คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Game of Change
~~ ณ คอนโดฯหรูใกล้ตึก K ~~
ฉันทิ้งตัวลงนอนอย่างอ่อนล้ากับการทำงานวันแรกของฉันกับหน้าที่ผู้จัดการ The Prince ก็โดนนายปีศาจจิกกัดตลอด แล้วต่อไปฉันจะต้องเจอกับอะไรบ้างเนี่ย! เฮ้อ! คิดแล้วเหนื่อยใจเป็นบ้าเลย
~~ ก็ขึ้นชื่อว่าความรัก...ความรักที่แท้จริง...ไม่มีอะไรแน่นอน ~~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจนฉันต้องเดินไปหยิบมือถือที่อยู่บนโต๊ะทำงาน อย่าบอกนะว่านายปีศาจโทรไปฟ้องพี่นิวจนต้องโทรมาด่าฉันเนี่ย! แต่เบอร์ที่ขึ้นอยู่หน้าจอไม่ใช่เบอร์ของพี่นิวนี่ แล้วเบอร์ใคร?
“ฮัลโหล”
“รับช้าจังนะ”
เสียงผู้ชาย? เขาเป็นใคร? เอาเบอร์ฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วเอาเบอร์ฉันมาได้ยังไง? เขาต้องการอะไรจากฉัน โอ้ว…ไม่นะ!
“ยังอยู่ไหมเนี่ย”
“อยู่ค่ะๆ...แล้วคุณเป็นใคร”
“คนหล่อแห่งประเทศไทย”
“ถ้าคุณไม่บอกว่าคุณคือใคร...ฉันขอวางนะคะ”
“เดี๋ยว! ฉันเองคนที่เธอเอาเกลือผสมน้ำให้กินไง”
“นายปีศาจ!”
นายนี่ไปเอาเบอร์ของฉันมาจากไหน? ตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วนายนี่โทรมาหาฉันต้องการอะไร?
“เธอเรียกใครปีศาจ?”
“ป่าวๆ...นายมีธุระอะไรกับฉัน”
“ฉันมีเกมให้เธอเล่น”
“เกมอะไรของนายอีก -*-”
“ตกลงมาก่อนว่าจะคบกับฉัน”
“ให้ฉันคบกับนายเนี่ยนะ! ไปนอนกอดหมายังดีกว่าอีก -*-”
“เธอไม่กล้าก็บอก”
“ได้!...ว่าเกมนายมา”
“เรามาแกล้งเป็นคนรักกัน...ถ้าใครรักอีกฝ่ายก่อนแพ้”
“ฉันจะได้อะไร”
“เกมนี้ได้ความสะใจล้วนๆ”
“ได้ฉันตกลง...แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
พูดจบฉันก็วางสายนายปีศาจทันที ได้! ถ้านายกล้ามาท้าฉันขนาดนี้ ฉันก็พร้อมที่จะร่วมเล่นเกมกับนายเหมือนกัน แล้วฉันจะทำให้นายรู้ว่าฉันมีดีกว่าที่นายคิด นายต้องอึ้ง ทึ่ง ในตัวของฉันอย่างแน่นอน และเกมนี้ฉันจะต้องเป็นผู้ชนะ!
Zen Talk
รับเกมกันแบบนี้ก็สนุกสิยัยแว่น! วันนี้ผมแค้นตัวเองอย่างสุดๆที่โดนเด็กผู้หญิงธรรมดา(แถมยังเป็นรุ่นน้องผม) อย่างยัยแว่น ‘ต้นอ้อ’ ที่ตอนแรกผมก็คิดว่าเธอคงจะได้มาสุดก็แค่ต่อล้อต่อเถียงกับผมเท่านั้น ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะกล้าแกล้งผมตั้งแต่วันแรกที่มาช่วยเจ๊...ต่อให้ต้องรอเวลาอีกนานแค่ไหนผมก็ไม่มีวันลืมที่จะแก้แค้นยัยนี่เด็ดขาด! ตอนนี้ยัยแว่นก็ได้ตกหลุมพรางเล่นเกมของผมเข้าอย่างจัง เอาล่ะ! ถึงเวลาของผมที่จะทำให้เธอกลายเป็นผู้แพ้! ในอีกไม่นานเธอจะได้รับความพ่ายแพ้และความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสที่มารักผม และผมจะสลัดเธอทิ้งไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ แน่นอน! ผมคือวายร้ายในคราบศิลปิน ที่สาวๆต่างพากันหลงรักทั้งประเทศ ผมคือ เซน The Prince!
