[Exo's Fiction] ชีวิตวุ่นๆของคิมจงอิน [Allkai]

ตอนที่ 2 : SF[Chankai] ข้อเสียของปาร์คชานยอล ver.jongin

"จงอิน....มึงไม่เบื่อพี่ยอลมึงบ้างหรอ? เห็นตามติดมึงอย่างกับเเม่ลูกอ่อน" เซฮุนเอ่ยถามด้วยความสงสัยขณะกำลังนั่งเล่นเกมอะไรสักอย่างที่จงอินเอามายัดใส่มือเเล้วสั่งให้เล่นเป็นเพื่อน จนเจ้าตัวยังเเอบคิดว่า'นี่กูเป็นเพื่อนหรือเป็นลูกวะ?'

"เบื่อ?น่ะหรอ......" ร่างโปร่งสีเเทนที่กำลังนั่งเล่นเกมที่บังคับเซฮุนให้เล่นอย่างสนุกสนานก็วางจอยเกมลงเเล้วค่อยๆครุ่นคิด

"งั้นข้อเสียของพี่ยอลมีงล่ะมีไหม??"

จงอินค่อยๆคิดทบทวนสิ่งที่เกิดทั้งหมดกับตัวเองเเละชานยอล

.

.

.

ข้อเสีย

1.ชอบจู้จี้

"จงอินครับบ พี่ว่ารีบทำโปรเจ็คดีกว่ามั้งครับ เดี๋ยวไม่จบเอาน้า" พี่ชานยอลเงยหน้าขึ้นมาจากกองหนังสือที่เจ้าตัวบอกนักบอกหนาว่าต้องเพิ่มพูนความรู้เพื่อคนไข้ จะไม่ว่าอะไรเลยถ้าต้องมาให้คิมจงอินคนนี้ต้องมานั่งข้างๆเพราะต้องการกำลังใจ

"ไม่....." คนหัวดื้อก็หัวดื้อวันยังค่ำรอจะส่งเเล้วเดี๋ยวก็จะวิ่งเเจ้นมาให้พี่ปาร์คช่วยทำจนเสร็จ

"น้องจงอินครับ..."ปาร์คชานยอลจับใบหน้าสวยของคิมจงอินหันมาทางตนเอง นัยตาของทั้งสองประสานกัน...จงอินเห็นความเด็ดขาดของปาร์คชานยอล....ปาร์คชานยอลที่ปกติเอาเเต่เล่นคนนั้นน่ะ...

"ก็ได้ครับ" แม้จะทำหน้างอนๆใส่ เเต่ที่ยอมก็เพราะจงอินยอมเเพ้สายตาเเบบนั้นของปาร์คชานยอล...เเพ้สายตาเด็ดขาดคู่นี้สุดๆเพราะนอกจากดูดุแล้วยังแฝงความอันตรายสุดๆไว้อีกต่างหาก 

"ดีมากครับ รีบทำนะ" ปาร์คชานยอลนอกจากจะพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้มอย่างมีความสุขกลับฝังจมูกโด่งๆของตัวเองมาปะทะกับแก้มร้อนๆของคิมจงอิน

'ทำเเบบนี้ใครมันจะโกรธลงกัน! เพราะนายคนเดียวปาร์คชานยอล'

2.เรื่องมาก

"น้องจงอินครับ พี่ว่าสีนี้น่าจะดีนะ เเต่ตัวนี้ทรงมันสวยกว่า....อ้ะ! ตัวนั้นน่าจะกำลังดี...." ร่างสูงๆของปาร์คชานยอลที่กำลังยืนเลือกเสื้อโปโลด้วยการเลือกที่ขนาดผู้หญิงยังอายในรายละเอียดของพี่ปาร์ค 

"พี่จะเอาตัวไหนก็เอาสักตัวเถอะ! ผมขี้เกียจรอเเล้วนะ" จงอินที่ยืนรอคุณปาร์คมาเกือบ 1ชม.กับการเลือกเสื้อเเสนทรหด นี่ขนาดไปดูของให้หลานสาวก่อนหน้านี้ด้วยนะ เเค่เสื้อตัวเดียวจะอะไรกันนักหนา

"งั้นน้องจงอินไปนั่งรอก่อนก็ได้ครับ รอพี่อีกสักครู่น้า" ชานยอลส่งรอยยิ้มกว้างให้พร้อมทำท่าชูสองนิ้วอย่างที่คิดว่าน่ารักสุดๆให้อย่างตั้งใจจะอ้อน คิมจงอินได้เเต่เดินไปนั่งเเล้วถอนหายใจให้กับความใจอ่อนของตนเอง ก็เพราะปาร์คชานยอลเป็นแบบนี้ไง

.

.

.

"เสร็จแล้วล่ะครับ!"ร่างสูงของชานยอลเดินสาวเท้ามาตรงที่นั่งอย่างเร่งรีบ เเล้วรีบชูถุงกระดาษใบเล็กๆขึ้นพร้อมยิ้มกว้างจนตาเริ่มหยีๆ ถ้าจงอินคนนี้ติ่งเเฟนตัวเองจะผิดอะไรไหมเนี่ย?! แต่เรื่องที่ต้องให้ผมรอผมยังงอนๆอยู่นะ...

.

.

.

ใช่....

.

.

.

ผมงอนเเน่....

.

.

.

ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่คนอย่างปาร์คชานยอล

"อ้าว! พี่ซื้ออันนี้ให้ผม?! " จงอินได้เเต่อ้าปากค้างให้กับคนตรงหน้าอย่างตกใจ ตอนเเรกก็นึกว่าอยากจะซื้อใส่เอง ที่ไหนได้ซื้อให้จงอิน

"ก็....พี่ก็....พี่ก็แค่อยากจะ....ก็เเค่คิดว่าอยากให้น้องจงอินใส่ชุดที่พี่เลือกให้...." ใบหน้าของร่างสูงโย่งที่บัดนี้แดงเถือกอย่างน่ารัก นิ้วเรียวยาวจิ้มๆกันอย่างเขินๆ

"ก็บอกผมตั้งเเต่เเรกดิ ผมขอโทษที่อารมณ์เสียใส่นะครับ" จงอินเลื่อนมือขึ้นไปหยิกเเก้มของชานยอลเล่น ยิ่งแก้มแดงๆของปาร์คชานยอลยิ่งเล่นสนุก

"ทำแบบนี้เดี๋ยววันนี้พี่ปาร์คเล่นดึกนะครับ"

"ไปหาหนังสืออ่านไป้!!!"

3. ขี้หึง ขี้หวง นิสัยเหมือนเด็ก 3 ขวบ

"น้องจงอินนน คืนนี้กี่รอบดีครับ? แอ่ก!" สันหนังสือหนาๆถูกเข้ากลางหัวของปาร์คชานยอลอย่างไวว่องด้วยฝีมือของคิมจงอินที่กำลังทำสีหน้าเซ็งๆอยู่ข้างๆ

"กี่รอบพี่สิ?! งานไม่มีทำหรือไง?" พูดเสร็จจงอินก็รีบไปให้ความสนใจกับโทรศัพท์เครื่องหนึ่งซึ่งเป็นเหตุให้ชายชาลปาร์คแทบทรุดลงด้านล่างจากความที่สาวงามมิมาแลเห็นความสำคัญของตนเมื่อมีเจ้าเครื่องนี้อยู่

ชานยอลกำลังหึง....

หึงโทรศัพท์นี่เเหละ

เเละคิมจงอินก็รู้ดีถึงได้เเกล้งยังไงล่ะ...

"จงอินนา~ หันมามองพี่สิ มามองพี่หน่อยๆๆ"ชานยอลจับใบหน้าของจงอินให้เงยเชิดขึ้นเเละเอามืออีกข้างจับเอาโทรศัพท์เครื่องโปรดของร่างโปร่งโยนไปเก็บอยู่ไว้ในกระเป๋านักเรียน

"ถ้าไม่สนใจพี่ล่ะก็.......พี่จุ้บนะ....จุ้บจริงๆด้วย!" ชานยอลเเกล้งทำท่าปากจู๋เเล้วยื่นมาใกล้ๆ แก้มของจงอิน 

"ถ้าจุ้บจะหนีไปนอนกับเซฮุน!"

"จงอินนาา ชอบพูดถึงเซฮุนอยู่นั่นเเหละ พี่ชานยอลอยู่ตรงนี้เเล้วน้าาา" ชานยอลหน้าง้ำงอหน่อยๆเเสดงถึงความไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ เเล้วค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าไปจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของทั้งคู่

 

"ถอยไปเลยย" จงอินรีบผลักเอาร่างสูงโย่งให้ออกห่างจากตนเองด้วยใบหน้าสีเเดงเถือก

"พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า ฮะๆๆ" ชานยอลเอ่ยพร้อมปล่อยเสียงหัวเราะใส่จงอินจนจงอินได้เเต่นั่งหน้าเเดงอยู่อย่างนั้น!

"ปาร์คชานยอลลล!!!"

4.มีอีกเยอะ....ใช่เเต่ความน่ารักของปาร์คชานยอลดันบดบังข้อเสียจนหมดเเล้วเนี่ยสิ่.....

"คิดไม่ออกเเละคงจะไม่มีวันคิดออกว่ะฮุนนี่" พูดพลางรีบหยิบจอยขึ้นมาเล่นในตอนที่เซฮุนเผลอและชนะไปอย่างชิวๆ

"โกงว่ะ....ขอให้พี่ชานเลิกรัก มาสนใจฉันเเทน"เซฮุนแกล้งทำพูดเสียงทีเล่นทีจริงใส่ พร้อมแลบลิ้นอย่างเด็กๆใส่จนจงอินยั้งมือเอาสันหนังสือเล่มหนาที่ปาร์คชานยอลให้อ่านมากระแทกกลางหัวของโอเซฮุน

"เสียใจที่คงจะไม่มีวันนั้น ถ้าพี่เขาหายไป กูนี่เเหละจะไปตามพี่เขาจนสุดโลกหล้า อย่างมึงยังเร็วไปล้านปี5555555+"

_______________________

SF เบาๆอีกมักเรื่องของ Chankai ค่ะแอบตันๆเพราะไม่เคยเเต่งจริงๆจังๆ

เม้นที่ดีเป็นกำลังใจ เม้นใสใสไรด์แสนปลื้ม  เม้น-าม-ามไรด์ก็ชอบ....#ผิดๆๆ

สุดท้ายเม้นต์ติชมได้เสมอนะคะ ไรดฺยังไม่กล้าเล่นเเท็กกลัวกระแสไม่ดีเเล้วๆม่ีคนเล่นด้วยTT ยังไงก็ฝาก SF ของไรด์หน้าใหม่(มั้ง)ด้วยนะคะ~