คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : -5-
“ขอโทษ.....ลืมเรื่องเมื่อกี้ซะ”
………….!
“ทำไม.....ฉันไม่ได้รังเกียจ....ฉันชอบมิยา....”
“ขอโทษ”
เขายกมือขึ้นมาหยุดไว้ไม่ให้พูด.....แล้วก็ก้มหน้า
“ไม่ได้ตั้งใจ......จะทำอย่างนี้”
หมายความว่าไง...........เจ็บ.....เจ็บที่หน้าอก
............อะไรกัน เสียใจ
ผลัก~
ฉันผลักมือเขาออก คำพูดของเขาทำให้น้ำตาฉันไหลออกมา
“คนบ้า!”
ฉันวิ่งหนีเขาออกมา ปล่อยให้เขายืนอยู่ตรงนั้น......
คนเดียว...........
คิดว่าอยากอยู่ด้วยกัน อย่างนี้ตลอดไป
แม้ว่าจะเรียนจบแล้ว ก็อยากอยู่ด้วยกันไปตลอด
ที่คิด......อย่างนั้น .... มีแค่เราคนเดียว
“.................ฮือ”
แค่เราคนเดียว
“อาซาดะ เมื่อวานเป็นไงบ้าง? หิมะตกด้วยนี่”
“ถ่ายได้สวยมั๊ย”
“ไม่รู้สิ”
ฉันเดินผ่านเพื่อนที่เข้ามาถาม แล้วตรงไปนั่งที่ของตัวเอง
“อะไรกัน?แล้วมิยาโมโต้ล่ะ?”
“ยังไม่มาหรอ?”
ฉันนั่งก้มหน้า พลางคิดซ้ำไปซ้ำมาถึงแต่เขา
เจ็บปวดยังไม่รู้.....
“มิยาโมโต้หยุดรึ”
“ทั้งที่ช่วงนี้มาทุกวัน”
“เมื่อวานต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ ”
ไม่ไหวแล้ว.........อยากให้
เรียนจบเร็วๆ
มิยาโมโต้ ไม่มาโรงเรียนตั้งแต่วันนั้น แม้จะเริ่มสอบปลายภาคครั้งสุดท้าย
และแล้วก็.............ปลายเดือนกุมภา เข้าช่วงหยุดสอบ.....
ฉันตัดสินใจโทรไปที่บ้านเขา
ตื้ด--------
พอมีคนรบโทรศัพท์ ฉันก็ถามถึงเขา แล้วเสียงปลายสายก็ตอบกลับมาว่า
+ คืออย่างงี้.....คืออย่างงี้นะ +
“…………………….”
+ มิยาโมโต้คุงตายแล้ว +
………..!
+ ได้ยินว่าป่วยมาตลอด รู้ตัวเองว่า จะอยู่ได้อีกไม่นาน +
............... ฉันพูดอะไรไม่ออก ลืมหายใจชั่วขณะ
ในหัวมีแต่ภาพเขา คำพูดเขาผุดขึ้นมาฉายซ้ำ
‘ฉันคิดว่าโลกนี้ เป็นเหมือนหนัง’
‘ขอโทษ......ลืมเรื่องนี้ซะ’
‘ลืมซะ..........’
วันนั้นจากกันไปโดยที่ไม่ได้บอกว่า พรุ่งนี้เจอกัน
วันนั้น...............นั่นคือ
.
.
.
ฉากสุดท้ายกับเธอ
ความคิดเห็น