~~ 10:00 AM~~
ตั้งแต่ผมมาซ้อมจนจะพักก็ยังไม่เห็นมีวี่แววของยัยแว่นเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่เมื่อวานเธอยังตอบรับคำท้าของผมอย่างไม่มีคำว่าเกรงกลัวอยู่เลย... ฮึ! ไอ้เราก็นึกว่าแน่ที่แท้ก็กลัว การที่ต้องมาเผชิญหน้ากับคนหล่อมีเสน่ห์อย่างผม อย่างนี้น่ะหรอ...ที่จะมาเอาชนะคนอย่างผม!
“สวัสดีค่ะทุกคน...หิวกันไหมคะ ^^”
พวกเราหยุดซ้อมแล้วหันไปมองหน้าแขกที่ส่งเสียงเข้ามาก็พบกับหญิงสาวหุ่นดี ผมตรงสลวยสีน้ำตาลประกายแดงที่ส่งให้หน้าของเธอเด่นชัดมากขึ้น การแต่งหน้าที่ดูเบาๆดูน่าค้นหาบวกกับตาที่กรีดจนดูคมกริบบาดใจหนุ่มๆที่มาพร้อมกับชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนหวานแหวว ที่ซ่อนความความน่าสนใจด้วยใบหน้าที่ดึงดูดทุกสายตา จนผมต้องอึ้งในความน่ารักหวานที่แววตาน่าเข้าค้น อย่าบอกนะว่านี่เป็น...
“จำต้นอ้อไม่ได้หรอคะ...ยืนอึ้งกันเชียว”
นั่นไง! ชัดเลยเป็นยัยนั่นจริงๆด้วย ทำไมยัยนี่ถึงได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เนี่ย!
“อึ้งหรอคะที่รัก”
เธอเดินเข้ามาหาผมที่ยังคงอึ้ง! หลังจากที่เอาขนมที่เธอซื้อมาวางลงบนโต๊ะ ให้ตายเหอะ! ไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยจริงๆ
“เอ่อ...”
“น้องสาวจริงๆหรอเนี่ย *-* ”
ลีจุนเข้ามาจับตัวเธอหมุนสำรวจอย่างไม่เชื่อสายตาของตัวเอง
ลีจุนมีทีเด็ดที่รอยยิ้มของมัน ที่ใครๆก็ต่างพากันหลงใหลในมนต์เสน่ห์แห่งรอยยิ้มที่เคลือบไปต้วยพิษร้ายแรง มันเป็นหนุ่มหล่อหน้าทะเล้น ผมซอยสั้นสีดำ ผู้มีรอยยิ้มอันน่าหลงใหล และรอยยิ้มนี้ทำให้ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ละลายกลายเป็นน้ำ และรอยยิ้มที่เย้ายวนจนสาวๆอยากลิ้มลองรสจูบกับเขาสักครั้ง แม้ต้องรับพิษเข้าไปก็ตาม
ส่วนคนที่ยืนทำหน้านิ่งเหมือนไม่รู้สึกอะไรในการเปลี่ยนแปลงของยัยนี่คือ เจโรม หนุ่มหล่อผมสั้นสีน้ำตาล ที่ทำให้เขาดูสุขุม อบอุ่น ที่มาพร้อมกับแววตาที่ยากจะเดาอารมณ์ของคนอย่างเขาได้ แต่เป็นสายตาที่เย้ายวนน่าค้นหาคำตอบของสายตา จนทำให้ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ต่างพากันหลงใหลในความสุขุมของเขากันไปทั่วประเทศ ผมยอมรับเลยว่ามันเหนือกว่าพวกผมพอตัว ถ้าใครมาบอกว่าผมร้ายนะเจอมันเข้าผมเป็นเหมือนเด็กน้อยไปเลยแหละครับ
“อะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เนี่ย”
เมลิกถามอย่างสงสัยสุดๆกับการเปลี่ยนแปลงของเธอ
คนสุดท้ายเมลิก หนุ่มหล่อผมทองซอยประมาณบ่า ซึ่งรับกับใบหน้าของเขาที่มาพร้อมกับรอยสักรูปดาวที่ต้นคอ เห็นว่ามันดูนิ่งๆคล้ายกับเจโรม แต่มันก็ใช่ย่อยซะที่ไหนมีพิษภัยไม่ต่างจากคนอื่น โดยเฉพาะใบหน้าคมดูลึกลับน่าค้นหา แววตาที่คมกริบจนหยิบหัวใจของสาวที่พร้อมมอบให้อย่างเต็มใจไปทั้งประเทศ
“ก็พี่เซนขอคบทั้งทีนี่คะ^^...ใช่ไหมคะที่รัก”
เธอยิ้มให้ผมอย่างสดใส แต่แววตาที่คมกริบจนน่าหลงใหลที่ซ่อนไปด้วยแผนการร้ายมากมายที่แตกต่างจากรอยยิ้มโดยสิ้นเชิง!
