คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : End part
บ้านมิยาโมโต้ พิธีศพ
พวกเราทั้งชั้นเรียนไปร่วมงานศพที่บ้านมิยาโมโต้ มีวิดีโอกับเทปวางอยู่ ซึ่งเขาคงฝากมาคืนให้พวกเรา
“คิดว่าอย่างน้อยจะอยู่ได้ถึงพิธีรับประกาศ อาการก็ดีขึ้นแล้ว แต่จู่ๆเปลี่ยนแปลงปุบปับ”
…………..
“มินะเป็นอะไรหรือเปล่า.....สีหน้าไม่ดีเลย”
“……….”
ตั้งแต่วันนั้น.....จนถึงวันนี้
จำไม่ได้ว่าอยู่มาได้อย่างไร....
แต่ภาพ..... ........... ย้อนกลับไปมาหลายครั้ง
“ถ้างั้นฉลองให้กับการเรียนจบและก้าวเท้าออกจากโรงเรียนของห้องม.6/2”
“ไชโย!!”
การกินเลี้ยงฉลองเริ่มขึ้นเพื่ออำลากัน ทุกคนสนุกสนานด้วยกันพร้อมหน้าเป็นครั้งสุดท้าย
“นี่...ได้ยินว่ามีวิดีโออะไรไม่ใช่หรอ?”
“มาดูเถอะ”
“ย้ายทีวีมาตรงกลางหน่อยได้มั๊ย?”
“เอาล่ะ จะเริ่มฉายล่ะนะ”
วิดีโอ......
“อาซาดะ....ถ้าเพลียจะออกไปข้างนอกก็ได้”
เพื่อนชายที่ทำงานด้วยกันเข้ามาถามฉันที่นั่งอยู่คนเดียวอย่างเป็นห่วง
“อืม......”
“ว้าว....ตรงนี้ดูดีจัง”
จะดูกี่ครั้ง ภาพที่มีชีวิตชีวาเหล่านั้นก็ยังสวยงาม และประทับใจฉันอยู่เสมอ
“หมอนั่น....ถ่ายดีจริงๆ เข้าใจมองห้องเรานะ”
เพื่อนชายยังคงพูดขณะที่นั่งเป็นเพื่อนฉัน
“แต่........ไม่มีเขาเลยนะ.......มิยาโมโต้น่ะ”
อา...........น้ำตาไหลอีกแล้ว
“ฉันไม่รู้มาก่อนเลย ได้แต่ใช้เค้าให้ทำงานหักโหม”
“อาซาดะ........”
เจ็บใจจริงๆ......เสียใจ ฉันขอโทษมิยาโมโต้
ฉันขอโทษ......
ซ่า----
“มิ........มินะ!!”
“[ เอ.....ถ่ายติดมั๊ยเนี่ย ] ”
“!??”
เพื่อนสาวเรียกฉันเข้ามาดูที่จอภาพ หลังจากที่วิดีโอที่ระลึกจบไปแล้ว
เรียกให้มาดูคนรักที่จากฉันไปแล้ว
มิยาโมโต้........
“[เอ่อ.....ความจริงฉันตั้งใจจะไม่ทิ้งอะไรเอาไว้ ไม่อยากจะทิ้งความทรงจำไม่ดี....]”
ทุกคนทั้งห้องพร้อมใจกันเงียบ
“[แต่.....]”
“[เพราะมีเรื่องที่อยากจะบอกเอาไว้..........ขอโทษนะ ขอยืมวิดีโอนี่หน่อย]”
“[อาซาดะ.....ฉัน..................ขอยกเลิกคำพูดวันนั้น ตอนนั้นฉันอยากจูบ ไม่ใช่แค่อยากดูเฉยๆ
...คิดว่าคงติดนิสัยมากจากอาซาดะ]”
เขายิ้มเศร้าๆแล้วก็พูดไปเรื่อยๆ
“[ความจริง.........อยากดูอะไรด้วยกันอีกหลายอย่าง………………แต่คงเป็นไปไม่ได้]”
“[ขออะไรอย่าง......]”
“[อย่าไปดูซากุระที่สวนสาธารณะนั่นกับคนอื่น]”
“[สัญญากับฉันได้มั๊ย?]”
“[แม้ว่าจะเรียนจบไปแล้ว]”
“................................”
“[จบ........จาก มิยาโมโต้ นาโอกิ..............ถึงอาซาดะ มินาโกะ………..
เข้าใจรึเปล่า? นี่คือการสารภาพรักนะ ^ ^ ]”
รอยยิ้มและคำพูดสุดท้ายของเขา
ทำให้ฉันดีใจและเสียใจเหลือเกินที่ไม่ได้อยู่กับเขาให้มากกว่านี้
น้ำตาไหลเสมอ เมื่อเขาไม่อยู่......
ฉากสุดท้าย......ฉายย้อนกลับมาอีกครั้ง
“หิมะ......หยุดแล้ว”
“แต่ .......หนาวจัง”
เมื่องานเลี้ยงจบ ทุกคนก็ออกมาเพื่อแยกย้ายกัน
ฉันกอดวิดีโอม้วนนั้นไว้แน่น
“ไม่ยุติธรรม.....ไม่ยอมฟังคำสารภาพรักของฉัน”
เจ็บหน้าอก...........ทุกครั้งที่คิดถึง
เพราะฉะนั้นจะไม่ลืม
.
.
ฉากสุดท้ายของเธอ
ความรู้สึกสุดท้ายที่เธอเหลือไว้
“มินะ...ไปกันเถอะ”
จะกอดเอาไว้ทั้งหมด
ไปจนถึงฉากใหม่
THE END
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น