซน!!!
“ไม่มีอะไรที่คนอย่างฉันทำไม่ได้!!! นายกับฉันมาลองกันสักตั้ง”
ฉันมองหน้านายปีศาจอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ว่าฉันจะเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ใครก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดูถูกคนอย่างฉันแบบนี้ได้ โดยเฉพาะคนอย่างนาย นายปีศาจ!!!
“ก่อนจะมีมวย...พี่ไปดีกว่าพี่ฝากด้วยนะเจโรม”
พี่นิวฝากทุกอย่างต่อจากวินาทีนี้ไปไว้กับเจโรม แล้วเดินออกไปจากห้องนี้ เมื่อเจโรมพยักหน้ารับรู้คำขอของพี่นิว
ฉันกับนายปีศาจจ้องหน้ากันตาเขม็งอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร นายอย่าหวังเลยว่านายเป็นรุ่นพี่ในคณะของฉันแล้วฉันจะต้องมายอมคนอย่างนาย ต่อให้เป็นมาเฟียมาขู่ฉันก็ไม่กลัว ต่อให้แลกด้วยชีวิตต้นอ้อคนนี้ก็ยอม
“แกเลิกจ้องหน้าน้องสาวผู้น่ารักของฉันได้แล้ว”
ลีจุนเข้ามาห้ามศึกสงครามประสาทด้วยสายตาระหว่างฉันกับนายปีศาจเซน
“นี่แกเข้าข้างยัยแว่นนี่หรอ”
นายปีศาจเซนหันมาจ้องหน้าเอาเรื่องผู้ที่มายุติสงครามในครั้งนี้แทน
“ไม่ได้เข้าข้าง...น่ารักดีออก”
“น่ารักตรงไหน ใส่แว่น หัวฟู แต่งตัวก็เชย”
นายปีศาจเซนพูดพร้อมกับมองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาที่ดูถูกกันแบบสุดๆ
“แล้วฉันไปเชยบนหลังคาบ้านนายหรือไง!”
ฉันตะโกนออกไปอย่างสุดจะทนกับคำพูดดูถูกฉันต่างๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันได้ย่างก้าวเข้ามายืนในห้องนี้ จนฉันรับไม่ไหวกับการกระทำของนายนี่เต็มที และต่อไปนี้ฉันจะไม่มีทางไว้หน้าคนอย่างนายนี่อีกต่อไป เป็นไงเป็นกันต้นอ้อคนนี้ขอสาบานด้วยชีวิตของตัวเอง
“ก็ไม่นะ...จะว่าไปมีเธอเข้ามาก็ทำให้ฉันหายเครียดดีเหมือนกัน J ”
นายปีศาจพูดแล้วทำลอยหน้าลอยตาใส่ฉัน เริ่มจะทนไม่ไหวกับผู้ชายคนนี้แล้วนะ แถมยังต้องมาอยู่กับเขาจนกว่าหน้าที่ของฉันจะจบลง ฉันอยากให้เวลาของการเปิดเทอมมาถึงเร็วๆจัง #นึกแล้วเศร้า T.T
“ฉันว่าเราไปซ้อมกันดีกว่า...เตรียมน้ำผสมเกลือแร่ให้ด้วยนะสาวน้อย”
ลีจุนพูดพร้อมกับยิ้มมาให้ฉันอย่างเป็นกันเอง ก่อนที่ทุกคนจะเดินตามไปร่วมซ้อมกับลีจุน แต่นายปีศาจก็ไม่พลาดที่จะส่งสายตาที่ไร้ซึ่งมิตรภาพมาให้ฉันก่อนเดินเข้าไปประจำตำแหน่งของตัวเอง
ได้ถ้านายต้องการท้าทายฉันขนาดนี้...ได้ยัยต้นอ้อคนนี้ขอสู้เต็มที่ ฉันเดินไปหยิบขวดน้ำของทั้ง 4 หนุ่มแล้วเดินล่องลอยออกจากห้องไปนั่งที่โต๊ะใกล้ๆกับห้องซ้อมพร้อมกับหยิบซองเกลือแร่ขึ้นมาผสมให้ทุกคนยกเวนของนายปีศาจ
“ของนายมันต้องพิเศษกว่าของคนอื่น”
ฉันยิ้มอย่างร้ายกาจพร้อมกับแผนการที่ค่อยๆล่องลอยเข้ามาในหัวของฉันมากมาย #แผนการร้ายกำลังดำเนิน ฮึ...ฮึ...
“ป้าคะ...ป้าคะ”
ฉันเรียกป้าแม่บ้านที่เดินผ่านมาทางฉัน ที่มาพร้อมกับแผนการ นายโดนฉันแน่นายปีศาจ!!
