คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 00 PAGE - อย่าได้เชื่อใจ
เมื่อถึงจุดหนึ่ง...
มนุษย์จะตระหนักถึงบาปที่ตนก่อ
เดินทางมามากมายหลายดินแดน เนิ่นนานนานาสหัสวรรษ
เป็นทั้งที่โปรดปราน เป็นผู้เป็นที่รักของผู้เบื้องล่าง
เป็นทั้งผู้ชิงชัง ผู้อัปยศของผู้เบื้องบน
ยามราตรีที่ว่าน่ากลัวกลับไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่ควรเป็น ถึงที่แห่งนี้จะถูกความมืดเข้าปกคลุม แต่แสงจากสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์เรียกมันว่าหลอดไฟยังช่วยตรึงแสงส่องทางพร้อมไปกับหมู่ดาวนานับบนท้องนภา ช่วยได้มากสำหรับการบอกทางให้ใครก็ตามที่กำลังหาที่ซุกหัวนอนในค่ำคืนนี้ สายลมพลิ้วไหวไปพร้อมกับใบหญ้าสูงในทุ่งกว้าง ราวยามสอง ผู้คนมากมายต่างก็ล้มตัวลงในอ้อมกอดของนิทราอันหอมหวาน เจ้าของทรายได้ทำหน้าที่ของเขาเป็นอันเสร็จสิ้น ถึงแม้เขาจะพลาดไปบางรายก็ตาม
ร่างบางระหงในชุดสีดำทมิฬทั้งตัว ตั้งแต่ร่มคันใหญ่ที่เธอถืออยู่เหนือศีรษะในตอนนี้ ซึ่งมันก็ไม่อาจปิดบังเรือนผมสีเด่นสะดุดตานั่นไปได้ ปลายรองเท้าส้นสูงหัวแหลมสีดำที่ยากลำบากนักต่อการเดินแต่ถึงคิดได้นางก็ยังจะใส่ ดูจากลักษณะการตัดเย็บอย่างดีคงเดาไม่ยากสำหรับฐานะของผู้สวมใส่ แต่คาดจากกระโปรงคลุมเข่านั่นแล้วร่างบางคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก—สตรี
นางเดินมาอย่างสงบเสงี่ยม ยากต่อการคาดเดา ยิ่งแล้วเข้าไปใหญ่เมื่อสายตาคมนั่นถูกปกปิดด้วยแว่นทรงกลมสีดำอันใหญ่ที่ไม่รู้ทำไมถึงใส่มาทั้งๆที่ไม่มีแดด ขาเรียวก้าวข้ามหญ้าสูงเลยเข่าไปปอย่ายากลำบาก หากแต่ไม่บั่นทอนซึ่งความพยายาม ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นมองนิ่งไปยังแสงไฟดวงใหญ่ตรงหน้า แสงไฟที่อยู่ข้างๆกับ...
Welcome
นั่นเรียกรอยยิ้มไม่น้อยเลย
“อ่า...ตามคาดเลย”
หึ...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
ส้นสูงหัก
เมื่อรู้สึกได้ดังนั้นสาวเจ้ายิ้มบางๆพลางส่ายหัวให้กับตัวเองเบาๆ ก่อนที่ร่างบางจะก้มตัวลงไปถอดรองเท้าคู่สวยออกทั้งสองข้าง เพื่อสะดวกต่อการเดินมากยิ่งขึ้น แล้วจัดการโยน...เอ่อ...หรือเขวี้ยง...หรือขว้างสักอย่างออกไปไกลพอสมควรซึ่งตามวิถีแล้วคงตกไปที่...
เอ่อ...
...
..
บ่อจระเข้
...
...
...
...
ชิบหาย!!!
.
.
.
.
.
.
.
กุต้องวิ่งสินะ
ไม่ว่าเปล่าหลังจากที่ยืนค้างอ้าปากรอแมลงวันเข้าอยู่สักพัก ร่างบางก็รีบจ้ำอ้าวออกตัวมุ่งไปยังแสงนั่นอย่างว่องหลังจากเดินจงกลมไม่บรรลุนิพพานแล้วยังโดนตัวเห้คลานตามหวังจะงาบเนื้ออันน่าเอร็ดอร่อยของนาง ถึงจะห่วงกระโปงที่เพิ่งทุ่มเงินซื้อมาได้ไม่นาน แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามชีวิตของคนสวยสะพรั่งอย่างนางก็ต้องมาก่อน หากจะให้ตายอย่างน่าอนาจมันคงไม่งาม(?)
“ไอ้ตัวกินไก่! อย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นข้าจะระเบิดKFCจริงๆด้วย!!”
ร่างบางตะโกนเสียงแจ๋ว พร้อมกับหันไปทำหน้าเจ้โหดขาใหญ่แห่งซอยร้อยเป็ดแม่พะโล้(?)มองบรรดาตัวเห้ที่ชอบกินไก่ทั้งหลาย เพื่อแสดงเจตนารมณ์ให้ชัดเจนแจ่มใส่ว่า ‘หากพวกเอ็งไม่หยุด กุกดระเบิดจริงๆนะเว้ย!!’ ซึ่งถึงจะไม่รู้ว่าระเบิดมันจะมาจากไหน อะไรคือKFC แล้วตัวเห้พวกนั้นชอบกินไก่จริงๆหรือไม่... ประเด็นคือ...
