คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การไล่ล่าที่มาพร้อมกับความซวย.
หอกระจก
"ใครจะไปยอมเช็ดกระจกร้อยบานกันเล่า"
เอซแอบบ่นอย่างสะใจที่ได้เอาคือเด็กสาวแล้วก็เจ้าแมวปีศาจโดยการทิ้งทั้งสองคนมาแล้วปล่อยให้ไปเช็ดกระจกร้อยบานกันเอาเอง โดยเขาก็จะกลับหอไปนอนพักสบายๆ
"เอาละกลับไปพักดีกว่า-"
"เดียว--------เถอะ------แก----------!!"
เอซถึงกับสะดุ้งกับเสียงเรียกที่ดังไล่หลังมาตามทางเดิน และเสียงนั้นก็เป็นเสียงที่คุ้นหูเขามากเพราะพึ่งจะเจอกันเมื่อเช้านี้เอง แล้วเมื่อเขาหันกลับไปที่ทางเดินข้างหลังของเขา เขาก็พบกับร่างของกริมม์ที่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้ด้วยใบหน้าเอาเรื่องสุดๆ
ตามหลังมาด้วยสาวในชุดแม่บ้านที่วิ่งตามมาติดๆ เพราะชุดกระโปรงมันยาวเลยทำให้วิ่งลำบากแต่เธอก็เอามือจับชายกระโปรงขึ้นเพื่อที่จะได้สะดวกในการวิ่งตามกริมม์มา
"เฮ้ย! เอาจริงดิ! โดนเจอซะแล้ว!"
เอซถึงกับเหงื่อตกกับภาพที่เห็น ที่สองคนนั้นยังอุส่าวิ่งตามเขามาจนเจอ แล้วเจ้าแมวปีศาจนั้นยังมองเขาอย่างเอาเรื่องเหมือนกับว่าเขาไปทำอะไรที่ผิดร้ายแรงมาอย่างนั้นแหละ
"นี้แกเจ้าเอซ!!หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!! ไม่ยอมให้หนีไปคนเดียวหรอกโว้ย!"
"โดนคนไล่บอกให้หยุดใครจะไปโง่หยุดให้กันเล่า"
ไม่พูดปล่าวเอซออกตัววิ่งหนีไปแล้ว จนทั้งกริมม์และเซียอาน่าทั้งตกใจและหัวเสียตามๆกัน
"อ้ะ! หนีไปอีกแล้ว! ตามไปให้ทันนะกริมม์!"
"หนอย! หนีไปคนเดียวขี้โกงนิ! ข้าก็จะหนีด้วย!"
"ใช่ที่ไหนกันเล่า!"
"หือ....?"
ในขณะเดียวกัน ในหอกระจกมีนักเรียนชายผมสีน้ำเงินคนนึกที่มีจุดเด่นที่ตาข้างขวาของเขามีสัญาลักษณ์โพธิ์ดำ ในขณะที่กำลังเดินอยู่แต่ก็มีเสียงบางอย่างดังมาจากข้างหลัง แล้วเมื่อหันกลับไปเขาก็พบกับการไล่ล่าของสองคนกับหนึ่งตัวที่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้
"หลบไปๆ!"
"เอ๊ะ โอ๊ะ โอ้!?"
เอซวิ่งผ่านเขาไปอย่างรวดเร็วจนเกือบจะชนเข้ากับเขาเสียแล้ว เขาที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยก็ได้แต่มองเอซสลับกับคนที่กำลังวิ่งไล่ตามมา
"หยุดเขาให้ทีค่ะ!"
เซียอาน่าตะโกนบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปที่เอซ
"เอ็ะ? เด็กผู้หญิง? คุณเมดหรอ?"
แต่เหมือนเขาจะยังคงตกใจอยู่ไม่หายจนไม่ทันฟังในสิ่งที่เธอพูด บวกกับเขาคงตกใจที่เห็นว่ามีเด็กผู้หญิงใส่ชุดแม่บ้าน(แต่เขามองเป็นชุดเมด)มาอยู่ในโรงเรียนนี้ด้วย
"ขอร้องละหยุดเขาให้ที! หมอนั้นเป็นคนไม่ดีที่หนีการทำความสะอาดมาคะ!!"
"อะ อะไรนะ! คนไม่ดี! ถ้าจะจับคนมันก็ต้อง"
และดูเหมือนเขาจะกลับมาได้สติอีกครั้งแล้วก่อนที่จะหันกลับไปหาเอซที่วิ่งออกไปไกลก่อนที่จะหยิบปากกาเวทมนตร์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วเล็งไปที่เอซ
"ต้องขัดขา ไม่สิ เอาเชื่อมัดได้ไหมนะ?"