“เอ่อ..ใช่ -*- ”
ผมนั่งทำหน้านิ่งเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสายตาของทุกคนที่ส่งมาให้ผมเป็นตาเดียวกัน เมื่อได้ยินคำตอบที่หลุดออกจากปากของผมอย่างสงสัยสุดๆ ใครจะไปคิดล่ะว่าการที่ผมจะให้แผนทำให้เธอรักแล้วหักอกเธอจนเธอมีความรู้สึกที่เจ็บปวดแสนสาหัส จะทำให้เธอลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากยัยป้าแว่นมาเป็นสาวน้อยที่น่าหลงใหลได้ขนาดนี้! ตอนนี้ผมทำได้แค่แค้นใจตัวเองที่เผลอมองยัยนี่อย่างน่าลิ้มลอง
“ทำไมวันนี้ที่รักเงียบจังคะ J”
เธอเดินมานั่งตักผมด้วยท่าทางเย้ายวนจนผมเกือบเคลิ้มตามเธอไป ยัยนี่ชักจะมากไปแล้วนะ! จนผมต้องเมินหน้าหนีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ใช่ว่าผมไม่กล้าจ้องหน้าหรอกจะครับ แต่ผมกลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้มากกว่าที่จะลองลิ้มชิมริมฝีปากของเธอ เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน!
“ก็ผมกำลังหลงใหลในตัวที่รักอยู่ไงครับ”
“ปากหวานเชียวนะคะ”
“เคยชิมหรอครับ J”
ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยเหมือนทุกครั้งที่ผมต้องการจะจัดการสาวๆ แต่เธอก็ต้องทำให้ผมถึงกับอึ้ง เมื่อเธอก้มหน้ามาประกบปากของผมอย่างนุ่มนวลและค่อยๆเพิ่มความร้อนแรงจนผมเคลิ้มตาม แต่เธอก็ถอนริมฝีปากของเธอออกไปเสียก่อนอย่างน่าเสียดาย (กำลังเคลิ้มเลย -*-)
“ใช้ได้นะคะที่รัก ^^”
“...”
“มากินขนมกันดีกว่าค่ะทุกคน”
เธอลุกจากตักของผมไปหยิบขนมมาให้ทุกคน เล่นเอาผมถึงขั้นกับอึ้งจนไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเธอจะใจกล้าบ้าบิ่นถึงขั้นกับกล้าที่จะจูบผู้ชายก่อนอย่างไม่รู้สึกไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อย ให้ตายเหอะ! เธอกล้ามากกว่าที่ผมคิด!
“ว่าแต่น้องสาวไปคบกับไอ้วายร้ายได้ไง”
ลีจุนถามแล้วมองมาทางผมอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผมกับเธอตกลงคบกัน พวกมันคงไม่คิดว่าคนอย่างผมจะขอผู้หญิงคบ เพราะที่ผ่านๆมาผู้หญิงเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมตลอด โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างยัยแว่นนี่ยิ่งไม่มีทางเด็ดขาด
“ฉันขอคบเองแหละ”
“ไอ้วายร้ายเปลี่ยนรสนิยม”
เจโรมพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ น้ำเสียงเรียบๆ แต่รอยยิ้มมุมปากของมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บกว่าคำพูดของมันหลายเท่า
“รีบกิน...จะได้ซ้อมแล้วรีบกลับ”
“แต่วันนี้...ฉันขอยืมตัวน้องสาวหน่อยนะไอ้คุณแฟน J”
“ฮึ! ...”
จนได้...ยัยนี่ทำให้ผมโดนไอ้พวกนี้ส่งสายตาเพื่อเค้นหาความจริงเรื่องนี้จากผม ถ้าจะมาจ้องกันอย่างนี้ก็พูดกันออกมาเหอะ โดยไอ้ลีจุนที่ประชดผมด้วยคำว่า ‘แฟน’ อย่างจัง แถมมันยิ่งเป็นคนที่ชอบปั่นประสาทผมอยู่แล้วด้วยงานนี้ก็คงจะเข้าทางมันไปเต็มๆ ให้ตายเหอะ! เพราะยัยนี่คนเดียว!
“วันนี้ฉันขอตัวก่อนนะ”
“นี่แค่เริ่มต้นนะที่รัก”
เธอเข้ามากระซิบข้างหูผมก่อนจะเดินตามไอ้ลีจุนมันออกไป ส่วนไอ้สองคนที่เหลือก็จ้องผมด้วยสายตาที่เดามันไม่ถูกเลยขนาดเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน พูดมาเหอะ! จ้องจนจะทะลุแล้วเนี่ย!
