ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3
Chapter3
บวนเส็แห่มุราุมารีำลัเลื่อนัวเ้าสู่เพระราสำนัแห่แว้นวัลัสโยมีอ์ายเวัสประทับอยู่บนหลัม้าทรู่ในำบวนมา สร้าวามประหลาใให้แ่พระประมุและบริวารในพระราสำนัยิ่นั เพราะหมายำหนารารมาถึอว่าที่พระายาืออีสอวัน้าหน้า แ่็ไ้ระ่าันถ้วนหน้าเมื่อไ้เห็นพระโอรสอมนนำเส็มา
พระอ์บาในรถม้าพระที่นั่สั่นไหวน้อยๆ "นี่หรือ พระราวัสี่ทิศแห่วัลัส" รัสับพระอ์เบาๆ
เนื่อาเป็นารมาถึอย่าระทันหัน ภายในพระราสำนัึปราศาบวน้อนรับ มีเพียพระประมุและทหารอรัษ์เพียไม่ี่นเท่านั้นที่มายืนอยรับเส็
"เ้านี่ยันสร้าเรื่อริๆ"วระเนรฝ้าฟาแ่ยัมุทอพระเนรพระโอรสอ์ที่สามอพระอ์อย่าำหนิ "ทาเรา้อออภัย้วย เราไม่ทราบริๆว่าอ์ายะสร้าเรื่อวุ่นวายเ่นนี้ึไม่ไ้เรียมบวนรับเส็อย่าสมพระเียริ"
"ไม่เป็นไรเพะ"พระสุรเสียหวานเอ่ยแผ่วเบาพร้อมำนับพระประมุ"เพราะอ์าย ทำให้ารเินทาอหม่อมัน่ายึ้นมาเพะ"
"เส็พ่ออย่าริ้วเลยอรับ หม่อมันเพียแ่อทนรอเห็นเรื่อสนุไม่ไหวเท่านั้นเออรับ"
อ์ายทรหัวเราะในพระศอ ยิบพระเนรเ้าเล่ห์ให้พระราบิา
"นำเส็สู่ห้อบรรทมในพระำหนัทิศเหนือให้อ์หิ้วย"พระสุรเสียเ็ารัสับอรัษ์ประำพระอ์
่อนะรัสับว่าที่พระายา"ท่านเินทามาไล ไปพัผ่อน่อนเถิ อ์หิลินา"
"ท่านพี่อเรา ท่านไม่อบให้ผู้ใทำเสียัรบวนนะ ว่าที่พระายา"
อ์ายเวัสรัสลั้วเสียหัวเราะ่อนะทรวบเสเอร์สู่พระำหนัะวันออ
พระำหนัทิศเหนือ
๊อ ๊อ ๊อ
"เ้ามา"พระโอรสอ์โรัสพระสุรเสียเ้มับบุลที่เ้ามารบวนารทรานอพระอ์ แม้ะรู้สึัพระทัยบ้า แ่ทรทราบีว่าหาไม่มีสิ่ำเป็นริๆไม่มีผู้ใล้ารบวนเวลาอันมี่าอพระอ์เป็นอันา
ภายในห้อทราน อ์ายเวส้าประทับบนพระเ้าอี้บุนวมั้นีที่ใ้ประทับทราน พระนมวันยุ่ับโรารพันาเศรษิใหม่ที่ทรไ้รับพระราโอาราพระราบิาให้ทรูแล
พัเอร์ อรัษ์ประำพระอ์ย่าเท้าเ้ามาอย่าหวั่นๆ แ่ถึอย่าไรเรื่อที่ะนำเ้ามาราบทูลนั้นถือเป็นเรื่อที่วร่า่อารรบวนเวลาอันมี่าอพระโอรสเป็นอย่ายิ่
"เ้ามีสิ่ใสำัหรือ"
พระเนรมุทร้อที่อรัษ์ู่ใอย่าำหนิทำให้พัเอร์หวั่นๆเล็น้อย พระหัถ์หนาวาปาา้ามบาลรอฟัเหุสำั
"ว่าที่พระายา เส็มาถึแล้วพะยะ่ะ"
วเนรมุอ่อนลเล็น้อยแ่ยัรัษาิริยาท่าทาไว้อย่าี "พระายาั้นหรือ ะทรพระสิริโมามสัแ่ไหนันเียว"
รัสในพระทัยเบาๆ่อนะทรลุึ้นาพระเ้าอี้ "้อนรับนาีหรือเปล่า"
"เนื่อาอ์หิลินาทรมาถึ่อนหมายำหนารถึสอวัน ทาเราึับวนรับเส็ไม่ทันพะยะ่ะ ทั้หมนี้เป็นเพราะอ์ายเวัสทรนำเส็้วยพระอ์เอ ระหม่อมเาว่า ทรหนีออาพระำหนัั้แ่เมื่อืนพะยะ่ะ"
