คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
อนที่ 5
เ้าวัน่อมา
ร่าเล็อแบฮยอนเินเ้ามาในมหาลัย้วยสีหน้าไม่่อยสใสนั อาะเป็นเพราะเรื่อเมื่อวาน็ไ้ สาวๆ่ามอเาาละห้อย้วยวามสสาร
ิ้วเรียวอแบฮยอนมวนิๆราวับำลัิอะไรอยู่ ในปา็าบอมยิ้มไว้นิ่ๆ สายาไม่ไ้บ่บออารม์อะไรเลย
“อปป้า...” เสียเล็ๆัึ้น้าหลัอแบฮยอน ่อนที่นถูเรียะหันไปมออย่าสสัย
“เรียอปป้าหรอรับ?” มือเรียวี้เ้าหาัวเอ ่อนที่สาวน้อยรหน้าะพยัหน้านิๆ
“ือเรื่อที่หนูโพส์เมื่อวาน้ออโทษ้วยนะะ.. พอีหวอปป้าไปหน่อย เลยลืมิถึิใอปป้าเลย..” นัวเล็บอเสียเบา แบฮยอน้อใบหน้านั้นนิ่ๆ นนถู้อ้อหลบสายาะเอ
..่อนที่ริมฝีปาสวยอแบฮยอนะลี่ยิ้มบาๆ
“รับ! อปป้าไม่โรธเราหรอนะ แ่อย่าทำอีนะเพราะอปป้าไม่อบเห็นนทะเลาะัน ^^” มือเรียวอแบฮยอนเอื้อมไปโยหัวเล็เบาๆ ่อนะแะอมยิ้มแท่ใหม่เ้าปา
“ริหรอะ! อบุมาเลยนะะอปป้า! >///<” มือเล็อสาวน้อยับมือแบฮยอนเย่าไปมา แบฮยอนยิ้มว้า่อนะใ้แนอี้าพาออสาวน้อยแล้วพาเินไป้วยัน
“อปป้าทำอะไระ?! 0///0” เ็สาวถามอย่าใ ใบหน้าสวยึ้นสีแอย่ารวเร็ว
“ไปส่ไ อยู่ะอะไรน่ะเรา?” แบฮยอนอบยิ้มๆ พลาหันหน้าไปถามน้าัว
“เอ่อ..ะภาษาอัฤษะ >///<” นถามพยัหน้านิๆ่อนะเินไปส่เ็สาวถึึ
พัเที่ย
-แบฮยอน-
“ยอ! เี๋ยวูไป่วยานะ่อนนะ าบบ่ายอาะไม่เ้า” ผมพูเร็วๆ่อนะโบมือลายอู านั้นึรีบวิ่ไปที่หอประุมทันที
อีสออาทิย์ะมีานลอารไ้รับ’ราวัลมหาลัยที่ีที่สุแห่ปี’รับ โอ๊ยย! ผมน่ะื่นเ้น >< านนี้ะมีผู้ร่วมานเยอะมาๆรับ ไม่ว่าะเป็นอาารย์และนัศึษาอมหาลัย เหล่าาิๆอนัศึษาและะรรมารที่มอบราวัล็ะมาร่วมานนี้หมเลย เป็นานที่ยิ่ให่มาเลย
“มาแล้วร้าบบ~” ผมะโนเสียัเมื่อเินมาถึหอประุม เพื่อนๆที่นั่ทำานอยู่โบมือทัทายผมอย่าเป็นันเอ ่อนะลมือทำานัน่อ ผมึเินไปที่ห้อส๊าฟเพื่อไปเอาสริปมาฝึ้อม
“อ้าว!น้อแบ มาแล้วหรอรับ มานี่ๆมาเอาสริปไปท่อเร็ว ^^” ทเฮฮยอที่นั่วาอะไรอยู่ัอย่าเยหน้ามาเห็นผม ึวัมือเรียให้ไปเอาสริป ผม้มหัวทัทาย่อนะเินไปหยิบสริปแล้วเินออไปอีห้อนึ
ที่หอประุมะมีห้อส่วนัวสำหรับ MC เท่านั้นรับ เอาไว้สำหรับานที่้อใ้สมาธิในารำมา แ่บาที็ะใ้ในาริสริปเอ้วยนะรับ
“แทยอนนูน่าผมอาแฟแ้วนึ้วยนะรับ” ผมเอ่ยบอแทยอนนูน่าที่ำลัอ่านหนัสืออยู่ ใบหน้าหวานเยหน้ามามอผมนิๆ่อนะพยัหน้าแล้วยิ้มบาๆ
“๊ะ เี๋ยวเอาเ้าไปให้นะ” เสียหวานเอ่ยบอ ่อนะเินหายไปทารัว ผมึเินไปที่ห้อส่วนัว่อนะผลัประูเ้าไป
แทยอนนูน่า สไล์ลิสประำะ เธอมีใบหน้าสวยหวานแถมยัเอวบาอี้วย นูน่าเยเป็นนสำัอผม.. แ่อนนี้ไม่ใ่อี่อไป
เมื่อหลายเือน่อน เราสอนบันในานะนรั ผมรันูน่ามาๆ เรียไ้ว่าหลนไม่รู้ะหลยัไ แ่เมื่อผมไ้มาเป็นเือนะ สาวๆที่อบผม็เริ่มสืบประวัิผม และไ้รู้ว่าแทยอนนูน่าือแฟนอผม..
