Prologue:
คุณตั้งต้นที่ชอบทำหน้าดุและไม่ค่อยพูดกับผมหากไม่จำเป็น อยู่ๆ ก็ถามผมว่า
"นายตงตงมันให้เงินเธอเท่าไหร่ เธอถึงได้ยอมขึ้นเตียงกับมัน"
เด็กซื่อบื้ออย่างผมได้แต่ยืนเอ๋อแดกทำหน้าอ๊องแบบที่คุณตงตงชอบว่ากำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
'ไอ้เด็กอ๊องเอ๊ย มาขึ้นมานอนเป็นเพื่อนฉันหน่อย ได้นอนกอดนายแล้วอุ่นใจดี'
ถ้าขึ้นเตียงที่คุณตั้งต้นพูดหมายถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ละก็ "คุณตงตงไม่ได้ให้ผมสักบาทหรอกครับ ผมเต็มใจขึ้นเตียงกับคุณตงตงเอง ถ้าคุณตั้งต้นไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ"
ผมยิ้มให้คุณตั้งต้นนิดหน่อยแล้วโค้งตัวเพื่อเดินผ่านร่างสูงๆ ของเขา แต่ก็ผ่านไปไม่ได้ เมื่อคุณตั้งต้นยื่นแขนออกมาขวางและคว้าเอวผมไว้ ก่อนจะออกแรงกระชากจนหลังผมเซเข้าปะทะอกเปลือยๆ ที่แน่นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ซึ่งไม่แตกต่างจากกล้ามของคุณตงตงเท่าไหร่ แม่งโคตรอิจฉาพวกมีกล้ามอะ ไอ้ข้าวตังทั้งตัวเล็ก ผอม แถมออกกำลังกายแทบตายก็ไม่มีกล้ามขึ้นเลยสักมัด
เฮ้ยไม่ใช่ดิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องกล้ามนะเว้ย
ผมยืนห่อตัวในอ้อมแขนของคุณตั้งต้น ก้มหลบลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดใบหู "ถ้าฟรีกับนายตงตงได้ กับฉันก็ฟรีเหมือนกันสิ"
"คุณตั้งต้นอยากให้ผมขึ้นเตียงด้วยเหรอครับ" หัวใจผมเต้นโครมคราม ไม่นึกเลยว่าคุณตั้งต้นที่เห็นเนี๊ยบตั้งแต่หัวจดเท้าแถมหน้าดุก็กลัวผีเหมือนคุณตงตงด้วยแฮะ
"ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ผมจะไปนอนกับคุณตั้งต้นนะครับ"
คุณตั้งต้นเงียบไปนิดหน่อยก่อนจะยิ้มให้ผม ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ผมไม่เคยได้เห็นจากใบหน้าของคุณตั้งต้นมานานมากๆ
ผมเอาตัวเองออกจากอ้อมแขนของคุณตั้งต้น แล้วยิ้มให้เขาเพื่อยืนยันว่าคืนนี้ผมจะไปนอนกับเขาอย่างแน่นอน
"ผมไปเรียนแล้วนะครับ" ถึงจะแปลกใจที่อยู่ๆ คนที่ไม่เคยพูดดีกับผมอย่างคุณตั้งต้นกลับอยากให้ผมไปนอนเป็นเพื่อน แต่ผมก็ดีใจมากๆ เลยละครับ เพราะผมกังวลใจมาตลอดว่าคุณตั้งต้นเกลียดผมอยู่หรือเปล่าเขาถึงไม่ค่อยพูดกับผม เจอหน้าผมก็เอาแต่ทำหน้ายุ่งใส่ ยิ่งเวลาที่เห็นผมอยู่กับคุณตงตงคุณตั้งต้นก็ยิ่งทำหน้าดุ
"อ้าวไอ้อ๊องจะไปเรียนแล้วเหรอ" คุณตงตงที่เพิ่งกลับมาจากวิ่งออกกำลังกายวิ่งมาหาผม และหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
"ครับ วันนี้ผมเตรียมข้าวต้มกุ้งไม่ใส่น้ำมันกระเทียมเจียวไว้ให้คุณตงตงด้วยนะครับ"
"อื้อ ขอบใจนะฉันชอบข้าวต้มกุ้งฝีมือเธอที่สุด" คุณตงตงวางมือบนหัวผม ยีแรงๆ อย่างที่ชอบทำเพื่อให้หัวผมยุ่งๆ ผมไม่กล้าปัดมือคุณตงตงออก ได้แต่อมลมใส่ "เอ้อ แล้วคืนนี้มานอนกับฉันอีกนะ ฉันยังไม่หายกลัวเลย"
"เอ่อ คืนนี้ผมคงไม่ได้ไปนอนเป็นเพื่อนคุณตงตงแล้วละครับ"
"ทำไมอะ มีรายงานอีกแล้วเหรอ เอาไปทำที่ห้องฉันสิ เดี๋ยวฉันช่วยดูให้"
ผมส่ายหน้านิดหน่อย "ผมเพิ่งรับปากคุณตั้งต้นว่าคืนนี้จะไปนอนกับเขาเมื่อก้ีนี้เองครับ"
หน้าคุณตงตงตึงขึ้นทันที "งั้นเหรอ เธอไปเรียนเถอะเดี๋ยวสาย" คุณตงตงพูดจบก็วิ่งเข้าบ้าน ผมได้แต่ยกไหล่ถอนหายใจ
"เฮ้อ ไอ้ข้าวตังอยากแยกร่างได้ชะมัด จะได้ไปนอนเป็นเพื่อนทั้งคุณตั้งต้นและคุณตงตง น่าสงสารคุณตงตงจัง คืนนี้คงนอนกลัวผีแย่เลย"
มาเปิดเรื่องที่หลายคนเรียกร้องมาค่ะ 3p ชอบกันละสิ แต่ตอนนี้ไรต์ยังเขียนแนวนอมอลอยู่เรื่องหนึ่ง เสร็จเรื่องนั้นจะมาปั่นและอัพเรื่องนี้ต่อเลย ใครชอบแนวน้องใสๆ แต่อิพี่วร้ายๆ แอดแฟนไว้รอเลยค่ะ ไม่นานเกินรอ แล้วมาดูกันว่า ระหว่างแฝดนิ่งๆ กับแฝดอเลิท ใครจะร้ายกว่าใครแล้วน้องคนซื่อจะเลือกใคร เอ๊ะหรืออยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนกันน้า
อ้อ ก่อนอ่านเรื่องนี้มาอ่านพี่ลีกับน้องมูนรอกันเถอะค่ะที่รัก 5555
| กระต่ายหมายรัก ซีรีส์ แฟนผมเป็นวายร้าย | Patter | www.mebmarket.com | แฮชแท็กวลี จีบเองนักเลงพอ ในไอจีของนักร้องนำวงLepus คงไม่ทำให้ผมหวั่นไหว หากมันไม่แท็กมาหาผม พร้อมติด #อยากแดกข้าวเหนียวมูน ก็แน่ล่ะ ข้าวเหนียวมูนที่มันอยากแดก ไม่ใช่ขนมหวาน แต่เป็นผมไอ้ข้าวเหนียวมูนคนนี้*****เรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน***** | |
|
ความคิดเห็น