พระนาสิโ่เป็นสันรับับพระพัร์เรียวมทรถอนพระทัยเบาๆ นี่เอ พระอนุาแสนนอพระอ์ พระอ์สูโปร่ในเรื่อทรสบายๆเินไปที่ห้อบรรทมอว่าที่พระายา ทอพระเนรเห็นพระอ์บาในลอพระอ์ยาวพลิ้วสีาวพระหัถ์เล็ทรับอยู่ที่อบหน้า่าภายในห้อบรรทมใหม่ที่ยัไม่ทรุ้นเย พระอ์สูประทับอยู่หน้าพระทวารที่เปิอ้าอยู่โยที่พระอ์บาไม่สัเเห็นเพราะวพระเนรใสำลัทอพระเนรทิวทัศน์นอหน้า่า
"ทรสิริโมัที่ผู้นล่าวไว้ริ"พระอ์สูแย้มพระสรวลน้อยอย่าที่ะเห็นไ้ยานั ่อนะทร้าวถอยหลัลับไปยัห้อทราน
"ามริๆ"
พระอ์บาใ้พระหัถ์ลูบแท่นพระบรรทมนุ่มเบาๆ พยายามะุ้นเยับห้อบรรทมใหม่ พระทัยหานเหลือเินที่้อาบ้านมาไลเ่นนี้
พระบาทเล็้าวมาหยุที่ห้อทรานอว่าที่พระสวามี ในพระทัยทริอยาะเาะเรีย แ่็ทรเปลี่ยนพระทัย
"เี๋ยวะทรรำาเปล่าๆ"ทรรัสในพระทัย่อนะเส็พระำเนินไปสู่สวนหย่อม
ถึแม้ในพระทัยะทริว่า สวนหย่อมแห่พระำหนัทิศเหนือ่าร่มรื่นย์เสียยิ่ว่าพระสวนหย่อมในพระำหนัเ่าเสียอี แ่อีพระทัยลับอิถึสถานที่เ่าๆที่อบประทับไม่ไ้
"ทรมาถึ่อนำหน ทำไมไม่ทรพัผ่อน่อน"
พระสุรเสียเ้มและนิ่เรียบรัสา้านหลัพระอ์บา เมื่อทรหันพระพัร์ไป็ถึับะลึันไปเล็น้อย ทริในพระทัยว่า"นี่หรือ มุราุมารรูปามผู้เย็นาที่ถูล่าวาน ประทับอยู่หน้าเราแล้วหรือ"
"ถวายบัมเพะ ฝ่าบาท"
"ไ้ยินว่าพระอนุาอเราไ้่อเรื่อวุ่นวายึ้นับท่าน ้อออภัย้วย"
วพระเนรมุับ้อที่พระอ์บาทำให้พระธิารู้สึประหม่าอย่าประหลา แ่ยัเ็บิริยาไว้ไ้อย่าามามเิม
"ไม่เป็นไรเพะ"
พระอ์สูทรถือวิสาสะประทับบนพระเ้าอี้สนามภายในสวนหย่อม พระธิาเห็นันั้นึประทับาม
"เราอพู้วยวามสัย์ริ ารอภิเษรั้นี้เรา้อระทำามหน้าที่ ัวเราเอไม่ใ่นอ่อนโยนอาให้ารูแลท่านไ้ไม่ี เราะัหานมาูแลท่านอย่าสมพระเียริ โปรอย่าัวล"
พระทัยอพระธิาห่อเหี่ยวลเล็น้อยเมื่อทรไ้รับฟัถ้อยำวานผ่าาันั้น สัมผัสไ้ถึวามเย็นเยียบอพระสุรเสีย
"หม่อมันเอ ็ระทำามหน้าที่เ่นันเพะ อย่าทรัวลว่าะทรให้ารูแลหม่อมันไ้ไม่ี หม่อมันไม่ไ้าหวัสิ่นั้นาพระอ์อยู่แล้วเพะ อ์ายเวส้า"
เพื่อรัษาพระพัร์ ทรรัสแ้ถ้อยำหยามเียริเล็ๆอพระอ์สู ในเมื่อทั้สอพระอ์ไม่ไ้มีวามรั่อันอยู่แล้ว ะ้อทรห่วอะไร
วพระเนรมุ้อลึสู่วพระเนรใสอย่าประหลาใ ไม่เยมีผู้ใอาหาล่าวำพูทำนอนี้ับพระอ์มา่อน แ่สำหรับว่าที่พระายา พระอ์ลับิว่านั่นเป็นวามล้าหาอสรีที่ไม่ยอมถูเหยียหยามให้เป็นเพียหมาแห่ารผูสัมพันธ์ทาารเมืออสอแว้น
พระอ์สูลอบระุพระสรวลบาอีรั้ ่อนะทรลุึ้นและเส็พระราำเนินลับพระำหนัไป
ในมุมหนึ่อสวนหย่อม ปราร่าเล็อหิสาวที่แอบมอทุารระทำออ์ายผู้เป็นที่รั บันี้ เธอำลัะสูเสียสิ่ที่เฝ้าอยมาลอให้อ์หิ่าแว้นผู้นี้ ะให้เธอยอมไ้อย่าไรัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น