แต่ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่คิดมากกว่าที่คิด แค่จะจับคนสักคนยังเลือกวิธีเลย เซียอาน่าถึงกับเหงือตกนี้เธอขอร้องใหช่วยผิดคนรึปล่าวเนี่ย J
"หรือว่า....เอ่อ"
"อะไรก็ได้โยนๆไปเถอะ! เร็วๆ!!">>>2
"อะไรก็ได้!? อะไรก็ได้หรอ"
ทั้งเซียอาน่าแล้วก็กริมม์ตะโกนออกไปพร้อมกับอย่างหมดความอดทนกับการคิดและเลือกมากของเขา จนเด็กหนุ่มหัวน้ำเงินสะดุ้งก่อนที่จะร่ายคาถาออกมา
"ฮึบ! อะไรก็ได้ จงออกมา ของหนักๆ"
วิ้ง---
v
v
v
v
v
v
v
ตู้ม!!โครม!!!
"แอ้กก!! อะไรว่ะเนี่ย? หม้อเรอะ!?"
หม้อใบใหญ่ตกลงมาทับร่างของเอซเข้าเต็มๆจนเกิดเสียงดังสนั่นแล้วควันตลบอบอวน แต่ก็เพียงครู่เดียวก่อนภาพที่จะปรากฎตรงหน้านั้นจะทำให้กริมม์ถึงกำหัวเราะจนท้องแข็ง
"ก๊าก!ฮ่าๆๆ---ดะ ดูนั้นสิเซีย เจ้าเอซมันโดนหม้ออันเบ้อเร่อทับแบนแต๊ดแต๋ โครตกากเลย ฮ่าๆ"
"ทำเกินไปรึเปล่าเนี่ย"
แต่เซียอาน่ากับไม่ได้รู้สึกตลกด้วยเท่าไรเธอเกาหัวอย่างเหนื่อใจ และก็แอบสงสารเอซอยู่นิดๆ แต่เธอจะพูดได้เต็มปากเหรอว่าเกินไป ก่อนหน้านี้เธอยังเกือบเอาไม้กวาดจะฟาดหัวเขาอยู่เลย
"ผมเองก็ไม่คิดว่าจะเสกได้หม้อใหญ่ออกมาเหมือนกันนะ"
"อา ไม่หรอกยังไงก็ขอบคุณนะที่ช่วยจับเขาให้"
"ไม่เป็นไร- เอ่อ ไม่เป็นไรครับ"
เขาดูประมาณนิดๆตอนที่จะพูด เหมือนกับว่าไม่ถนัดที่จะพูดยังไงอย่างนั้น เซียอาน่ามองท่าทางนั้นอย่างรู้สึกแปลกใจ แต่แล้วความสนใจก็กลับไปยังเจ้าคนที่หนีการทำควาทสะอาดอย่างเอซ เมื่อเขาออกมาจากใต้หม้อได้
"เจ็บๆๆชะมัด อะไรเล่า ไม่เห็นเป็นไรเลยไม่ใช่เรอะ เช็ดกระจกร้อยบานแค่พวกเธอรีบๆทำกันเองก็ได้ไม่ใช่หรอ"
"พูดง่ายจังนะ ทั้งที่นายก็มีสวนก่อเรื่องด้วยแท้ๆ"
เซียอาน่าตอบเขากลับหน้าตาย พร้อมกับกอดอกจ้องมองเขากลับไปอย่างกับจับผิด แค่พูดมันก็ง่ายน่ะสิอีกอย่าง เธอไม่ใช่คนก่อเรื่องสักหน่อยเธอยังยอมรับผิดด้วยเลย แต่ไอ้คนที่มีส่วนก่อเรื่องแล้วคิดจะหนีเนี่ยมันน่านักนะ
"ถ้านายคิดว่ามันง่ายนั้นแล้วนายจะหนีทำไมละ"
"อะไรเนี่ย นี้เธอจะหาเรื่องฉันหรอ"
"คนที่มาหาเรื่องเราก่อนนั้นมันนายไม่ใช่รึยังไงกันละ"
"หา! แต่ล่าสุดใครกันนะที่จะเอาไม้กวาดฟาดหัวฉันกันน่ะ"
"นั้นเพราะนายมาว่ากริมม์ก่อนเอานิ ฉันปกป้องเพื่อนแล้วมันผิดตรงไหนกัน"
"เอ่อ นี้ขอโทษนะ"
ก่อนที่จะเกิดการทะเลาะฝีปากกันเกิดขึ้นไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มหัวน้ำเงินได้เอ่ยห้ามทั้งสองคนเอาไว้เสียก่อนทำให้ทั้งเอซและเซียอาน่าหันไปมองเขา แต่ทั้งคู่ก็ไม่วายพูด 'เชอะ!' ใส่กันพร้อมกับกอดอกแล้วหันหน้าหนีต่อกัน
"ผมไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกนายโดนสั่งให้เช็ดกระจกตั้งหนึ่งร้อยบานเนี่ยมัน....พวกนายไปทำอะไรกันมาน่ะ?"
