ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter5
Chapter5
พระอ์บาลืมพระเนรึ้นอย่า้าๆ แสแาหน้า่าห้อบรรทมสาส่ออาบไล้เฟอร์นิเอร์หรูหราภายในห้อ ทรสัเเห็นพระู่หมั้นีบหลับอยู่้าเีย พระทัยื้นึ้นมาเล็น้อย
"เิอะไรึ้นับเรา" รัสในพระทัยพลาหวนนึถึเหุาร์ในห้อน้ำ ำไ้ว่าทรสำลัน้ำแล้วหมสิไป แปลพระทัยยิ่นั ทำไมถึทรหมเรี่ยวแร ไม่น่าะใ่าอาารมึนพระเศียร
"ื่นแล้วเหรอ"
พระอ์สูโปร่รัสเสียัวเีย มอูแปลาเพราะโยปิแล้วะทรรัษาิริยาลอเวลา พระอ์บารู้สึอบอุ่นในพระทัย ถึแม้ว่าะทรปิเสธว่าเป็นเพียหน้าที่ แ่พระู่หมั้น็ทรห่วใยพระอ์ในเวลาเ่นนี้
"เพะ"
"รู้สึเวียนพระเศียรอยู่หรือเปล่า" พระหัถ์หนาทาบลบนหน้าผาอพระอ์บา "ยัมีไ้อยู่ี"
"เิอะไรึ้นับหม่อมันันแน่เพะ"
พระอ์บารัสถาม ถึแม้พระพัร์ะูีเียวาพิษไ้ไปบ้าแ่็ยัยทรสิริโมอยู่ี
"มีนั้ใะทำร้ายท่าน"เสียเ้มรัสเรียบนิ่"่อานี้ ท่านวรระวัพระอ์"
"ทำไมึ้อทำร้ายหม่อมันเพะ ในเมื่อหม่อมันเอไม่เยทำร้ายใร่อน"
"เราเอ็ไม่รู้"พระอ์สูโปร่ถอนหายใเบาๆอย่าเหนื่อยอ่อน"ทรพัผ่อน่อนะีว่า ยัไม่ทรหายี"
"เพะ"
อ์ายเวส้าลับสู่ห้อบรรทมอพระอ์เอ ไร่รอสิ่ที่เิึ้นและพยายามหาสาเหุ ทำไมึมีนปอร้ายอ์หิทั้ที่เพิ่เส็มาแท้ๆ และทำไมึ้อทำันร้ายแรเ่นนี้
อ์หิลินาทรรู้สึห่อเหี่ยวพระทัยเล็น้อย ้อาบ้านเมือมาใล้ ้ำยัเอเหุาร์ร้ายๆแบบนี้อี พระอ์บาพยายามปล่อยวาพระทัยให้สบายึเส็ไปที่สวนหย่อม ประทับนิ่นาน ทริถึบ้าน
"อ์หิ" มาร์ัสำนับำนับเบาๆิ้วมวันยุ่แสอออย่าเป็นห่ว "ทรรู้สึีึ้นแล้วหรือพะยะ่ะ น่าะทรพัผ่อนให้เ็มที่่อน"
"..."
เมื่อเห็นพระอ์บานิ่เียบ มาร์ัส็เาพระทัยไ้ทันที ยัทรพระทัยับเหุาร์ที่เิึ้น
"หม่อมัน้ออประทานอภัยที่ถวายารูแลพระอ์ไ้ไม่ีพอ หาะทร่อว่าหรือลโทษหม่อมัน โปรทรทำเถิพะยะ่ะ"
มาร์ัสุเ่าล ้มศรีษะแ่พระธิาผู้เสมือนน้อสาวที่รัและูแลมาลอั้แ่ยัทรพระเยาว์
"ไม่ใ่วามผิอเ้าหรอ มาร์ัส เราเ้าใ"
"หม่อมันอให้สัา ะไม่ปล่อยให้พระอ์ทรไ้รับบาเ็บแม้แ่ปลายเล็บอีพะยะ่ะ"
อ์หิลินาเส็พระราำเนินอย่าเหม่อลอยภายในโถทาเินที่ทอยาว ในพระทัยิถึพระบิา พระมารา และบ้านอพระอ์ พระบาทเล็้าวไปเรื่อยเปื่อยราวับทาเินนั้นไร้ที่สิ้นสุ
พระอ์สูโปร่เส็ออาห้อทราน ทอพระเนรเห็นพระู่หมั้นึเส็พระราำเนินาม อ์หิลินาไม่แม้แ่ะทรสัเว่าทรถูามอยู่ ทั้ที่ามปิ้วยพระปรีาและไหวพริบออ์หิ พระอ์สูะทรถูับไ้ไปแล้ว
เพราะในอนนี้ ทรมีพระทัยว้าวุ่นเหลือเิน
"โอ้ย"
้วยวามเหม่อลอย ทรนเ้าับเสา้นให่ภายในโถทาเิน พระหัถ์เล็ุมพระเศียร้วยวามเ็บปว "ุ่ม่ามอะไรอย่านี้" รัสในพระทัย
พระอ์สูโปร่ที่อยู่้านหลัถึับทรลั้นำไม่ไหว ายาว้าวไม่ี่้าว็ประิพระอ์บา พระหัถ์หนาทรับที่พระอัสาเล็อพระู่หมั้นให้ทรหันมาเผิหน้าับพระอ์
"เห็นหรือเพะ" รัสอย่าเ้อๆเมื่อเห็นพระสรวลบาออ์ายเวส้า "ปิหม่อมันไม่..."
"พระเนรไม่ีหรือ" รัสอย่านิ่เรียบพลาเอื้อมพระหัถ์ไปสัมผัสหน้าผาอพระอ์บา "ทรเ็บหรือเปล่า"
"ไม่มาเพะ" พระพัร์ร้อนผ่าวเมื่อทรระหนัถึวามใล้ิ "ไม่เป็นอะไรมาหรอเพะ"
"พระพัร์แเ่นนี้"พระเนรมุายแววเ้าเลห์"ทรเินเหรอ"
พระเนรใสเบิว้าเล็น้อย ทร้าวพระบาทถอยหลัให้ห่าาอ์าย "รัสอะไรประหลาริ!" ิในพระทัย
"ทรเ้าพระทัยผิแล้วเพะ"รัสแ้เ้ออีรั้่อนะทรนึไ้ว่า"หม่อมันยัไม่ไ้อบพระทัยที่ทร่วยหม่อมันไว้ราว่อน"
พระเนรมุลับนิุ่มหาสมุทรอีรั้ ่อะรัสเสียเรียบ
"เราทำามหน้าที่"
พระทัยออ์หิหเล็ลไปเล็น้อย "ที่ทรทำทั้หม ็เพราะหน้าที่สินะ" รัสในพระทัยอย่าัพ้อ
"หม่อมันเอ ็อยู่้วยหน้าที่เ่นันเพะ"
สวัสี่ะ อนที่5แล้วนะะ ไรเอร์ไม่เยเียนนิยายมา่อน อ่านแล้ว่วยิม้วยนะะ ไรเอร์ะไ้นำไปแ้ไ อบุรีเอร์ทุนนะะ :))))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น