คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“นักเรียนเคารพ”
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ”
หลังจากที่เคารพธงชาติเรียบร้อยประธานนักเรียนก็สั่งให้ทุกคนนั่งลงก่อนจะสั่งนักเรียนเคารพเพราะว่ามีอาจารย์ที่เป็นเจ้าประจำที่จะมาประชาสัมพันธ์เหมือนกับวันอื่นๆ ส่วนฉันน่ะหรอมีหรือจะฟังเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
พออาจารย์พูดขึ้นเท่านั้นแหละฉันก็หยิบหูฟังที่อยู่ในกระเป๋าของฉันขึ้นมาใส่หูพร้อมกับเปิดเพลงเสียงดังๆ แน่นอนว่าฉันต้องเปิดดังสุดอยู่แล้ว จะบอกอะไรให้นะว่าคนอย่างฉันน่ะไม่มานั่งฟังประกาศอะไรพวกนี้หรอกเสียเวลาฟินของฉันหมด ^^
อ้อลืมแนะนำตัวไปเลยฉันน่ะชื่อ เนส อนิสษา วราวรกุล อายุสิบเจ็ดปี เป็นสาวใสซื่อ แต่ก็โก๊ะอย่าบอกใคร (เผาตัวเองก็ได้นะฉัน -*-) เป็นนักศึกษาวิชาบัญชี อยู่ชั้นปีที่สอง ที่วิทยาลัย C อย่าแปลกใจว่าทำไมอายุแค่สิบเจ็ดถึงเรียนบัญชีได้ เพราะว่าฉันเรียนสายอาชีพน่ะ (ก็ไม่มีไรมากแค่เบื่อชีวิติเด็กมัธยม)
“นี่แกไปกันไหมว่าใครตกวิชานันทนาการของอาจารย์ป้าบ้าง”
พัทออกความคิดเห็นหลังจากที่เรานั่งพักเที่ยงกันมาสักพักทั้งที่ปากยัยนี่พูดอย่างนั้นแต่ว่านางยังไม่ละจากโทรศัพท์ขึ้นมามองเลยจ้าคิดดู
“โหแกแค่วิชานันทนาการใครมันจะไปบ้าตกยะ”
เหอะ! ปากร้ายๆอย่างนี้จะมีใครที่ไหนถ้าไม่ใช่ยัยมิลค์ ยัยปากร้ายประจำกลุ่มของฉันเองแหละ ยัยนี่น่ะปากนี่ยิ่งกว่าคัตเตอร์อีกนะถ้านางปี๊ดแตก แต่ความจริงยัยนี่ก็ปากร้ายไปงั้นแหละสุดท้ายก็ใจอ่อนอยู่ดี
“มีสิเทอมที่แล้วยัยเนสยังสามารถตกได้เลย”
หึ! ยัยพัทนะยัยพัทอยู่นิ่งๆไม่ได้เลยนะปากน่ะ ทำไมจะต้องมาจิกฉันด้วยเนี่ยนี่ฉันอุตส่าห์ไม่พูดถึงแล้วนะ เพราะแค่เทอมที่แล้วตกไปก็โดนซ่อมซะฉันนี่ถึงขั้นกับเข็ดไปอีกนาน จนฉันไม่อยากจะไปลุ้นแล้วเนี่ยว่าจะตกวิชานี้อีกไหม แค่คิดว่าต้องโดนอาจารย์ป้าสวดก็ขนลุกแล้วย่ะ
“เออว่ะ ลืมไป”
ยัยมิลค์ไม่พูดอย่างเดียวแถมยัยนี่ยังมองหน้าของฉันเยาะเย้ยแบบสุดๆอ่ะ ก็ใช่สิ! ใครมันจะไปเอาตัวรอดผ่านมาได้ทุกเทอมอย่างยัยมิลค์นี่นา ฉันอุตส่าห์ตั้งใจทำทุกอย่างสุดๆแต่ก็ยังเอาตัวรอดสู้ยัยนี่ไม่ได้ หึ! อย่าให้ถึงคราวที่ยัยนี่ตกวิชานี้บ้างละกันฉันจะเยาะเย้ยให้หนำใจเลยคอยดู
“ฉันว่าเราไปดูกันเหอะ เผื่อจะมีคนได้ปลูกผักถางหญ้าอีกสักอาทิตย์”
ยัยมิลค์ไม่แชวะฉันเปล่าแต่ยังมีหน้ามาเหยียดยิ้มแบบสะใจฉันสุดๆ ก็ใช่สิรอบที่แล้วทั้งถางหญ้า ปลูกผักอยู่ตั้งเกือบเดือนแถมต้องมาทำเล่มส่งอีก เที่ยวก็ไม่ได้ไปเซ็งเป็นบ้าเลย
“คอยดูนะครั้งนี้ฉันต้องผ่าน!!”
ฉันรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยไม่สนใจยัยเพื่อนจอมปากเสียของฉันทั้งสองที่ชอบทำให้ฉันเซ็งสุดๆ ก็ดูคำพูดของแต่ละนางสิน่าเจ็บใจเป็นบ้าเลย ฉันยิ่งเครียดๆกลัวจะติดวิชานันทนาการอยู่ก็ยังจะมาตอกย้ำเรื่องเมื่อเทอมที่แล้วอยู่ได้ คอยดูนะถ้าเกิดว่าเทอมนี้ฉันผ่านวิชานี้นะฉันจะฉลองเลยคอยดู!!
ฉันเดินมุ่งตรงไปยังบอร์ดประกาศที่ตอนนี้ยังไม่มีคนมากันเยอะสักเท่าไหร่ แต่พอฉันรีบเดินจะเข้าไปดูเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าบรรดานักเรียนพวกนี้มาจากที่ไหนถึงได้วิ่งกันไม่ดูจนฉันนี่ถึงขั้นกับลงไปตีสนิทกับพื้นกันเลยทีเดียว
“โอ๊ย!! ชนละยังไม่คิดที่จะขอโทษกันบ้างเลย”
“เป็นอะไรไหมครับ”
ฉันบ่นกับไอ้ใครก็ไม่รู้ที่บังอาจมาชนฉันจนฉันถึงขั้นลงไปนั่งตีซี้กับพื้นขนาดนี้ ก็มีใครบางคนเข้ามานั่งลงข้างๆฉันพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มๆน่าฟังจนฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองยังเจ้าของเสียงก็พบกับรุ่นพี่คนหนึ่งกำลังส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างเป็นกันเอง เอ๊ะ! นี่ถ้าฉันจำไม่ผิดเขาคนนี้เป็นเพื่อนกับพี่แอลที่ยัยพัทเพื่อนสุดที่รักของฉันที่ห้าวอย่างกับทอมจนบางครั้งฉันไม่คิดว่ายัยนี่จะชอบผู้ชายเลยด้วยซ้ำ
“ไหวไหมครับสาวน้อย”
“ไหวค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ฉันลุกขึ้นโดยมีพี่คนเดิมคอยประครองไม่ให้ฉันลงไปตีซี้กับพื้นอีกรอบ ก่อนจะหันไปยิ้มเพื่อเป็นการขอบคุณที่เขาอุตส่าห์เข้ามาช่วยฉันไม่ให้ตีซี้กับพื้นมากไปกว่านี้ ส่วนคนอื่นๆน่ะหรอมีใครคนไหนสนใจฉันซะที่ไหน ส่วนยัยเพื่อนฉันน่ะหรอยืนขำฉันอยู่ข้างหน้าไง ก่อนจะเดินไปยังบอร์ที่ตอนนี้คนลดลงไปค่อนข้างมาก เออดี! พอฉันมาละคนเยอะอย่างกับหนอนทียัยพวกนี้มาทางโล่งเป็นถนนดอนกลางคืนเลยนะนี่ฟ้าแกล้งกันชัดๆ
“ขอบคุณพี่อีกครั้งนะคะ”
“แค่นี้เองเล็กน้อยน่า”
เขายกมือขึ้นมาขยี้หัวของฉันไปมาเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ฉันยิ้มตามไปด้วย หลังจากที่ฉันหันไปพูดขอบคุณเขาอีกครั้งที่เข้ามาช่วยฉัน จะว่าไปพี่คนนี้ก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ยิ่งเวลายิ้มยิ่งมีเสน่ห์ เอาหละฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเขาชื่ออะไร!!!
ความคิดเห็น