"ก็แค่ฉันกับเจ้าก้อนขนนั้นไปก่อนเรื่องนิดหน่อยจนไปเผารูปปั้นของผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง7เข้าน่ะสิ เลยโดนผู้อำนวยการโกรธเข้าให้"
เอซเป็นคนตอบด้วยท่าทางที่หัวเสียนิดๆ แต่คำตอบนั้นของเขาทำให้ชายหัวน้ำเงินถึงกับตะโกนรั่นออกมาอย่างตกใจและไม่น่าเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
"เผารูปปั้นผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง7เนี่ยนะ!! แน่นอนว่าต้องโดนโกรธอยู่แล้วไม่ใช่หรอ! อุส่าได้มีโอกาศเข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้ทั้งทีแต่นี้แค่วันแรก ทำไมนายถึง-"
"อ่าาา!หนวกหูน่า แล้วนายเป็นใครกันเนี่ย?"
เป็นอีกครั้งที่คำพูดของเอซทำให้ชายหัวน้ำเงินถึงกับทำหน้าไปไม่เป็น แล้วโวยเขากลับ
"ผมดิวซ์ไง ดิวซ์ สเปด หัดจำหน้าเพื่อนร่วมห้องตัวเองบ้างสิ นาย.....เอ่อ...?"
"นายก็จำไม่ได้เหมือนกันนี้หว่า"
คราวนี้เป็นเอซเสียเองที่ทำหน้าเหนื่อใจส่วนเซียอาน่าก็แค่ยืนฟังพร้อมเกาหัวแบบงงๆกับนิสัยแบบเด็กๆของสองคนนี้ จะว่าต่อล้อต่อเถียงกันได้ดีเสียเหลือเกิน และมันก็เหมือนเธอเห็นภาพซ้อนทันตัวเองกับเพื่อนรักหัวแดงอย่างเมย์โกะมากเลย แล้วทุกครั้งคนที่จะสงบศึกให้ก็จะเป็นโคโคโระ
"เอาเป็นว่าเลิกเถียงกันได้แล้วละ ถ้ามั่วแต่เถียงกับอยู่แบบนี้เดียงก็ไม่จบไม่สิ้นกันพอดี แล้วงานก็จะไม่เดินด้วย เอซ คราวนี้นายต้องมาด้วย ถ้าหนีอีกฉันจะฟ้องผู้อำนวยการให้ลงโทษนายซะ"
"ชะ ใช่ ถูกอย่างที่คุณเมดพูดนั้นแหละ ผู้อำนวยการสั่งมานายก็ต้องทำให้เต็มที่สิ"
"ครับๆ เข้าใจแล้วครับ--- งั้นก็ เริ่มกันเลยไหม.....หือ?"
เสียงของเอซขาดหายไปเมื่อเขาหันกลับมามองที่ข้างหลังของเซียอาน่า เมื่อทั้งสามคนหันกลับมาก็ไร้วี่แววของเจ้าปีศาจแมวที่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้เสียแล้ว
"อ้าว....จะว่า แล้วกริมม์ละ?"
"อ๊ะ! เจ้าก้อนขนนั้นไม่อยู่แล้ว!"
".....เอ๊ะ! นั้น!"
เป็นดิวซ์ที่สังเกตเห็นเขาสกิดเรียกเธอพร้อมกับชี้นิ้วไปที่หน้าต่าง ก็ปรากฎร่างของกริมม์ที่หันกลับมาหาพวกเขาพร้อมกับพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะกระโดนลงไป
"แฮ่ๆ--- ที่เหลือก็ฝากพวกแกด้วยนะ ไปก่อนละ บ๊ายบา----ย!"