.
.
.
.
.
.
อิบ้าที่ไหนเขาคุยกับตัวเห้แบบใส่แอคติ้งสวยขนาดนี้(?)
.
.
.
.
.
.
เออ...ก็กุเองนี่หว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่กุสวยกุไม่ผิด
.
.
.
.
.
.
.
โกยแปป
ผ่านมาสักพักหนึ่ง หญิงสาวที่กำลังวิ่งหัวซุกหัวซุนแบบซุยๆก็ได้รู้สึกหอบเหนื่อยอย่างที่เป็นบ่อยๆตามประสาจริตคนสวยเขาเป็นกัน คนสวยแถบข้าก็เป็นกันแบบนี้แหละ โฮะๆๆๆๆๆ ร่างบางได้หยุดวิ่ง หอบหายใจถี่ระรัว พลางหยาดเหงื่อก็ระดมไหลย้อยลงมาจากโคนผมสีสวยของร่างบาง แบบไม่กลัวเก็บไว้ปัสสาวะกันเลยทีเดียวเชียว(?)
แฮ่กๆ
แฮ่กๆๆ
แฮ่กๆ
แฮร่ๆ
แฮ่กๆ
แฮร่ๆ แฮร่ๆ
แฮ่กๆ
แฮร่ๆ
...เดี๋ยวนะ
นั่นไม่ใช่เสียงหอบกุ...
เอ้ะะะะ
ยังไงๆๆๆๆ
...บ้าจริง อย่าหลอกกันนะพี่ชาย....
หลังจากที่เจ้าตัวสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ชอบมาพากลแปลกๆ สาวเจ้าก็ได้ทำการพูดกับตัวเองคนเดียวเสร็จสรรพในใจ โดยตกลงแบบพูดคนเดียวเออออคนเดียวว่าสิ่งหรือเสียงที่ตนได้ยินมานั้นคือแคสเปอร์ ผีน้อยสุดแบ้วอมตะตลอดกาล ที่ไม่รู้ว่าคนแถวนี้จะเกิดทันดูกันหรือไม่
ร่างบางตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ ถึงเธอจะรู้จักแคสเปอร์ แต่ก็ไม่ได้อยากเจออะไรเหนือธรรมชาติ มหัศจรรย์ เหนือคาดคิด สิ่งที่มนุษย์ไม่เห็นด้วยตาเปล่า โอยยย ผีนั่นแหละ กุไม่อยากเจอผัโว้ยยยย เข้าใจกุไหม กุยังไม่ได้เตรียมใจ กุทนไม่ได้ ถ้าแม่งแบ้วได้แบบแคสเปอร์ก็จะทน แต่ถ้าแม่งมาแบบหลอนเหมือน456789แพร่ง กุจะไม่ทนเว้ยยยย!!!! แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นอันเป็นนิสัยเสียที่ติดมาจากมนุษย์นั้น ทำให้ร่างบางรวบรวมความกล้าเฮือกใหญ่ ก่อนจะค่อยๆเอียงคอเรียวไปทีละองศาอย่างช้าๆราวอุปมาว่าตนเป็นนางเออกหนังไทย
ขวับ!
...
....
.....
......
........
ว่างเปล่า
.
.
.
.
.
..
.
.
ปึก!
แรงเหวี่ยงจากอะไรก็แล้วแต่ ได้มากระทบเข้าให้กับสะโพกสลวยสวยเก๋ของคนสวยที่พูดเองอย่างไม่อายปาก ทำให้ร่างบางที่ไม่มั่นคงอยู่แล้วล้มลงไปกองกับพื้นแบบทุลักทุเล
“โอ้ยย!! เชี่ยไรวะ!”
ช่างเป็นคำหยาบ ไร้ยางอาย ไร้มารยาท ไร้ความเป็นผู้ดี ส่อถึงความสถุนส่วนบุคคลแบบที่เครือญาติไม่นับรวมมาแต่กำเนิด หน้าก็ไม่สวยมากยังสาจาทุเรศอีก ชายใดเอาไปทำเป็นศรีภรรยามีทีว่าบ้านจะแตก เสาบ้านจะพัง อาจกลายเป็นหมั้น... กุจะด่าแม่งยันลูกบวชอ่ะ จบนะะะ
หลังจากที่เธอได้สบถคำหยาบออกมา นัยน์ตาสีสวยก็กวาดมองไปยังเจ้าของอะไรบางที่ฟาดตัวเธออย่างเอาเรื่อง
แต่นั่นก็ยิ่งเรียกความตกตะลึงแบบค้างยิ่งกว่าผีเสื้อสต๊าฟให้แก่หญิงสาว...
เสือ...
เหี้ย...
กุเชื่อละหนีจระเข้ปะเสือ...
บายโลก...
กุรักทุกคนนะ...
เมื่อเห็นชะตากรรมอันโชคเลือดของตนกองอยู่ตรงหน้า ร่างบางคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการหลบตาลงเพื่อสงบกาย สงบใจให้สงบ พร้อมรับความเจ็บปวดอีกคราอย่างที่เคย
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!”
-ดองแห่งปีค่ะ=,=
ชาติกว่าเพิ่งมาอัพ คาแรคก็ยังไม่เสร็จ เอาดองเข้าไป
ดองอีกสิ้ ดองอีกกกกกกกกกกก #มหกรรมด่าตัวเอง
ความคิดเห็น