คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -1-
5 มีนาคม พิธีรับประกาศ
หิมะแรกที่ตกลงมาลงบนใบประกาศนียบัตรในมือ เรียกความสนใจให้ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“ เหลือเชื่อ..อะไรกันนี่ หิมะเหรอ ”
“ หนาวจังเลย ”
นักเรียนหญิงสองคนตื่นเต้นกับหิมะที่ตกลงกะทันหัน หิมะที่จู่ๆก็ตกลงเหมือนวันนั้น
“มินะ มินะ เลี้ยงฉลองที่ซากุราอิ บ่าย 2 ใช่มั๊ย”
เพื่อนสาววิ่งเข้ามาถามฉัน
“ จ้ะ ใช่”
“ เอาไงดี กว่าจะถึงบ่าย 2 ไปที่ไหนกันก่อนมั๊ย? ”
“ ขอโทษ ……..ฉันจะเอานี่ไปส่ง ”
“อ๊ะ! ของมิยาโมโต้ ”
“ ใช่ ”
ฉันไม่ได้รับใบประกาศฯของฉันแค่คนเดียว ฉันยังรับแทนผู้ชายที่ชื่อ ‘มิยาโมโต้ นาโอกิ’ ไว้ด้วย
“ ยังรู้สึก เหมือนไม่ใช่เรื่องจริงอยู่เลย ”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ทุกคนก็เงียบ
ไม่มีเธออยู่ที่นี่
. . . . . นั่น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 เดือนก่อน
“ฮะฮะฮะ นี่เป็นวินาทีที่ตัดสิน”
“ ฉันวิ่งหน้าตาน่าเกลียดจัง ปิดๆ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
เพื่อนๆนั่งดูวิดีโอที่ถ่ายตอนกำลังแข่งวิ่งตอนกีฬาสีโรงเรียน อีกไม่นานก็จะจบจากโรงเรียน เรา 4 – 5 คนที่กำหนดเส้นทางเรียนต่อไว้แล้ว รับหน้าที่จัดเตรียมงานเลี้ยงฉลองของห้องหลังพิธีรับประกาศฯ
“ งั้นหลักๆ คือ ฉายวิดีโอที่ฮิคิสึจิถ่ายไว้ทุกครั้งที่มีงานนะ”
ฮิคิสึจิเป็นอาจารย์ประจำห้องเรียนเรา ฉันเสนอให้ทำวิดีโอที่ระลึก เพราะเห็นว่าสนุกดี
“ เห็นด้วย วิดีโอที่ระลึก ”
“ แต่มีเยอะทีเดียวนะ ต้องตัดต่อให้ดี ”
รู้สึกเศร้ากันนิดหน่อย แต่เป็น 1 เดือน ที่ไม่รู้สึกว่าจะจบการศึกษาเลย
วิดีโอฉายไปเรื่อยๆ มีภาพที่ฉันเชียร์กีฬาอยู่แถวหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วก็ตอนที่ดีใจกันสุดๆเมื่อนักกีฬาของห้องเราประสบความสำเร็จ มีภาพที่มุกคนช่วยกันวางแผนอย่างจริงจัง ..... อะไรกัน ทำไมสวยอย่างนี้
“ เฮ้ อาซาดะ เป็นอะไรไป? ”
“ ! . . . . . . ”
เพื่อนชายเรียกฉันที่กำลังเหม่อมองดูภาพวิดีโอแบบตาไม่กระพริบ
“ นี่.... ภาพแถวนี้ได้อารมณ์ดีนะ ”
ฉันชี้ให้ดูภาพในจอ
“ อา.....จริงด้วย เหมือนหนัง ”
“ มีภาพทุกคนด้วย ”
“ ฮะฮะ แม้แต่ฮิคิสึจิคนถ่ายด้วย ”
หา = =?.................
“ งั้น.....ใครเป็นคนถ่ายล่ะนี่? ”
นั่นสิ ใครเป็นถ่ายนะ ถ่ายออกมาได้สวยขนาดนี้
“ เอ....ใครที่ไม่มีชื่อ ”
“ เหมือนมีทุกคนนี่นา ”
“ เดี๋ยวก่อน ดูรายชื่อสิ ”
แล้วพวกเราก็ช่วยกันดูรายชื่อเพื่อนๆในห้องที่ไม่มีในภาพ
“ อ๊ะ!.........มิยาโมโต้ นาโอกิ ”
ความคิดเห็น