"อะไรกันอีกว่ะเนี่ย!"
ทั้งสามคนรีบวิ่งไปเกาะที่ขอบหน้าต่าง ทันเห็นร่างของกริมม์ที่หนีออกไปแล้ว ทั้งสามคนทำได้แต่มองตามตาค้าง เซียอาน่าจะเกาหัวอย่างหัวเสีย ก่อนที่เธอจะเอามือไปจับขอบหน้าต่างแล้วถกกระโปรงขึ้น
"ห้ะ เฮ้ย!? เธอทำอะไรน่ะ-"
ไม่ทันขาดคำที่เอซจะร้องถาม ร่างของแม่บ้านสาวก็กระโดดออกไปผ่านทางหน้าต่าง ทั้งสองหนุ่มที่เหลือคราวนี้ยื่นหน้าออกมามองตามอย่างตกใจ ก่อนที่จะเห็นว่าเธอนั้นลงถึงพื้นได้อย่างปลอดภัยแล้วออกตัววิ่งตามกริมม์ไปแล้ว พร้อมกับตะโกนบอกให้หยุดไปด้วย
"นี้มันชั้น1นะ ยัยนั้นบ้าบิ่นเกินไปแล้ว!"
"เท่ชะมัด"
เอซหันกลับมามองคนข้างๆ คงมีแต่ดิวซ์เท่านั้นละมั้งที่มองความอันตรายจากการกระโดดตึกลงมาจากชั้นหนึ่งของหญิงสาวเป็นเรื่องเท่น่ะ
"ตานายคงมีปัญหาแน่ๆ เฮ้ย นายนะ จูซ ใช่ม่ะ?"
"ห้ะ?! ไม่ใช่จูซ! ดิวซ์ต่างหากละ ดิวซ์น่ะ!"
"อะไรก็ช่าง นายต้องรับผิดชอบด้วย มาช่วยจับเจ้าก้อนขนนั้นซะดีๆ"
"ทำไมผมล่ะ?"
"ยัยบื้อที่นายบอกว่าเท่นั้นน่ะไม่มีเวทมนตร์ ถ้าปล่อยให้จับเองวันนี้ก็คงจับไม่ได้หรอก เพราะงั้นไปเร็ว"
กล่าวจบเอซก็ลังเลใจอยู่ครู่นึงแต่สุดท้ายเขาก็ยอมโดดลงหน้าต่างตามไป ถึงจะตอนลงจะเกือยหน้าทิ่มก็เถอะ ส่วนดิวซ์เองก็มองตามก่อนที่เขาจะกั้นใจแล้วโดดตามลงไป แล้วไปช่วยทั้งสองคนตามจับกริมม์
หลังจากนั้นการไล่ล่าจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง
"กริมม์หยุดนะ!!"
"เรื่องอะไรจะหยุดเล่า!"
"โธ่เอ๋ย!อย่าให้จับได้เชียวน่า----!"
เซียอาน่าวิ่งตากริมม์มาติดๆ แต่ถึงจะตามมาจนทันขนาดนี้แล้วแต่ก็ยังจับไม่ได้เลย เพราะเธอนั้นสะดุดชายกระโปรงอยู่หลายรอบ จนเกือบจะล้มหน้าทิ่มไปแล้วก็หลายรอบอยู่เหมือนกัน
"วิ่งช้าจริงแม่คุณ"
เอซที่วิ่งตามมาทีหลังนั้นพูดแซวเธอก่อนที่จะวิ่งนำหน้าไป และคำพูดของเขานั้นก็ทำให้เธอมีเส้นเลือดขึ้นหน้า อย่างอารม์เสีย
"จะพักก็ได้นะ เดียวให้ฉันจัดการเอง"
"หน้าเตะขัดขาซะจริงๆ"
"ใจเย็นก่อนนะ- เอ่อ นะครับคุณเมด"
เอซพูดพร้อมกับดึงปากกาเวทมนตร์ออกมาเตรียมที่จะร่ายคาถา ดิวซ์ที่วิ่งตามมาทีหลังนั้นมาหยุดอยู่ข้างๆเธอ เขาก็ยังคงพูดติดๆขัดๆกับคำลงท้ายอยู่เหมือนเดิม แต่นอกจากนั้นคำเรียกที่เขาใช้เรียกเธอเนี่ยน่ะสิ มันฟังดูน่ารักดีนะ แต่ก็ขัดใจเธอแปลกๆ
"จะว่าไปยังไม่ได้บอกชื่อให้นายรู้เลยนิน่า ฉัน เซียอาน่า ยูเมะ นี้ ฉันเรียกนายว่า ดิวซ์คุง ได้ไหม?"