“มีอะไรหรือหนู”
“หนูขอเกลือสักกำมือหน่อยได้ไหมคะ”
“หนูจะเอาไปทำอะไร”
“นะคะป้า...หนูขอหน่อย *-*”
ฉันส่งสายตาอ้อนวอนป้าแม่บ้านอย่างสุดๆเท่าที่จะทำได้
“ได้ๆ...รอเดี๋ยวนะ”
“ค่ะ”
ป้าแม่บ้านเดินออกไปอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรฉันต่อ ได้เวลาที่เป็นของฉันบ้างล่ะนะ แล้วนายจะได้รับรู้ถึงฤทธิ์ของฉันบ้างแล้วล่ะนะนายปีศาจเซน!! ไม่นานป้าแม่บ้านก็มาพร้อมกับถุงเล็กๆที่บรรจุเกลืออยู่มากพอสมควร
“พอไหมหนู”
“พอค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ J ”
“จ้า”
ฉันรีบเอาเกลือที่ป้าแม่บ้านอุตส่าห์เดินไปเอามาให้เทใส่ในขวดน้ำของนายเซนจนหมดถุง แล้วทำการเขย่าเพื่อให้เกลือที่ใส่ลงไปละลายกลายเป็นน้ำ งานนี้นายจะได้รับเกลือไปเต็มๆอย่างแน่นอน และนายจะไม่เรียกร้องหาเกลือแร่ไปอีกนาน ฉันเดินถือขวดน้ำเพื่อเอาไปให้กับหนุ่มๆพร้อมกับรอยยิ้มแห่งชัยชนะในวันนี้ที่ฉันกำลังจะได้รับในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ฉันทำตัวเองให้ดูปกติที่สุดก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องซ้อมของหนุ่มๆ
“มาดื่มน้ำ...เพิ่มเกลือแร่ให้ร่างกายกันก่อนดีกว่านะคะ”
ฉันพูดไปพร้อมกับยื่นรอยยิ้มที่เคลือบไปด้วยพิษร้ายที่หลายคนคาดไม่ถึง ใช่แล้ว! รวมถึงพวกหนุ่มเหล่านี้เช่นกัน
พร่วด!!
“ทำไมเค็มขนาดนี้ยัยแว่น!”
นายปีศาจเซนพูดพร้อมกับมองมาทางฉันอย่างเอาเรื่อง ฉันบอกแล้วไงว่าได้เวลาสนุกของเราแล้ว นายปีศาจกินน้ำรับเกลือเข้าไปเต็มๆ
“ก็เกลือแร่ผสมน้ำไง”
ฉันตอบอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“นี่มันน้ำผสมเกลือชัดๆ!!”
“ก็ใช่ไง...ฉันไม่รู้นายชอบกินแร่อะไรฉันเลยไม่ใส่ให้นาย”
ฉันตอบพร้อมกับมองหน้านายปีศาจอย่างไม่ยอมแพ้
“เธอกล้ามากนะที่ทำกับฉันแบบนี้!!...ฝากไว้ก่อนแล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!”
“รีบๆนะ...ฉันไม่อยากรอนาน”
พอฉันตอบก็ยิ่งทำให้นายนี่หัวเสียขึ้นไปอีกที่พลาดให้กับผู้หญิงอย่างฉันตั้งแต่วันแรก ฉันยืนมองนายปีศาจที่เดินออกจากห้องไปพร้อมกับสำภาระของเขาอย่างผู้ชนะ บอกแล้วว่าอย่ามาเล่นกับคนอย่างฉัน
“กล้ามากนะเธอ...ที่ทำกับมันอย่างนี้”
เมลิกพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากให้กับวีรกรรมของฉัน #ยิ้มอย่างนี้เอาใจไปเลยเหอะ -///-
“ฉันรู้สึกชอบเธอขึ้นมาแล้วสิ”
เจโรมพูดพร้อมกับเอามือมายีหัวของฉันอย่างเอ็นดู ก่อนจะส่งรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้ฉันก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเมลิก จะมีสักกี่คนที่จะได้รับรอยยิ้มที่จริงใจอย่างนี้จากหนุ่มมาดนิ่งอย่างเจโรม #ใจจะละลาย -///-
“นายไม่กลับบ้านหรอ”
ฉันถามขึ้นเมื่อหันไปเห็นลีจุนที่ยังนั่งอยู่ในห้องซ้อม ทั้งๆที่เพื่อนๆของเขาก็กลับบ้านกันไปหมดแล้ว
“รอกลับพร้อมเธอ”
“จะรอฉันทำไม”
ฉันถามพร้อมกับมองหน้าเขาอย่าไม่เข้าใจในการกระทำของเขา
“แค่อยากรู้จักเธอมากขึ้น”
“ฉันไม่มีอะไรให้นายสนใจหรอก”
ฉันตอบพร้อมกับหันหลังไปเก็บของต่อที่โดนกระทำโดยเหล่าหนุ่มๆทั้ง 4 คน #ความซวยเลยมาลงที่คนอย่างฉัน -*-
“ฉันว่าเธอน่ารักดี”
“คนอย่างฉันเนี่ยนะ”
ฉันหันไปถามด้วยความตกใจกับคำตอบที่ฉันได้รับ ไม่รู้เหมือนกันว่านายลีจุนเห็นอะไรในตัวฉันถึงได้ตอบฉันมาอย่างนี้ ก่อนจะเดินคุยกันต่อไปตลอดทาง จะว่าไปนายนี่ก็เป็นคนดีที่น่าคบคนหนึ่งเลยนะเนี่ย ทั้งหล่อและนิสัยดี ยิ่งคุยกันก็ยิ่งทำให้เราเข้ากันได้เป็นอย่างดี จนก่อนแยกทางกันกลับบ้านนายนี่ก็ขอให้ฉันเรียกเขาว่าพี่ และฉันก็ตอบตกลงอย่างไม่ขัดความต้องการของคนอย่างเขา
ความคิดเห็น