นูน่าถูทำร้ายร่าาย้วยเหุผลที่ว่าแฟนลับไม่อบ และบอว่าถ้าไม่เลิันนูน่าะเ็บัวมาว่านี้ ผมโมโหมาและ้อาระออาำแหน่นี้ให้เร็วที่สุ แ่นูน่า็บอว่า
‘อยู่ในำแหน่นี้่อไปเถอะแบอ่า.. นูน่าะไปาเราเอ’
ในอนนั้นผมิว่านูน่าหมรัผมแล้ว ผมเสียใมาและพยายามอืนีับนูน่า แ่เมื่อรู้ว่านูน่าอยู่โรพยาบาลเพราะถูทำร้ายผม็ระหนัไ้ว่า ารที่ผมเ้าใล้นูน่ามานั้น ..มันไม่ี่อัวนูน่าเลย
ผมึถอยออมา..
แร๊
“แบฮยอน นูน่าเอาาแฟมาให้๊ะ” เสียเปิประูที่มาพร้อมับเสียหวานๆอนูน่าทำให้ผมสะุ้ออาภวั์ นัวเล็เินเอาาแฟมาวาไว้ที่โ๊ะ่อนะเินออาห้อ
“นูน่า..” ในั่วพริบานั้น ผมเินเ้าไปอเอวบาา้านหลั ่อนะุหน้าลับไหล่บา
“แบอ่า มีอะไรหรอ?” มือเล็พยายามะแะมือผมออ
“นูน่า ..ผมิถึ” ผมปล่อยมือออาเอวบา แทยอนนูน่าึหันมายิ้มให้ผมอย่าอ่อนโยน มือบายื่นมาับมือผมไปประสานไว้หลวมๆ
“ไม่เอาิแบ ^^ อย่าสนในูน่าและั้ใทำาน่อไปนะ ..ไม่เป็นห่วนูน่าหรอ” ริมฝีปาบาลี่ยิ้มบาๆ
“ผมเป็นห่วนูน่า อยาะเ้าใล้ อยาอแน่นๆ อยาูบ ..แ่ผมลัวนูน่าเป็นอันราย” ผม้มหน้าล่ำและพูเสียเบา
“เ็โ่.. เรื่ออเรามันบแล้วนะแบอ่า แ่ะบอให้รู้ว่านูน่า็ิถึเราเหมือนัน” บำนั้นนูน่า็เินออไปาห้อ ผมยืนนิ่อยู่ับที่พลาสะบัหัวไล่วามิออไปาหัว ่อนะนั่ลบนเ้าอี้และอ่านสริปอย่าั้ใ
...แ่ทำยัไ็ิถึนูน่าอยู่ี
ถึแม้วามรู้สึมันะลไปบ้า แ่ผม็ยัเป็นห่วนูน่าอยู่ี ..
อนเย็น
-านยอล-
ผมมาถึมหาลัยแบฮยอนฮยอแล้วรับ มายืนรอหน้าประูนานแล้ว้วย แ่็ยัไม่เห็นวี่แววอนัวเล็เลย
ผมัารเ้าเฟสบุ๊ และ็พบว่าฮยอออนอยู่ ทัะเลย!
‘ฮยอ ผมอยู่หน้ามหาลัยแล้ว’
รอไม่นานแบฮยอนฮยอ็อบลับมา
‘ฮยออยู่หอประุมะนิเทศฯ เินเ้ามาแล้ว็บอื่อฮยอไ้เลย เี๋ยวพี่ๆเ้าะบอเอ’
ผมเ็บไอโฟนใส่ระเป๋าาเ ่อนะเินเาไปในมหาลัย นัศึษามอผมอย่าสสัยแ่ผม็ไม่ไ้แร์อะไร -.-
ผมว่าวันนี้้อสนุแน่ๆเลยอะ ลาสัหร์มันบอ -..-
ความคิดเห็น