"เอ๋!? ดะ ดิวซ์ ดิวซ์คุงหรอ......"
"ไม่ได้หรอ....งั้นฉัน-"
"มะ ไม่ ไม่ใช่! เอ่อ ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมแค่ไม่ชิน เพราะไม่เคยมีใคร เรียกแบบนั้น แต่เธอ จะเรียกก็ได้นะ"
ดิวซ์เอามือเกาท้ายทอยแก้เขินพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆของเขา เขาไม่ชินจริงๆนั้นแหละกับการเรียกชื่อตนเองแบบนั้น ซึ่งท่าทางแบบนั้นมันก็น่ารักน่าขำเหมือนกันจนเธอแอบอมยิ้ม
"กลับกันดิวซ์คุงก็เรียกฉันว่า เซีย เฉยๆก็ได้ จะได้เสมอกันไง อีกอย่าง เราก็อายุเท่าๆกันนะ"
".....อืม เอาแบบนั้นก็ได้ ค- ครับ"
"เฮ้ย! สองคนนั้นน่ะจะจีบกันอีกนานไหม? เจ้าก้อนขนนั้นจะหนีไปแล้วนะ!"
เสียงของเอซที่นำอยู่ข้างหน้าดังขึ้นมา และคำที่เขาใช้เรียกนั้นทำให้รับสายตาอาฆาตที่พร้อมที่จะตบหัวเขาได้ทุกเมื่อจากเซียอาน่า และได้รับใบหน้าที่แดงเป็นมะเขือเทศจากดิวซ์ไป
"พูดบ้าอะไรของนายน่ะห้ะ!"
"เอ๋----ฉันว่าฉันมองไม่ผิดนะที่คุณนักเรียนตัวอย่างกับคุณแม่บ้านกำลังจีบกันอยู่น่ะ"
"ถ้ายังพูดมากอีกคำเดียว ฉันจะไปหยิบไม้กวาดมาฟาดหัวนายจริงๆแน่!"
คำพูดนั้นทำให้เอซถึงกับเงียบไปครู่นึงเพราะเขารู้ว่าเด็กสาวทำอย่างที่พูดจริงๆแน่ เพราะเขาเกือบโดนมาแล้วยังไงละ ถ้าเป็นเวลาปกติเขาคงย้อนกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวหรอก แต่กับยัยคนนี้เขาไม่ค่อยกล้าเล่นด้วยเท่าไรแล้วสิ
"จะยังไงก็เถอะ เจ้านั้นหนีไปแล้วนะ รีบตามมาละ เซีย แล้วก็ จูซ ด้วย"
พูดจบเอซก็ออกตัววิ่งนำเข้าไปในอาคารตามกริมม์ไป โดยปล่อยให้ทั้งสองคนที่เหลือตะโกนและวิ่งตามไล่หลังเขาไป
"ก็บอกว่าชื่อ ดิวซ์ ไงเล่า!"
"อย่ามาเรียกอย่างนั้นนะ! นายไม่ได้รับสิทธฺ์ให้เรียก!"
โรงอาหาร
ทั้งสามคนรีบวิ่งตามๆกันมาจนมาถึงโรงอาหาร เอซที่ทั้งใช้เวทมนตร์ในการจับกริมม์ยังจับไม่ได้ จนตอนนี้กริมม์นั้นบินหนีขึ้นไปอยู่บนแชนเดอเลียร์เสียแล้ว
"เวณเอ๊ย! ดันหนีขึ้นไปบนนั้นซะได้"
เอซบ่นออกมาอย่างหัวเสียในขณะที่ทั้งสามมองขึ้นไปบนแชนเดอเลียร์ที่กริมม์นั้นกำลังก้มมองลงมาพร้อมกับสายหางแล้วส่งยิ้มกวนๆมาให้ และไม่ลืมที่ส่งคำพูดที่น่าเจ็บใจมาให้อีกด้วย
"แฮ่ๆๆ! ถ้าคิดว่าจับได้ก็ลองดูสิเฟ้ย---"
"ลงมาเดียวนี้นะกริมม์!อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนนะ!"
"เรื่องอะไรจะลง แบร่---!"
