Egoistic love พันธะรัก (Ebook)

อัพตัวอย่างเพียง 50-60% เท่านั้นนะคะ

Egoistic love

พันธะรัก

เขียนโดย : ปทุมมาลย์

จัดหน้า / พิสูจน์อักษร / ออกแบบปก : ปทุมมาลย์

ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ หรือดัดแปลงบทความนี้เพื่อใช้ในทางพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

คุยกันก่อนอ่าน

            สวัสดีกันอีกสักครั้งนะคะกับนักอ่านที่น่ารักของปทุมมาลย์ เรื่องนี้สำหรับใครที่ชอบความหวือหวาของพล็อตนั้น ไม่มีให้หรอกนะคะ เพราะเป็นเนื้อเรื่องที่ราบเรียบเรื่อยๆ แนวฟีลกู๊ดมากกว่า อ่านได้แบบยิ้มๆ ละมุนละไมประมาณตารอนกับหนูน้ำฝน แต่ไม่มีเลิฟซีนให้ซี๊ดซ๊าดกันมากมายนัก

            และอย่างที่ได้ย้ำกันมาบ่อยๆ ว่าผลงานของปทุมมาลย์ คือผลงานทางเลือก อาจจะไม่ตรงใจนักอ่านไปทุกเรื่อง แต่ก็ยังอยากจะฝากผลงานเรื่องนี้และเรื่องต่อๆ ไป รวมถึงเรื่องที่แล้วมาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ

**************************************************************************

“ยังไม่ง่วงหรือ” เสียงทักดังมาจากหน้าประตูห้อง คนที่จดจ่อสมาธิกับงานสะดุ้งเงยหน้าขึ้นมอง

“ตกใจหมด มาไม่ให้สุ้มให้เสียง แล้วทำไมคุณถึงยังไม่นอน” พิมาลินเลิกคิ้วมองเขา เดลปิเอโรมัดจุกด้านหน้า เส้นผมยาวๆ ของเขาจึงห้อยลงมาแตะหน้าผากหนึ่งข้าง คิ้วเข้มเห็นชัดในยามแบบนี้ ปกติเขาชอบปล่อยผมให้ยาวปรกหน้าผาก เส้นผมสีอ่อนทำให้ใบหน้าดูละมุนละไมคล้ายเด็กหนุ่ม หากไม่ติดที่เคราของเขาซึ่งทำให้เขาดูแก่กว่าวัยนัก

“ฉันรอเธออยู่”

“มารอฉันทำไม ไม่ได้นอนห้องเดียวกันสักหน่อย” หญิงสาวบ่นพร้อมเก็บแฟ้ม เพิ่งมีโอกาสได้ดูนาฬิกา ปกติสี่ทุ่มเธอก็ขึ้นห้องนอนแล้ว แต่วันนี้มีเรื่องให้คิดมากมาย ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองใช้เวลาอยู่ในห้องทำงานบิดาจนเกือบจะถึงเที่ยงคืน

“ก็ลองมานอนด้วยกันไหมล่ะ หัดไว้จะได้ชิน”

“ตาบ้า” คนตัวเล็กกว่าเบะปากใส่ ขยับลุกจากเก้าอี้ แล้วรู้สึกหน้ามืดกะทันหัน เท้าน้อยหยุดชะงัก ฝ่ามือค้ำยันโต๊ะทำงานเอาไว้

อาการนั้นตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มตลอด เดลปิเอโรขยับเข้าไปประคอง สองมือจับไหล่หญิงสาวจากด้านหลัง

“เป็นอะไร”

“หน้ามืดนิดหน่อยค่ะ”

เขายกหลังมือขึ้นอังหน้าผาก ผิวกายยังมีอุณหภูมิปกติ นั่นก็แสดงว่าร่างกายของเธอไม่ได้เจ็บไข้ แต่น่าจะเกิดจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ

“เห็นไหม ถ้าฉันไม่มาตามก็คงจะล้มไม่มีใครเห็น” เขาบ่นราวกับเธอเป็นเด็ก “นั่งลงก่อน... ไม่ดีกว่า เดี๋ยวฉันอุ้ม” คำว่าเดี๋ยวของเขาไม่ได้รั้งรอ ตวัดร่างบอบบางขึ้นอุ้มด้วยท่าอุ้มเจ้าหญิง

พิมาลินอุทานไม่ดังนักเพราะสำนึกว่านี่เป็นเวลาดึกสงัด จึงยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง แล้วส่งสายตาดุใส่เจ้าของท่อนแขนแข็งแรงที่โอบอุ้มร่างของเธอราวกับเธอเป็นเด็กตัวเล็กๆ

เดลปิเอโรพาหญิงสาวค่อยๆ ก้าวขึ้นบันได เห็นบางๆ เล็กๆ นึกว่าจะไม่หนัก แต่ก็ไม่คณามือเขาเท่าไหร่หรอก ‘หัดไว้จะได้ชิน’ อีกไม่นานเขาอาจจะต้องทำกับเธอแบบนี้บ่อยๆ เขาชอบที่จะได้สัมผัสร่างกายหญิงสาว ไม่ว่าจะโอบกอด จับมือหรือการอุ้มเธอแบบนี้ก็ไม่เลวนัก ทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เป็นผู้ปกป้อง ตัวเองมีค่า ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ จนไม่มีใครต้องการ เช่นที่ปู่เขาชอบพูด

‘คนไร้ค่าอย่างแก อย่าหวังว่าจะมีใครเขามาสนใจไยดี’

ปู่ก็คงจะหมายถึง ‘แม่’ ของเขาด้วย ที่ทอดทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดี

ดาวน์โหลดตัวอย่างอ่านก่อนได้นะคะ หากใครใจร้อน... แต่ถ้าใครใจเย็น หรืองบยังไม่พอ ค่อยๆ ตามอ่านจากเว็บไปเรื่อยๆ เก็บวันละห้าบาทสิบบาทแล้วอย่าลืมอุดหนุนเพื่อเป็นค่าน้ำค่าไฟของเราบ้างนะคะ ^^

Egoistic love พันธะรัก ปทุมมาลย์ www.mebmarket.com เพราะประสงค์ของปู่ พินัยกรรมบังคับให้เขาต้องเดินทางมาหาคู่หมั้นสาวจนถึงประเทศไทย ผู้หญิงที่ทำให้เขานึกเยาะเย้ยว่าเธอคงเห็นแก่เงิน แต่สิ่งที่เขาพบเจอ