“แกจะตอบฉันได้ยัง”
นั่นไง! ไอ้เจโรมเปิดเรื่องจนได้ ทำเป็นนิ่งแต่ยิงคำถามกันหนักเป็นบ้า ทำไมผมจะต้องมาตกอยู่ในสภาพที่ตกเป็นจำเลยของไอ้สองคนนี้ด้วยเนี่ย! F*ck! ผมได้แต่แกล้งทำว่าไม่รู้สึกอะไร(แต่ก็ปิดบังมันไม่ได้อยู่ดี -*-)
“เรื่องอะไร”
“ก็เรื่องคบกันต้นอ้อไง”
เมลิกถามอย่างไม่อ้อมค้อม ไม่คิดจะให้เวลาหาคำแก้ตัวบางหรือไง! ให้ตายเหอะ!
“ก็ไม่ไง...แค่คบกัน”
“แกจะบอกฉันมาดีๆหรือจะให้พวกฉันรู้เอง”
งานเข้าแล้วไงไอ้โรมยื่นคำขาด ฉันอยากตายยยยยยยยยยย!
“มันก็แค่เกม”
“เกมที่เล่นกับความรู้สึกอีกล่ะสิ”
เมลิกพูดอย่างรู้ทันว่าเกมของผมมันคืออะไร ผมล่ะเบื่อความรู้ทันและสายตาที่ใช้ด่าแทนคำพูดของมันจริงๆ
“เมื่อไหร่แกจะเลิกเล่นเกมนี้สักที แล้วถ้าครั้งนี้แกชนะไอ้ลีจุนมันไม่ยอมแน่ แล้วก็เลิกสักทีให้ความเลวๆในความคิดแกเนี่ย ถ้าเลวแล้วไม่ทำร้ายใครก็ไม่มีใครว่า แต่แกเล่นเลวกับความรู้สึกคน เกมนี้ฉันขอให้แกเจ็บเจียนตาย!”
เออดี! ด่า แช่ง กันเสร็จก็เดินออกไป ใช่! ผมมันเลวแล้วคอยดูละกันว่าผมจะเลวได้สักแค่ไหน แล้วไอ้ที่บอกว่าผมจะต้องมาเจ็บเจียนตายเพราะเกมครั้งนี้ไม่มีทาง!
“คนที่จะต้องเจ็บเจียนตายต้องเป็นเธอ!”
ผมทุบโต๊ะด้วยความแค้นที่ต้องมาโดนไอ้โรมด่าตั้งแต่เริ่มเกมอย่างนี้ ในเมื่อเธอกล้าที่จะลงเล่นเกมกับผมอย่างไม่เกรงกลัว แล้วเธอจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสที่ผมจะมอบให้เธอเมื่อจบเกมมันเป็นยังไง!!
TonAo Talk
วันนี้สะใจเป็นบ้าที่ทำให้นายปีศาจถึงขั้นกับอึ้งในลุคใหม่ของฉัน นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นแล้วไม่นานฉันจะจัดหนักให้เลยคอยดู! ว่าไปแล้วก็ชอบหน้านานนั่นตอนที่ทำหน้าอึ้ง สายตาสับสนไม่แน่ใจที่ฉันลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเกมของเขาโดยเฉพาะ ฉันอยากจะถ่ายรูปหน้าหมอนั่นไปฝากแฟนคลับจริง จริ๊ง >< ฮึ! นายรู้จักคนอย่างฉันน้อยไปแล้วไอ้ปีศาจ
“มีแผนอะไรสาวน้อย”
พี่ลีจุนถามขึ้นขณะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถของห้างฯอย่างรู้ทันทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน นี่ฉันออกอาการชัดขนาดนั้นเลยหรอ >///<
“นิดหน่อยค่ะ”
“อย่ารุนแรงล่ะ”
ฉันเดินเข้าร้านอาหารพร้อมกับพี่ลีจุน พอก้าวเข้าไปในร้านทั้งพนักงานและลูกค้าต่างพากันหันมามองเราทั้งสองคนเป็นตาเดียว ถึงพี่ลีจุนจะใส่แว่นสีดำก็ไม่ช่วยให้พรางใบหน้าที่มีรอยยิ้มหวานๆขวัญใจสาวๆทั้งประเทศได้ มองกันนักใช่ไหม! ฉันเลยควงแขนพี่ลีจุนแถมพี่เขายังเล่นด้วยกับฉันอีกให้มันได้อย่างนี้สิ!
“เล่นแบบนี้เลยหรอ”
พี่ลีจุนเข้ามากระซิบข้างหูพรางเลื่อนเก้าอีให้ฉันนั่ง
“ทำไงได้”
ฉันพูดแล้วนั่งลงอย่างไม่ใส่ใจอะไร ฉันจะต้องทำทุกอย่างเพื่อการเอาชนะและมันจะต้องเป็นความจริงอย่างที่ฉันคิดทุกประการ โดยเฉพาะกับคนอย่างนายปีศาจฉันยิ่งไม่มีวันยอมอย่างเด็ดขาด! ฉันจะต้องเป็นผู้ชนะเพียงผู้เดียวเท่านั้น!
ความคิดเห็น