เซียอาน่ากัดฟันอย่างนึกรำคาญและหัวเสียไปพร้อมๆกันทั้งที่วันนี้แค่ทำความสะอาดอย่างเดียวมันก็จะจบๆแล้วได้เงินค่าเหนื่อยมาง่ายๆแล้วแท้ๆ แต่ทั้งเอซแล้วก็กริมม์เอาแต่ก่อเรื่องกันไม่หยุด จนเธอนั้นจะหมดความอดทนแล้ว
มือบางนั้นจับที่ดาบปากกาที่แหวนเอาไว้ที่เอว แต่ก่อนที่เธอจะได้ทันให้มันลอยไปจับกริมม์ลงมานั้น ดิวซ์ก็เหมือนกับว่าจะคิดวิธีดีๆได้แล้ว
"โธ่เอ้ย ยังไม่ได้เรียนเวทบินมาด้วยสิ ต้องเอาอะไรไปจับลงมา อะไรสักอย่าง.....อ่ะ! จริงด้วย!"
"ดิวซ์คุงมีวิธีดีๆแล้วหรอ"
"ถ้าคิดได้แล้วก็บอกมา- ฮะ เฮ้ยๆๆ! เดียวดิ! ทำไมหันปากกาเวทมนตร์มาทางฉันแบบนั้นกันเล่า!?"
เอซยังพูดไม่ทันจนดิวซ์ก็หยิบปากกาเวทมนตร์ออกมาแล้วหันไปทางเอซ จนเจ้าตัวนั้นเหงื่อตกและร้องถามเสียงหลง เซียอาน่าเองก็แปลกใจกับการกระทำนั้นของดิวซ์เช่นกัน และถ้าความรู้สึกของเธอไม่ผิดเธอรู้สึกว่ากำลังจะเกิดเรื่องตามมาแน่ๆ
"ก็จะโยนนายขึ้นไปไงละ!"
นั้นไงละผิดจากที่เธอคิดซะที่ไหลกัน!?
พูดจบดิวซ์ก็ขยับปากกาเวทมนตร์ของเขา เป็นการร่ายเวทจนเกิดแสงวิบวับแล้วร่างของเอซก็ลอยขึ้น จนเจ้าตัวนั้นร้องเสียงหลงหนักกว่าเดิมเมื่อดิวซ์ตั้งท่าจะปาเขาให้ลอยขึ้นไป
"ดะ เดียวก่อนดิวซ์คุง แบบนั้นฉันว่ามัน ไม่เข้าท่าหรอก! อันตรายด้วย!"
"อืมๆ! ใช่! อันตราย อันตรายโครตๆ!"
"ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นนะ เพราะงั้นดิวซ์คุงวางเอซลงเถอะ เชื่อฉันสิ นะ"
เอซรีบเห็นด้วยทันที เซียอาน่าก็พยายามพูดห้ามเขาไปด้วย เมื่อฟังสิ่งที่เด็กสาวพูดดิวซ์เหมือนกับจะพึ่งนึกได้ว่ามันก็จริง และก็เสี่ยงมากด้วย เขาจึงจะเอาเอซลงมา แล้วจะลองใช้วิธีตามที่เธอบอก
"เอ่อ.....ก็ได้ ถ้าเธอว่าแบบนั้นนะ"
เมื่อเห็นว่าดิวซ์จะเอาเอซลงมาแล้วเซียอาน่าก็ถอนหายใจแล้วเตรียมที่จะหยิบดาบปากาของเธอออกมาใช่
แต่ตอนนั้นสายตาของดิวซ์ก็หันไปเห็นกริมม์ที่กำลังจะหนีไปอีกแล้ว
"เจ้านั้นจะหนีไปอีกแล้ว! ไม่ทันการแน่!เอซ! ต้องพึ่งนายแล้ว!"
"ฮะ เฮ้ย!ๆๆ หยุดนะโว้ยเจ้าบ้า!!"
"เล็งดีๆ.....เอาละนะ!"
'ตายแน่!! แบบนี้แย่แน่เลย ทนดูต่อไปไม่ได้!!'
คราวนี้เด็กสาวห้ามไม่ทันแล้ว ดิวซ์ทำการเขวี้ยงร่างของเอซให้ลอยขึ้นไปยังแชนเดอเลียร์ที่กริมม์รออยู่......
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!"
โครม!!!
และเสียงร้องอันโหยหวงของเอซ ก็เป็นสิ้งสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงดังสนั่นและทุกอย่างก็พังพินาศ
______________________________________________________________________________
เพื่อนใหม่ของหนูเซียมีแต่คนดีๆกันทั้งนั้นเลยน่า---(ประชด)
ความคิดเห็น